Το ευρώ δεν είναι ταμπού

Η χώρα μας βρίσκεται σε μια από τις κρίσιμες  περιόδους της ιστορίας της. Οι πολίτες πνίγονται από την οικονομική κρίση και την αγωνία για το μέλλον. Εγκλωβισμένοι στο άτεγκτο Μνημόνιο, αναρωτιούνται  ποια είναι η καλύτερη διέξοδος από το τούνελ της καταστροφής όπου βρισκόμαστε. Ή μάλλον, ποια είναι η λιγότερο επώδυνη λύση.  Να παραμείνουμε πιστοί εντολοδόχοι της σκληρότητας του Μνημονίου και του ευρώ ή να αναζητήσουμε μια ηρωική έξοδο ; 

Πληθώρα τα ερωτήματα που αιωρούνται  Αν επιστρέψουμε στη δραχμή, μήπως γυρίσουμε στο Μεσαίωνα όπως μας διαβεβαιώνουν οι υποστηρικτές του Μνημονίου; Θα έχουμε να φάμε ; Θα υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις; Θα έχουμε  φάρμακα, πρώτες ύλες, καύσιμα; Τι θα γίνει με τις καταθέσεις που θα  εξανεμισθούν από την υποτιμημένη δραχμή  ; Πως θα πληρώσουν οι δανειολήπτες τα δάνειά τους που θα υπολογίζονται σε δραχμές και θα υπερτιμηθούν ; Πως θα πληρώσουμε τα διεθνή μας χρέη που και αυτά θα υπερτιμηθούν  ; Θα κερδοσκοπήσουν όσοι έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό ;  Θα μας αγοράσουν μισοτιμής οι ξένοι ; Θα μας τσακίσει ο πληθωρισμός και οι κερδοσκόποι ; Θα αποκοπούμε από τις αγορές  και δε μας δανείζει κανείς;  Θα βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα απομονωθούμε ;  Θα βρουν ευκαιρία γειτονικές χώρες να επιβουλευτούν την εδαφική μας ακεραιότητα ; Θα χάσουμε τα προνόμια ενός ισχυρού και σταθερού νομίσματος όπως το ευρώ ; Θα υποχρεωθούμε να εκποιήσουμε τον εθνικό μας πλούτο, αφού έχουμε δεσμευτεί με συμβατικές υποχρεώσεις απέναντι στους δανειστές μας ; Θα καταστραφούν οι Τράπεζες ; Να αρνηθούμε το Μνημόνιο, αλλά να παραμείνουμε στο ευρώ υποχρεώνοντας τους δανειστές να συνεχίζουν να μας δανείζουν ; Υπάρχει ελπίδα για το μέλλον ;

Αυτά και άλλα παρόμοιου τύπου ερωτήματα συγκροτούν τα ερωτήματα που ταλανίζουν το ζαλισμένο πλήθος

Να γιατί μπορούμε και χωρίς το Μνημόνιο-Τεκμηριωμένες απαντήσεις γιατί πρέπει να επιστρέψουμε στη δραχμή

ISBN: 978-960-14-2537-5 Αρ. σελίδων: 104  Αν επιστρέψουμε στη δραχμή, θα γυρίσουμε στο Μεσαίωνα; Θα έχουμε φάρμακα, τρόφιμα, πρώτες ύλες, καύσιμα; Πώς θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις; Τι θα γίνει με τις καταθέσεις, με τα δάνεια στις τράπεζες, με τα διεθνή μας χρέη; Θα κερδοσκοπήσουν όσοι έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό; Θα μας αγοράσουν μισοτιμής οι ξένοι; Θα μας τσακίσει ο πληθωρισμός; Θα αποκοπούμε από τις αγορές και δε θα μας δανείζει κανείς; Θα βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα απομονωθούμε; Θα βρουν ευκαιρία γειτονικές χώρες να επιβουλευτούν την εδαφική μας ακεραιότητα; Θα χάσουμε τα προνόμια ενός ισχυρού νομίσματος όπως το ευρώ; Θα εκποιήσουμε τον εθνικό μας πλούτο, αφού έχουμε δεσμευτεί με συμβατικές υποχρεώσεις στους δανειστές μας; Θα καταστραφούν οι τράπεζες; Μπορούμε να αναδιαπραγματευτούμε το Μνημόνιο, παραμένοντας στο ευρώ; Υπάρχει ελπίδα για το μέλλον; Αυτά και παρόμοιου τύπου κρίσιμα ερωτήματα απαντώνται στο βιβλίο του καθηγητή Θεόδωρου Κατσανέβα, με γλώσσα κατανοητή, με επιστημονικά επιχειρήματα και οικονομικά στοιχεία. Εκδόσεις Α. Λιβάνη

Τιμή:  -10% €8,10

Να γιατί μπορούμε και χωρίς το Μνημόνιο της Μέρκελ

                                   

Από το σύντομο  βιβλίο του Θεόδωρου Κατσανέβα με τίτλο:

Η απομυθοποίηση του ευρώ:

41  απαντήσεις για την επιστροφή δραχμή.

Εκδόσεις Λιβάνη

1.Η ένταξή μας στο ευρώ θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία για τη χώρα μας. Γιατί τώρα να επιστρέψουμε στη δραχμή ;

Η ένταξη στην ευρωζώνη έγινε για να σταθεροποιηθεί και να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία. Αντί για αυτό όμως,σήμερα ζούμε τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή που έχει βιώσει η χώρα, εκτός από περιόδους πολέμων. Μετά το 2002 που ενταχθήκαμε στο ευρώ, υπήρξε μια αρχική περίοδος πλαστής ευημερίας που στηρίχθηκε σε δανεισμό με χαμηλά επιτόκια. Αλλά αμέσως με την έλευση της οικονομικής κρίσης το 2008-9, η οικονομία της χώρας κατέρρευσε.

2.Υποστηρίζεται ότι η κατάρρευση μας οφείλεται στην κακοδιαχείριση, στις μεγάλες δημοσιονομικές δαπάνες, στην κατασπατάληση πόρων, στη γραφειοκρατία και στη διαφθορά.

Είναι αλήθεια ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαπέντε ετών είναι υπόλογες για όλα αυτά. Και πρέπει να λογοδοτήσουν για το πάρτι της διαφθοράς, της κακοδιαχείρησης, της δημοσιονομικής ασυδοσίας. Γι’ αυτό είμαστε και οι πρωταθλητές της κατάρρευσης που έχουν υποστεί όλες οι περιφερειακές χώρες που ανήκουν στην ευρωζώνη, τα λεγόμενα GIPSI ( Greece, Italy, Portugal, Spain, Ireland).[1] Όμως, όπως αποδεικνύεται από πολλές διεθνείς και δικές μας μελέτες στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, οι περισσότερες χώρες μέσα στην ευρωζώνη καταρρέουν με την έλευση της κρίσης του 2008-9, σε αντίθεση με τις χώρες έξω από την ευρωζώνη, ή και έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κυκλοφόρησε το σύντομο βιβλίο του Θεόδωρου Κατσανέβα που απομυθοποεί το ευρώ και αιτιολογεί την ανάγκη επιστροφής στη δραχμή

Μόλις κυκλοφόρησε

Η απομυθοποίηση του ευρώ

41 απαντήσεις για την επιστροφή στη δραχμή

Από τον καθηγητή Θεόδωρο Κατσανέβα

·        Αν επιστρέψουμε στη δραχμή, θα γυρίσουμε στο Μεσαίωνα ;

·        Θα έχουμε  φάρμακα, τρόφιμα, πρώτες ύλες, καύσιμα;

·        Τι θα γίνει με τις καταθέσεις μας, τα δάνεια στις τράπεζες ;

·        Θα υπερτιμηθούν τα διεθνή μας χρέη ;

·        Θα κερδοσκοπήσουν όσοι έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό ;

·        Θα μας αγοράσουν μισοτιμής οι ξένοι ;

·        Θα μας τσακίσει ο πληθωρισμός  ;

·        Θα βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα απομονωθούμε ;

·        Μπορούμε να αναδιαπραγματευτούμε το Μνημόνιο, παραμένοντας στο ευρώ ;

Παρόμοιου τύπου ερωτήματα, απαντώνται σύντομα με γλώσσα  κατανοητή, επιστημονική τεκμηρίωση και πλούσια στοιχεία

Η απομυθοποίηση του ευρώ

41 απαντήσεις σε ερωτήματα για την επιστροφή στη δραχμή

Από τον Θεόδωρο Κατσανέβα και τις εκδόσεις Λιβάνη

Σε όλα τα βιβλιοπωλεία, 101 σελίδες, 9 Ευρώ.

Αντίο Ευρώ και να μας γράφεις.........

Η Τράπεζα Citigroup, και όχι μόνο, με νέα της έκθεση θεωρεί εξαιρετικά περιορισμένες τις πιθανότητες παραμονής της Ελλάδαςστο Ευρώ

Η Citigroup σε προηγούμενη έκθεσή της τοποθετούσε στο 90% τις πιθανότητες μιας ελληνικής εξόδου από την ευρωζώνη, σε ορίζοντα 12 με 18 μηνών. Στην τελευταία 10σέλιδη έκθεση, που δημοσιεύθηκε την 1η Οκτωβρίου, με τίτλο «Euro Area: Sovereign Debt Crisis Update - Germany gearing up for 2013 Election», εκτιμάται ότι η συνεχιζόμενη συζήτηση επί ευρωπαϊκού εδάφους, περί αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ, αντανακλά το γεγονός πως οι πιθανότητες παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη είναι εξαιρετικά περιορισμένες.

Έξοδος από το Έξοδος από το Ευρώ με κούρεμα του χρέους, νοικοκύρεμα και ανάπτυξη της οικονομίας

Με το μνημόνιο και το Ευρώ για ακόμα μεγαλύτερη δυστυχία

Και νέες απειλές για περισσότερο μαστίγωμα διοχετεύονται στη δύσμοιρη χώρα που έχει καταστεί δέσμια του Μνημονίου, της Τρόικας και των εδώ υποτακτικών της. Την ίδια ώρα που οι Κύπριοι απειλούν για έξοδο από το Ευρώ, οι Βούλγαροι και όχι μόνο, δηλώνουν την αποστροφή τους στο ευρωμάρκο που κατέστρεψε τις χώρες του νότου, εμείς συνεχίζουμε τη δουλική πορεία για ακόμα περισσότερη φτώχεια, ανεργία, αυτοκτονίες, δυστυχία.  Πρέπει να αποδεχτούμε ακόμα χειρότερες μέρες σε ένα βαρέλι ανελέητων μέτρων δίχως πάτο.

Η ένταξή μας στο Ευρώ υποτίθεται ότι έγινε για την καλυτέρευση, αν όχι για την ευημερία της ελληνικής οικονομίας. Αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ποτέ στην μεταπολεμική περίοδο με τη δραχμή, δεν είχαμε υποστεί παρόμοια καταστροφή όπως η σημερινή. Μετά την αρχική αποτυχία των μέτρων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προετοιμάζεται τώρα μια νέα αδιέξοδη συνταγή. Η λήψη ακόμα πιο επαχθέστερων μέτρων, σε συνδυασμό με ελεγχόμενη πτώχευση, με αναδιάρθρωση ή και μερικό κούρεμα του χρέους, αλλά αλίμονο, με παραμονή στο Ευρώ.

Αδύνατη η επίτευξη των στόχων του Μνημονίου σύμφωνα με τη Handelsblatt

Ο θεμελιώδης στόχος του δεύτερου ελληνικού Μνημονίου, δηλαδή η μείωση του χρέους στο 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2020, δεν είναι πλέον ρεαλιστικός, υποστηρίζει η γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt επικαλούμενη αξιωματούχους της τρόικας. Την ίδια στιγμή, το περιοδικό Der Spiegel εστιάζει στη διαφορά απόψεων που επικρατεί στο εσωτερικό της τρόικας σχετικά με τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα χρόνια, μέγεθος από το οποίο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και η φερεγγυότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους. Παρ’ όλα αυτά, η εφημερίδα Le Monde, σε κυριακάτικο άρθρο της, προβαίνει στην εκτίμηση ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση, συνεπικουρούμενη από διεθνείς οργανισμούς όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, εξετάζει το ενδεχόμενο να δώσει περισσότερο χρόνο στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες χώρες του Νότου, προκειμένου να μειώσουν τα ελλείμματά τους.

«Μη ρεαλιστικό» θεωρεί πλέον η τρόικα τον στόχο μείωσης του ελληνικού δημοσίου χρέους στο 120,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2020, αναφέρεται σε χθεσινό δημοσίευμα της Handelsblatt, η οποία επικαλείται αξιωματούχους της τρόικας που δεν κατονομάζει. Σύμφωνα με τις προβλέψεις στις οποίες βασίστηκε το δεύτερο Μνημόνιο, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με το 4,5% του ΑΕΠ το 2014. Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα, ο εν λόγω στόχος πλέον μετατίθεται για το 2016. Μια από τις συνέπειες αυτής της αστοχίας είναι ότι η Ελλάδα θα εξαρτηθεί για περισσότερα χρόνια από τη βοήθεια των εταίρων της.

Περίπου στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει και το περιοδικό Der Spiegel, ωστόσο αναδεικνύει και μια διαφορετική πτυχή. Πρωτίστως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και δευτερευόντως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα υιοθετούν πολύ πιο απαισιόδοξη άποψη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα χρόνια, αναφέρεται σε άρθρο του περιοδικού που δημοσιεύθηκε χθες. «Ενώ η Κομισιόν αξιολογεί πολύ θετικά την εξέλιξη της πραγματικής οικονομίας, η ΕΚΤ και κυρίως το ΔΝΤ περιγράφουν με μελανά χρώματα την κατάσταση», αναφέρεται χαρακτηριστικά. Καταλήγει δε στο ίδιο συμπέρασμα με τη Handelsblatt, ότι δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση δεν θα καταφέρει να μειώσει το δημόσιο χρέος στο 120% του ΑΕΠ ακόμη και αν υιοθετήσει τα μέτρα λιτότητας ύψους 11,6 δισ. ευρώ για τη διετία 2013-2014.

Σημειώνεται ότι στις εαρινές προβλέψεις που παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον περασμένο Μάιο, για το 2013 προβλέπεται ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας 0% από ύφεση περίπου 6% το 2012. Οι επόμενες προβλέψεις για την ευρωπαϊκή οικονομία θα παρουσιαστούν από τις Βρυξέλλες τον Νοέμβριο. Ακριβώς αυτή η αποτυχία της εφαρμοζόμενης πολιτικής ταχύτατης δημοσιονομικής προσαρμογής θα μπορούσε να αλλάξει στη σύνοδο κορυφής του Οκτωβρίου, αναφέρεται στο άρθρο της Le Monde. Σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα, η άνοδος στην εξουσία του προέδρου Φρανσουά Ολάντ και η συμμαχία που σχημάτισε με τον Ιταλό πρωθυπουργό Μάριο Μόντι, σε συνδυασμό με τα αρνητικά αποτελέσματα της λιτότητας στον ευρωπαϊκό Νότο, πιθανώς να οδηγήσουν σε τερματισμό της πολιτικής απόλυτης λιτότητας.

Σε αυτό το πλαίσιο είναι πιθανό η Ελλάδα να κερδίσει στη σύνοδο κορυφής του Οκτωβρίου χρονική παράταση για να μειώσει το έλλειμμά της κάτω από το 3% του ΑΕΠ, ενδεχόμενο στο οποίο αναφέρθηκε την περασμένη Παρασκευή και η διευθύντρια του ΔΝΤ. «Υπάρχουν αρκετοί τρόποι (δημοσιονομικής) προσαρμογής και ο χρόνος είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο», δήλωσε η κ. Λαγκάρν

Η Ελλάδα στη θηλιά του Ευρώ-Ένα κουστούμι που δεν της ταιριάζει

Της Κάισα Έκις Έκμαν

Tο άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε πέρισυ στις 8 Αυγούστου 2011 στη  σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter, ναυαρχίδας του σουηδικού τύπου, και περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα αντικειμενικά, κόντρα στην κυρίαρχη προπαγάνδα των ευρωπαϊκών ΜΜΕ. Σήμερα είναι επίκαιρο ακόμα περισσότερο.

Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος; Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες; Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο όριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι; Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληνας αυτή τη στιγμή. Έχω μόλις επιστρέψει από την Ελλάδα. Σε μία χώρα που βρίσκεται σε κρίση επικρατεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Μια καχεξία και απελπισία, αναμεμιγμένη με την πολιτική αφύπνιση που ακολουθεί μεγάλα γεγονότα και προκαλεί ευφορία. Ξαφνικά, οι χαμηλοί μισθοί και η δυσκολία πληρωμής των λογαριασμών, από ατομικό πρόβλημα του καθενός, απέκτησαν κοινό πολιτικό περιεχόμενο.

Ο μύθος για τις ευθύνες του Ανδρέα Παπανδρέου για τη σημερινή οικονομική καταστροφή

Η σημερινή οικονομική τραγωδία της χώρας προφανώς μπορεί και πρέπει να συνδεθεί με αίτια και ονοματεπώνυμα. Έχει βρεθεί ο κυρίως ένοχος. Είναι ο Ανδρεάς Παπανδρέου. Τα βέλη των συστημικών κατηγόρων, κάνουν μια μεγάλη χρονολογική παράκαμψη τριάντα ολόκληρων ετών και στοχεύουν την οκταετία 1981-88. Υποστηρίζουν με σοβαροφάνεια  ότι, τα δημόσια ελλείμματα απογειώθηκαν εκείνη την περίοδο, με κύρια ευθύνη τις τότε μεγάλες αυξήσεις στους μισθούς. Χρησιμοποιούν κατά το δοκούν όποια στατιστικά στοιχεία βολεύουν. Παραβλέπουν ότι τα «Greek statistics», ιδιαίτερα της περιόδου Σημίτη,  έχουν κάνει καταγέλαστη τη χώρα μας διεθνώς και είναι κατ΄ εξοχήν αναξιόπιστα.  Όπως και το γεγονός ότι, λόγω της εδώ μεγάλης παραοικονομίας, το ελληνικό ΑΕΠ ( Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν ), έχει επανειλημμένα αναθεωρηθεί και οι χρονολογικές συγκρίσεις είναι περίπου αδύνατες. Η έωλη Αντιαδρεϊκή προπαγάνδα, χρησιμοποιεί κουραστικά επαναλαμβανόμενη, το περίφημο «Τσοβόλα δώστα όλα». Ένα στιγμιαίο φραστικό  παιχνίδι του Α.Π. που προφανώς αφορούσε την ορμητικότητα του λόγου του Δημήτρη Τσοβόλα και όχι φυσικά την προτροπή για ανεξάντλητες παροχές. Αλλά και έτσι να το δει κανείς, μόνο ως παρορμητικός αστεϊσμός της στιγμής στέκει. Τελικά, για όσους επιμένουν να επιρρίπτουν επιλεκτικά ευθύνες σε περιόδους πριν από τριάντα χρόνια, απαλλάσσοντας έτσι τους  πραγματικούς υπεύθυνους των πρόσφατων εποχών, τους προτείνουμε να αναζητήσουν υπόλογους και στην εποχή του Χαρίλαου Τρικούπη και γιατί όχι στην   Τουρκοκρατία !

Για να μην ξεχνιόμαστε:η ροπή της χούντας στη διαφθορά

 

του Διονύση Ελευθεράτου Μια εξωφρενική «μόδα» των τελευταίων ετών τείνει να περιβάλλει με ιδιότυπο φωτοστέφανο τους πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου 1967! Απόρροια του αναπόφευκτου θυμού, αναμεμειγμένου όμως με άγνοια ή και σκοπιμότητα, η πολιτική (;) αυτή «μόδα» παράγει τη θεωρία ότι κατά την επταετή δικτατορία τέθηκε σε γύψο και... η διαφθορά. Ότι η χούντα φρουρούσε, σαν κέρβερος, το δημόσιο χρήμα και τις αρχές της «χρηστής διοίκησης»... Οι ίδιοι οι συνταγματάρχες δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι στον 21ο αιώνα έμελλε να μνημονεύονται με ... επαίνους.«Εκείνοι τουλάχιστον δεν έκλεψαν», «δεν έκαναν περιουσίες», «ε, ρε Παπαδόπουλο που χρειάζονται τα σημερινά λαμόγια»... Από το 2010 κι εντεύθεν οι έπαινοι επεκτάθηκαν και στα της οικονομίας: «Επί χούντας ο κόσμος έτρωγε ψωμάκι», «αν δεν μιλούσες ζούσες καλά», «τότε δεν υπήρχε οικονομική κρίση στην Ελλάδα, όπως σήμερα». Λες και γνώρισε η μεταπολεμική Ευρώπη γενική κρίση ανάλογη της σημερινής, μέχρι το 1973... Θα ασχοληθούμε με τον πρώτο μύθο, αυτόν που σχετίζεται με τη διαφθορά. Για το δεύτερο επιφυλασσόμαστε – όλο και κάποια επέτειος θα μας δώσει αφορμή.