Πατριώτες και λαδοπόντικες

Δημήτρης Βάρος

Κόντευε να βάλει τα κλάματα η Άνγκελα Μέρκελ μιλώντας για την προοπτική να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση η Βρετανία και να αφήσει μόνες τους τη Γερμανία και τη Γαλλία στη διεκδίκηση της ηγεμονίας του 4^ου Ράϊχ. Ήταν ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος για να κρύψει τη χαρά της που επιτέλους θα μένει μόνη με τον πατάτα τον Ολάντ που είναι του χεριού της. «Θα λυπηθώ, είπε, αν συμβεί αυτό αλλά όμως δεν θα θέσουμε σε κίνδυνο τις θεμελιώδεις ελευθερίες και τα θεμελιώδη δικαιώματα των ευρωπαίων πολιτών».

Έθνος που δεν έχει δικό του νόμισμα είναι καταδικασμένο σε αφανισμό

Σε ένα κράτος με εθνική κυριαρχία, το οποίο έχει το δικό του εθνικό ανεξάρτητο νόμισμα, η φορολογία δεν γίνεται για να βρει το κράτος χρήματα να ξοδέψει, αφού το κράτος εκδίδει το χρήμα και μπορεί να εκδώσει όσο θέλει. Γίνεται για να αφαιρέσει το κράτος χρήμα από την αγορά ώστε να διατηρήσει την αξία του χρήματος και να συγκρατήσει τον πληθωρισμό.

Ανανεωμένο σχέδιο μετάβασης στη δραχμή που σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι αναγκαία και πρακτικά εφαρμόσιμη

Η μετάβαση στη δραχμή είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε αναγκαία όσο και πρακτικά εφαρμόσιμη. Αναγκαία γιατί έχει πλέον φανεί ολοκάθαρα ότι, η χώρα με τις σημερινές υφεσιακές πολιτικές ακραίας λιτότητας σε συνδυασμό με το υπερτιμημένο ευρώ, κατολισθαίνει συνέχεια στον οικονομικό Καιάδα, χωρίς την παραμικρή ελπίδα ανάκαμψης. Και είναι πρακτικά εφαρμόσιμη, αφού αυτό επιθυμεί το Βερολίνο ως προαπαιτούμενο για την ισχυροποίηση του ευρώ που προωθεί έναντι του δολαρίου. Τα capital controls αποτελούν επί πλέον, ένα ιδιαίτερα υποβοηθητικό υπόστρωμα προς την ίδια κατεύθυνση. Μόνιμη επωδός των μνημονιακών κομμάτων και των συστημικών μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι ότι, δεν υπάρχει, δεν έχει καταρτιστεί συγκροτημένο σχέδιο μετάβασης στη δραχμή. Τα τελευταία χρόνια, εκτός από διάφορους άλλους μελετητές Έλληνες και ξένους, η επιστημονική μας ομάδα έχει εκπονήσει μελέτες, βιβλία, άρθρα, συγκροτημένα και τεκμηριωμένα σχέδια για το όλο θέμα αντλώντας και από την πλούσια σχετική ελληνική και διεθνή εμπειρία. Στα πλαίσια των τελευταίων εξελίξεων και νέων  δεδομένων, παρουσιάζουμε εδώ μια ανανεωμένη και εκσυγχρονισμένη σύνοψη συγκροτημένου, μελετημένου όσο και σαφούς σχεδίου μετάβασης στο εθνικό μας νόμισμα, που αποτελεί  τη μόνη λύση για τα αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας[1].

Και νέα αυτοκριτική του ΔΝΤ για λάθη που έκανε στον υπολογισμό του ελληνικού χρέους

Κ

Κατά τη συνήθη πρακτική του άλλη μια έκθεση αυτοκριτικής έκανε και πάλι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με την αποδοχή ότι έκανε λάθη και παραλείψεις στο ελληνικό πρόγραμμα, που εγκρίθηκε τον Μάιο του 2010, το οποίο δεν περιελάμβανε την αναδιάρθρωση του χρέους για να επιβεβαιώνεται η βιωσιμότητά του. Το Δ.Σ. του Ταμείου ενέκρινε στις 7 Δεκεμβρίου έκθεση, η οποία δόθηκε σήμερα, Τετάρτη, στη δημοσιότητα, βάσει της οποίας τονίζεται ότι η αναδιάρθρωση του χρέους, που ήταν απαραίτητη το 2010, δεν πραγματοποιήθηκε λόγω του φόβου διάχυσης της κρίσης, αλλά και της έκθεσης των ευρωπαϊκών τραπεζών στο χρέος της Ελλάδα. Ηταν συστημική εξαίρεση, τονίζεται, αν και με την τότε απόφαση παραβιάστηκε «βάναυσα» το Καταστατικό του ΔΝΤ. Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, η αναδιάρθρωση δεν ζητήθηκε από την τότε ελληνική κυβέρνηση, μετά από απαίτηση των Γερμανών και των δορυφόρων τους.
Μόνο όταν ανέλαβε η ΕΚΤ τη δέσμευση να κάνει ότι απαιτείται για να διασωθεί η ζώνη του ευρώ, και αφού πέρασαν δύο χρόνια αβεβαιότητας, άρχισε να αποκτάται ξανά η εμπιστοσύνη στην Ευρωζώνη, αναφέρεται στην έκθεση.

Πως και γιατί επέβαλλε η Ουάσιγκτον την παραμονή μας στην ευρωζώνη και το μνημόνιο

Του Θεόδωροςυ Κατσανέβα

Με άρθρα και δημόσιες παρεμβάσεις μας έχουμε επανειλημμένα επισημάνει κάτι που τώρα πλεόν είναι ευρύτερα γνωστό.  Ότι η Ουάσιγκτον για δικούς της λόγους επέμενε και πέτυχε την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, σε αντίθεση με το Βερολίνο, που επίσης για δικούς  του λόγους, ήθελε το προσωρινό ή και μόνιμο Grexit. Οι ΗΠΑ και κατά δεύτερο λόγο η Γαλλία, θέλουν μια αρκετά ισχυρή Γερμανία  ως ανάχωμα απέναντι στη Ρωσία, αλλά όχι πανίσχυρη, σε βαθμό που θα αμφισβητήσει τη διεθνή πρωτοκαθεδρία της Ουάσιγκτον. Αντίθετα, ο κύριος στόχος της σημερινής ηγεσίας της Γερμανίας με τους Μέρκελ-Σόϊμπλε επικεφαλείς, είναι η δημιουργία μιας πανίσχυρης γερμανικής ευρωζώνης με αυστηρούς κανόνες και υπερτιμημένο νόμισμα, με στόχο την απόλυτη κυριαρχία και επεκτατική δυναμική του Βερολίνου. Στα σχέδιά τους αυτά, δε χωράει σήμερα η Ελλάδα. Αν ανατραπούν οι αυστηροί κανόνες της γερμανικής ευρωζώνης για την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να γίνει το ίδιο για την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και την ίδια τη Γαλλία. Και τα σχέδιά της για τη γερμανική υπερκυριαρχία θα ανατραπούν.

Για μη οικονομολόγους: Το χωράφι, το πηγάδι και η καταστροφή της Ελληνικής οικονομίας με το Ευρώ

Του Γιάννη Καραμολέγκου

Πολύς κόσμος που δεν έχει οικονομικές γνώσεις, δυσκολεύεται να καταλάβει με ποιο τρόπο η είσοδος και η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή, στο ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας και στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.Για να γίνει αυτό κατανοητό με απλό και πρακτικό τρόπο, ας παρομοιάσουμε την οικονομία ως ένα "χωράφι" με την σοδειά του οποίου ζουν οι πολίτες ενός κράτους και το χρήμα (ρευστό) ως το "νερό" με το οποίο ποτίζεται το χωράφι, για να καρπίσει.

Ο Θόδωρος Κατσανέβας την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου το πρωί στις 10-11πμ, στην Πρωινή Αρτηρία της Φραντσέσκας Σαβοργιανάκη στην Art TV με νέα αποκαλυπτικά στοιχεία για το Grexit

Ο καθηγητής Θεόδωρος Κατσανέβας με νέα δεδομένα και πρωτότυπα αποκαλυπτικά στοιχεία, εξηγεί για πρώτη φορά γιατί τώρα όσο ποτέ άλλοτε, είναι αναγκαία και πρακτικά εφαρμόσιμη «η μετάβαση στη δραχμή» σε μια ωριαία συζήτηση με την Φραντσέσκα Σαβοργιανάκη στην Πρωϊνή Αρτηρία της τηλεόρασης του ART, την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου το πρωί στις 10-11πμ. Για να ακούσετε και να δείτε επιτέλους  μια διαφορετική έγκυρη φωνή σε σχέση με τα ψέματα που σερβίρουν καθημερινά τα συστημικά ΜΜΕ και κρατούν τη χώρα μας μέσα στην τραγωδία της ευρωφυλακής που δεν έχει τέλος.

Ο βαθύς νεοφιλελευθερισμός του Αλέξη Τσίπρα

Του Θέμη Τζήμα

Ο Κώστας Σημίτης, ως ένας τυπικός αλλά και σημαντικός δεξιός σοσιαλδημοκράτης της δεκαετίας του '90 σηματοδότησε τον πρόλογο εφαρμογής του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα, επιτελώντας ταυτόχρονα ιδεολογική και υλική λειτουργία.Δυσφημώντας όλη τη λαϊκή, αντιιμπεριαλιστική και κοινωνική παρακαταθήκη του ΠΑΣΟΚ και της μεταπολίτευσης διαμόρφωσαν μαζί με την ομάδα του αλλά και με ένα τμήμα της ανανεωτικής αριστεράς, τους ιδεολογικούς όρους της Ελλάδας του δεξιού “εκσυγχρονισμού” και της απόλυτης εξάρτησης από τονευρωπαϊσμό και τον ατλαντισμό. Στο υλικό πεδίο πέτυχαν τη γιγάντωση της κερδοφορίας και τηςπολιτικής επιρροής του μεγάλου κεφαλαίου από τη μια και της ακόμα σαφέστερης οργανικήςυποταγής του κράτους στις ανάγκες αναπαραγωγής των κυρίαρχων οικονομικών σχέσεων, με ταυτόχρονη υποχώρηση του αναπτυξιακού και κοινωφελούς ρόλου του. Όλα αυτά κορυφώθηκαν με την ένταξη στο σκληρό πυρήνα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, στη ζώνη του Ευρώ και σε ό,τι έχει να κάνει με συλλογικό φαντασιακό, δια των Ολυμπιακών του 2004.

Η δυνατότητα επιστροφής στη δραχμή

Του Δημήτρη Χαλυβόπουλου

Άπαντες αντιλαμβάνονται ότι το νόμισμα ως φυσικό αντικείμενο, δεν έχει «αξία». Χρησιμότητα και εμμέσως αξία, αποκτά ως μέσο πρόσβασης σε πόρους¹, οι οποίοι διακρίνονται σε: φυσικούς (τρόφιμα, ορυκτά, πετρελαιοειδή, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας), τεχνητούς (μηχανήματα, τεχνολογικός εξοπλισμός) και ανθρώπινους (εργασία και υπηρεσίες). Ως εκ τούτου, μία από τις σημαντικότερες συνιστώσες της επιλογής του νομίσματος είναι η δυνατότητα πρόσβασης σε όσο το δυνατόν περισσότερους πόρους, εγχώριους ή εισαγόμενους.Επομένως, το ερώτημα περί επιστροφής στη δραχμή, θα έπρεπε να απαντηθεί από μία ομάδα επιστημόνων ευρέως φάσματος ειδικοτήτων και κατόπιν πολύμηνης επεξεργασίας όλων των δεδομένων. Είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο δεν συγκροτήθηκε μία τέτοια ομάδα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις ή αυτόνομα από την ακαδημαϊκή κοινότητα.

Ο αισχρός ρόλος των Μιντιαρχών στην καθυπόταξη των μαζών

Του Τάσου Τσακίρογλου

Οσοι παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν αναμφίβολα διαπιστώσει μια συντριπτική αλήθεια: τα ΜΜΕ σταδιακά «έγιναν ουραγός στις δυνάμεις τις οποίες θα έπρεπε να ελέγχουν» (Serge Halimi, διευθυντής της «Monde Diplomatique») ή, όπως το διατύπωσαν πρώτοι στο άρθρο τους με τον ίδιο τίτλο οι Gilles Balbastre και Pierre Rimbert, μετατράπηκαν στο «μαντρόσκυλο της εξουσίας».Φυσικά οι δυνάμεις που τα ΜΜΕ θα έπρεπε να ελέγχουν σήμερα δεν είναι άλλες από τις «δυνάμεις της αγοράς», δηλαδή το αμαρτωλό χρηματοπιστωτικό σύστημα και η ανεξέλεγκτη εξουσία του πάνω σε κράτη και λαούς.