Από το υπο έκδοση βιβλίο πολύ σύντομα από τις εκδόσεις Α. Α Λιβάνη, παρουσιάζονται εδώ η εισαγωγή και οι 14 πρώτες απαντήσεις σε αντίστοιχα ερωτήματα για την επιστροφή στη δραχμή
Εισαγωγή
Με το Μνημόνιο και το ευρώ ή ενάντια στο Μνημόνιο και έξω από το ευρώ.
Αυτόν τον καιρό βιώνουμε μια υστερική τρομολαγνία που έχει εξαπολύσει το κυρίαρχο πολιτικοδημοσιογραφικό σύστημα, ενάντια στην περισσότερο από ορατή πλέον πιθανότητα εξόδου της χώρας μας από το ευρώ.Εκτοξεύονται έωλα έως φαιδρά επιχειρήματα του τύπου ότι... χρειαζόμαστε δύο χρόνια για να τυπώσουμε δραχμές ! Ότι δε θα έχουμε να φάμε. Ότι δε θα υπάρχουν φάρμακα και καύσιμα. Ότι εξαρτόμαστε από τις εισαγωγές γιατί δεν παράγουμε τίποτα. Σε ενίσχυση αυτής της υστερικής τρομολαγνίας, επιστρατεύονται ακραίοι εκπρόσωποι του γερμανοκρατούμενου ευρωπαϊκού κατεστημένου, που ακόμα και πρόσφατα, παραμονές των εκλογών του Ιουνίου 2012, μας κουνούν το δάκτυλο δημόσια, με απαράδεκτο επιτιμητικό, υποτιμητικό και φωβιστικό τρόπο.
Για το πρώτο από τα φοβικά αυτά επιχειρήματα, νομίζω ότι περιττεύει και να ασχοληθεί κανείς. Αν είναι δυνατόν να χρειαζόμαστε ένα ή δύο χρόνια για να τυπωθούν χαρτονομίσματα και κέρματα ! Για το αν έχουμε να φάμε, αναρωτιέται κανείς, πως τρώγαμε αλήθεια πριν μπούμε στον «παράδεισο» της ευρωζώνης ; Και πως επιβιώνουν οι πάμπολλες άλλες χώρες έξω απ’ αυτήν ; Για τα φάρμακα,υπενθυμίζεται ότι διαθέτουμε μια ισχυρή φαρμακοβιομηχανία, την οποία ανταγωνίζονται με αθέμιτους τρόπους οι πολυεθνικές και που θα μπορούσε εύκολα να καλύψει τις αρρυθμίες της αγοράς. Σχετικά με τα καύσιμα, επισημαίνεται ότι, πριν την ένταξή μας στην ευρωζώνη, δεν είχαμε πρόβλημα, όπως δεν έχει σήμερα η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σερβία, η Αλβανία όπου κοστίζουν φτηνότερα από εδώ. Όσο για την εγχώρια παραγωγή, είναι βέβαιο ότι η παραμονή μας στο ευρώ θα την εξοντώσει ολοσχερώς, αφού τα κύρια προϊόντα μας ο τουρισμός και η γεωργία, βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, λόγω των υψηλών ισοτιμιών του ευρώ, έναντι των γειτονικών μας χωρών που μας ανταγωνίζονται με τα υποτιμημένα νομίσματά τους σε σχέση με το ευρώ.
Αναρωτιέται κανείς γιατί αλήθεια μπήκαμε στην ευρωζώνη. Μα για να ζούμε καλύτερα, τι άλλο.Και οδηγηθήκαμε στον γκρεμό. Ναι μέρος της ευθύνης οφείλεται στην κακορίζικη πολιτική διοίκηση και τον πρωταθλητισμό μας σε φαυλότητα. Μαζί τα φάγανε πολλοί, αλλά μαζί δεν τα φάγαμε. Αλλά η εδώ απαράδεκτη πολιτική φαυλότητα των τελευταίων δεκαπέντε ετών, δεν αρκεί για να εξηγήσει το μέγεθος της τραγωδίας.Στην πορεία στον γκρεμό μας ακολουθούν και οι άλλες περιφερειακές χώρες, οι λεγόμενες και GIPSI. (Greece, Italy, Portugal, Spain, Ireland ). Πως ζήσαμε τόσα χρόνια με την ταπεινή δραχμή; Πόσο περισσότερο μπορεί να μας υποβαθμίσουν από την κατηγορία «σκουπίδια» οι οίκοι αξιολόγησης-οίκοι ανοχής του καζινοκαπιταλισμού ; Τι περισσότερο μπορεί να μας συμβεί από τα σημερινά δεινά; Η Ευρώπη γιατί δε μας παρέχει τουλάχιστον αμυντική ασφάλεια που μας στοιχίζει πανάκριβα σε εισαγωγές αμυντικού εξοπλισμού; Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι το σκληρό Ευρώ, αυτό το συγκεκαλυμμένο μάρκο, ευνοεί τη Γερμανία και τις αδερφές της χώρες, Ολλανδία, Αυστρία, Φιλανδία, που παράγουν ολιγοπωλιακά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας,εξειδίκευσης και υπεραξίας και ανταγωνίζονται κυρίως με σκληρά νομίσματα όπως των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας.
Αλλά και οι οργίλοι Αντιμνημονιακοί κάπου χάνουν το δίκιο τους. Καθυβρίζουν και καταδικάζουν το Μνημόνιο και την ίδια ώρα απλώνουν το χέρι για τα δανεικά ευρώ του Μνημονίου της κας Μέρκελ. Δηλαδή, τα δικά τους δικά μας τα δικά μας δικά μας.
Δύο είναι οι καθαρές πολιτικές θέσεις που μπορεί να υπάρχουν σήμερα. Με το Μνημόνιο και το ευρώ ή ενάντια στο Μνημόνιο και έξω από το ευρώ. Κι’αυτό χωρίς έξοδό μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού άλλωστε υπάρχουν και πολλές άλλες χώρες που ανήκουν στην Ε.Ε., αλλά όχι στην ευρωζώνη.
Η επιστροφή στη δραχμή, σε συνδυασμό με περίοδο χάριτος, κούρεμα και αναδιάρθρωση του χρέους, μπορεί να μετατρέψει την οικονομία μας σε ανταγωνιστική ώστε να υπάρξει έξοδος από την κρίση. Το παράδειγμα της Αργεντινής που ανέκαμψε εντυπωσιακά ύστερα από την αποδέσμευση της από το σκληρό δολάριο, μιλά από μόνο του. Μια τέτοια πορεία φυσικά και δεν είναι στρωμένη με ρόδα. Χρειαζόμαστε άξιους και έντιμους κυβερνήτες με σχέδιο και αποτελεσματικότητα, με αναπτυξιακό όραμα, με νοικοκύρεμα, πάταξη της σπατάλης, της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής. Σε μια τέτοια επώδυνη αλλά ελπιδοφόρα προοπτική, η ελληνική οικονομία θα εισέλθει σε ελεγχόμενη πτώχευση, όπου έτσι και αλλιώς βρισκόμαστε ήδη. Αντί να επαιτούμε τα ευρώ των Μνημονιακών βασανιστών μας, μπορούμε να εκδώσουμε με φειδώ δραχμές από το Χολαργό. Η νέα δραχμή θα υποτιμηθεί και στους πρώτους μήνες θα βιώσουμε αρρυθμίες στην αγορά,πληθωριστικές πιέσεις, προσωρινές ελλείψεις αγαθών. (Θα μας λείψουν ιδιαίτερα το χαβιάρι, το ουίσκι, οι Πόρσε Καγιέν, κλπ.! ). Τα διαθέσιμα σε ευρώ των Ελλήνων πολιτών θα υποτιμηθούν ανάλογα, αλλά το ίδιο ισχύει και για τις δανειακές υποχρεώσεις τους προς τις τράπεζες, οι οποίες θα υποστούν σοκ.
Όμως,σταδιακά θα εξομαλυνθεί η λειτουργία της αγοράς, θα ισχυροποιηθεί η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών και η εσωτερική ζήτηση, με ευνοϊκές συνέπειες για την απασχόληση. Η εγχώρια παραγωγή θα επαναενεργοποιηθεί με αύξηση των εξαγωγών που θα στοιχίζουν φθηνότερα και μείωση των ακριβότερων που θα είναι πιο ακριβές. Το ίδιο θα συμβεί και με τον τουρισμό που είναι και ο ισχυρότερος τομέας της ελληνικής οικονομίας. Ύστερα από ορισμένο διάστημα, θα επανέλθει η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία και το τραπεζικό σύστημα, με συνέπεια να εισρεύσουν από το εξωτερικό καταθέσεις σε ξένα νομίσματα. Με προϋπόθεση την πάταξη της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, τη μείωση των φορολογικών συντελεστών, μπορεί να δούμε επιτέλους το φως ξένων επενδύσεων. Παρόμοιο σκεπτικό συνυπογράφουν, οι Ζισκάρ Ντ’Εσταίν, Πωλ Κρούγκμαν, Τζόζεφ Στίγκλιτς, Νόαμ Τσόμσκι, Κένεθ Ρογκόφ, Ότμαρ Ίσιγκ, Τόμας Μάγερ, Μάρτιν Σμίθ, Νουλιέλ Ρουμπινί, Μαρτσέλο ντε Κέκο, Χανς Βέρνερ Σίν, Χέλμουτ Σλέσιγκερ, Μάικαελ Φούκς, Ζακ Σαπίρ, Τζώρτζ Σόρος, Σίμον Ντρέικ, Τζώρτζ Φρίτμαν του StatforrInstitute, οι Ιάπωνες του Νoμούρα και πολλοί-πολλοί άλλοι, όλοι τους μέλη της…«συμμορίας της δραχμής» όπως μας αποκαλούν παραληρούντες ακραίοι ή ανόητοι εκπρόσωποι του κατεστημένου.
Με την ίδια άποψη συμφωνεί μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, που θα ήταν πλειοψηφία αν επιτρεπόταν ισομερώς η υποστήριξή της στα ελεγχόμενα κεντρικά μέσα μαζικής επικοινωνίας. Τα οποία είναι εύλογο να τρομοκρατούνται από την απειλή οικονομικών κυρώσεων από εκπρόσωπους του σύγχρονου «Μερκελισμού»[1], απέναντι στους οποίους βέβαια αντιπαρατίθενται πολλές φωνές υποστήριξης της χώρας μας με κορυφαίο το Βρετανό Ευρωβουλευτή NigelFarage[2], τον βραβευμένο με Νόμπελ Paul Krugman[3], ακόμα και τον ευπατρίδη αρχιτέκτονα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Valery Giscard d’ Estaing[4]. Η έξοδος από το Μνημόνιο και από το ευρώ, είναι η μόνη έντιμη καθαρή αντιπρόταση στο τερατώδες Μνημόνιο και την υποτέλεια στη στυγνής Τρόικας. Μια πρόταση πολιτικά ορθή και επιστημονικά τεκμηριωμένη. Γιατί όταν αρνούμαστε το Μνημόνιο και ταυτόχρονα επαιτούμε γονυπετείς για τα ευρωδάνεια των δημίων μας, γινόμαστε τουλάχιστον γραφικοί και δεν πείθουμε. Γιατί δεν μπορεί να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
Σαράντα απαντήσεις γιατί πρέπει να επιστρέψουμε στη δραχμή
1.Η ένταξή μας στο ευρώ θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία για τη χώρα μας. Γιατί τώρα να επιστρέψουμε στη δραχμή ;
Η ένταξη στην ευρωζώνη έγινε για να σταθεροποιηθεί και να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία. Αντί για αυτό όμως,σήμερα ζούμε τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή που έχει βιώσει η χώρα,εκτός από περιόδους πολέμων. Μετά το 2002 που ενταχθήκαμε στο ευρώ, υπήρξε μια αρχική περίοδος πλαστής ευημερίας που στηρίχθηκε σε δανεισμό με χαμηλά επιτόκια. Αλλά αμέσως με την έλευση της οικονομικής κρίσης το 2008-9, η οικονομία της χώρας κατέρρευσε.
2.Υποστηρίζεται ότι η κατάρρευση μας οφείλεται στην κακοδιαχείριση, στις μεγάλες δημοσιονομικές δαπάνες, στην κατασπατάληση πόρων,στη γραφειοκρατία και στη διαφθορά.
Είναι αλήθεια ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαπέντε ετών είναι υπόλογες για όλα αυτά. Και πρέπει να λογοδοτήσουν για το πάρτι της διαφθοράς, της κακοδιαχείρησης, της δημοσιονομικής ασυδοσίας. Γι’ αυτό είμαστε και οι πρωταθλητές της κατάρρευσης που έχουν υποστεί όλες οι περιφερειακές χώρες που ανήκουν στην ευρωζώνη, τα λεγόμενα GIPSI ( Greece, Italy, Portugal, Spain, Ireland).[5] Όπως αποδεικνύεται από πολλές διεθνείς και δικές μας μελέτες στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, οι περισσότερες χώρες μέσα στην ευρωζώνη καταρρέουν με την έλευση της κρίσης του 2008-9, σε αντίθεση με τις χώρες έξω από την ευρωζώνη, ή και έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια ενδελεχής σύγκριση της πορείας του ισοζυγίου πληρωμών και άλλων οικονομικών μεγεθών των χωρών μέσα και έξω από την ευρωζώνη, αποδεικνύει αυτή τη διαπίστωση. [6]
( βλ. και σχετικό διάγραμμα).
3.Πως εξηγείται αυτό ;
Το πρόβλημα είναι συστημικό.Οφείλεται στις διαφορετικές οικονομικές δομές των βόρειων σε σχέση με τις περιφερειακές νότιες κυρίως ευρωπαϊκές χώρες.[7] Το ευρώ είναι ένα κουστούμι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Γερμανίας κυρίως, η οποία παράγει ολιγοπωλειακά προϊόντα[8]έντασης κεφαλαίου[9], υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας.Τα προϊόντα αυτά, εμπεριέχουν ελάχιστο κόστος πρώτων υλών ή εργασίας. Έτσι, η παραγωγή τους στοιχίζει ελάχιστα, αλλά επειδή δεν υπάρχουν ανταγωνιστές, ή υπάρχουν ελάχιστοι, η τιμή πώλησής τους ορίζεται αυθαίρετα πολύ υψηλή, με συνέπεια τα περιθώρια κέρδους να είναι τεράστια.Ένας σύγχρονος μαγνητικός τομογράφος, π.χ. της Seamens, πωλείται πολύ ακριβά γιατί θεωρείται αναγκαία η αγορά του στη διεθνή αγορά. Και σε εξωφρενικά υψηλές τιμές πωλούνται τα ανταλλακτικά τους. Επί πλέον, η συγκεκριμένη εταιρεία, όπως και άλλες πολυεθνικές , φροντίζουν να έχουν ένα «καλολαδομένο» δίκτυο αγοραστών σε όλες τις χώρες.[10] Έτσι το σκληρό ευρώ, αυτό το συγκεκαλυμμένο μάρκο, ευνοεί κυρίως τη χώρα δυνάστη της Ευρώπης, η οποία σωρεύει τεράστια συναλλαγματικά πλεονάσματα και κερδοσκοπεί από τη διαφορά των spreads[11] και τα χαμηλά, μηδενικά ή και αρνητικά επιτόκια καταθέσεων και ομολόγων που συλλέγει μαζικά από όλες τις χώρες, αφού θεωρείται ασφαλής επενδυτικός προορισμός.
Ελλείμματα και πλεονάσματα Γερμανίας,Ιταλίας, Ισπανίας, Ιρλανδίας, Ελλάδας, Πορτογαλίας
Πηγή : Spiegel, Hans-Werner Sinn, 6-3-2012
4.Ποια είναι δηλ. η διαφορά με την περίπτωση της Ελλάδας ;
Ό κύριος προσανατολισμός της περιφερειακής ελληνικής οικονομίας στον τουρισμό και τη γεωργία, απαιτεί παραγωγική διαδικασία έντασης εργασίας. Χρειαζόμαστε δηλ. πολλά εργατικά χέρια,το κόστος των οποίων δεν μπορεί να συμπιεστεί κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο,ώστε το συνολικό κόστος παραγωγής να είναι χαμηλότερο ή ίσο με αυτό των ανταγωνιστών μας. Το δωμάτιο ενός ελληνικού ξενοδοχείου, στοιχίζει περίπου το διπλάσιο απ’ ότι ένα αντίστοιχο στην Τουρκία, στην Αίγυπτο, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στην Ουγγαρία. Γι’ αυτό και η Κωσταντινούπολη, το Κάιρο, το Βουκουρέστι, η Βουδαπέστη, κλπ., πλημμυρίζουν από Έλληνες τουρίστες, αφού στοιχίζουν λιγότερο από ότι ο Πόρος και αρκετά λιγότερο από ότι η Πάρος. Την ίδια ώρα, με τη συνθήκη του Σέγκεν, δε μας επιτρέπεται να δεχθούμε μαζικά τουρίστες από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα. Πρόκειται για άλλη μια παραγνωρισμένη αλλά σοβαρά βλαπτική για τη χώρα μας ευρωπαϊκή και δυτική ιδιαιτερότητα. Λόγω του σκληρού ευρώ[12]καταστρέφεται η αγροτική μας παραγωγή. Τα πορτοκάλια, τα λεμόνια, τα ροδάκινα,τα κεράσια οι ελιές μας πέφτουν από τα δέντρα και σαπίζουν, αφού οι εισαγωγές από τη μακρινή Αργεντινή, το Μαρόκο, την Αίγυπτο,κλπ., είναι φτηνότερες. Ακόμα και ο ποιο χαμηλά αμειβόμενος εργάτης γης που αμείβεται σε ευρώ, Έλληνας ή μετανάστης, στοιχίζει πολύ ποιό ακριβά από ότι σε μια ανταγωνιστική μας χώρας όπου αμείβεται σε υποτιμημένο νόμισμα. Αν ένας εργάτης γης στην Ελλάδα στοιχίζει το λιγότερο 30 ευρώ, στην Τουρκία, στοιχίζει σε αμοιβή τουρκικών λιρών που αντιστοιχούν περίπου σε 10-15 ευρώ. Το κόστος ζωής στη γειτονική χώρα είναι χαμηλότερο λόγω της υποτιμημένης τουρκικής λίρας και τα περισσότερα καταναλωτικά είδη που αγοράζει ο Τούρκος εργαζόμενος, είναι επίσης πιο φτηνά. Το γεγονός ότι η Βουλγαρία ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά όχι στην ευρωζώνη, σε συνδυασμό με τη χαμηλή εκεί φορολόγηση, έχει οδηγήσει πολλές ελληνικές εταιρείες να μεταφέρουν εκεί την έδρα τους. Οδηγοί φορτηγών και λεωφορείων από τη Βουλγαρία, αντικαθιστούν Έλληνες ομόλογούς τους, με πολύ μικρότερη αμοιβή,αφού το εκεί κόστος ζωής είναι επίσης πολύ χαμηλό. Πολλοί Έλληνες καταναλωτές στα σύνορα με τη Βουλγαρία και την Τουρκία, επισκέπτονται σε μονοήμερα ταξίδια τις χώρες αυτές και προμηθεύονται κάθε είδους φτηνά προϊόντα, ακόμα και καύσιμα. Αυτός είναι και ο λόγος που η κυβέρνηση της Βουλγαρίας εξετάζει με σκεπτικισμό και μάλλον αρνητισμό τις ευρωπαϊκές προτάσεις για ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη.
5.Έχει ακουστεί ότι οι Γερμανοί εξάγουν λάδι στην Ελλάδα. Αν είναι αλήθεια πως γίνεται αυτό, αφού δεν υπάρχουν ελιές στη Γερμανία;
Οι Γερμανοί όπως και οι Ολλανδοί,αγοράζουν πολύ φτηνά αγροτικά προϊόντα, λάδι, οπωροκηπευτικά, κλπ.,από Μεσογειακές χώρες με υποτιμημένα –μαλακά νομίσματα όπως η Τουρκία, το Μαρόκο, η Αλγερία, τα βαφτίζουν ευρωπαϊκά και τα επανεξάγουν στην Ελλάδα,παραβιάζοντας φυσικά τους Κοινοτικούς κανονισμούς. Την ίδια ώρα, στα ελληνικά ναυπηγεία απαγορεύεται να αναλάβουν παραγγελίες εκτός και αν προέρχονται αποκλειστικά από το ελληνικό πολεμικό ναυτικό. Αυτή η κύρωση μας επιβάλλεται γιατί έχουμε παραβιάσει κάποιους αυστηρούς Κοινοτικούς κανόνες που απαγορεύουν τις άμεσες ή έμμεσες κρατικές ενισχύσεις των ναυπηγείων, για να υπάρξει δήθεν υγιής διεθνής ανταγωνισμός. Και αυτό, την ίδια ώρα που οι μισθοί των εργατών ναυπηγείων στην Πολωνία, στην Τουρκία και πολύ περισσότερο στην Νότιο Κορέα και στην Κίνα είναι υποπολλαπλάσιοι των δικών μας, λόγω κυρίως των υποτιμημένων νομισμάτων των χωρών αυτών. Έτσι, τα ναυπηγεία της νησιώτικής Ελλάδας, τα μεγαλύτερα της Μεσογείου, οδηγούνται σε κλείσιμο. Όπως και το σύνολο της βαριάς βιομηχανίας μας, τα χαλυβουργεία, η τσιμεντοβιομηχανία,που αδυνατούν να ανταγωνιστούν τις αντίστοιχες επιχειρήσεις των γειτονικών μας χωρών όπως της Τουρκίας, λόγω του σκληρού ευρώ και του υψηλού εδώ κόστους ενέργειας.
6.Λέγεται ότι είναι πολύ δύσκολη τεχνικά η επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα, αφού και μόνο για να τυπωθούν δραχμές από το Χολαργό απαιτούνται πολλοί μήνες. Αυτό μάλιστα το υποστήριξε και ο σημερινός Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από το επιχείρημα αυτό. Η εκτύπωση δραχμών που θα γίνει σταδιακά, δε χρειάζεται περισσότερο από λίγες ημέρες. Βέβαια, σε μια αρχική περίοδο προσαρμογής 3-6μηνών, θα κυκλοφορούν και τα δύο νομίσματα, το ευρώ και η δραχμή. Όπως δηλ. έγινε όταν υιοθετήθηκε το ευρώ τον Ιανουάριο του 2002. Αν ο σημερινός Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, φτάνει στο σημείο να τρομοκρατεί τον κόσμο με τέτοια φαιδρά επιχειρήματα που το αναπαράγουν εντεταλμένα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, προφανώς δεν είναι αντάξιος του αξιώματός του. Και αποδεικνύει ότι επιστρατεύονται ακόμα και τέτοιες γελοίες προφάσεις, μέσα στο θολό κλίμα κατατρομοκράτησης του απληροφόρητου κοινού για τα δήθεν τεράστια δεινά που θα επιφέρει η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
7.Σε ποιο ποσοστό θα υποτιμηθεί όταν κυκλοφορήσει η νέα δραχμή σε σχέση με το ευρώ ;
Αυτό θα εξαρτηθεί από τον κεντρικό σχεδιασμό που θα γίνει για το σκοπό αυτό. Αν επιλεγεί υποτίμηση κατά 50 %, η αρχική ισοτιμία θα είναι της τάξης περίπου των 520 δραχμών ανά ευρώ. Στην πορεία, η νέα δραχμή μπορεί να υποτιμηθεί περισσότερο με το σύστημα της διολίσθησης[13] καθοδηγούμενη συγκρατημένα από ένα καλάθι νομισμάτων που θα περιέχει το ευρώ,το δολάριο, το γιεν, αλλά και μαλακά νομίσματα ανταγωνιστικών μας χωρών όπως λχ, η Τουρκία.
8.Θα υπάρξουν όμως μεγάλες πληθωριστικές πιέσεις και απότομες αυξήσεις τιμών κυρίως σε εισαγόμενα αγαθά.
Ναι αυτό ισχύει, ιδιαίτερα για τους πρώτους 4-8 μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων, θα υπάρξουν σημαντικές αρρυθμίες στην αγορά, ελλείψεις ορισμένων, κυρίως εισαγόμενων αγαθών, και κερδοσκοπικές καταστάσεις. Η κυβέρνηση οφείλει να φροντίσει για τον εφοδιασμό της αγοράς με βασικά αγαθά πρώτης ανάγκης, κυρίως τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα και να πατάξει με αυστηρές κυρώσεις τους κερδοσκόπους. Οι πολίτες θα ενημερωθούν για τις δυσκολίες αυτής της πρώτης περιόδου προσαρμογής, θα αποφεύγουν την κατανάλωση ακριβών εισαγόμενων προϊόντων και θα στραφούν σε εγχώρια, γεγονός που θα βοηθήσει την αναβίωση του ελληνικού παραγωγικού δυναμικού. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε για ένα διάστημα όπως συνέβαινε και σε άλλες εποχές με τον πληθωρισμό και να τον καταπολεμούμε αγοράζοντας φτηνά, ποιοτικά και κυρίως εγχώρια προϊόντα. Να επιμένουμε ελληνικά. Γιατί όταν αγοράζουμε ελληνικά, όταν κάνουμε διακοπές στην Ελλάδα, στηρίζουμε τη χώρα μας. Και αυτό χρειάζεται να γίνει τρόπος ζωής σήμερα όσο ποτέ άλλοτε.[14]
9.Και αν ο πληθωρισμός επιμένει, τι γίνεται ;
Η κυβέρνηση μπορεί να προσαρμόσει τις ανάγκες της αγοράς με μέτρα ελέγχων, με διακρατικές συμφωνίες εισαγωγής ορισμένων αγαθών και κυρίως με συγκρατημένη νέα διολίσθηση της ισοτιμίας της δραχμής σε σχέση με το καλάθι νομισμάτων που θα λειτουργεί ως ευέλικτος οδηγός νομισματικής προσαρμογής. Και θα επιβάλλει ελέγχους και βαρύτατες κυρώσεις στους κερδοσκόπους και τους μαυραγορίτες όπου είναι αναγκαίο. Η εποχή της ατιμωρησίας που γιγάντωσε τη διαφθορά και εξέθρεψε τη διάλυση του κράτους, πρέπει να λήξει οριστικά.
10. Πως θα προστατευθούν οι καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών σε Τραπεζικούς λογαριασμούς ;
Η κυβέρνηση οφείλει να εγγυηθεί καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ ανά καταθέτη. Με την προϋπόθεση ότι για μια αρχική περίοδο 2-6 μηνών ή και περισσότερο, δε θα επιτρέπεται η απόσυρση καταθέσεων πέραν ενός ορίου λχ. της τάξης των 100 ευρώ ανά εβδομάδα για κάθε πολίτη και ενός μεγαλύτερου μεγέθους για επιχειρήσεις ανάλογα με το μέγεθός τους. Ασφαλώς και πρέπει να αποφευχθεί ο πανικός και να μην επιτραπεί η απότομη απόσυρση όλων των τραπεζικών καταθέσεων. Γεγονός είναι ότι, ήδη οι ελληνικές Τράπεζες έχουν αποστραγγιστεί από καταθέσεις, λόγω της ελλείψεις εμπιστοσύνης που υπάρχει για την ελληνική οικονομία. Σύμφωνα με τραπεζικές πηγές, ελάχιστοι πολίτες σήμερα διαθέτουν καταθέσεις άνω των 50.000 ευρώ σε ελληνικές τράπεζες.
11. Τι θα γίνει με τους οφειλέτες, που έχουν δανειστεί σε ευρώ και έχουν υποθηκεύσει τα σπίτια τους. Δε θα υπερτιμηθούν τα χρέη τους ανάλογα με την υποτίμηση της δραχμής έναντι του ευρώ ;
Αλίμονο αν γίνει κάτι τέτοιο.Το κράτος οφείλει να επιβάλλει στις Τράπεζες ανάλογη υποτίμηση των χρεών με αυτήν της υποτίμησης της δραχμής έναντι του ευρώ. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Ένας οφειλέτης χρωστά στην Τράπεζα 100.000 ευρώ. Όταν η δραχμή υποτιμηθεί κατά περίπου 50% και η αναλογία ευρώ/δραχμή αυξηθεί από 347 σε 520, τότε ο οφειλέτης θα χρωστά 150.000 δρχ. Όμως, ο ίδιος,θα αδυνατεί να πληρώσει ένα τέτοιο ποσό, αφού τα εισοδήματά του, οι αμοιβές, οι μισθοί του θα είναι σε δραχμές και κατά συνέπεια υποτιμημένης αξίας σε σχέση με το ευρώ κατά 50 %. Γι΄αυτό και το κράτος οφείλει να επιβάλλει με νομοθετική ρύθμιση υποτίμηση κατά 50% και όλων των δανειακών υποχρεώσεων των πολιτών και επιχειρηματιών προς τις Τράπεζες. Αυτό θα έχει ως συνέπεια ο ως άνω ο οφειλέτης να χωστά 100.000 και όχι 150.000 δρχ. Αν δεν προβλεφθεί μια τέτοια πρακτική,τότε οι Τράπεζες με τις κατασχέσεις σπιτιών στις οποίες θα οδηγήσει η αδυναμία πληρωμής των χρεών από του οφειλέτες, θα γεμίσουν από άχρηστα κουφάρια οικοδομών,που άλλωστε δε θα έχουν ελάχιστη ή και καμιά αξία. Η όλη αυτή κατάσταση, θα δημιουργήσει κατάσταση σοκ για τις τράπεζες. Όμως, αναμένεται να συνέλθουν αργότερα, όταν ομαλοποιηθεί και επαναεκινηθεί η οικονομία και επιστρέψουν οι καταθέσεις. Μην ξεχνάμε επιπλέον ότι και σήμερα οι Τράπεζες βουλιάζουν καθημερινά και στην πραγματικότητα έχουν χρεοκοπήσει. Όμως, τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι θα φτάσουμε στο άλλο άκρο, δηλ. στο να χαριστούν εντελώς οι δανειακές υποχρεώσεις των οφειλετών.
12.Δηλαδή θα δικαιωθούν όσοι έσπευσαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις ελληνικές Τράπεζες και τις έστειλαν στο εξωτερικό. Και με την επιστροφή στη δραχμή θα κερδίσουν πολλά.
Ο έλεγχος της μαζικής εκροής αφορολόγητου συναλλάγματος χωρίς έλεγχο του «πόθεν έσχες», θα έπρεπε να είχε γίνει και να είχαν επιβληθεί κυρώσεις για μη σύννομες συναλλαγματικές μετακινήσεις κεφαλαίων και ειδικότερα του λεγόμενου «μαύρου χρήματος»[15].Όμως, η διεθνής ασυδοσία των αγορών και η δεδομένη ατιμωρησία της ελληνικής πολιτείας, έχει επιτρέψει τέτοια φαινόμενα. Γεγονός είναι ότι, το μεγάλο ειδικά κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και κινείται εκεί όπου υπάρχει το κέρδος και η ασφάλεια των καταθέσεων. Αν η επιστροφή κεφαλαίων στην Ελλάδα με σκοπό το κέρδος, αποτελέσει μια συνέπεια αυτής της προοπτικής, τόσο το καλύτερο για τη χώρα μας. Αλλά, αυτό δε θα γίνει πριν αποκτηθεί η εμπιστοσύνη στη σταθερότητα και την αναπτυξιακή δυναμική της ελληνικής οικονομίας.
13.Με την επιστροφή στη υποτιμημένη δραχμή, θα κληθούμε να πληρώσουμε αντίστοιχα υπερτιμημένα τα τεράστια χρέη μας στους διεθνείς δανειστές μας ;
Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα σημαίνει ότι απεγκλωβιζόμαστε αυτόματα από την ανάγκη νέου δανεισμού για να πληρώσουμε τα παλαιότερα χρέη μας και να καταβάλλουμε άμεσες απαιτήσεις σε μισθούς,συντάξεις, κλπ., αφού αυτά μπορεί να εξυπηρετηθούν με την έκδοση εθνικού νομίσματος. Η χώρα θα δηλώσει προσωρινή στάση πληρωμών των διεθνών της χρεών και θα διαπραγματευτεί περίοδο χάριτος 2-3 ετών, με επιμήκυνση και κούρεμα του συνολικού χρέους. Αυτή είναι μια κλασική πρακτική που έχει ισχύσει σε πολλές περιπτώσεις, με πιο χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της Αργεντινής και του Μεξικού, όταν αποσυνδέθηκαν από το δολάριο το 2000 και το 1994 αντίστοιχα.
[1] «Μερκελισμός»είναι ένας νεολογισμός με αναφορά σε ακραίες νεοφιλελεύθερες θέσεις,αντίστοιχες του λεγόμενου Θατσερισμού ( Μάργκαρετ Θάτσερ ), που πηγάζουν από τις βασικές αρχές της οικονομικής σχολής του Σικάγου υπό τον Milton Freedman,αλλά σε μια πιο σύγχρονη επιθετική μορφή που περιλαμβάνει, εκτός των άλλων, και την επιχειρούμενη σήμερα Γερμανοποίηση της Ευρώπης. Μια εναλλακτική αποτελεσματική οικονομική πολιτική,είναι αυτή ενός σύγχρονου «Νεοκεϋνσιασμού», που δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ανάπτυξη και στην απασχόληση, μέσα από μια λελογισμένη επιλεκτική επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας,πάταξη της γραφειοκρατίας, της κρατικής δυσκινησίας και της διαφθοράς,στοχευμένη δημοσιονομική πειθαρχία, συγκράτηση των αλόγιστων δημόσιων δαπανών,καθιέρωση σταθερού, ορθολογικού και απλού φορολογικού συστήματος, με ήπιο αναδιανεμητικό χαρακτήρα και ελεγχόμενη κοινωνική προστασία.
[2] Βλ. NigelFarage, ομιλία στο Ευρωκοινοβούλιο, ,http://www.youtube.com/watch?v=ZVdVsLiQu4U&feature=youtube_gdata_player
[4] Σε συνέντευξη που έδωσε στο πρακτορείο Reuters,στις8/12/2012, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας και μεγάλος φιλέλληνας, επεσήμανε πως η Ελλάδα έχει μπροστά της μια δύσκολη επιλογή, αφού η παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τους Έλληνες πολίτες.«Η Ελλάδα θα μπορούσε να παραμείνει στην Ευρωζώνη, αλλά είναι πολύ δύσκολο να πετύχει μια οικονομική ανάκαμψη, έχοντας ένα ισχυρό νόμισμα» σημείωσε ο μεγάλος Γάλλος πολιτικός. «Είναι καλύτερα να χρησιμοποιεί το δικό της εθνικό νόμισμα για μια περίοδο από το να έχει την ασφάλεια ενός κοινού νομίσματος; Την επιλογή θα κάνει η ίδια η Ελλάδα». Παρόμοιες δηλώσεις γενικότερα υποστηρικτικές για τη χώρα μας έχει κάνει ο ίδιος και σε άλλες περιπτώσεις.
[5] Ο όρος GIPSI έχει πρωτοαναφερθεί απο τον Paul Krugman σε πιο πρόσφατα άρθρα του στους New York Times και τείνει να επικρατήσει του προγενέστερου και υποτιμητικού PIGS ( Portugal, Italy, Greece, Spain) O ίδιος αναλυτής εκτιμά πως η αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είναι αναπόφευκτη, με όποιον τρόπο κι αν συμβεί "Η Ελλάδα είτε θα επιλέξει να αποχωρήσει οικειοθελώς από την Ευρωζώνη, είτε θα εκδιωχθεί βιαίως", τονίζει χαρακτηριστικά, δηλώνοντας με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη χώρα μας πέραν εκείνον της δραχμής. Μάλιστα, κατά τον ίδιο, αυτό θα συμβεί, όταν η ανεργία - η οποία έχει ήδη χτυπήσει κόκκινο - φτάσει σε ποσοστά που προκαλούν ίλιγγο! Εστιάζοντας στο σύνολο των ευρωπαϊκών εξελίξεων, ο Krugman ασκεί κριτική στους Ευρωπαίους ηγέτες για την εμμονή τους στη λιτότητα. "Η πεποίθηση των Ευρωπαίων πως μέσω της εφαρμογής μέτρων λιτότητας θα έρθει η ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας αποτελεί μια «κούφια νίκη», δηλώνει χαρακτηριστικά. "Ελπίζω να κάνω λάθος για το καλό του κόσμου", προσθέτει με νόημα. Για τον Krugman, στάσεις όπως εκείνης του Βερολίνου και της Γερμανίδας Καγκελαρίου Angela Merkel,μεταφράζονται ως "ιδεολογική υστερία". Τι εννοεί; Πως χωρίς να έχουν αντιληφθεί οι Ευρωπαίοι ηγέτες τα πραγματικά προβλήματα της Ευρωζώνης, δηλ. την πραγματική ρίζα του κακού, επιχειρούν να την αποτρέψουν από την"οικονομική της αυτοκτονία!". "Επιθετική εφαρμογή μέτρων λιτότητας συνιστά ήττα αν δεν υπάρχει ανάπτυξη", δήλωνε πρόσφατα και στο ίδιο μήκος κύματος ο Andrew Balls, επικεφαλής του χαρτοφυλακίου της Ευρώπης τηςPimco, του μεγαλύτερου fund διαχείρισης ομολόγων παγκοσμίως. Πηγή : www.bankong news.gr, 4/5/2012
[6] Bλ. European Central Bank, Harmonized real exchange rates και διάφορες μελέτες, μεταξύ των οποίων του Hans-WernerSin ( Spiegel, 20-2-2012 και 6-3-2012, και ερευνητικές εργασίες υπό την επίβλεψή μου στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.
[7] Ο διαπρεπής αμερικανός οικονομολόγος Robert Mandell κέρδισε το βραβείο Nobel το 1999 για τη συμβολή του στην ανάλυση της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής κάτω από διαφορετικά συστήματα συναλλαγματικών ισοτιμιών και στην ανάλυση των άριστων περιοχών νομίσματος. Ο ίδιος υπήρξε υπέρμαχος της δημιουργίας του ευρώ, αλλά προφανώς δεν είχε προβλέψει τις στρεβλώσεις που επήλθαν από την εισαγωγή ενός κοινού νομίσματος σε χώρες με διαφορετικές οικονομικές δομές, χωρίς την ύπαρξη κεντρική εξισορροπητικής οικονομικής πολιτικής.
[8] Ολιγοπώλιο είναι η αγορά εκείνη όπου υπάρχουν λίγες μόνο επιχειρήσεις του ίδιου κλάδου, που παράγουν και προσφέρουν ομοειδή προϊόντα.Συχνά οι επιχειρήσεις αυτές, αν δε συνενώνονται, κάνουν υπόγειες συνεννοήσεις μεταξύ τους, με σκοπό να αποκλείσουν άλλες επιχειρήσεις να εισέλθουν στον κλάδο και τον καθορισμό κοινών υψηλών τιμών που αποφέρουν τεράστια κέρδη.
[9] Οι οικονομικοί κλάδοι ή επιχειρήσεις έντασης κεφαλαίου και κατ’ επέκτασης υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας είναι αυτές όπου η επένδυση σε κεφάλαια, τεχνολογία και καινοτιμική έρευνα είναι πολύ μεγάλη σε σχέση με το κόστος εργασίας. Αντίθετα οι κλάδοι ή οι επιχειρήσεις έντασης εργασίας είναι εκείνοι όπου το κόστος εργασίας είναι σχετικά υψηλό σε σχέση με το απαιτούμενο κεφάλαιο. έννοιες
[10] Το 1985 όταν ο υπογράφων ήμουν επικεφαλής του ΙΚΑ, δέχτηκα στο γραφείο μου τον τότε Γερμανό πρέσβη, ο οποίος μου άσκησε πίεση για την επιλογή των αξονικών τομογράφων της Seamensαπό τον τότε προκηρυχθέντα ανοικτό υπερδιαφανή διεθνή διαγωνισμό για το σκοπό αυτό. Του έδειξε ευγενικά την πόρτα.Μετά από δύο χρόνια, ύστερα από πλειάδα βομβαρδισμών εναντίον μου, αναγκάστηκα να υποβάλλω την παραίτησή μου από τη διοίκηση του Οργανισμού, όπου, όπως και στον ΟΑΕΔ, ας μου επιτραπεί να πω, είχα αφιερώσει το πάθος, την επιμονή και τις όποιες εξειδικευμένες γνώσεις μου, για την ανόρθωση και εξυγίανση τους, με θετικότατα αποτελέσματα όπως διαφαίνεται από την εξαφάνιση των ελλειμμάτων και τη ριζική βελτίωση της απόδοσής τους,γεγονός που απεικονίζεται από αδιάσειστα οικονομικά στοιχεία και τις μαρτυρίες ακόμα και πολιτικών αντιπάλων όπως του Μιλτιάδη Έβερτ.
[11] Τα spreads είναι το άνοιγμα ή η διαφορά απόδοσης, μεταξύ τίτλων όπως των ομολόγων ενός κράτους (κράτος Α ), έναντι ενός άλλου κράτους βάσης και στην προκειμένη περίπτωση τη Γερμανία.Αντανακλά την αποζημίωση για έναν ομολογιούχο που θα επιλέξει να επενδύσει σε ομόλογα του κράτους Α αντί του κράτους βάσης και εκφράζεται σε μονάδες βάσης,δηλ. τη διαφορά των επιτοκίων επί 100. Οι μεγάλες διαφορές των spreads σε βάρος των τίτλων της Ελλάδα και των άλλων περιφερειακών χωρών έναντι της Γερμανίας, οφείλονται στο γεγονός ότι οι καταθέτες εμπιστεύονται πολύ περισσότερο την οικονομία της Γερμανίας από τις περιφερειακές χώρες και μεταφέρουν εκεί τις καταθέσεις τους.
[12] Ο όρος σκληρό νόμισμα χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει ότι η συναλλαγματική ισοτιμία ενός νομίσματος είναι υπερτιμημένη σε σχέση με ένα άλλο. Αυτό σημαίνει ότι ένας εκείνος που κατέχει και συναλλάσσεται με ένα σκληρό νόμισμα όπως κυρίως το ευρώ και το ελβετικό φράγκο και κατά δεύτερο λόγο το δολάριο, και το γιεν, είναι σε θέση να αγοράζει φτηνά προϊόντα και υπηρεσίες άλλων χωρών σε σχέση με το δικό του επίπεδο ζωής στη χώρα του. Η ύπαρξη σκληρού νομίσματος δυσχεραίνει τις εξαγωγές και διευκολύνει τις εισαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών. Το αντίθετο ισχύει με το λεγόμενο μαλακό νόμισμα που είναι υποτιμημένο σε σχέση με το σκληρό. Οι διεθνείς συναλλαγματικές ισοτιμίες υποτίθεται ότι ρυθμίζονται από την προσφορά και ζήτηση διεθνών προϊόντων και υπηρεσιών. Στην πράξη όμως, σημαντικό ρόλο έχουν οι πολιτικές που ακολουθούνται από τις κεντρικές τράπεζες των διάφορων χωρών που με διάφορα μέσα και κυρίως με την προσφορά ή απόσυρση συναλλάγματος ρυθμίζουν τεχνικά τις ισοτιμίες των νομισμάτων τους. Η Κίνα διατηρώντας υπερβολικά χαμηλή την ισοτιμία του γουάν, παρ’ όλες τις εκκλήσεις και διαμαρτυρίες των δυτικών, έχει εισβάλλει ορμητικά στις διεθνείς αγορές και σήμερα τα συναλλαγματικά της διαθέσιμα ξεπερνούν τα 3,5 τρις δολάρια.
[13] Η διολίσθηση είναι στην πράξη όχι απότομη, αλλά σταδιακή υποτίμηση της ισοτιμίας ενός νομίσματος σε σχέση με άλλα νομίσματα.Στη χώρα μας είχε εφαρμοστεί με επιτυχία στη δεκαετία του 1990.
[14] Για το σκοπό αυτό έχει επαναενεργοποιηθεί ο παλαιότερος γνωστός και από τον «εισαγόμενο» φορέας με την ονομασία « Ο Επιμένων Ελληνικά», που με παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απονευρώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990. βλ. www.oepimenonellinika.org,
[15] Το επιλεγόμενο «μαύρο χρήμα» είναι εκείνο που προέρχεται συνήθως από αφορολόγητες, μη ασφαλιστέες και συχνά παράνομες συναλλαγές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου