Του Θεόδωρου Κατσανέβα
Μέσα στη βαθιά καταχνιά που έχει πλακώσει τη χώρα, κάτι φαίνεται να μας χαμογελάει. Οι σημερινές διεθνείς γεωπολιτικές συγκυρίες, επιτρέπουν την ανακήρυξη της δική μας ΑΟΖ, η οποία ενώνεται με αυτές της Κύπρου και του Ισραήλ που επιδιώκει να διασφαλίσει διέξοδο στο δικό της μεγάλο κοίτασμα φυσικού αερίου, τοι Λεβάθιαν προς την Ευρώπη. Είναι σαφές ότι, οι Τούρκοι δεν τολμούν να συγκρουστούν με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ που ενδιαφέρονται για τα ενεργειακά κοιτάσματα της περιοχής. Το ίδιο ισχύει και με τους Ρώσους, αλλά και τους Κινέζους, που έχουν επενδύσει στον Πειραιά ως πύλη εισόδου τους στην Ευρώπη. Μάλλον δεν πρέπει να είναι τυχαίο ότι, τελευταία, ελάχιστα ακούγονται παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τους επιθετικούς, όταν τους παίρνει, ανατολικούς μας γείτονες.
Η ύπαρξη του Καστελόριζου που ενώνει την ελληνική ΑΟΖ με αυτήν της Κύπρου και του Ισραήλ ( βλ. χάρτη ), αποτελεί θείο δώρο για τη χώρα μας. Γι’ αυτό και όποιες συζητήσεις έχουν γίνει όπως λέγεται, σε επίπεδο Υπουργείου Εξωτερικών επί Υπουργίας Δρούτσα, για την παράκαμψη του Καστελόριζο, αποτελούν άφρονες και όχι μόνο ενέργειες.
Η σημασία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης έχει υπερκεράσει πλέον αυτήν της υφαλοκρηπίδας για την οποία υπήρχε παλαιότερη διένεξη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η ΑΟΖ είναι η θαλάσσια περιοχή πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης μέχρι 200 ναυτικά μίλια, μέσα στα οποία το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα για την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη, των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας. Παράλληλα, η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά (Αρθρο 121, παράγραφος 2) ότι, όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ, οι οποίες, όπως και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού, καθορίζονται με τον ίδιο τρόπο όπως και οι ηπειρωτικές περιοχές. Ο χάρτης που παρατίθεται εδώ, οριοθετεί την ΑΟΖ της Ελλάδας και των γειτονικών χωρών με βάση το δίκαιο της θάλασσας. Με τα νέα δεδομένα καταργείται η γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και καθίστανται ανίσχυρα τα επιχειρήματα της Τουρκίας, ότι δηλ. τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου δε διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι επικάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας.
Η νέα σύμβαση για την ΑΟΖ έχει επικυρωθεί από 157 χώρες, μεταξύ των οποίων η Κύπρος, η Ελλάδα, το Ισραήλ, η ΗΠΑ, η Ρωσία κ.λπ. Δεν την έχουν υπογράψει η Τουρκία και η Βενεζουέλα, επειδή έχουν μπροστά τους νησιά που δεν τους ανήκουν, με συνέπεια τον περιορισμό της δικής τους ΑΟΖ. Η βασική επιδίωξη της Τουρκίας, όπως φαίνεται από τους δύο χάρτες εδώ, είναι να αποκόψει την επαφή των ΑΟΖ της Κύπρου και του Ισραήλ με αυτήν της Ελλάδας, πράγμα που δύσκολα θα γίνει ανεκτό από τους ισχυρούς της γης. Το όλο ζήτημα αφορά άμεσα το μέλλον της χώρας μας. Την ώρα που η οικονομία μας καταστρέφεται από το ζουρλομανδύα του ευρώ και τη γερμανοποίηση της Ευρώπης, φαίνεται ότι ο «από μηχανής θεός της Ελλάδας», μας κλείνει κάπου το μάτι. Αλλά,πρέπει να βάλουμε κι εμείς το χέρι μας, έχοντας υπόψη ότι στα εθνικά θέματα υποχωρούν οι ιδεοληψίες, αφού πρώτιστο όλων είναι το εθνικό συμφέρον.
Η χάραξη των ΑΟΖ, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας
Οι ΑΟΖ όπως προτείνονται από την Τουρκία, αφού εξαιρεθεί το Καστελόριζο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου