Του Γιώργου Μητροπέτρου
Για την ιστορία του Εθνικού νομίσματός μας που απαριθμεί πλέον των 2.700 ετών είναι τουλάχιστον απρέπεια να χλευάζεται από τους υποτελείς του δόγματος «ανήκομε εις την δύση» και κατά το νεώτερων «ανήκομε στην Ευρωζώνη».Μπορεί να πέρασε στους αιώνες της ιστορικής της διαδρομής πολλές διακυμάνσεις , το Εθνικό μας νόμισμα, πολλές φορές υποτιμήθηκε, άλλες διολίσθησε ενώ και μία φορά ανατιμήθηκε, αλλά κράτησε και διατηρήθηκε, με κάποιες μικρές χρονικές απουσίες, τόσα χρόνια. Να σας θυμίσω λίγα πράγματα για την ιστορία της.!
Την ονομασία της, η δραχμή, την πήρε από το ρήμα δράττω, που σημαίνει αρπάζω ( δράττομαι = πιάνω σφικτά). Την επέβαλε στην αρχαία Ελλάδα ο Φείδων, αντικαθιστώντας τον οβολό. Η «ισοτιμία» καθορίστηκε 1 δρχ / 6 οβολούς, νόμισμα το οποίο στην παλαιότερη μορφή του είχε σχήμα σιδερένιας σούβλας. Το πάχος του ήταν τόσο, ώστε η χούφτα ενός ανδρικού χεριού να μπορεί να πιάσει έξι οβολούς. Έτσι, όσους οβολούς μπορούσε ν’ αδράξει(να πιάσει) η παλάμη προέκυψε η λέξη δραχμή και η ισοτιμία της.
Η δραχμή διατήρησε την ονομασία της και την κυκλοφορία της στους κλασσικούς χρόνους (500-323 π.Χ.) και μέχρι τα τέλη της αρχαιότητας. Ο απελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων για την ανεξαρτησία, από την τουρκική κυριαρχία, συνδυάστηκε από μια εξίσου οργανωμένη προσπάθεια για την επίτευξη της οικονομικής τους αυτονομίας.Αυτή, η οικονομική αυτονομία, ταυτίσθηκε με την δημιουργία Εθνικού νομίσματος. Το ζήτημα της κοπής αυτού του Εθνικού νομίσματος απασχόλησε από νωρίς την προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδας, μετά τη απελευθέρωση.
Οι προσπάθειες καρποφόρησαν το 1828 όταν ο κυβερνήτης Ι. Καποδίστριας ενέκρινε σχέδιο ψηφίσματος για κοπή νομίσματος. Σύμφωνα με αυτό, προτάθηκε η καθιέρωση κατ΄αρχάς του αργυρού Φοίνικα ως νομισματική μονάδα.Εκτός από την περίοδο αυτή του Ιωάννη Καποδίστρια (1828 – 1832) όπου το νόμισμα τις Ελλάδας ήταν ο φοίνικας, με τη τελευταία επανεμφάνιση και καθιέρωση της δραχμής, ως νομισματική μονάδα, που έγινε το 1833, επί αντιβασιλείας του Όθωνα και μέχρι την είσοδό μας στη ζώνη του Ευρώ (2002), σε όλες τις άλλες περιόδους, από τα απελευθέρωσή μας από τον τουρκικό ζυγό και για 170 ολόκληρα χρόνια στην χώρα μας, κυκλοφορούσε …«ελεύθερα» η δραχμή.
Η πορεία της δραχμής, στη διάρκεια του χρόνου, δεν υπήρξε αδιατάραχτη. Φάνηκε πάντως, να ισορροπεί, με την προσχώρηση της Ελλάδας το 1867, με βάση τους τότε νόμους, στην Λατινική Νομισματική Ένωση, που είχαν συμπράξει η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ελβετία και η Ιταλία.
Η βασική αυτή νομισματική μονάδα, η δραχμή, κατασκευαζόταν από άργυρο και αργότερα, έως το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, από κράμα χαλκού και νικελίου. Το Νοέμβριο του 1944 με την πρώτη μετακατοχική νομισματική μεταρρύθμιση η παλιά υποτιμημένη δραχμή αντικαταστήθηκε με μια νέα, ήταν τότε, που έσβησαν τα μηδενικά. Στα εννέα πολύπαθα χρόνια που είχαν μεσολαβήσει από την απελευθέρωση της Ελλάδος από τη γερμανική κατοχή, το εθνικό μας νόμισμα παρακολουθώντας τις πολιτικές και οικονομικές περιπέτειες της χώρας είχε υποτιμηθεί επτά φορές, χωρίς, όμως, ούτε η οικονομία να εξυγιανθεί ούτε η δραχμή να γίνει αξιόπιστη. Η νέα δραχμή το 1954 με την δεύτερη μετακατοχική μεταρρύθμιση αντικαταστήθηκε ξανά με μία νεότερη με αναλογία 1000 δραχμές προς 1 νέα.
Σύμφωνα με το σύστημα ισοτιμιών Μπρέτον Γουντς στο οποίο είχε ήδη προσχωρήσει η δραχμή από το 1953, το νέο νόμισμα συνδέθηκε με το δολάριο των ΗΠΑ. Η χρυσή λίρα ήταν το κυρίαρχο νόμισμα στις συναλλαγές, το ισοζύγιο πληρωμών και ο προϋπολογισμός μονίμως ελλειμματικά και το κράτος λειτουργούσε χάρις στα χρήματα της αμερικανικής βοηθείας.
Τη μίζερη αυτή κατάσταση ανέτρεψε ο Σπύρος Μαρκεζίνης με δύο αποφασιστικά και τολμηρά μέτρα. Την υποτίμηση της δραχμής, η ισοτιμία της οποίας προς το δολάριο από 15.000 πήγε στις 30.000 (ακολούθησε σε λίγο η περικοπή των τριών μηδενικών) και έτσι έγινε 1$=30 δραχμές, και την απελευθέρωση των εισαγωγών. Με τα δύο αυτά μέτρα η ελληνική οικονομία εισήλθε σε μια νέα εποχή εξυγίανσης, ισορροπίας και ανάπτυξης. Όλα τα οικονομικά μεγέθη αρχίζοντας από τον προϋπολογισμό και το ισοζύγιο και φτάνοντας στον πληθωρισμό και τον ρυθμό ανάπτυξης βελτιώθηκαν θεαματικά και ταυτόχρονα άρχισαν να γίνονται επενδύσεις από τους επιχειρηματίες, ενώ έκαναν την εμφάνισή τους και τα πρώτα ξένα κεφάλαια.
Η μαύρη αγορά και οι ελλείψεις ειδών στην αγορά εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας. Το 1973, το σύστημα του Μπρέτον Γουντς καταργήθηκε και η συναλλαγματική ισοτιμία των δυο νομισμάτων έπαψε να είναι σταθερή. Το 1963 κόπηκαν τα πρώτα 30αρικα από ασήμι ως αναμνηστικό της δυναστείας. Σ’ αυτά απεικονίζονταν οι πέντε βασιλείς της Ελλάδας, ο Γεώργιος Α΄, ο Κωνσταντίνος, ο Αλέξανδρος, ο Γεώργιος Β΄ και ο Παύλος, ενώ από την πίσω πλευρά είχαν το χάρτη της Ελλάδας.
Τα πρώτα νομίσματα μετά τη μεταπολίτευση κόβονται το 1976 και είναι των 10, των 20 και των 50 λεπτών, δραχμές και δίφραγκα, τάλιρα, δεκάρικα και εικοσάρικα. Έως ότου ο 2002 με μια σφιχτή ισοτιμία 1 ευρώ =340,75 δραχμές, εισήλθαμε στη ζώνη του ευρώ, η οποία απολογιστικά απεδείχθη όντως η ζώνη, ως θηλιά στο λαιμό της Ελληνικής κοινωνίας. Η μικρή αυτή ιστορική αναδρομή για του Εθνικό μας νόμισμα, την Δραχμή, είναι αφιερωμένη στους Ευρωλάγνους και δραχμοφόνους πολιτικούς και λοιπούς καιροσκόπους και υπαλληλίσκους της ντόπιας και ξένης χρηματοπιστωτικής αεριτζίδικης οικονομικής «μαφίας». Γιατί μέσα από την αναδρομή αυτή, είναι χαραγμένη η ιστορία του τόπου, είναι χαραγμένες ιστορικές νίκες του Ελληνισμού, πορεία ανάπτυξης, πόλεμοι, εμφύλιοι, χαρές αλλά και λύπες , είναι συνδεδεμένο το νόμισμα με την πραγματική ιστορία του τόπου, αλλά και του λαού της. Έδωσε ήρωες και έπη η «Ελλάδα της …δραχμής». Ασκήθηκαν νομισματικές πολιτικές, ήταν στοιχείο και το νόμισμα, εθνικής ανεξαρτησίας.
Σήμερα, το 2012 τώρα, που όλα έχουν ανατραπεί από πολιτικές υποτέλειας, τώρα, άρχισαν οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία προς τον λαό, γιατί όποιος μιλά για Εθνικό νόμισμα είναι μισέλληνας και θέλει να γυρίσει ο λαός σε συνθήκες σπηλαίων και τρωγλών, θέλει, δηλαδή, το κακό του λαού και του τόπου.! Υποτιμητικά μιλά για την …«Ελλάδα της δραχμής» ο Κος Σαμαράς και ο Κος Γ. Παπανδρέου ως να είναι ή να ήταν, η Ελλάδα με το Εθνικό της νόμισμα και οι Έλληνες, εμείς οι ίδιοι, οι γονείς μας και οι πρόγονοί μας, μιάσματα και στοιχεία εξευτελισμού της χώρας, αν την «καταντήσουμε», όπως λένε, να ξανάπαει στο γκρεμό της Δραχμής.! Αλλά, μερικοί από αυτούς, έμαθαν να ζουν στην Αμερική για σπουδές, έχοντας τα δολάρια που τους πρόσφεραν οι δικοί τους.
Βέβαια δεν πάνε πίσω και αριστερά λεγόμενα κοινοβουλευτικά κόμματα ή «νεόκτιστα», που θεωρούν την Ευρωζώνη και την διατήρησή μας εντός αυτής, πιο σημαντική από την αξιοπρέπεια του λαού και της ευημερία του, παίζοντας το παιχνίδι των κυβερνώντων, σιγοντάροντας έτσι στην άσκηση πρωτοφανούς ψυχολογικής «τρομοκρατίας» προς τους πολίτες. Ενορχηστρωμένα άρχισε και ο Κος Γ. Προβόπουλος, Διοικητής της αποκαλούμενης Τράπεζας της Ελλάδος,(ποσοστό του Ελληνικού κράτους στο μετοχικό κεφαλαίο γύρο στο 8% ) μας απείλησε, ότι η επιστροφή στο Εθνικό μας νόμισμα, την ξακουστή Δραχμή, θα σήμαινε την επιστροφή της χώρας στη δεκαετία του 1950 όταν η Ελλάδα μετά από έναν παγκόσμιο πόλεμο και έναν εμφύλιο σπαραγμό ανασυγκροτούσε τις δυνάμεις της για να φθάσει, λίγο πριν μπει στο Ευρώ, σε ένα βιοτικό επίπεδο που μπόρεσε να σπουδάσει και να μορφώσει όλους αυτούς που σήμερα την έχουν καταντήσει παγκόσμιο περίγελο.
Ο Διοικητής ενός τέτοιου ψευδεπίγραφου κερδοσκοπικού ιδρύματος έχει τα προνόμια να καθορίζει την νομισματική πολιτική της χώρας; όποια έχει απομείνει μετά την είσοδο μας στο Ευρώ, και να μας απειλεί για ενδεχόμενους κινδύνους που κατά τη γνώμη του ενέχει η επιστροφή μας στη Δραχμή; όταν όμως παράλληλα δεν τολμά καν, να μας πει σε τι σκλαβοπάζαρα τους διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος μας έχουν οδηγήσει με τη νομισματική πολιτική που καθορίζεται από τα ζωώδη πνεύματα των αγορών; Ακολούθησε ο Τραπεζίτης δοτός Πρωθυπουργός, διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τι θα σημάνει η επιστροφή μας σε Εθνικό νόμισμα, κατατρομοκρατώντας τον Ελληνικό λαό, με ψευδή στοιχεία και ανέξοδες εκτιμήσεις, ώστε να μας πείσει για την εθνικά υπερήφανη οικονομική του πολιτική που δεν άφησε τίποτα όρθιο ξεπουλώντας και την τελευταία ικμάδα αξιοπρέπειας του Ελληνικού λαού, θέτοντας σε αμφισβήτηση την εθνική της κυριαρχία.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Υπουργός Οικονομικών Κο Ε. Βενιζέλος και με το ίδιο περισπούδαστο ύφος, με νουθεσίες και «μαλώματα», αποκάλεσε αυτούς που συζητούν και αυτό το ενδεχόμενο, ενός Εθνικού νομίσματος μαζί με άλλες επιλογές, ως εχθρούς της χώρας.! Ενώ η ενδοτική οικονομική πολιτική του, οι στρατιές ανέργων, η αποτέφρωση του κοινωνικού κράτους, η εξαθλίωση του λαού, η αυξανόμενη υφεσιακή κατάσταση της χώρας, η αποδιοργάνωση του παραγωγικού ιστού, η αιχμαλωσία των νοικοκυριών στις αδηφάγες δαγκάνες των τραπεζών, και τόσα άλλα που βιώνουμε, αποκαλούνται και είναι κατά τους αυτοαποκαλούμενους «σωτήρες» «πατριωτικές πολιτικές»!!!
Σήμερα, είμαστε αναγκασμένοι να συναλλασσόμαστε με ένα νόμισμα αμετάκλητης ισοτιμίας και να καταφεύγουμε σε συνεχή εσωτερική υποτίμηση που αν και μειώνει την αγοραστική δύναμη των πολιτών, δεν αυξάνει αντίστοιχα την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών, καταδικάζοντας τη χώρα σε συνεχή ύφεση. Είτε με το Ευρώ είτε με τη Δραχμή το βιοτικό μας επίπεδο θα πέσει στα επίπεδα της παραγωγικότητας μας, διότι οι « εταίροι μας», δεν πρόκειται να μας χαρίσουν τίποτε.
Όμως με Εθνικό νόμισμα, θα έχουμε την ελπίδα της ανάκαμψης εκμεταλλευόμενοι τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις του τόπου (γεωργία, κτηνοτροφία, ορυκτό πλούτο, μεταποιητική βιομηχανία, ενέργεια και πολλά άλλα) που σήμερα έχουμε εγκαταλείψει.
Εάν αυτό ονομάζεται επιστροφή στη δεκαετία του1950, όταν οι Έλληνες τότε έβγαζαν το ψωμί τους με τον ιδρώτα τους και τίμια, τότε αντίστοιχα η εμμονή μας για παραμονή στο Ευρώ θα πρέπει να εξομοιωθεί με την περίοδο της κατοχής που οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους, ή με την κατάσταση στις τριτοκοσμικές χώρες που ενώ οι πλουτοπαραγωγικές μονάδες ανήκουν στους ξένους, οι ντόπιοι λιμοκτονούν.
Για όλα τα παραπάνω και προς επιβεβαίωση της ιστορίας, συναισθηματικής αλλά και οικονομικής πορείας της δραχμής μας ως εθνικού νομίσματος και για να γεμίσουν την ασθενή τους μνήμη, προτείνω στους «τρομοκράτες» και λοιδορούς, να επισκεφθούν το Νομισματικό Μουσείο Αθηνών.
Είναι ένα από τα ελάχιστα στον κόσμο και το μοναδικό στον Ελλαδικό χώρο, του οποίου η ιστορία ξεκινά από το 1829. Η συλλογή, η οποία περιλαμβάνει περίπου 600.000 νομίσματα καλύπτουν τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο, τη ρωμαιοκρατία, το Βυζάντιο, το δυτικό Μεσαίωνα και τους νεότερους χρόνους, φιλοξενείται στο Ιλίου Μέλαθρον, την κατοικία του αρχαιολόγου Ερρίκου Σλήμαν.Εξέχουσα θέση, στην έκθεση, έχει η δραχμή, από τα βάθη των αιώνων μέχρι την πρόσφατη ιστορία της, την οποία λοιδορούν και νομίζουν ότι «ξευτελίζουν». Μπορεί, ο καθένας να έχει την όποια άποψη και προσέγγιση επί του θέματος, όμως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να προσπαθεί να απαξιώσει το νόμισμα, την δραχμή, με το οποίο μεγάλωσαν γενιές και γενιές και με το οποίο συνδέθηκε η πορεία του Έθνους.
Δεν χρειάζεται να γίνεστε «βασιλικότεροι του βασιλέως» στηρίζοντας με τέτοιο τρόπο, ένα ξένο, με την κουλτούρα και την ιστορία νόμισμα.! Εμείς, και είμαστε αρκετοί, κατά την λογική σας, «ανθέλληνες», θα συνεχίσουμε να λογαριάζουμε νοερά τις αξίες με δραχμές, θα συνεχίσουμε να σιγοτραγουδάμε το “μιας δραχμής τα γιασεμιά”.
Γιατί εμείς, δεν θα τη λησμονήσουμε, δεν θα την αποχωριστούμε από το νου μας, για να΄χουμε, έτσι ζωντανά και τα κομμάτια της δικής μας ιστορίας που ζήσαμε και της ανήκουν. Εμείς θα κρατήσουμε τ’ όνομά της στο λεξιλόγιό μας και δεν θα σβήσουμε το όνομά της από την ψυχή μας, ούτε θα μας ενοχοποιήσετε, με τους ευτελείς σας χαρακτηρισμούς.
Αλήθεια! πόσες μικρές και μεγάλες χαρές της χρωστάμε; Ναι, αισθάνομαι υπερήφανος που μεγάλωσα με την δραχμή μας.!
Χαλκίδα 23/2/2012
Για την ιστορία του Εθνικού νομίσματός μας που απαριθμεί πλέον των 2.700 ετών είναι τουλάχιστον απρέπεια να χλευάζεται από τους υποτελείς του δόγματος «ανήκομε εις την δύση» και κατά το νεώτερων «ανήκομε στην Ευρωζώνη».Μπορεί να πέρασε στους αιώνες της ιστορικής της διαδρομής πολλές διακυμάνσεις , το Εθνικό μας νόμισμα, πολλές φορές υποτιμήθηκε, άλλες διολίσθησε ενώ και μία φορά ανατιμήθηκε, αλλά κράτησε και διατηρήθηκε, με κάποιες μικρές χρονικές απουσίες, τόσα χρόνια. Να σας θυμίσω λίγα πράγματα για την ιστορία της.!
Την ονομασία της, η δραχμή, την πήρε από το ρήμα δράττω, που σημαίνει αρπάζω ( δράττομαι = πιάνω σφικτά). Την επέβαλε στην αρχαία Ελλάδα ο Φείδων, αντικαθιστώντας τον οβολό. Η «ισοτιμία» καθορίστηκε 1 δρχ / 6 οβολούς, νόμισμα το οποίο στην παλαιότερη μορφή του είχε σχήμα σιδερένιας σούβλας. Το πάχος του ήταν τόσο, ώστε η χούφτα ενός ανδρικού χεριού να μπορεί να πιάσει έξι οβολούς. Έτσι, όσους οβολούς μπορούσε ν’ αδράξει(να πιάσει) η παλάμη προέκυψε η λέξη δραχμή και η ισοτιμία της.
Η δραχμή διατήρησε την ονομασία της και την κυκλοφορία της στους κλασσικούς χρόνους (500-323 π.Χ.) και μέχρι τα τέλη της αρχαιότητας. Ο απελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων για την ανεξαρτησία, από την τουρκική κυριαρχία, συνδυάστηκε από μια εξίσου οργανωμένη προσπάθεια για την επίτευξη της οικονομικής τους αυτονομίας.Αυτή, η οικονομική αυτονομία, ταυτίσθηκε με την δημιουργία Εθνικού νομίσματος. Το ζήτημα της κοπής αυτού του Εθνικού νομίσματος απασχόλησε από νωρίς την προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδας, μετά τη απελευθέρωση.
Οι προσπάθειες καρποφόρησαν το 1828 όταν ο κυβερνήτης Ι. Καποδίστριας ενέκρινε σχέδιο ψηφίσματος για κοπή νομίσματος. Σύμφωνα με αυτό, προτάθηκε η καθιέρωση κατ΄αρχάς του αργυρού Φοίνικα ως νομισματική μονάδα.Εκτός από την περίοδο αυτή του Ιωάννη Καποδίστρια (1828 – 1832) όπου το νόμισμα τις Ελλάδας ήταν ο φοίνικας, με τη τελευταία επανεμφάνιση και καθιέρωση της δραχμής, ως νομισματική μονάδα, που έγινε το 1833, επί αντιβασιλείας του Όθωνα και μέχρι την είσοδό μας στη ζώνη του Ευρώ (2002), σε όλες τις άλλες περιόδους, από τα απελευθέρωσή μας από τον τουρκικό ζυγό και για 170 ολόκληρα χρόνια στην χώρα μας, κυκλοφορούσε …«ελεύθερα» η δραχμή.
Η πορεία της δραχμής, στη διάρκεια του χρόνου, δεν υπήρξε αδιατάραχτη. Φάνηκε πάντως, να ισορροπεί, με την προσχώρηση της Ελλάδας το 1867, με βάση τους τότε νόμους, στην Λατινική Νομισματική Ένωση, που είχαν συμπράξει η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ελβετία και η Ιταλία.
Η βασική αυτή νομισματική μονάδα, η δραχμή, κατασκευαζόταν από άργυρο και αργότερα, έως το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, από κράμα χαλκού και νικελίου. Το Νοέμβριο του 1944 με την πρώτη μετακατοχική νομισματική μεταρρύθμιση η παλιά υποτιμημένη δραχμή αντικαταστήθηκε με μια νέα, ήταν τότε, που έσβησαν τα μηδενικά. Στα εννέα πολύπαθα χρόνια που είχαν μεσολαβήσει από την απελευθέρωση της Ελλάδος από τη γερμανική κατοχή, το εθνικό μας νόμισμα παρακολουθώντας τις πολιτικές και οικονομικές περιπέτειες της χώρας είχε υποτιμηθεί επτά φορές, χωρίς, όμως, ούτε η οικονομία να εξυγιανθεί ούτε η δραχμή να γίνει αξιόπιστη. Η νέα δραχμή το 1954 με την δεύτερη μετακατοχική μεταρρύθμιση αντικαταστήθηκε ξανά με μία νεότερη με αναλογία 1000 δραχμές προς 1 νέα.
Σύμφωνα με το σύστημα ισοτιμιών Μπρέτον Γουντς στο οποίο είχε ήδη προσχωρήσει η δραχμή από το 1953, το νέο νόμισμα συνδέθηκε με το δολάριο των ΗΠΑ. Η χρυσή λίρα ήταν το κυρίαρχο νόμισμα στις συναλλαγές, το ισοζύγιο πληρωμών και ο προϋπολογισμός μονίμως ελλειμματικά και το κράτος λειτουργούσε χάρις στα χρήματα της αμερικανικής βοηθείας.
Τη μίζερη αυτή κατάσταση ανέτρεψε ο Σπύρος Μαρκεζίνης με δύο αποφασιστικά και τολμηρά μέτρα. Την υποτίμηση της δραχμής, η ισοτιμία της οποίας προς το δολάριο από 15.000 πήγε στις 30.000 (ακολούθησε σε λίγο η περικοπή των τριών μηδενικών) και έτσι έγινε 1$=30 δραχμές, και την απελευθέρωση των εισαγωγών. Με τα δύο αυτά μέτρα η ελληνική οικονομία εισήλθε σε μια νέα εποχή εξυγίανσης, ισορροπίας και ανάπτυξης. Όλα τα οικονομικά μεγέθη αρχίζοντας από τον προϋπολογισμό και το ισοζύγιο και φτάνοντας στον πληθωρισμό και τον ρυθμό ανάπτυξης βελτιώθηκαν θεαματικά και ταυτόχρονα άρχισαν να γίνονται επενδύσεις από τους επιχειρηματίες, ενώ έκαναν την εμφάνισή τους και τα πρώτα ξένα κεφάλαια.
Η μαύρη αγορά και οι ελλείψεις ειδών στην αγορά εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας. Το 1973, το σύστημα του Μπρέτον Γουντς καταργήθηκε και η συναλλαγματική ισοτιμία των δυο νομισμάτων έπαψε να είναι σταθερή. Το 1963 κόπηκαν τα πρώτα 30αρικα από ασήμι ως αναμνηστικό της δυναστείας. Σ’ αυτά απεικονίζονταν οι πέντε βασιλείς της Ελλάδας, ο Γεώργιος Α΄, ο Κωνσταντίνος, ο Αλέξανδρος, ο Γεώργιος Β΄ και ο Παύλος, ενώ από την πίσω πλευρά είχαν το χάρτη της Ελλάδας.
Τα πρώτα νομίσματα μετά τη μεταπολίτευση κόβονται το 1976 και είναι των 10, των 20 και των 50 λεπτών, δραχμές και δίφραγκα, τάλιρα, δεκάρικα και εικοσάρικα. Έως ότου ο 2002 με μια σφιχτή ισοτιμία 1 ευρώ =340,75 δραχμές, εισήλθαμε στη ζώνη του ευρώ, η οποία απολογιστικά απεδείχθη όντως η ζώνη, ως θηλιά στο λαιμό της Ελληνικής κοινωνίας. Η μικρή αυτή ιστορική αναδρομή για του Εθνικό μας νόμισμα, την Δραχμή, είναι αφιερωμένη στους Ευρωλάγνους και δραχμοφόνους πολιτικούς και λοιπούς καιροσκόπους και υπαλληλίσκους της ντόπιας και ξένης χρηματοπιστωτικής αεριτζίδικης οικονομικής «μαφίας». Γιατί μέσα από την αναδρομή αυτή, είναι χαραγμένη η ιστορία του τόπου, είναι χαραγμένες ιστορικές νίκες του Ελληνισμού, πορεία ανάπτυξης, πόλεμοι, εμφύλιοι, χαρές αλλά και λύπες , είναι συνδεδεμένο το νόμισμα με την πραγματική ιστορία του τόπου, αλλά και του λαού της. Έδωσε ήρωες και έπη η «Ελλάδα της …δραχμής». Ασκήθηκαν νομισματικές πολιτικές, ήταν στοιχείο και το νόμισμα, εθνικής ανεξαρτησίας.
Σήμερα, το 2012 τώρα, που όλα έχουν ανατραπεί από πολιτικές υποτέλειας, τώρα, άρχισαν οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία προς τον λαό, γιατί όποιος μιλά για Εθνικό νόμισμα είναι μισέλληνας και θέλει να γυρίσει ο λαός σε συνθήκες σπηλαίων και τρωγλών, θέλει, δηλαδή, το κακό του λαού και του τόπου.! Υποτιμητικά μιλά για την …«Ελλάδα της δραχμής» ο Κος Σαμαράς και ο Κος Γ. Παπανδρέου ως να είναι ή να ήταν, η Ελλάδα με το Εθνικό της νόμισμα και οι Έλληνες, εμείς οι ίδιοι, οι γονείς μας και οι πρόγονοί μας, μιάσματα και στοιχεία εξευτελισμού της χώρας, αν την «καταντήσουμε», όπως λένε, να ξανάπαει στο γκρεμό της Δραχμής.! Αλλά, μερικοί από αυτούς, έμαθαν να ζουν στην Αμερική για σπουδές, έχοντας τα δολάρια που τους πρόσφεραν οι δικοί τους.
Βέβαια δεν πάνε πίσω και αριστερά λεγόμενα κοινοβουλευτικά κόμματα ή «νεόκτιστα», που θεωρούν την Ευρωζώνη και την διατήρησή μας εντός αυτής, πιο σημαντική από την αξιοπρέπεια του λαού και της ευημερία του, παίζοντας το παιχνίδι των κυβερνώντων, σιγοντάροντας έτσι στην άσκηση πρωτοφανούς ψυχολογικής «τρομοκρατίας» προς τους πολίτες. Ενορχηστρωμένα άρχισε και ο Κος Γ. Προβόπουλος, Διοικητής της αποκαλούμενης Τράπεζας της Ελλάδος,(ποσοστό του Ελληνικού κράτους στο μετοχικό κεφαλαίο γύρο στο 8% ) μας απείλησε, ότι η επιστροφή στο Εθνικό μας νόμισμα, την ξακουστή Δραχμή, θα σήμαινε την επιστροφή της χώρας στη δεκαετία του 1950 όταν η Ελλάδα μετά από έναν παγκόσμιο πόλεμο και έναν εμφύλιο σπαραγμό ανασυγκροτούσε τις δυνάμεις της για να φθάσει, λίγο πριν μπει στο Ευρώ, σε ένα βιοτικό επίπεδο που μπόρεσε να σπουδάσει και να μορφώσει όλους αυτούς που σήμερα την έχουν καταντήσει παγκόσμιο περίγελο.
Ο Διοικητής ενός τέτοιου ψευδεπίγραφου κερδοσκοπικού ιδρύματος έχει τα προνόμια να καθορίζει την νομισματική πολιτική της χώρας; όποια έχει απομείνει μετά την είσοδο μας στο Ευρώ, και να μας απειλεί για ενδεχόμενους κινδύνους που κατά τη γνώμη του ενέχει η επιστροφή μας στη Δραχμή; όταν όμως παράλληλα δεν τολμά καν, να μας πει σε τι σκλαβοπάζαρα τους διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος μας έχουν οδηγήσει με τη νομισματική πολιτική που καθορίζεται από τα ζωώδη πνεύματα των αγορών; Ακολούθησε ο Τραπεζίτης δοτός Πρωθυπουργός, διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τι θα σημάνει η επιστροφή μας σε Εθνικό νόμισμα, κατατρομοκρατώντας τον Ελληνικό λαό, με ψευδή στοιχεία και ανέξοδες εκτιμήσεις, ώστε να μας πείσει για την εθνικά υπερήφανη οικονομική του πολιτική που δεν άφησε τίποτα όρθιο ξεπουλώντας και την τελευταία ικμάδα αξιοπρέπειας του Ελληνικού λαού, θέτοντας σε αμφισβήτηση την εθνική της κυριαρχία.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Υπουργός Οικονομικών Κο Ε. Βενιζέλος και με το ίδιο περισπούδαστο ύφος, με νουθεσίες και «μαλώματα», αποκάλεσε αυτούς που συζητούν και αυτό το ενδεχόμενο, ενός Εθνικού νομίσματος μαζί με άλλες επιλογές, ως εχθρούς της χώρας.! Ενώ η ενδοτική οικονομική πολιτική του, οι στρατιές ανέργων, η αποτέφρωση του κοινωνικού κράτους, η εξαθλίωση του λαού, η αυξανόμενη υφεσιακή κατάσταση της χώρας, η αποδιοργάνωση του παραγωγικού ιστού, η αιχμαλωσία των νοικοκυριών στις αδηφάγες δαγκάνες των τραπεζών, και τόσα άλλα που βιώνουμε, αποκαλούνται και είναι κατά τους αυτοαποκαλούμενους «σωτήρες» «πατριωτικές πολιτικές»!!!
Σήμερα, είμαστε αναγκασμένοι να συναλλασσόμαστε με ένα νόμισμα αμετάκλητης ισοτιμίας και να καταφεύγουμε σε συνεχή εσωτερική υποτίμηση που αν και μειώνει την αγοραστική δύναμη των πολιτών, δεν αυξάνει αντίστοιχα την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών, καταδικάζοντας τη χώρα σε συνεχή ύφεση. Είτε με το Ευρώ είτε με τη Δραχμή το βιοτικό μας επίπεδο θα πέσει στα επίπεδα της παραγωγικότητας μας, διότι οι « εταίροι μας», δεν πρόκειται να μας χαρίσουν τίποτε.
Όμως με Εθνικό νόμισμα, θα έχουμε την ελπίδα της ανάκαμψης εκμεταλλευόμενοι τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις του τόπου (γεωργία, κτηνοτροφία, ορυκτό πλούτο, μεταποιητική βιομηχανία, ενέργεια και πολλά άλλα) που σήμερα έχουμε εγκαταλείψει.
Εάν αυτό ονομάζεται επιστροφή στη δεκαετία του1950, όταν οι Έλληνες τότε έβγαζαν το ψωμί τους με τον ιδρώτα τους και τίμια, τότε αντίστοιχα η εμμονή μας για παραμονή στο Ευρώ θα πρέπει να εξομοιωθεί με την περίοδο της κατοχής που οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους, ή με την κατάσταση στις τριτοκοσμικές χώρες που ενώ οι πλουτοπαραγωγικές μονάδες ανήκουν στους ξένους, οι ντόπιοι λιμοκτονούν.
Για όλα τα παραπάνω και προς επιβεβαίωση της ιστορίας, συναισθηματικής αλλά και οικονομικής πορείας της δραχμής μας ως εθνικού νομίσματος και για να γεμίσουν την ασθενή τους μνήμη, προτείνω στους «τρομοκράτες» και λοιδορούς, να επισκεφθούν το Νομισματικό Μουσείο Αθηνών.
Είναι ένα από τα ελάχιστα στον κόσμο και το μοναδικό στον Ελλαδικό χώρο, του οποίου η ιστορία ξεκινά από το 1829. Η συλλογή, η οποία περιλαμβάνει περίπου 600.000 νομίσματα καλύπτουν τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο, τη ρωμαιοκρατία, το Βυζάντιο, το δυτικό Μεσαίωνα και τους νεότερους χρόνους, φιλοξενείται στο Ιλίου Μέλαθρον, την κατοικία του αρχαιολόγου Ερρίκου Σλήμαν.Εξέχουσα θέση, στην έκθεση, έχει η δραχμή, από τα βάθη των αιώνων μέχρι την πρόσφατη ιστορία της, την οποία λοιδορούν και νομίζουν ότι «ξευτελίζουν». Μπορεί, ο καθένας να έχει την όποια άποψη και προσέγγιση επί του θέματος, όμως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να προσπαθεί να απαξιώσει το νόμισμα, την δραχμή, με το οποίο μεγάλωσαν γενιές και γενιές και με το οποίο συνδέθηκε η πορεία του Έθνους.
Δεν χρειάζεται να γίνεστε «βασιλικότεροι του βασιλέως» στηρίζοντας με τέτοιο τρόπο, ένα ξένο, με την κουλτούρα και την ιστορία νόμισμα.! Εμείς, και είμαστε αρκετοί, κατά την λογική σας, «ανθέλληνες», θα συνεχίσουμε να λογαριάζουμε νοερά τις αξίες με δραχμές, θα συνεχίσουμε να σιγοτραγουδάμε το “μιας δραχμής τα γιασεμιά”.
Γιατί εμείς, δεν θα τη λησμονήσουμε, δεν θα την αποχωριστούμε από το νου μας, για να΄χουμε, έτσι ζωντανά και τα κομμάτια της δικής μας ιστορίας που ζήσαμε και της ανήκουν. Εμείς θα κρατήσουμε τ’ όνομά της στο λεξιλόγιό μας και δεν θα σβήσουμε το όνομά της από την ψυχή μας, ούτε θα μας ενοχοποιήσετε, με τους ευτελείς σας χαρακτηρισμούς.
Αλήθεια! πόσες μικρές και μεγάλες χαρές της χρωστάμε; Ναι, αισθάνομαι υπερήφανος που μεγάλωσα με την δραχμή μας.!
Χαλκίδα 23/2/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου