Η Δραχμή και το Ενιαίο Αντιμνημονιακό Μέτωπο, από την αριστερά έως τη δημοκρατική δεξιά, είναι το ζητούμενο, είναι αυτό που δε θα αργήσει να έρθει

Του Θεόδωρου Κατσανέβα

Επιμείναμε πάντα στην άποψη ότι το μνημόνιο και το ευρώ είναι αδιαχώρητοι Σιαμαίοι αδερφοί. Και ότι διαπραγμάτευση χωρίς εναλλακτική λύση και σχέδιο είναι προδιαγεγραμμένη να αποτύχει παταγωδώς. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιάνης Βαρουφάκης έπαιζαν πόκερ με ανοιχτά χαρτιά. Και ας λέει τώρα εκ των υστέρων ο τελευταίος ότι, είχε ετοιμάσει σχέδιο Grexit για διπλό νόμισμα. Ποτέ δεν πρόβαλλε κάτι τέτοιο. Επέμενε φορτικά στην επιλογή της παραμονή μας στον «ευρωπαράδεισο». Λέγοντας μια το ένα και μια το άλλο, σε ατέλειωτες ασύνδετες, ασυνάρτητες συνεντεύξεις και δηλώσεις του, έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι,, η επιστροφή στη δραχμή θα μας φέρει στη ...λίθινη εποχή. Οι Βαρουφάκειες παλινοδίες, τα ναρκιστικά καμώματα, οι ατέρμονες ανίερες και αδιέξοδες πολυλογίες δεν είχαν τέλος.

Η αποτυχία του ευρώ και η ελπιδοφόρα προοπτική της δραχμής

Κώστας Κόλμερ

Ως νέος ΄Αμλετ , ο ΄Ελλην ψηφοφόρος καλείται να επιλέξει στις  εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου μεταξύ μνημονικών και αντιμνημονικών κομμάτων .Δηλ. εν τελική αναλύσει , «να μπή κανείς ή να μη μπή» (στην δραχμή) δοθέντος ότι η ενδεχομένη αποδοκιμασία των ευρωφίλων κομμάτων σημαίνει αυτομάτως χρεοκοπία και επάνοδο εις κάποιου είδους εγχώριο νόμισμα. Το δίλημμα ,εν τούτοις , δραχμή ή ευρώ είναι παραπειστικόν. Απλοποιεί μία σύνθετη υπόθεσιν: Εάν συμφέρει την ανάπτυξι της οικονομίας (ΑΕΠ) η χρήσι ξένου νομίσματος και δανεικών διά την αποτροπή  της χρεοκοπίας και όχι διά επενδύσεις ή εάν την εξυπηρετεί η επάνοδος στην εθνική νομισματική πολιτική και η αναστολή εξυπηρετήσεως του άλλως αδιατηρήτου δημοσίου χρέους οπότε η εισροή ιδιωτικού επενδυτικού κεφαλαίου και η ενίσχυσι των εξαγωγών δύνανται ν’ αυξήσουν υ γ ι ώ ς το ΑΕΠ και να μειώσουν την ανεργία.

Τι συμβαίνει με τον κ. Πρωθυπουργό;

Μαρία Νεγρεπόντη-Δεληβάνη

Ο ελληνικός λαός σε κατάσταση   σύγχυσης και βαθιάς  απόγνωσης παρακολουθεί  τις  αδιανόητες κινήσεις του πρωθυπουργού του. Με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ο κ. Τσίπρας ζήτησε από τους ψηφοφόρους ένα βροντερό ΟΧΙ, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως όπλο, στις διαπραγματεύσεις του με την ΕΕ. Υποσχέθηκε, όχι μόνο  την οριστική κατάργηση των  μνημονίων, που εξαθλίωσαν την Ελλάδα τα πέντε τελευταία χρόνια, αλλά και μια αναγεννημένη Ευρώπη απαλλαγμένη από τις  ιδεολογικές της εμμονές για  λιτότητα.  Το μεγαλειώδες, ωστόσο,  ΟΧΙ, του 62%  του ελληνικού λαού, που  τόλμησε να επιλέξειαριστερή κυβέρνηση, αλλά και  να αμφισβητήσει  την ορθότητα  των μνημονίων, φαίνεται ότι εξόργισε το ευρωπαϊκό ιερατείο. Και αντί της αναμενόμενης ελάφρυνσης των απάνθρωπων, αλλά και  παντελώς αναποτελεσματικών μνημονιακών μέτρων, η...

Λαϊκή Ενότητα ή Λαϊκή Στενότητα ;

Του Πέτρου Ιωάννου

Η αντιμνημονιακή κίνηση της Αριστερής Πλατφόρμας υπό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, αντί να αποτελέσει τη βάση για ένα Ενιαίο Αντιμνημονιακό Μέτωπο, ένα νέο ΕΑΜ με συσπείρωση των δυνάμεων του  61% του όχι, φαίνεται ότι ακολουθεί ένα μοναχικό δρόμο που καλύπτεται από αριστερές ιδεοληψίες και μανίες. Το κάλεσμα που απηύθυναν τα δώδεκα στελέχη της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς πριν από λίγες μέρες υπό τη σκέπη της Αριστερής Πλατφόρμας, ήταν γραμμένο στη λογική και φρασεολογία της πλατιάς συσπείρωσης. Όμως στην πράξη, η Λαϊκή Ενότητα και όχι το νέο ΕΑΜ όπως είχε συζητηθεί ότι θα λεγόταν η κίνηση αρχικά, παραμένει κλειστή στο καβούκι της αριστερής έως ακροαριστερής μονολιθικότητας. Οι εκτός της μήτρας του ΣΥΡΙΖΑ, οι ολίγον έως πολύ πατριώτες-δημοκράτες, θεωρούνται ξένο σώμα και χρήσιμοι ηλίθιοι ως απλοί νεροκουβαλητές.

Απλά ερωτήματα προς τους ευρωτρομοκράτες

Η πλήρης κυβερνητική υποταγή στο Ευρωϊερατείο με την υπογραφή ενός τρίτου τρισχειρότερου μνημόνιου ήταν η φυσική κατάληξη στο αδιέξοδο του ευρω – μονόδρομου. Ύστερα από έξι, κοντά εφτά χρόνια ευρωτραγωδίας, τώρα, μπροστά στις επερχόμενες ιστορικές εκλογές, αντί να απαντάμε μόνο σε τρομολαγνικές ερωτήσεις για τα δήθεν δεινά που θα επιφέρει η μετάβαση στη δραχμή, οφείλουμε να ρωτήσουμε και εμείς, μεταξύ πολλών άλλων:

1) Γιατί σήμερα ζούμε πολύ χειρότερα, από τις εποχές που είχαμε τη δραχμή; 2) Πότε στην ιστορία μας, εκτός από περιόδους πολέμων και εμφυλίων, ζήσαμε τέτοια τραγωδία όπως η σημερινή; 3) Γιατί, εκτός από εμάς και οι  άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου στην ευρωζώνη, παραπαίουν;  3) Γιατί, μεγαλώνει συνέχεια το χρέος παρ’ όλα τα κουρέματα, και την ανελέητη λιτότητα;  4) Υπάρχει άλλη περίπτωση διεθνώς που η ύφεση είχε τέτοιο βάθος και διάρκεια όπως αυτή στην Ελλάδα σήμερα;

Σύνοψη συγκροτημένου σχεδίου μετάβασης στη δραχμή

 Του Θεόδωρου Κατσανέβα

1. Πως θα γίνει μετάβαση στη δραχμή

H ένταξή μας στην ευρωζώνη το 2002, έγινε με σκοπό να ισχυροποιηθεί η ελληνική οικονομία και να βελτιωθεί το βιοτικό μας επίπεδο. Όμως, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ουδέποτε με τη δραχμή σε ειρηνικές περιόδους, βιώσαμε παρόμοια τραγωδία όπως η σημερινή. Αν και μέρος της ευθύνης φέρει το φαύλο πολιτικό μας σύστημα, σε οικονομική κατάρρευση βρίσκονται όλες οι χώρες κυρίως της νότιας ευρωζώνης, σε αντίθεση με όσες δεν έχουν ενταχθεί σε αυτήν. Το πρόβλημα είναι συστημικό. Οφείλεται στο συνδυασμό του υπερτιμημένου ευρώ με τις πολιτικές της ακραίας λιτότητας που επιβάλλει το Βερολίνο. Δύο δρόμοι υπάρχουν σήμερα.

Η Ουάσιγκτον πίσω από την κολοτούμπα Τσίπρα με το τρισχειρότερο μνημόνιο του «πάση θυσία στο ευρώ»

Θεόδωρος Κατσανέβας

Η έξοδος από την ευρωζώνη, προσωρινή ή μόνιμη, με στήριξη για το νέο εθνικό νόμισμα από τους δανειστές όπως προτάθηκε από τους τελευταίους, ήταν αναμφίβολα μια απείρως καλύτερη λύση απ’ αυτήν που επέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας. Το τρισχειρότερο δηλ. τρίτο μνημόνιο του «πάση θυσία στο ευρώ» που προδικάζει μια πορεία απόλυτης φτωχοποίησης και υποτέλειας της χώρας.Αφού ο Αλέξης, ο λαμπερός αστέρας της light αριστεράς, δεν ήταν σε θέση ή δεν ήθελε να ανατρέψει πλήρως την υποταγή στα κελεύσματα του Ευρωιερατείου, γιατί τελικά προσέφυγε στη χειρότερη από τις δύο λύσεις που του προτάθηκαν;  Η εξήγηση είναι απλή όσο και δυσάρεστη. Ο πρώτη φορά αριστερός Πρωθυπουργός από καιρό τώρα έχει αποκαλύψει τον εναγκαλισμό του με και από την Ουάσιγκτον, η οποία του διαμήνυσε ότι πρέπει να παραμείνει πάση θυσία στο ευρώ. Κι΄αυτό γιατί οι ΗΠΑ και κατά δεύτερο λόγο η Γαλλία, θέλουν μια αρκετά ισχυρή Γερμανία  ως ανάχωμα απέναντι στη Ρωσία, αλλά όχι πανίσχυρη, σε βαθμό που θα αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία της Ουάσιγκτον.

Η «δημιουργική ασάφεια» και ο εθνομηδενισμός, οδηγούν σε εθνικές περιπέτειες

Του Γρηγόρη Πέτρου

Η τυχοδιωκτική πολιτική της γιαλατζί αριστεράς του Κολωνακίου και των Βορείων προαστίων, σε συνεργασία με τα ξένα και ντόπια οικονομικά συμφέροντα, οδηγεί στον κατακερματισμό του κοινωνικού ιστού και στην ολοκλήρωση της μετατροπής της χώρας μας σε αποικία χρέους. Το πολιτικοκοινωνικό κλίμα με άρωμα εμφυλιοπολεμικό, της κυβέρνησης ΣΑΝΕΛ, που έχει ως στόχο την διατήρηση της κωμικοτραγικής κυβέρνησης στην εξουσία, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε Εθνική περιπέτεια.

Λαφαζάνης : έχουμε μια ιδιόμορφη δικτατορία του Ευρώ

Δημοσιεύουμε εδώ αποσπάσματα απο την εισήγηση του Παναγιώτη Λαφαζάνη στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ.1. Από τα πρακτικά να αφαιρεθούν κάποια πράγματα που αποδίδονται σε έναν σύντροφο που σέβομαι: Ότι plan B που δεν δημοσιοποιείται σημαίνει πραξικόπημα και ότι αν ισχύουν αυτά που ελέχθησαν από έναν πρώην υπουργό θα είχαμε την πρώτη δίκη σε ειδικό δικαστήριο.

2. Κανένας μας εδώ δεν κρατάει αριστερόμετρο. Δεν υπάρχουν αριστερόμετρα. Και το μόνο που έχω σιχαθεί στην αριστερά είναι αυτούς που κρατάνε μέτρα για τις συνειδήσεις των άλλων. Δεν θέλουμε να κάνουμε επίδειξη αριστεροσύνης, ούτε να βγάλουμε κάποιους και καλά offside ως «δεξιούς». Αυτό που συζητάμε εδώ δεν είναι ποιος είναι πιο «αριστερός» ή «δεξιός» , αλλά τι συμφέρει την Αριστερά και τον τόπο.

Μίκης Θεοδωράκης και άλλες προσωπικότητες : όχι σε σωτήρες, τυχοδιώκτες, καιροσκόπους και ανάγκη για μέτωπο αντίστασης στα μνημόνια

Έκκληση να γίνει σεβαστή από όλους η βούληση του ελληνικού λαού, όπως εκδηλώθηκε στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και να διακοπεί η μνημονιακή πορεία «καταστροφής και υποδούλωσης», απευθύνουν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Κασιμάτης και δεκάδες γνωστές προσωπικότητες της κοινωνικής δράσης, της ακαδημαϊκής διδασκαλίας, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής από την Ελλάδα, αλλά και την Κύπρο.Στην έκκληση υποστηρίζεται ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζεται από το 2010, παραβιάζει κατάφωρα το Σύνταγμα, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο, καθώς επίσης και ότι προκάλεσε ήδη τη μακράν μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή στην Ευρώπη μετά το 1945.