Μνημόνιο και Ευρώ είναι Σιαμαίοι αυτόκλητοι αδερφοί

Η επιστροφή στη δραχμή είναι μονόδρομος

Του Θεόδωρου Κατσανέβα

Το Ευρωταμπού

Η χώρα βιώνει πρωτόγνωρη φτώχεια, ανεργία, δυστυχία, τραγωδίες, αδιέξοδα. Αλλά το  ευρώ παραμένει ταμπού  για την κυβέρνηση  και την  αντιπολίτευση. Ακόμα και η πρόσφατη ληστρική επιδρομή στην Κύπρο δε ράγισε την έωλη ευρωλαγνία. Φοβούνται τη σύγκρουση και  βολεύονται με την υποταγή. Όμως υπάρχουν και όρια. Η ανάγκη επιστροφής στο εθνικό νόμισμα τείνει να εκφράζει την πλειοψηφία των πολιτών, όπως συμβαίνει στην Κύπρο και στις άλλες χώρες του νότου. Ο ΜερκελοΣτουρναρισμός πνέει τα λοίσθια. Είναι πλέον πασιφανές ότι η γερμανοποδηγετούμενη ευρωζώνη είναι το βαθύτερο συστημικό αίτιο που καταστρέφει τον ευρωπαϊκό νότο. Το ευρώ είναι ένα κουστούμι που δεν ταιριάζει στην Ελλάδα και στις άλλες  χώρες του νότου, γεγονός αυταπόδεικτο, εκτός των άλλων, από τη συνεχή  απόκλιση των οικονομιών τους απ’ αυτές των βορειοκεντρικών χωρών. Σήμερα με το ευρώ βιώνουμε τη μεγαλύτερη οικονομική τραγωδία από τότε που συστάθηκε το σύγχρονο ελληνικό κράτος, όπως δε ζήσαμε ποτέ με τη δραχμή. Και στην πορεία μας στα Τάρταρα, μας ακολουθούν και οι άλλες χώρες του νότου, οι GIPSC ( Greece, Italy, Portugal, Spain, Cyprus,  βλ. βιβλίο μου «Η απομυθοποίηση του ευρώ» και www.theodore-katsanevas.blogspot.com )

Το Μνημόνιο είναι αλυσοδεμένο με το ευρώ

Το πολιτικοδημοσιογραφικό κατεστημένο τρομοκρατεί ασύδοτα  το ζαλισμένο πλήθος ενάντια στο μονόδρομο απαλλαγής από το Μνημόνιο. Αυτόν της επιστροφής στη δραχμή, με υποτίμησή της και νοικοκυρεμένη διαχείριση από μια πατριωτική κυβέρνηση που θα νοιάζεται για τα συμφέροντα του τόπου και όχι των ξένων πατρώνων. Αλλά το κατεστημένο και οι υπάλληλοί του έχουν το δικό τους βιολί που έτσι και αλλιώς έχει ημερομηνία λήξης. Ελεγκτέοι  είναι όσοι εκφράζουν  οργίλη αντίθεσή τους  στο Μνημόνιο και την ίδια ώρα ομνύουν στο ευρώ. Μοιάζουν με το δανειστή που καταγγέλλει τους δανειστές και το δάνειο, αλλά παρακαλά γονυπετής να του το δώσουν ! Πρόκειται για εξώφθαλμο παραλογισμό, αν όχι για πονηρό Μαυρογιαλουρισμό. Με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ μαζί. ! Αντιπαρέρχονται  το αυτονόητο. Ότι  το Μνημόνιο και το ευρώ είναι αυτοκόλλητοι  Σιαμαίοι αδελφοί, μια απόλυτα αδιαίρετη οντότητα. Φυσικά είναι αστείες οι υποθέσεις ότι με μια ποιο σκληρή διαπραγματευτική στάση, οι Μέρκελ και Σόιμπλε θα υποστείλουν τη σημαία της άτεγκτης Μνημονικής λιτότητας. Το φοβερό δίδυμο μπορεί να κάνει μια μπουκιά όποιον μικρούλη του νότου παριστάνει τον τσαμπουκά. Όχι μόνο γιατί η παραδοσιακή πρωσική αναλγησία αποτελεί δεύτερη φύση τους. Αλλά γιατί στον πυρήνα του συστημικού οικοδομήματος της ευρωζώνης, το Μνημόνιο είναι αλυσοδεμένο με το ευρώ. Όσοι δεν έχουν αντιληφθεί ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ολοκληρωτικό σχέδιο νεοιμπεριαλιστικής γερμανοποίησης της Ευρώπης και άλωσής της από τη διεθνή «Ιερή Συμμαχία» του  καζίνο καπιταλισμού, έχουν μεσάνυχτα μαύρα.

Ο καταγγελτικός λόγος πρέπει να συνοδεύεται από πολιτική πρόταση

Η πολιτική δεν είναι μόνο αγανάκτηση, άρνηση, διαμαρτυρία. Είναι πάνω απ’ όλα πρόταση ευθύνης για το μέλλον. Στην τραγική Ελλάδα του σήμερα, ακούγεται πλούσιος καταγγελτικός λόγος για την εγκληματική διακυβέρνηση των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Ορθό είναι να αναζητούνται ευθύνες για τους υπεύθυνους της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας. Όμως, ο καταγγελτικός λόγος οφείλει να συνοδεύεται από ολοκληρωμένες πολιτικές προτάσεις. Μια τεράστια αυτονόητη αντίφαση, στην ουσία μια μη-πρόταση, είναι η άρνηση του Μνημονίου, με ταυτόχρονη επαιτεία των δανεικών σε ευρώ. Γιατί δεν μπορεί να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.

Υπάρχουν σήμερα εναλλακτικές υπεύθυνες πολιτικές προτάσεις για την έξοδο από την κρίση, το νοικοκύρεμα, την ανάταξη της χώρας. Με πίστη στις δυνάμεις μας, μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας, να επιστρέψουμε στο εθνικό νόμισμα, να αναστήσουμε την ανταγωνιστικότητα και το παραγωγικό δυναμικό της χώρας. Η επιστροφή στη δραχμή δε θα είναι φυσικά στρωμένη με ρόδα. Όπως έχει δείξει  το παράδειγμα άλλων χωρών και ειδικότερα της Αργεντινής, αλλά και οι απόψεις πάμπολλων σοβαρών διεθνών οικονομολόγων, μετά την αρχική δύσκολη περίοδο των πρώτων 4-14 μηνών, μηνών, με  σχέδιο και συνετή διαχείριση, θα δούμε φως στην άκρη του τούνελ. Το Μνημόνιο, ας το εκλάβουμε ως ένα χρήσιμο μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος. Ναι, μπορούμε  να βγούμε από την πλαστή ευημερία της εύφορης κοιλάδας, της πλαστής ευημερίας των δανεικών που μας οδήγησε στην υποτέλεια και μας μετατρέπει σε  αποικία. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μπροστά στην άβυσσο να δούμε το γεφύρι. Και να κάνουμε πέρα τη σημερινή συμπολίτευση και αντιπολίτευση που διαφωνούν στα επιμέρους αλλά συμφωνούν στο άγιο δισκοπότηρο, το ευρωμάρκο, τον καταστροφέα της χώρα και της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο.

b 4