Οι αγκυλώσεις της της ευρώπης, η φτωχοποίηση και το έλλειμμα δημοκρατίας

Του Νόαμ Τσόμσκι 

Για το μέλλον της δημοκρατίας, τις αγκυλώσεις της στην Ευρώπη της κρίσης και στις ΗΠΑ αλλά και την ανεπιστρεπτί μετατόπηση του κέντρου βάρους από την πολιτική στην οικονομία στην ευρωπαϊκή ήπειρο μίλησε ο Νόαμ Τσόμσκι σε ειδική εκδήλωση στη Βόννη.

Στη διάλεξή του στο Global Media Forum της DW στη Βόννη, ο Αμερικανός πολιτικός φιλοσόφος και ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) Νόαμ Τσόμσκι, μίλησε στη σκιά της ευρωκρίσης και των διαδηλώσεων στην Τουρκία αλλά και με φόντο την επίσκεψη Ομπάμα στο Βερολίνο, σχολιάζοντας «όλα εκείνα τα θέματα που θα έπρεπε να βρίσκονται στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων αλλά καταλήγουν τελικά να γίνονται ψιλά γράμματα».

Ο 85χρονος διανοητής ανέλυσε πτυχές της κρίσης του κοινοβουλευτισμού, τις στρεβλώσεις της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας σε ΗΠΑ και ΕΕ αλλά και του ρόλου των ΜΜΕ, ενώ δεν δίστασε να μιλήσει με οξεία γλώσσα κατά της αμερικανικής «ρητορείας της τρομοκρατίας» που έχει γίνει το βασικότερο «εξαγώγιμο προϊόν» των ΗΠΑ από το 1945 και μετά, ασκώντας δριμεία κριτική στην εξωτερική πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα και των προκατόχων του. «Για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών το ζητούμενο είναι η εργασία.

Ανακοίνωση για Συγκέντρωση – Συζήτηση

Πρωτεύουσες καρτέλες

Το Κόμμα ΔΡΑΧΜΗ, Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση Πέντε Αστέρων διοργανώνει συγκέντρωση - συζήτηση      για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις,   για την ανατροπή του μνημονίου με επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα, για την εθνική αξιοπρέπεια και       για την απαλλαγή από το σημερινό χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα με την ανασύσταση της πατριωτικής κεντροαριστεράς 

Εισηγητής-Ομιλητής: Θεόδωρος Κατσανέβας

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 26/06/2013 και ώρα 19:30, στο ξενοδοχείο «Ηνίοχος»,Βερανζέρου 26, Αθήνα (πλησίον Ομονοίας)

Τσόμσκι : Συμμαχία του νότου ενάντια στην υφαρπαγή του πλούτου από το βορρά

Πρωτεύουσες καρτέλε

«Απώτερος σκοπός των γερμανικών απαιτήσεων από την Αθήνα, στο πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης χρέους, είναι η αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ελλάδας», τόνισε ο Αμερικανός πολιτικός φιλόσοφος Νόαμ Τσόμσκι σε ομιλία του στο Δουβλίνο. Επίσης κατηγόρησε τις κυβερνήσεις της Ε.Ε. και τη διοίκηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για διάλυση του κοινωνικού ιστού στην Ευρώπη με τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν. Ο Αμερικανός φιλόσοφος μίλησε  από το βήμα του φιλανθρωπικού ιδρύματος RDS με θέμα την κρίση στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα.

«Υπάρχουν άνθρωποι στη Γερμανία που θέλουν να αποκτήσουν οτιδήποτε πολύτιμο υπάρχει στην Ελλάδα, επιβάλλοντας συνθήκες οικονομικής σκλαβιάς και ψυχολογικής πίεσης στους Έλληνες», σημείωσε χαρακτηριστικά ο Νόαμ Τσόμσκι. Ο αμερικανός καθηγητής ανέφερε ότι πρέπει να σχηματιστεί ένα κοινό μέτωπο του Νότου, δηλαδή της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιταλίας, προκειμένου να μπει τέλος στις «απάνθρωπες απαιτήσεις του Βορρά». Υποστήριξε μάλιστα ότι τώρα είναι μία καλή ευκαιρία να γίνει κάτι τέτοιο γιατί το αντιγερμανικό αίσθημα μεταξύ των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας είναι έντονο.

Ανατροπή του Μνημονίου με τη δραχμή

Πρωτεύουσες καρτέλε

Θεόδωρος Κατσανέβας

Στην ελληνική πολιτική σκηνή του τέλους του 19^ου αιώνα, ο Θεόδωρος Δεληγιάννης, αρχηγός του τότε Εθνικού κόμματος, απόγονος κοτζαμπάσηδων και κλασικός εκπρόσωπος της πολιτικής φαυλότητας, αντιπολιτευόταν με πάθος το μεγάλο πολιτικό ηγέτη Χαρίλαο Τρικούπη. Όταν ο τελευταίος, ο οποίος το 1894 υποχρεώθηκε να πει το ιστορικό «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», τον ρώτησε «τελικά, ποια είναι η δική σας πολιτική κύριε Δηληγιάννη», εκείνος του απάντησε : « Η πολιτική μου είναι ακριβώς η αντίθετη της ιδικής σας κύριε Τρικούπη» !

2013-2023 : Μια χαμένη δεκαετία για την ευρωζώνη

Παναγιώτης Ρουμελιώτης

Οι πρόσφατες εαρινές εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου¹ για την παγκόσμια οικονομία αναδεικνύουν την Ευρωζώ­νη ως το μοναδικό οι­κονομικό πόλο στον κό­σμο με αρνητικούς ρυθ­μούς ανάπτυξης τό­σο το 2012 όσο και το 2013 (-0,6% και -0,3% αντίστοιχα). Η ανεργία στην Ευρωζώνη θα συνεχίσει να αυξάνεται και το 2013 (από 11,4% σε 12,3%). Αντίθετα, η αμερικανική οικονομία θα συνεχίσει ν’ αναπτύσσεται με θετικούς ρυθμούς (2,2% το 2012 και 1,9% το 2013), ενώ η ανεργία μειώνεται σταδιακά. Θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης θα πετύχει και η Ιαπωνία κατά την ίδια περίοδο (2,0% το 2012 και 1,6% το 2013).

Η Ελληνοποίηση της οικονομικής πολιτικής

Πρωτεύουσες καρτέλε

Paul Krugman

Σάβ, 15/06/2013 - 15:15

Ο Simon Wren-Lewis φαίνεται να αναρωτιέται τελευταία για το πώς η κακή διαχείριση της Ελλάδα προκάλεσε τεράστια ζημιά στην ευρωπαϊκή οικονομία στο σύνολό της και σε κάποιο βαθμό στην οικονομία των ΗΠΑ. Βασικά, η Τρόικα αρνήθηκε να δεχθεί το προφανές και να επιτρέψει μια πρώιμη ελληνική χρεοκοπία. ​​Αντίθετα, έκανε παράλογες εκτιμήσεις, αναμένοντας θετικά αποτελέσματα από τη λιτότητα και  οδηγήθηκε με τον τρόπο αυτό, στο να σπείρει βαθιά  και πλατιά τα αδιέξοδα της αυστηρής οικονομικής πολιτικής.

 Έτσι κατά κάποιο τρόπο, οδηγηθήκαμε στις χειρότερες δυνατές συνέπειες.: ο εκφοβισμός των πολιτικών και των πολιτών για τη χειροτέρευση της κατάστασης στην Ελλάδα, αξιοποιήθηκε για να βαθύνει η κρίση και η κακομεταχείριση της χώρας. Οι ίδιοι που ευθύνονται για τον εκφοβισμό αυτό, οδηγούν τη χώρα σε ακόμα πιο τρομακτικές εξελίξεις.

 Το ΔΝΤ τουλάχιστον, φαίνεται να έχει μάθει κάτι από την εμπειρία αυτών των λαθών. Αλλά όπως λέει ο Wren-Lewis, δε γίνεται η παραμικρή νύξη για αναθεώρησή τους. Και  η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που είναι αυτή τη στιγμή ο παίκτης που έχει σημασία, δε φαίνεται να έχει τύψεις για όλα αυτά.

- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/i-ellinopoiisi-tis-oikonomikis-politikis#sthash.YlBe79PQ.dpuf   

Ανακοίνωση για το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης

 Το ξαφνικό κλείσιμο του κοινωφελούς αγαθού της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και η απόλυση 2.650 εργαζόμενων με κατάφωρα αντισυνταγματικό τρόπο, έγινε ύστερα από τελεσίγραφο της Τρόικας για την άμεση μείωση του προσωπικού του δημοσίου, αφού σε αντίθετη περίπτωση, το Βερολίνο δε θα επέτρεπε τη χορήγηση της  αναμενόμενης δόσης των δανεικών σε ευρώ. Η εξάρτηση της χώρας από τον κουμπαρά της ευρωζώνης και η αδυναμία έκδοσης εθνικού νομίσματος, αποτελεί το μέσο υποδούλωσης, φτωχοποίησης και εξαΰλωσης της χώρας και αυτό οφείλουν να το αντιληφθούν πρώτα απ’ όλα οι δημοσιογράφοι που αποτέλεσαν τα πρώτα θύματα στο επερχόμενο ολοκαύτωμα των απολύσεων στο δημόσιο τομέα και όχι μόνο. 

Ο Krugman, το ευρώ, ο Keyns, και το ΠΑΣΟΚ

                                               Του Θεόδωρου Κατσανέβα

Ο Paul Krugman είναι ο κορυφαίος διεθνώς οικονομολόγος, βραβευμένος με Νόμπελ που εκλαϊκεύει τις αναλύσεις του μέσα από τη συχνή ορθογραφία του στους New York Times. Υποστηρίζει ότι το ευρώ καταστρέφει χώρες όπως η Ελλάδα και επικρίνει την  πολιτική της ακραίας λιτότητας που ακολουθεί η σημερινή  Ευρωπαϊκή Ένωση, ποδηγετούμενη από την υπερσυντηρητική Γερμανική κυβέρνηση. Παρόμοια πολιτική ακραίας λιτότητας ακολουθήθηκε στη Γερμανία την εποχή της μεγάλης παγκόσμιας κρίσης το 1930-32 με συνέπεια την άνοδο του ναζισμού. Ο Krugmanαναλύει συνοπτικά με λαμπερή σαφήνεια και διεισδυτικό βάθος, προβλήματα της σύγχρονης διεθνούς οικονομίας από τη σκοπιά της προοδευτικής οικονομικής σκέψης που αντλεί κυρίως από την παράδοση του μεγάλου Άγγλου οικονομολόγου John Maynard Keynes. Ο οποίος υποστήριξε την αναγκαιότητα της αναπτυξιακής διαδικασίας και με ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, με ενίσχυση της απασχόλησης μέσω και πληθωριστικών επεκτατικών πολιτικών.  O σύγχρονος «Νεοκευνσιασμός», που μπορούμε να πούμε ότι εκπροσωπεί ο Krugman, συνδυάζει την έμφαση  στην ανάπτυξη και στην απασχόληση, μέσα από μια λελογισμένη επιλεκτική επεκτατική δημοσιονομική  πολιτική, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, πάταξη της γραφειοκρατίας, της κρατικής δυσκινησίας και της διαφθοράς, στοχευμένη δημοσιονομική προσαρμογή, συγκράτηση των αλόγιστων δημόσιων δαπανών, καθιέρωση σταθερού, ορθολογικού και απλού  συστήματος φορολογίας και κοινωνικής ασφάλισης
.

Ο σύγχρονος Μερκελισμός

Η θέση αυτή προβάλλει ως η αντιπέρα όχθη της νεοφιλελεύθερης σχολής του Σικάγου, υπό τον επίσης Νομπελίστα Milton Freedman που ομνύει  στην περιοριστική οικονομική πολιτική, σε πολύ χαμηλό ή και μηδενικό πληθωρισμό και συρρίκνωση ή  εξάλειψη των ελλειμμάτων. Ένας σύγχρονος δικός μας  νεολογισμός είναι ο «Μερκελισμός» που παραπέμπει σε ακραίες νεοφιλελεύθερες θέσεις, αντίστοιχες του λεγόμενου Θατσερισμού       ( Μάργκαρετ Θάτσερ ), που πηγάζουν από τις βασικές αρχές της οικονομικής σχολής του Σικάγου, αλλά σε μια πιο σύγχρονη πολύ πιο επιθετική μορφή που περιλαμβάνει, εκτός των άλλων, και την επιχειρούμενη σήμερα Γερμανοποίηση της Ευρώπης από το δίδυμο των Μέρκελ και Σόιμπλε. Φυσικά, τα σύγχρονα προβλήματα της οικονομίας, δεν αντιμετωπίζονται εύκολα με μαγικές συνταγές της μιας ή της άλλης θεωρητικής σχολής, γι’ αυτό και συνήθως από τις περισσότερες σώφρονες κυβερνήσεις, αξιοποιούνται κατά περίπτωση μείγματα πολιτικής που αντλούν στοιχεία και από τις δύο αυτές σχολές σκέψης. Ο Paul Krugman έχει επανειλημμένα αρθρογραφήσει με φιλικό πνεύμα για την Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έχουν επιβληθεί  στη ζώνη του ευρώ υπό την πίεση των Γερμανών και των γραφειοκρατών των Βρυξελών,  οδηγούν τη χώρα μας στην καταστροφή.

Η Ελλάδα ως θύμα

Σε παλαιότερο κορυφαίο άρθρο του  που δημοσιεύτηκε στις στους N.Y. Times στις 17-6-2012 με τίτλο « Η Ελλάδα ως Θύμα» ( Greece as a victim), επισημαίνει ότι η Ελλάδα ζούσε πολύ καλύτερα χωρίς το ευρώ, ότι το σημερινό πρόβλημα της χώρας οφείλεται στο ότι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχτισαν ένα κεντρικό νόμισμα χωρίς κεντρική κυβέρνηση. Και ότι αν δεν αλλάξουν πολιτική και δεν ξοδέψουν περισσότερα αποδεχόμενοι και υψηλότερο πληθωρισμό, η Ελλάδα θα μείνει στην ιστορία ως το θύμα της εκδίκησης των άλλων. «Από τότε που στην Ελλάδα χτυπούν τα τύμπανα», γράφει στο άρθρο του,«έχουμε ακούσει πολλά για το τι συμβαίνει με κάθε τι το Ελληνικό. Μερικές από τις κατηγορίες είναι αληθινές, μερικές  λάθος - αλλά όλες  είναι εκτός θέματος. Ναι, υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις στην ελληνική οικονομία , στην πολιτική  κατάσταση και  στην κοινωνία της. Αλλά αυτές οι παραλείψεις δεν είναι η αιτία που προκάλεσε την ελληνική  κρίση  και απειλεί να εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη. Όχι, οι ρίζες αυτής της καταστροφής βρίσκονται βορειότερα, στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη και το Βερολίνο, όπου αξιωματούχοι δημιούργησαν ένα  ίσως μοιραία ελαττωματικό νομισματικό σύστημα που όξυνε τα προβλήματα. Και η λύση στην κρίση, αν υπάρχει, θα πρέπει να προέλθει από την ίδια κατεύθυνση. Η Ελλάδα παρουσιάζει πολύ διαφθορά και μεγάλη φοροδιαφυγή, και η ελληνική κυβέρνηση συνήθιζε να λειτουργεί με τρόπο πέρα ​​από τις δυνατότητές της χώρας.  Από εκεί και πέρα, η ελληνική παραγωγικότητα της εργασίας είναι χαμηλή σε σχέση με τα ευρωπαϊκά πρότυπα - περίπου το 25% κάτω από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι η παραγωγικότητα της εργασίας, ας πούμε, του Μισισιπή είναι εξίσου χαμηλή με τα αμερικανικά πρότυπα στα ίδια περίπου ως άνω  επίπεδα. Από την άλλη πλευρά, πολλά πράγματα που ακούμε για την Ελλάδα δεν είναι ακριβώς αληθινά. Οι Έλληνες δεν είναι τεμπέληδες - αντιθέτως, εργάζονται περισσότερες ώρες από σχεδόν οποιονδήποτε άλλον στην Ευρώπη, και πολύ περισσότερες ώρες από τους Γερμανούς  ειδικότερα. Ούτε η Ελλάδα έχει ένα  ανεξέλεγκτο κράτος πρόνοιας, όπως οι συντηρητικοί υποστηρίζουν. Οι κοινωνικές δαπάνες της ως ποσοστό του ΑΕΠ,  είναι σημαντικά χαμηλότερες απ’ ότι  στη Σουηδία ή τη Γερμανία, χώρες που έχουν μέχρι στιγμής ξεπεράσει την ευρωπαϊκή κρίση αρκετά καλά. Λοιπόν, πώς μπήκε  η Ελλάδα  σε τέτοια ταλαιπωρία ; Ο ένοχος είναι το ευρώ. Δεκαπέντε χρόνια πριν Ελλάδα δεν ήταν παράδεισος, αλλά ούτε βρισκόταν  σε κρίση».

Το ΠΑΣΟΚ στο χρονοντούλαπο της ιστορίας αλλά όχι τα ιδανικά του

Η συμπόρευση της ΝΔ με τις νεοφιλελεύθερες θέσεις της γερμανικής Ευρώπης φυσικά και δεν μας εκπλήσσει Εκείνο που μας στεναχωρεί  είναι ότι, το κόμμα που κατ’ εξοχήν θα έπρεπε να ενστερνίζεται τις Κευνσιανές σκέψεις όπως εκφράζονται από τον Krugman, τον Stiglitz και πολλούς άλλους σύγχρονους διαπρεπείς διεθνώς προοδευτικούς οικονομολόγους, το ΠΑΣΟΚ, έχει προ πόλου απεμπολήσει τις αρχές αυτές που αποτελούσαν  την ιδρυτική κυρίαρχη ιδεολογία του. Και αντίθετα ως μη όφειλε, υπεραμύνεται των νεοφιλελεύθερων θέσεων και του δολοφονικού «ευρωμάρκου» που είναι αυτοκόλλητο με το επαίσχυντο Μνημόνιο, με περισσή αυτάρεσκη όσο και αποκρουστική εμμονή. Οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ δυσκολεύονται να αντιληφθούν το μήνυμα των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων, τις ολοένα και δυσμενέστερες δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης που το αφορούν. Φέρεται ως να μη βλέπουν την ολοκάθαρη προοπτική της πλήρους εξαφάνισης του κόμματος που δημιούργησε ο κατ’ εξοχήν  Κευνσιανιστής Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος εξέφραζε την  ακάλυπτη σήμερα πατριωτική κεντροαριστερά. Γι’ αυτό και όχι μόνο γι’ αυτό, το «χρονοντούλαπο της ιστορίας»- μια παλιά κλασική φράση του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ- αναμένει να φιλοξενήσει το κόμμα μας, αλλά όχι τα ιδανικά του. Οι ηγεσίες του κραταιού παλαιότερα Κινήματος της Αλλαγής, κουράστηκαν  από την πολύχρονη ταύτισή τους με τη φθοροποιό εξουσία και τις Μνημονικές υπογραφές, γι’ αυτό και το λιγότερο που τους χρειάζεται είναι μια πολιτική αγρανάπαυση. Όσον αφορά τα στελέχη που υποστηρίζουν προοδευτικές θέσεις, καταγγέλλουν τη Μνημονική υποτέλεια και παραμένουν μέσα στις δομές του  καταρρέοντας οικοδομήματος που προσποιείται ότι είναι άλλο απ’ αυτό που στην πραγματικότητα είναι, αν και τώρα δεν αντιληφθούν ότι οφείλουν να αλλάξουν ρότα, τότε θα είναι συνυπεύθυνοι για τα πλήγματα που δέχεται ο χώρος της πατριωτικής κεντροαριστεράς που οφείλει και μπορεί να ανασυνταχθεί.

Αριάνα Στασινοπούλου - Hufington : Η ελληνική τραγωδία

Γνώρισα την Αριάνα Στασινοπούλου- Huffington στις αίθουσες του London School of Economics στη δεκαετία του 1970.  Είχε πάντα κάτι πολύ ενδιαφέρον να πει στις οργαμωμένες ακαδημαϊκές και πολιτικές συζητήσεις που γίνονταν εκεί, με κατεύθυνση πιο συντηρητική από τις δικές μου θέσεις. Μου άρεσε να τσακώνομαι μαζί της, συχνά με επίκεντρο ελληνικά ζητήματα. Η Αρριάνα, αυτή η  φοβερή, ζωντανή, πανέξυπνη γυναίκα φαινόταν από τότε ότι θα ξεχωρίσει. Και έτσι έγινε. Το 2009, το περιοδικό Forbes την κατέταξε στη 12^η σειρά των ατόμων  με επιρροή στα διεθνήmedia. Πολυσχιδής προσωπικότητα, συγγραφέας, αρθρογράφος, πολιτική ακτιβίστρια, εκδότρια, τελικά, εκτός των πολλών άλλων, ίδρυσε τη μεγαλύτερη ίσως ιστοσελίδα παγκοσμίως σε αναγνωστισιμότητα, τηHuffington Post. Αναρωτιόμουν γιατί φαινόταν να ξέχασε την πατρίδα της την Ελλάδα που  αγαπούσε πολύ όπως θυμάμαι, αλλά ένα δυνατό και συναισθηματικά φορτισμένο σχετικό άρθρο της  στουςNew York Times, ζωντάνευσε την παρουσία της. Εδώ,  παρομοιάζει τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία  με την προσωπική της ιστορία των δύσκολων παιδικών και πρώτων εφηβικών χρόνων στην Αθήνα, όταν η οικογένειά της είχε σοβαρές οικονομικές δυσκολίες, αλλά η μητέρα της λειτουργούσε  προστατευτικά για τις κόρες της. Κατακεραυνώνει τις πολιτικές λιτότητας που ακολουθούνται για την πατρίδα της, δείχνοντας ως πιθανή λύση για την Ελλάδα, την έξοδο από το ευρώ. Μετέφρασα προσωπικά όλο το άρθρο της παλιάς μου γνώριμης με τη σπουδαία διαδρομή και το παραθέτω πιο κάτω. 

 Θεόδωρος Κατσανέβας

«Όπως παρακολουθώ τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία που εκτυλίσσεται στην Ευρώπη, γυρίζω με τη σκέψη μου στα 18 χρόνια που πέρασα στην Αθήνα, πηγαίνοντας με τα πόδια στο σχολείο στην Πλάκα (το παλιό τμήμα της πόλης), στους ίδιους δρόμους που έχουν πρόσφατα γεμίσει με διαδηλωτές και βίαιες συγκρούσεις. Στην εποχή που μεγάλωνα, η οικογένειά μου ήταν ένας μικρόκοσμος της σημερινής ελληνικής οικονομίας. Είχαμε πέσει βαθιά στα χρέη. Επανειλημμένες προσπάθειες του πατέρα μου για να αγοράσει  μια εφημερίδα, κατέληξαν σε αποτυχία και  πτώχευση. Τελικά, η μητέρα μου πήρε την αδελφή μου και εμένα και τον άφησε. Όλοι μας ζούσαμε στην Αθήνα και συνεχίσαμε να βλέπουμε τον πατέρα, αν και μέναμε στο δικό μας  διαμέρισμα του ενός υπνοδωματίου.

Περισσότερο δύσκολες μέρες  ερχόταν, αλλά η μητέρα μου ήταν απόλυτη για ένα πράγμα: ότι θα περικόψει τα πάντα, εκτός από την εκπαίδευση μας και την καλή, υγιεινή διατροφή. Είχε δύο φορέματα και ποτέ δεν ξόδεψε τίποτα για τον εαυτό της. Θυμάμαι που πούλησε το τελευταίο ζευγάρι με τα χρυσά της σκουλαρίκια. Δανείστηκε  από οποιονδήποτε μπορούσε, έτσι ώστε δύο κόρες της να εκπληρώσουν τα όνειρά τους για μια καλή εκπαίδευση – τη δική μου στο Cambridge, και της αδελφής μου στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου. Εκείνη την εποχή, στις νεαρές Ελληνίδες  εξακολουθούσαν να προσφέρουν προίκα για να παντρευτούν. Η μητέρα μου συνήθιζε να μου λέει, «η εκπαίδευση σας είναι η προίκα σου."

Όπως εξετάζουμε τα στατιστικά στοιχεία για την Ελλάδα, από όλα τα φοβερά δεδομένα, περισσότερο με συγκλονίζει το 54% της  ανεργίας των νέων.  Όλα τα όνειρα τους διαψεύδονται.  Όλες οι ελπίδες τους μένουν ανεκπλήρωτες. Και όλα γίνονται ενοχή, ντροπή και  φόβος, που τόσο συχνά πηγαίνουν χέρι-χέρι με το δυσεπίλυτο πρόβλημα της ανεργίας  και τις χαμένες ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον.

Το τιμωρητικό μονοπάτι της λιτότητας και η αμείλικτη οικονομική συρρίκνωση, δεν αποτελούν έκπληξη Είναι πιθανό να οδηγήσουν σε περαιτέρω στασιμότητα και αυτό δεν μπορεί να επιτραπεί να συνεχιστεί. Οι κίνδυνοι  βίαιης διαμαρτυρίας είναι προφανείς. Αλλά υπάρχουν κίνδυνοι που προέρχονται από τις κάλπες : ένα ακροδεξιό αντι-μεταναστευτικό κόμμα έλαβε σχεδόν το 7% των ψήφων, ενώ το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα της καθεστωτικής  αριστεράς  έχασε 119 έδρες στο Κοινοβούλιο, κατακτώντας την ταπεινωτική τρίτη θέση .

Εάν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν εγκαταλείψει την καταστροφική εμμονή της με τη λιτότητα, η Ελλάδα θα έχει λίγες επιλογές, εκτός από το να φύγει από την ευρωζώνη. Αυτό θα είναι γεμάτο με κινδύνους, φυσικά, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αφήσει την Ελλάδα με λίγες βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις.

Η Αργεντινή, η οποία χρεοκόπησε και  αναδιαρθρώθηκε το 2001, προσφέρει ένα σημείο σύγκρισης. Το βάρος της λιτότητας εκεί είχε δείξει ότι, η Αργεντινή θα καταρρεύσει αν δε σταματήσει η πρόσδεση του πέσο με το δολάριο και δεν κηρύξει στάση πληρωμών. Υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ της Αργεντινής και  Ελλάδας. Αλλά η αθέτηση πληρωμών της Αργεντινής ακολουθήθηκε από λίγους μήνες  οικονομικής κρίσης και στη συνέχεια,  ήρθαν πολλά χρόνια σταθερής οικονομικής ανάπτυξης - μια τελείως διαφορετική πορεία  από εκείνη της Ελλάδας, η οποία οδηγείται  προς μια  δυνητικά  πορεία συρρίκνωσης στο άπειρο που καταστρέφει εκατομμύρια ζωές και ακρωτηριάζει το αδάμαστο ελληνικό πνεύμα.

Ναι, οι Έλληνες ενήργησαν ανεύθυνα πριν την οικονομική κατάρρευση - με τον ίδιο τρόπο ο πατέρας μου είχε ενεργήσει ανεύθυνα στην ιδιωτική και επαγγελματική του ζωή. Αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να τιμωρηθούν  τα παιδιά, να καταστραφεί  το μέλλον τους ως μέρος μιας θεραπείας για ένα παρελθόν για το οποίο δε φέρουν καμία ευθύνη.

Πέρασα πολλές νύχτες το περασμένο καλοκαίρι στην πλατεία Συντάγματος, ακριβώς απέναντι από τη Βουλή των Ελλήνων. Εκεί είχε συγκεντρωθεί ένα μεικτό πλήθος διαμαρτυρόμενων, νέοι, ηλικιωμένοι, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι, ακτιβιστές, συνταξιούχοι. Εκατομμύρια εξοργισμένοι Έλληνες - που  είναι γνωστοί για τις διασυνδέσεις μεταξύ τους, τώρα χρησιμοποιούν για μεγαλύτερη επαφή με τα κοινωνικά δίκτυα . Οι συγκεντρωμένοι στην πλατεία ήταν συνδεδεμένοι και οργανωμένοι με τον παλιομοδίτικο τρόπο, πρόσωπο με πρόσωπο. Παντού σερβιτόροι, οδηγοί ταξί, πωλητές, αποθηκάριοι,  άνθρωποι στο τραπέζι δίπλα σου στο δείπνο, μιλούσαν για το ίδιο πράγμα. Ήταν - και εξακολουθεί να είναι – μια φωνή προσδοκίας για  ένα καλύτερο μέλλον, με περισσότερες επιλογές από αυτές που προσφέρονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Η Ελλάδα, όπως και η μητέρα μου, ήταν πάντα αφοσιωμένη πάνω απ 'όλα στα παιδιά της. Όταν το μέλλον των παιδιών αυτών χάνεται  -  τότε το ίδιο συμβαίνει και με το μέλλον της χώρας. Η αγαπημένη μου εικόνα από τις διαδηλώσεις, δείχνει έναν νεαρό να υψώνει τη γροθιά του σε μια σειρά αστυνομικών ΜΑΤ, ενώ η μητέρα του στέκεται δίπλα του, απλώνοντας πάνω του το σακάκι του, για να βεβαιωθεί ότι δε θα κρυώσει.  Εάν η Ελλάδα συνεχίσει να ακολουθεί τη σημερινή αδιέξοδη πορεία λιτότητας που χρησιμοποιείται ως καύσιμο ύφεσης, τα παιδιά θα επαναστατήσουν και οι γονείς τους θα είναι εκεί δίπλα τους, ενισχύοντάς τους και επενεργώντας προστατευτικά πάνω τους.

Αν για να  υπάρξει μέλλον για τη χώρα χρειάζεται  έξοδος από το ευρώ, αυτό είναι πιο πιθανό να το επιλέξουν οι Έλληνες. Εφηύραν τη δημοκρατία, και τώρα ήρθε η ώρα να ξαναγεννηθεί το  ελληνικό πνεύμα της καινοτομίας και της εφευρετικότητας - πριν το οικονομική πρόβλημα δημιουργήσει  περαιτέρω απελπισία και επικίνδυνες συνέπειες στους δρόμους και στην κάλπη».