Σαράντα και μία απαντήσεις γιατί πρέπει να επιστρέψουμε στη δραχμή

Απο το βιβλίο του Θεόδωρου Κατσανέβα, " Η απομυθοποίηση του ευρώ : 41 απαντήσεις γιατί πρέπει να επιστρέψουμε στη δραχμή".Εκδόσεις Λιβάνη, ( σελ.101 ) 

Σαράντα και μία απαντήσεις γιατί πρέπει να επιστρέψουμε στη δραχμή

1.Η ένταξή μας στο ευρώ θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία για τη χώρα μας. Γιατί τώρα να επιστρέψουμε στη δραχμή ;

Η ένταξη στην ευρωζώνη έγινε για να σταθεροποιηθεί και να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία. Αντί για αυτό όμως,σήμερα ζούμε τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή που έχει βιώσει η χώρα, εκτός από περιόδους πολέμων. Μετά το 2002 που ενταχθήκαμε στο ευρώ, υπήρξε μια αρχική περίοδος πλαστής ευημερίας που στηρίχθηκε σε δανεισμό με χαμηλά επιτόκια. Αλλά αμέσως με την έλευση της οικονομικής κρίσης το 2008-9, η οικονομία της χώρας κατέρρευσε.

2.Υποστηρίζεται ότι η κατάρρευση μας οφείλεται στην κακοδιαχείριση, στις μεγάλες δημοσιονομικές δαπάνες, στην κατασπατάληση πόρων, στη γραφειοκρατία και στη διαφθορά.

Είναι αλήθεια ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαπέντε ετών είναι υπόλογες για όλα αυτά. Και πρέπει να λογοδοτήσουν για το πάρτι της διαφθοράς, της κακοδιαχείρησης, της δημοσιονομικής ασυδοσίας. Γι’ αυτό είμαστε και οι πρωταθλητές της κατάρρευσης που έχουν υποστεί όλες οι περιφερειακές χώρες που ανήκουν στην ευρωζώνη, τα λεγόμενα GIPSI ( Greece, Italy, Portugal, Spain, Ireland).[1] Όπως αποδεικνύεται από πολλές διεθνείς και δικές μας μελέτες στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, οι περισσότερες χώρες μέσα στην ευρωζώνη καταρρέουν με την έλευση της κρίσης του 2008-9, σε αντίθεση με τις χώρες έξω από την ευρωζώνη, ή και έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια ενδελεχής σύγκριση της  πορείας του ισοζυγίου πληρωμών και άλλων οικονομικών μεγεθών των χωρών μέσα και έξω από την ευρωζώνη, αποδεικνύει αυτή τη  διαπίστωση. [2]

 ( βλ. και σχετικό διάγραμμα ποιό κάτω).

3.Πως εξηγείται αυτό ;

Το πρόβλημα είναι συστημικό. Οφείλεται στις διαφορετικές οικονομικές δομές των βόρειων σε σχέση με τις περιφερειακές  νότιες κυρίως ευρωπαϊκές χώρες.[3] Το ευρώ είναι ένα κουστούμι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Γερμανίας κυρίως, η οποία παράγει ολιγοπωλειακά προϊόντα[4] έντασης κεφαλαίου[5], υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας. Τα προϊόντα αυτά, εμπεριέχουν ελάχιστο κόστος πρώτων υλών ή εργασίας. Έτσι, η παραγωγή τους στοιχίζει ελάχιστα, αλλά επειδή δεν υπάρχουν ανταγωνιστές,  ή υπάρχουν ελάχιστοι, η τιμή πώλησής τους ορίζεται αυθαίρετα πολύ υψηλή, με συνέπεια τα περιθώρια κέρδους να είναι τεράστια. Ένας σύγχρονος μαγνητικός τομογράφος, π.χ. της Seamens, πωλείται πολύ ακριβά γιατί θεωρείται αναγκαία η αγορά του στη διεθνή αγορά. Και σε εξωφρενικά υψηλές τιμές πωλούνται τα ανταλλακτικά τους. Επί πλέον, η συγκεκριμένη εταιρεία, όπως και άλλες πολυεθνικές , φροντίζουν να έχουν ένα «καλολαδομένο» δίκτυο αγοραστών σε όλες τις χώρες.[6] Έτσι το σκληρό ευρώ, αυτό το συγκεκαλυμμένο μάρκο, ευνοεί κυρίως τη χώρα δυνάστη της Ευρώπης, η οποία σωρεύει τεράστια συναλλαγματικά πλεονάσματα και κερδοσκοπεί από τη διαφορά των spreads[7] και τα χαμηλά, μηδενικά ή και αρνητικά επιτόκια καταθέσεων και ομολόγων που συλλέγει μαζικά από όλες τις χώρες, αφού θεωρείται ασφαλής επενδυτικός προορισμός.

Ελλείμματα και πλεονάσματα Γερμανίας, Ιταλίας, Ισπανίας, Ιρλανδίας, Ελλάδας, Πορτογαλίας

Πηγή : Spiegel, Hans-Werner Sinn, 6-3-2012

4.Ποια είναι δηλ. η διαφορά με την περίπτωση της Ελλάδας ;

Ό κύριος προσανατολισμός της περιφερειακής ελληνικής οικονομίας στον τουρισμό και τη γεωργία, απαιτεί παραγωγική διαδικασία έντασης εργασίας. Χρειαζόμαστε δηλ. πολλά εργατικά χέρια,το κόστος των οποίων δεν μπορεί να συμπιεστεί κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο,ώστε το συνολικό κόστος παραγωγής να είναι χαμηλότερο ή ίσο με αυτό των ανταγωνιστών μας. Το δωμάτιο ενός ελληνικού ξενοδοχείου, στοιχίζει περίπου το διπλάσιο απ’ ότι ένα αντίστοιχο στην Τουρκία, στην Αίγυπτο, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στην Ουγγαρία. Γι’ αυτό και η Κωσταντινούπολη, το Κάιρο, το Βουκουρέστι, η Βουδαπέστη, κλπ., πλημμυρίζουν από Έλληνες τουρίστες, αφού στοιχίζουν λιγότερο από ότι ο Πόρος και αρκετά λιγότερο από ότι η Πάρος. Την ίδια ώρα, με τη συνθήκη του Σέγκεν, δε μας επιτρέπεται να δεχθούμε μαζικά τουρίστες από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα. Πρόκειται για άλλη μια παραγνωρισμένη αλλά σοβαρά βλαπτική για τη χώρα μας ευρωπαϊκή και δυτική ιδιαιτερότητα. Λόγω του σκληρού ευρώ[8] καταστρέφεται η αγροτική μας παραγωγή. Τα πορτοκάλια, τα λεμόνια, τα ροδάκινα, τα κεράσια οι ελιές μας πέφτουν από τα δέντρα και σαπίζουν, αφού οι εισαγωγές από τη μακρινή Αργεντινή, το Μαρόκο, την Αίγυπτο,κλπ., είναι φτηνότερες. Ακόμα και ο ποιο χαμηλά αμειβόμενος εργάτης γης που αμείβεται σε ευρώ, Έλληνας ή μετανάστης, στοιχίζει πολύ ποιό ακριβά από ότι σε μια ανταγωνιστική μας χώρας όπου αμείβεται σε υποτιμημένο νόμισμα. Αν ένας εργάτης γης στην Ελλάδα στοιχίζει το λιγότερο 30 ευρώ, στην Τουρκία, στοιχίζει σε αμοιβή τουρκικών λιρών που αντιστοιχούν περίπου σε 10-15 ευρώ. Το κόστος ζωής στη γειτονική χώρα είναι  χαμηλότερο λόγω της υποτιμημένης τουρκικής λίρας και τα περισσότερα καταναλωτικά είδη που αγοράζει ο Τούρκος εργαζόμενος, είναι επίσης πιο φτηνά. Το γεγονός ότι η Βουλγαρία ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά όχι στην ευρωζώνη, σε συνδυασμό με τη χαμηλή εκεί  φορολόγηση, έχει οδηγήσει πολλές ελληνικές εταιρείες να μεταφέρουν εκεί την έδρα τους. Οδηγοί φορτηγών και λεωφορείων από τη Βουλγαρία, αντικαθιστούν Έλληνες ομόλογούς τους, με πολύ μικρότερη αμοιβή, αφού το εκεί κόστος ζωής είναι επίσης πολύ χαμηλό. Πολλοί Έλληνες καταναλωτές στα σύνορα με τη Βουλγαρία και την Τουρκία, επισκέπτονται σε μονοήμερα ταξίδια τις χώρες αυτές και προμηθεύονται κάθε είδους φτηνά προϊόντα, ακόμα και καύσιμα. Αυτός είναι και ο λόγος που  η κυβέρνηση της Βουλγαρίας εξετάζει με σκεπτικισμό και μάλλον αρνητισμό  τις ευρωπαϊκές προτάσεις για ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη.

5.Έχει ακουστεί ότι οι Γερμανοί εξάγουν λάδι στην Ελλάδα. Αν είναι αλήθεια πως γίνεται αυτό, αφού δεν υπάρχουν ελιές στη Γερμανία ;

Οι Γερμανοί όπως και οι Ολλανδοί,αγοράζουν πολύ φτηνά αγροτικά προϊόντα, λάδι, οπωροκηπευτικά, κλπ., από Μεσογειακές χώρες με υποτιμημένα –μαλακά νομίσματα όπως η Τουρκία, το Μαρόκο, η Αλγερία, τα βαφτίζουν ευρωπαϊκά και τα επανεξάγουν στην Ελλάδα, παραβιάζοντας φυσικά τους Κοινοτικούς κανονισμούς. Την ίδια ώρα, στα ελληνικά ναυπηγεία απαγορεύεται να αναλάβουν παραγγελίες εκτός και αν προέρχονται αποκλειστικά από το ελληνικό πολεμικό ναυτικό. Αυτή η κύρωση μας επιβάλλεται γιατί έχουμε παραβιάσει κάποιους αυστηρούς Κοινοτικούς  κανόνες που απαγορεύουν τις άμεσες ή έμμεσες κρατικές ενισχύσεις των ναυπηγείων, για να υπάρξει δήθεν υγιής διεθνής ανταγωνισμός. Και αυτό, την ίδια ώρα που οι μισθοί των εργατών ναυπηγείων στην Πολωνία, στην Τουρκία και πολύ περισσότερο στην Νότιο Κορέα και στην Κίνα είναι υποπολλαπλάσιοι  των δικών μας, λόγω κυρίως των υποτιμημένων νομισμάτων των χωρών αυτών. Έτσι, τα ναυπηγεία της νησιώτικής Ελλάδας, τα μεγαλύτερα της Μεσογείου, οδηγούνται σε κλείσιμο. Όπως και το σύνολο της βαριάς βιομηχανίας μας, τα χαλυβουργεία, η τσιμεντοβιομηχανία, που αδυνατούν να ανταγωνιστούν τις αντίστοιχες επιχειρήσεις των γειτονικών μας χωρών όπως της Τουρκίας, λόγω του σκληρού ευρώ και του υψηλού εδώ κόστους ενέργειας.

6.Λέγεται ότι είναι πολύ δύσκολη τεχνικά η επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα, αφού και μόνο για να τυπωθούν δραχμές από το Χολαργό απαιτούνται πολλοί μήνες. Αυτό μάλιστα το υποστήριξε και ο σημερινός Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από το επιχείρημα αυτό. Η εκτύπωση δραχμών που θα γίνει σταδιακά, δε χρειάζεται περισσότερο από λίγες ημέρες. Βέβαια, σε μια αρχική περίοδο προσαρμογής 3-6μηνών, θα κυκλοφορούν και τα δύο νομίσματα, το ευρώ και η δραχμή. Όπως δηλ. έγινε όταν υιοθετήθηκε το ευρώ τον Ιανουάριο του 2002. Αν ο σημερινός Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, φτάνει στο σημείο να τρομοκρατεί τον κόσμο με τέτοια φαιδρά επιχειρήματα που το αναπαράγουν εντεταλμένα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, προφανώς δεν είναι αντάξιος του αξιώματός του. Και αποδεικνύει ότι επιστρατεύονται ακόμα και τέτοιες γελοίες προφάσεις, μέσα στο θολό κλίμα κατατρομοκράτησης του απληροφόρητου κοινού για τα δήθεν τεράστια δεινά που θα επιφέρει η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.

7.Σε ποιο ποσοστό θα υποτιμηθεί όταν κυκλοφορήσει η νέα δραχμή σε σχέση με το ευρώ ;

Αυτό θα εξαρτηθεί από τον κεντρικό σχεδιασμό που θα γίνει για το σκοπό αυτό. Αν επιλεγεί υποτίμηση κατά 50 %, η αρχική ισοτιμία θα είναι της τάξης περίπου των 520 δραχμών ανά ευρώ. Στην πορεία, η νέα δραχμή μπορεί να υποτιμηθεί περισσότερο με το σύστημα της διολίσθησης[9] καθοδηγούμενη  συγκρατημένα από ένα καλάθι νομισμάτων που θα περιέχει το ευρώ,το δολάριο, το γιεν, αλλά και μαλακά νομίσματα ανταγωνιστικών μας χωρών όπως λχ, η Τουρκία.

8.Θα υπάρξουν όμως μεγάλες πληθωριστικές πιέσεις και απότομες αυξήσεις τιμών κυρίως σε εισαγόμενα αγαθά.

Ναι αυτό ισχύει, ιδιαίτερα για τους πρώτους 4-8 μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων, θα υπάρξουν σημαντικές αρρυθμίες στην αγορά, ελλείψεις ορισμένων, κυρίως εισαγόμενων αγαθών, και κερδοσκοπικές καταστάσεις. Η κυβέρνηση οφείλει να φροντίσει για τον εφοδιασμό της αγοράς με βασικά αγαθά πρώτης ανάγκης, κυρίως τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα και να πατάξει με αυστηρές κυρώσεις τους κερδοσκόπους. Οι πολίτες θα ενημερωθούν για τις δυσκολίες αυτής της πρώτης περιόδου προσαρμογής, θα αποφεύγουν την κατανάλωση ακριβών εισαγόμενων  προϊόντων και θα στραφούν σε εγχώρια, γεγονός που θα βοηθήσει την αναβίωση του ελληνικού παραγωγικού δυναμικού. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε για ένα διάστημα  όπως συνέβαινε και σε άλλες εποχές με τον πληθωρισμό και να τον καταπολεμούμε αγοράζοντας φτηνά, ποιοτικά και κυρίως εγχώρια προϊόντα. Να επιμένουμε ελληνικά. Γιατί όταν αγοράζουμε ελληνικά, όταν κάνουμε διακοπές στην Ελλάδα, στηρίζουμε τη χώρα μας. Και αυτό χρειάζεται να γίνει τρόπος ζωής σήμερα όσο ποτέ άλλοτε.[10]

9.Και αν ο πληθωρισμός επιμένει, τι γίνεται ;

Η κυβέρνηση μπορεί να προσαρμόσει τις ανάγκες της αγοράς με μέτρα ελέγχων, με διακρατικές συμφωνίες εισαγωγής ορισμένων αγαθών και κυρίως με συγκρατημένη νέα διολίσθηση της ισοτιμίας της δραχμής σε σχέση με το καλάθι νομισμάτων που θα λειτουργεί ως ευέλικτος οδηγός νομισματικής προσαρμογής. Και θα επιβάλλει ελέγχους και βαρύτατες κυρώσεις στους κερδοσκόπους και τους μαυραγορίτες όπου είναι αναγκαίο. Η εποχή της ατιμωρησίας που γιγάντωσε τη διαφθορά και εξέθρεψε τη διάλυση του κράτους, πρέπει να λήξει οριστικά.

10. Πως θα προστατευθούν οι καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών σε Τραπεζικούς λογαριασμούς ;

Η κυβέρνηση οφείλει να εγγυηθεί καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ ανά καταθέτη. Με την προϋπόθεση ότι για μια αρχική περίοδο 2-6 μηνών ή και περισσότερο, δε θα επιτρέπεται η απόσυρση καταθέσεων πέραν ενός ορίου λχ. της τάξης των 100 ευρώ ανά εβδομάδα για κάθε πολίτη και ενός μεγαλύτερου μεγέθους για επιχειρήσεις ανάλογα με το μέγεθός τους. Ασφαλώς και πρέπει να αποφευχθεί ο πανικός και να μην επιτραπεί η απότομη απόσυρση όλων των τραπεζικών καταθέσεων. Γεγονός είναι ότι, ήδη οι ελληνικές Τράπεζες έχουν αποστραγγιστεί από καταθέσεις, λόγω της ελλείψεις εμπιστοσύνης που υπάρχει για την ελληνική οικονομία. Σύμφωνα με τραπεζικές πηγές, ελάχιστοι πολίτες σήμερα διαθέτουν καταθέσεις άνω των 50.000 ευρώ σε ελληνικές τράπεζες.

11. Τι θα γίνει με τους οφειλέτες, που έχουν δανειστεί σε ευρώ και έχουν υποθηκεύσει τα σπίτια τους. Δε θα υπερτιμηθούν τα χρέη τους ανάλογα με την υποτίμηση της δραχμής έναντι του ευρώ ;

Αλίμονο αν γίνει κάτι τέτοιο. Το κράτος οφείλει να επιβάλλει στις Τράπεζες ανάλογη υποτίμηση των χρεών με αυτήν της υποτίμησης της δραχμής έναντι του ευρώ. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Ένας οφειλέτης χρωστά στην Τράπεζα 100.000 ευρώ. Όταν η δραχμή υποτιμηθεί κατά περίπου 50% και η αναλογία ευρώ/δραχμή αυξηθεί  από 347 σε 520, τότε ο οφειλέτης θα χρωστά 150.000 δρχ. Όμως, ο ίδιος, θα αδυνατεί να πληρώσει ένα τέτοιο ποσό, αφού τα εισοδήματά του, οι αμοιβές, οι μισθοί του θα είναι σε δραχμές και κατά συνέπεια υποτιμημένης αξίας σε σχέση με το ευρώ κατά 50 %. Γι΄αυτό και το κράτος οφείλει να επιβάλλει με νομοθετική ρύθμιση υποτίμηση κατά 50% και όλων των δανειακών υποχρεώσεων των πολιτών και επιχειρηματιών προς τις Τράπεζες. Αυτό θα έχει ως συνέπεια ο ως άνω ο οφειλέτης να χωστά 100.000 και όχι 150.000 δρχ. Αν δεν προβλεφθεί μια τέτοια πρακτική, τότε οι Τράπεζες με τις κατασχέσεις σπιτιών στις οποίες θα οδηγήσει η αδυναμία πληρωμής των χρεών από του οφειλέτες, θα γεμίσουν από άχρηστα κουφάρια οικοδομών, που άλλωστε δε θα έχουν ελάχιστη ή και καμιά αξία. Η όλη αυτή κατάσταση, θα δημιουργήσει κατάσταση σοκ για τις τράπεζες. Όμως, αναμένεται να συνέλθουν αργότερα, όταν ομαλοποιηθεί και επαναεκινηθεί η οικονομία και επιστρέψουν οι καταθέσεις. Μην ξεχνάμε επιπλέον ότι και σήμερα οι Τράπεζες βουλιάζουν καθημερινά και στην πραγματικότητα έχουν χρεοκοπήσει. Όμως, τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι θα φτάσουμε στο άλλο άκρο, δηλ. στο να χαριστούν εντελώς οι δανειακές υποχρεώσεις των οφειλετών.

12.Δηλαδή θα δικαιωθούν όσοι έσπευσαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις ελληνικές Τράπεζες και τις έστειλαν στο εξωτερικό. Και με την επιστροφή στη δραχμή θα κερδίσουν πολλά.

Ο έλεγχος της μαζικής εκροής αφορολόγητου συναλλάγματος χωρίς έλεγχο του «πόθεν έσχες», θα έπρεπε να είχε γίνει και να είχαν επιβληθεί κυρώσεις για μη σύννομες συναλλαγματικές μετακινήσεις κεφαλαίων και ειδικότερα του λεγόμενου «μαύρου χρήματος»[11]. Όμως, η διεθνής ασυδοσία των αγορών και η δεδομένη ατιμωρησία της ελληνικής πολιτείας, έχει επιτρέψει τέτοια φαινόμενα. Γεγονός είναι ότι, το μεγάλο ειδικά κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και κινείται εκεί όπου υπάρχει το κέρδος και η ασφάλεια των καταθέσεων. Αν η επιστροφή κεφαλαίων στην Ελλάδα με σκοπό το κέρδος, αποτελέσει μια συνέπεια αυτής της προοπτικής, τόσο το καλύτερο για τη χώρα μας. Αλλά, αυτό δε θα γίνει πριν αποκτηθεί η εμπιστοσύνη στη σταθερότητα και την αναπτυξιακή δυναμική της ελληνικής οικονομίας.

13.Με την επιστροφή στη υποτιμημένη δραχμή, θα κληθούμε να πληρώσουμε αντίστοιχα υπερτιμημένα τα τεράστια χρέη μας στους διεθνείς δανειστές μας ;

Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα σημαίνει ότι απεγκλωβιζόμαστε αυτόματα από την ανάγκη νέου δανεισμού για να πληρώσουμε τα παλαιότερα χρέη μας και να καταβάλλουμε άμεσες απαιτήσεις σε μισθούς,συντάξεις, κλπ., αφού αυτά μπορεί να εξυπηρετηθούν με την έκδοση εθνικού νομίσματος. Η χώρα θα δηλώσει προσωρινή στάση πληρωμών των διεθνών της χρεών και θα διαπραγματευτεί περίοδο χάριτος 2-3 ετών, με επιμήκυνση και κούρεμα του συνολικού χρέους. Αυτή είναι μια κλασική πρακτική που έχει ισχύσει σε πολλές περιπτώσεις, με πιο χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της Αργεντινής και του Μεξικού, όταν αποσυνδέθηκαν από το δολάριο το 2000 και το 1994 αντίστοιχα.

14.Και τι θα γίνει με τις ρήτρες που έχουμε υπογράψει για κατασχέσεις περιουσιακών μας στοιχείων ;

Σε περιπτώσει χρεοκοπίας, παρόμοιες ρήτρες[12] υπόκεινται σε πολιτικού τύπου διαπραγμάτευση. Μια ικανή και έμπειρη ελληνική κυβέρνηση,μπορεί να διαπραγματευτεί όλα τα σχετικά ζητήματα, όπως έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις. Με πιο χαρακτηριστική αυτή της Γερμανίας, για την οποία έγιναν πολλές ευνοϊκές ρυθμίσεις έναντι των οικονομικών υποχρεώσεών της για τις οποίες είχε δεσμευτεί με συμφωνίες ύστερα από τους δύο παγκοσμίους πολέμους. Αν βέβαια οι «σύμμαχοί μας» στείλουν κανονιοφόρους για να μας βομβαρδίσουν, τότε μπαίνουν ζητήματα αναζήτησης διεθνών ερεισμάτων και προς άλλες γεωπολιτικές κατευθύνσεις. Γεγονός είναι ότι, οι δανειστές μας, ενδιαφέρονται να εισπράξουν αν μη τι άλλο, μέρος των δανείων τους. Και αυτό θα το πετύχουν μόνο αν δώσουν τη δυνατότητα στην ελληνική οικονομία να συνέλθει από το κώμα της ύφεσης στο οποίο βρίσκεται σήμερα, από το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει υπό τις αδιέξοδες συνθήκες του Μνημονίου. Που εκτός από εξοντωτικές για τον ελληνικό λαό, είναι και αυτοκαταστροφικές, αφού έχουν διαλύσει την εγχώρια παραγωγική δυναμική, με προοπτική να χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο η τραγική σημερινή μας κατάσταση. Με ασπιρίνες δεν πρόκειται να θεραπευτεί η βαρέως ασθενούσα ελληνική οικονομία.

Υ                         15.Τα υπάρχοντα στατιστικά στοιχεία  αποδεικνύουν την οικονομική αποτυχία του Μνημονίου ;

Εδώ και δύο χρόνια, την άνοιξη του 2010, η Ελλάδα χώρα έφτασε σε δημοσιονομικό αδιέξοδο και αποκόπηκε από τις αγορές. Οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο με την ελπίδα ότι θα βγαίναμε από την κρίση και η χώρα από τις αρχές του 2011, θα μπορούσε να δανειστεί και πάλι από τις από τις αγορές. Τίποτα τέτοιο δε συνέβη και κανένας οικονομικός στόχος που τέθηκε από την Τρόικα δεν επιτεύχθηκε. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του αρχικού Μνημονίου, το έλλειμμα θα έπρεπε να ανερχόταν σε 7,6% το 2011, αλλά τελικά έφτασε το 9,1% του ΑΕΠ, μια διαφορά που υπερβαίνει τα 3 δισ. ευρώ και αφού επιβλήθηκαν και νέα σκληρά μέτρα πολύ βαρύτερα από τις  αρχικές. πέραν των αρχικών. Στα δύο αυτά χρόνια, το ελληνικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 55,9 δισ. ευρώ και έφτασε στο ποσό των355,6 δισ. ευρώ ή στο 165,3% του ΑΕΠ, από 129,4% του ΑΕΠ το 2009. Το αρχικό Μνημόνιο προέβλεπε ότι, στο τέλος του 2011, το χρέος θα ανερχόταν στο 145,1% του ΑΕΠ, δηλ. έπεσε έξω, κατά 20 μονάδες του ΑΕΠ. Πρόκειται για την απόλυτη αποτυχία των εμπνευστών του Μνημονίου και των εδώ υποτακτικών τους. Η καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων και κυρίως ο φαύλος κύκλος της ύφεσης ήταν η κύρια αιτία για αυτή τη μοιραία εξέλιξη. Το 2010, το ΑΕΠ της χώρας είχε διαμορφωθεί σε 231,6 δισ. ευρώ,το 2011 μειώθηκε σε 215,1 δισ. Ευρώ. Και το 2012 προβλέπεται ότι θα μειωθεί περαιτέρω σε 203,5 δισ. Ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι, Κατά συνέπεια, το έλλειμμα και το χρέος ως ποσοστά του εγχώριου εισοδήματος αυξάνονται. Υποθετικά, αν το ΑΕΠ της χώρας παρέμενε στα επίπεδα του 2009, το χρέος του 2011θα ήταν περίπου 12 μονάδες (του ΑΕΠ) χαμηλότερο, ενώ το έλλειμμα θα ανερχόταν στο 8,4% του ΑΕΠ. Από το 2008 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, που μάλλον υποτιμούν την πραγματικότητα, το εθνικό εισόδημα της χώρας μειώθηκε κατά 14% και τα εισοδήματα του μέσου εργαζόμενου κατά 25%. Η ανεργία σήμερα ξεπέρασε το 1.000.000 άτομα, σκαρφαλώνοντας περίπου στο 22%, με πρόβλεψη να φτάσει το 24-25% σύντομα. Ένας στους δύο νέους κάτω των 29 ετών είναι άνεργος και σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, το 17% ετοιμάζει τις βαλίτσες του για αναζητώντας μια  καλύτερη μοίρα στο εξωτερικό. Ενώ το 76 στα 100 ελληνόπουλα το σκέφτονται σοβαρά να κάνουν το ίδιο. Την ίδια ώρα, επισημαίνεται και πάλι, στη χώρα εισβάλλουν ετησίως 300.000  μη αφομοιώσιμοι μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες, των οποίων οι γυναίκες γεννούν κατά μέσο όρο πέντε παιδιά, έναντι ενός των Ελληνίδων. Η  παράπλευρη αυτή εξέλιξη, αν δεν ανατραπεί ολοκληρωτικά, εκτός από τα εργασιακά  αδιέξοδα, μετατρέπει τη χώρα σε χώρο, αλλοιώνει δραματικά την εθνολογική της ταυτότητα και την ίδια της την υπόσταση στο ορατό μέλλον[13]. Τα συμπεράσματα επαφίενται στην κρίση του αναγνώστη.

16. Είναι γεγονός ότι και άλλες χώρες της ευρωζώνης εμφανίζουν μεγάλα ελλείμματα και χρέη που υπερβαίνουν τα κριτήρια της συνθήκης του Μάστριχ ;

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat, της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας για το 2011, όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά όλες σχεδόν οι χώρες της ευρωζώνης έχουν παραβιάσει τα κριτήρια δημοσιονομικής πειθαρχίας της συνθήκης του Μάαστριχ, δηλ., το έλλειμμα να μην είναι μεγαλύτερο του 3% του ΑΕΠ  και το δημόσιο χρέος όχι ανώτερο του 60% του ΑΕΠ. Από τις 17 χώρες – μέλη της Ευρωζώνης,  μόνο η Εσθονία, Σλοβακία, Σλοβενία, Λουξεμβούργο και Φινλανδία  έχουν δημόσιο χρέος μικρότερο του 60% του ΑΕΠ. Και απ’ αυτές, το έλλειμμα της Σλοβενίας ανήλθε σε 6,4% και της Σλοβακία σε 4,8 %. και κατά συνέπεια ούτε αυτές πληρούν τη δεύτερη προϋπόθεση της συνθήκης του Μάστριχ.  Η  Γερμανία έχει χρέος  81,2%  η Γαλλία 85,8%, η Ιταλία 120,1%, η Ισπανία 68,5%, ενώ ανάλογα υψηλό είναι και το χρέος των άλλων χωρών της ευρωζώνης. Τελικά οι  μόνες χώρες που πληρούν τα κριτήρια του Μάαστριχ είναι η Εσθονία, η Φιλανδία και το Λουξεμβούργο.

17.Υποστηρίζεται από ορισμένους και ειδικότερα από τα λεγόμενα αντιμνημονιακά κόμματα, ότι μπορούμε να καταγγείλουμε το Μνημόνιο και να προσφύγουμε σε διεθνή Δικαστήρια επικαλούμενοι ειδικές συνθήκες. Πόσο αληθεύει αυτό ;

Αστεία υπόθεση. Αν αρνηθούμε τις υποχρεώσεις του Μνημονίου και κάνουμε μονομερή στάση πληρωμών παραμένοντας στην ευρωζώνη, η Τρόικα θα σταματήσει να μας δανείζει ευρώ, με συνέπεια την πλήρη αδυναμία του κράτους να καταβάλλει στοιχειώδεις υποχρεώσεις του, όπως μισθούς, συντάξεις, κλπ. Φυσικά,καμιά τύχη δε θα έχουμε αν προσφύγουμε στα διεθνή δικαστήρια. Γιατί αφ’ ενός οι τελευταίες κυβερνήσεις έχουν υπογράψει επαχθείς συμβάσεις για το μερικό κούρεμα και την αναδιάρθρωση του χρέους, με ρήτρα επίλυσης των όποιων διαφορών στο αγγλικό δίκαιο και τα εκεί δικαστήρια,που παραδοσιακά υποστηρίζουν το δίκαιο των δανειστών. Είναι γνωστό άλλωστε ότι τα διεθνή δικαστήρια είναι συνήθως όργανα των ισχυρών δυνάμεων[14].

18. Λέγεται από τους ίδιους κύκλους ότι,μπορούν να βρεθούν χρήματα σε ευρώ για να πληρωθούν οι κρατικές υποχρεώσεις σε μισθούς και συντάξεις, με άμεση κινητοποίηση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού προς την πλευρά των ανώτερων εισοδηματικών τάξεων.

Πρόκειται μάλλον για εύκολα αντιπολιτευτικά πυροτεχνήματα, τα οποία δε συνάδουν με κόμματα που διεκδικούν σοβαρά τη διακυβέρνηση της χώρας. Για να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα του ευρύτερου κρατικού τομέα, όπου συμπεριλαμβάνονται τα ασφαλιστικά ταμία, τα νοσοκομεία και η την τοπική αυτοδιοίκηση, χρειάζεται αρκετός χρόνος, ύστερα από πλήρη αναδιάρθρωση και ριζικές τομές στο δημόσιο τομέα. Ο οποίος έχει παραλύσει λόγω κακοδιαχείρησης από την κορυφή, αλλά και λόγω υπερβολικών συντεχνιακών αντιλήψεων και κακώς εννοούμενων δικαιωμάτων, τα οποία συνήθως βρίσκουν ανέξοδη στήριξη στην πολιτική πατρονία των κυβερνώντων και τη συνακόλουθη εύκολη ρητορική της αντιπολίτευσης. Δεν είναι δυνατόν, τόσα χρόνια η φοροκλοπή και η φοροδιαφυγή, η σπατάλη, η διαφθορά να θριαμβεύουν και αυτό να ανατραπεί μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες ! Η με φειδώ έκδοση εθνικού νομίσματος, είναι η μόνη έντιμη καθαρή αντιπρόταση στο τερατώδες Μνημόνιο. Παράλληλα, απόλυτα αναγκαίο  είναι να ανασυνταχθεί ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός, να παταχθεί η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή, η γραφειοκρατία, η  ραθυμία και η διαφθορά, καταστάσεις που έχουν παραλύσει το δημόσιο. Για το σκοπό αυτό, απαιτείται σωστός σχεδιασμός και η εφαρμογή ορθολογικών αρχών διοίκησης που θα προσωποποιούν την ευθύνη, θα επιβραβεύουν την επιτυχία και θα  τιμωρούν την αποτυχία και τη διαφθορά. Αυτό συνεπάγεται χρηστή και αποτελεσματική διοίκηση και σύγκρουση με συντεχνιακές αντιλήψεις και νοοτροπίες της ήσσονος προσπάθειας, του βολέματος της κακοδιαχείρησης. Όπως και επιλογή των κατάλληλων ανθρώπων στις κατάλληλες θέσεις. Γεγονός είναι ότι,  όταν αρνούμαστε το Μνημόνιο και ταυτόχρονα επαιτούμε για τα ευρωδάνεια των δημίων μας, δεν πείθουμε. Γιατί δεν μπορεί να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.

19.Πως θα αγοράζουμε πετρέλαιο αφού δε θα έχουμε διαθέσιμα ευρώ και η τιμή του θα είναι υπερτιμημένη σε δραχμές ;

Αυτό είναι πράγματι ένα πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπιστεί με διακρατικές συμφωνίες για αγορές καυσίμων με πίστωση, κάτι που άλλωστε γίνεται και σήμερα. Επιπλέον, μέρος των εισαγωγών αργού πετρελαίου γίνεται από μεγάλα ιδιωτικά διυλιστήρια που διαθέτουν ίδιους πόρους και μακροχρόνιες συμφωνίες με πετρελαιοπαραγωγικές χώρες. Το Ιράν, θα μπορούσαν να μας διαθέσει πετρέλαιο, έναντι ανταλλαγής ελληνικών αγροτικών ή άλλων προϊόντων. Κάτι τέτοιο, μπορεί να δυσαρεστήσει τον Αμερικανικό παράγοντα, αλλά δικαιολογείται από τις συγκεκριμένες συνθήκες έκτακτων αναγκών.[15] Η Ρωσία αποτελεί επίσης μια άλλη πηγή προμήθειας ενέργειας υπό ευνοϊκούς όρους για τη χώρα μας, εφ’ όσον μάλιστα υπάρξουν και ειδικές συμφωνίες που θα εξαρτηθούν και από τις διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες. Υπενθυμίζεται πάντως ότι, παλαιότερα με τη δραχμή, δεν είχαμε πρόβλημα ενεργειακής επάρκειας,όπως δεν έχουν και άλλες χώρες εκτός ευρωζώνης όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία,κλπ. Όπου μάλιστα η βενζίνη στοιχίζει πολύ λιγότερο από ότι στη χώρα μας, αφού εδώ επιβαρύνεται με υψηλότατους φόρους.

20. Θα μας λείψουν εισαγόμενα τρόφιμα,πρώτες ύλες, φάρμακα;

Οι τιμές πολλών εισαγόμενων ειδών θα αυξηθούν απότομα και ορισμένα είδη θα λείψουν αρχικά από την αγορά, αφού θα υπάρξουν εστίες αθέμιτης κερδοσκοπία. Όμως, όπως ήδη ειπώθηκε, η κυβέρνηση οφείλει να πατάξει αυστηρά τους κερδοσκόπους και να φροντίσει για τον ομαλό εφοδιασμό της αγοράς με βασικά είδη πρώτης ανάγκης. Η εσωτερική παραγωγή θα υποκαταστήσει άλλωστε πολλά από τα εισαγόμενα. Αντί για ουίσκι, μπορούμε να επιβιώσουμε με τσίπουρο ! Και η παραδοσιακά ισχυρή ελληνική φαρμακοβιομηχανία, που έχει συρρικνωθεί τελευταία λόγω του ευρώ και του αθέμιτου ανταγωνισμού των πολυεθνικών, είναι σε θέση να παράξει τη συντριπτική πλειοψηφία των περισσότερων φαρμάκων[16]. Το Υπουργείο Υγείας οφείλει να προωθήσει στην πράξη και όχι στη θεωρία τα γενόσημα, τη λίστα φαρμάκων και την ηλεκτρονική συνταγογράφησε που είχαν καθιερωθεί πριν από 26 χρόνια το 1986 από το ΙΚΑ, αλλά αργότερα ατόνησαν γιατί η εφαρμογή τους δε βόλευε τα τεράστια συμφέροντα που λυμαίνονται το χώρο.

21. Στην Αργεντινή ο κόσμος είχε ξεσηκωθεί τότε με την πτώχευση της χώρας και ξεχύθηκε στους δρόμους χτυπώντας κουτάλια και κατσαρόλες.

Τα κουτάλια και τις κατσαρόλες τα χτύπαγαν οι Αργεντίνοι πριν από την αποδέσμευση του πέσος με το δολάριο,γεγονός που είχε οδηγήσει την οικονομία της χώρας, σε συνδυασμό με την κακοδιαχείριση από τους κυβερνώντες, σε οικονομικά αδιέξοδα. Η Αργεντινή συνήλθε όταν ο ηρωικός Κίρστνερ έκανε στάση πληρωμών, αποδέσμευσε το πέσος απο το δολάριο και νοικοκύρεψε την οικονομία,η οποία σήμερα αναπτύσσεται με ρυθμούς άνω του 15 % ετησίως.[17] Και τον Ιούλιο τρέχοντος, ξεπλήρωσε ξεπληρώνει τα χρέη της. Το ίδιο περίπου έγινε και με το Μεξικό το 1994[18], ενώ υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις χωρών που συνήλθαν οικονομικά με παρόμοιες ριζικές συνταγές. Το 1955, η ελληνική οικονομία απογειώθηκε όταν ο «δεξιός» Μαρκεζίνη έκοψε τη σχέση δραχμής προς το δολάριο στη μέση. Και σήμερα η Κίνα πορεύεται με οικονομικά άλματα και έχει σωρεύσει πάνω από 3,5 τρις. Δολάρια, εξ’αιτίας του υποτιμημένου της νομίσματος, παρ΄ όλες τις εκκλήσεις και τις πιέσεις που της ακούν οι δυτικοί για αλλαγή αυτής της πολιτικής.

22.Όμως, έγκυροι οικονομικοί παράγοντες και οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η έξοδος της χώρας μας από το ευρώ θα είναι καταστροφική.

Αυτό το υποστηρίζουν ολοένα και λιγότεροι σοβαροί οικονομικοί αναλυτές, από τους οποίους ο πλέον γνωστός είναι ο Κύπριος Πισσαρίδης. Αντίθετα, την επιστροφή μας στη δραχμή υποστηρίζουν, όπως έχει αναφερθεί, σημαντικές προσωπικότητες και οι περισσότεροι έγκριτοι διεθνείς αναλυτές όπως Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, Πωλ Κρούγκμαν, Τζόζεφ Στίγκλιτς, Νόαμ Τσόμσκι, Κένεθ Ρογκόφ, Ότμαρ Ίσιγκ, Τόμας Μάγερ, Μάρτιν Σμίθ, Νουλιέλ Ρουμπινί, Μαρτσέλο ντε Κέκο, Χανς Βέρνερ Σίν, Χάνς-Πέτερ Φρίντριχ, Κλάους Κάστνερ, Χέλμουτ Σλέσιγκερ, Μάικαελ Φούκς, Ζακ Σαπίρ, Τζώαν Βαν Όβερτβελτ Τζώρτζ Σόρος, Ναομί Κλάϊν, Αντρέ Τυρί, Τζώρτζ Φρίτμαν του Statfort Institute, οι Ιάπωνες του Νoμούρα, ο Σίμον Ντέρικ της Mellon Bank of New York και εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ σε έκθεσή τους το Μάρτιο του 2012. Οι απόψεις που εκφέρονται εδώ στηρίζονται σε διεθνείς αναλύσεις και πολλές παρόμοιες σοβαρές προσεγγίσεις, καθώς και μελέτες του υπογράφοντος στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Υπάρχουν και στην Ελλάδα πολλοί σημαντικοί αναλυτές, επιχειρηματίες, ακόμα και τραπεζίτες που υποστηρίζουν ανοικτά τις απόψεις αυτές και πολλοί περισσότεροι που δεν το δηλώνουν ανοικτά λόγω της τρομοκρατίας που έχει επιβληθεί ανοήτως από το κατεστημένο[19]. Ορισμένοι δηλώνουν εντίμως ότι δε γνωρίζουν το θέμα. Και άλλοι, εμμένουν από πείσμα στις αρχικές τους απόψεις υπέρ του ευρώ, γιατί θεωρούν ότι αν αλλάξουν στάση, αυτό θα θεωρηθεί «κολοτούμπα». Πάντως, ολοένα και μεγαλύτερο μέρος των διεθνών κύκλων, όπως και του ελληνικού λαού, βλέπει την αναγκαιότητα της εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη. Και θα ήταν η συντριπτική πλειοψηφία, αν υπήρχαν ίσες ευκαιρίες ενημέρωσης. Και όσο και αν ακούγεται ανατρεπτικό, πιστεύω ότι, αν υπήρχε ισότιμη δυνατότητα δημόσιας ενημέρωσης του ελληνικού λαού, σε περίπτωση παρόμοιου δημοψηφίσματος για το οποίο μας απειλούν εκβιαστικά οι ευρισκόμενοι σε γυάλα ιθύνοντες του κατεστημένου, όπως και η κυρία Μέρκελ, που μας κουνάει συνεχώς απειλητικά το χέρι, ο ελληνικός λαός θα αποφαινόταν υπέρ της επιστροφής στη δραχμή.

23.Η χώρα μας δεν παράγει τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Οι εισαγωγές από τις οποίες εξαρτόμαστε, σε μεγάλο βαθμό θα γίνουν πανάκριβες και θα έχουμε μεγάλες ελλείψεις αγαθών.

Αυτό ακριβώς πρέπει να αλλάξει. Η ελληνική παραγωγή έγινε πανάκριβη με την ένταξή μας στο ευρώ, με συνέπεια να συρρικνωθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομία μας και να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο οι εισαγωγές. Η ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας θα αυξηθεί κατακόρυφα με το υποτιμημένο ( μαλακό) εθνικό μας νόμισμα, με συνέπεια τα εδώ παραγόμενα προϊόντα να γίνουν φτηνότερα και περισσότερο ανταγωνιστικά. Οι εξαγωγές μας θα αυξηθούν κατακόρυφα και θα μειωθούν οι εισαγωγές. Θα ακριβύνουν, βέβαια τονίζεται και πάλι,  προϊόντα όπως το ουίσκι, ....το χαβιάρι, οι Πόρσε Καγιέν, κλπ  ! Ο Έλληνας καταναλωτής θα στραφεί στα φτηνότερα πλέον ελληνικά προϊόντα, ενισχύοντας έτσι την εσωτερική ζήτηση, την εγχώρια παραγωγή και την απασχόληση. Θα ενισχυθεί ο επισκευαστικός κλάδος σε όλα τα προϊόντα, αφού θα είναι ποιο οικονομικό ο καταναλωτής να επιδιορθώσει ένα αυτοκίνητο, ένα ψυγείο ή και ένα ρούχο, αντί να αγοράσει ένα καινούριο. Θα επαναλειτουργήσουν βιοτεχνίες ανταλλακτικών. Τα χαλυβουργία, η τσιμεντοβιομηχανία, η φαρμακοβιομηχανία, η βιομηχανία τροφίμων, η αμυντική βιομηχανία, τα ναυπηγεία, κάθε παραγωγικός κλάδος που είχε υποστεί καθίζηση λόγω αθέμιτου ανταγωνισμού από πολυεθνικές, αλλά και από χώρες όπως η Τουρκία, η Κίνα, κλπ., λόγω των υποτιμημένων νομισμάτων τους, θα αναστηθούν από το κώμα στο οποίο έχουν περιπέσει, λίγο πριν από το θάνατο λόγω και του Μνημονίου και της συνακόλουθης οικονομικής παραλυσίας. Τα ελληνικά ξενοδοχεία που θα είναι πολύ ποιο φτηνά, θα ξεχειλήσουν από ξένους και Έλληνες τουρίστες, οι οποίοι θα δυσκολεύονται πλέον να δραπετεύουν με τη συχνότητα που το έκαναν σε ξένους φτηνούς προορισμούς. Θα κάνουν τουρισμό στη μαγική Ελλάδα.[20] Αν ο πατριωτισμός δεν τους οδηγεί να το κάνουν, θα τους υποχρεώσουν οι οικονομικές καταστάσεις. Με την ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης και την αύξηση της ρευστότητας, η ελληνική οικονομία θα επαναδραστηριοποιηθεί με εμπροσθοφυλακή τον άλλοτε κραταιό κλάδο των κατασκευών που σήμερα έχει περιπέσει σε κώμα. Η χώρα έχει ανάγκη λιγότερο «νεοφιλελεύθερου Μερκελισμού» και περισσότερο «νοικοκυρεμένου Νεοκεϋνσιανισμού».

24. Δηλαδή όλα εδώ θα κοστίζουν λιγότερο ή πολύ λιγότερο. Τότε θα έρθουν οι ξένοι και θα μας αγοράσουν μισοτιμής.

Παλιομοδίτικο, έως αστείο επιχείρημα. Χρόνια τώρα εκλιπαρούμε ξένους και Ομογενείς επενδυτές να έρθουν στην Ελλάδα και αυτοί δεν έρχονται γιατί τη βρίσκουν ακριβή και απροσπέλαστη λόγω γραφειοκρατίας και διαφθοράς. Και τώρα που υπάρχει αυτή η πιθανότητα,προβάλουμε φόβους ότι για κάτι  που επιζητούμε τόσα χρόνια. Ας μην ανησυχούν όμως όσοι επικαλούνται το αστείο και ανέντιμο επιχείρημα για τη «συμμορία της δραχμής» όσων υποστηρίζουν τις παρούσες απόψεις, γιατί έχουν βγάλει τα χρήματά τους σε ευρώ στο εξωτερικό και περιμένουν την καθιέρωση της δραχμής για να κερδοσκοπίσουν. [21] Οι ξένοι δε θα έρθουν αμέσως. Θα περιμένουν μέχρις ότου η ελληνική οικονομία σταθεροποιηθεί, υπάρξουν σημάδια ανάκαμψης και δημιουργηθεί κλίμα εμπιστοσύνης για τις προοπτικές της. Να ευχόμαστε να έρθουν ξένα, Ομογενειακά, αλλά και ελληνικά κεφάλαια που δραπέτευσαν μαζικά στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια. Και όχι το αντίθετο. Ευνόητο είναι ότι, η κυβέρνηση μπορεί να επιβάλλει επιλεκτικούς  περιορισμούς για εθνικούς λόγους ή για να αποτραπούν μονοπωλιακές καταστάσεις αυτό άλλωστε υπάρχει και η επιτροπή ανταγωνισμού, που και αυτή οφείλει να αναστηθεί από τη γενικότερη παραλυσία που χαρακτηρίζει το δημόσιο, με ευθύνη βέβαια των πιλοτικών ηγεσιών.

25.Με τους Έλληνες φοιτητές του εξωτερικού τι θα γίνει, αφού θα χρειάζεται γι΄ αυτούς μεγαλύτερα ποσά σε συνάλλαγμα ;

Οι Έλληνες φοιτητές στο εξωτερικό σε ποσοστιαία  σχέση με τον πληθυσμό της χώρας μας, είναι οι περισσότεροι από όλους τους φοιτητές κάθε άλλης χώρας. Αυτό είναι καιρός να σταματήσει ή έστω να περιοριστεί. Η Ελλάδα από χώρα εξαγωγής, μπορεί να γίνει χώρα εισαγωγής φοιτητικού συναλλάγματος. Βρισκόμαστε σε ένα εξαιρετικό γεωγραφικό σημείο μεταξύ ανατολής και δύσης, βορά και νότου,έχουμε ένα θαυμάσιο κλίμα και το κυριότερο, διαθέτουμε ένα λαμπρό επιστημονικό δυναμικό που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στην ανάπτυξη υψηλού επιπέδου διεθνούς εκπαίδευσης, με πολλαπλά οικονομικά, εργασιακά, ερευνητικά, πολιτιστικά οφέλη για τη χώρα. Η επονείδιστη διαρροή εγκεφάλων που αποτελούν ένα χαμένο μεγάλο χαμένο κεφάλαιο για τη χώρα, θα μπορούσε να συγκρατηθεί με μια τέτοια προοπτική. Η βιομηχανία της εκπαίδευσης και της έρευνας, μπορεί να αποτελέσει μια ισχυρή εστία σώρευσης συναλλαγματικών διαθεσίμων για τη χώρα μας με πολλαπλάσια επιπλέον άλλα οφέλη.

26.Και με τις Τράπεζες τι θα γίνει. Με την έξοδο από το ευρώ θα υποστούν σοκ με καταστροφικές συνέπειες, γεγονός που θα έχει ανάλογες επιπτώσεις στην οικονομία. Λέγεται ότι θα χρειαστεί να κρατικοποιηθούν με ότι δυσάρεστο αυτό συνεπάγεται.

Ναι, το επισημαίνουμε και πάλι, οι Τράπεζες θα υποστούν ένα μεγάλο αρχικό σοκ. Το οποίο όμως υφίστανται ήδη σε διαρκή εξέλιξη τα δύο τελευταία χρόνια που έχουν καταρρεύσει από τις συνέπειες του Μνημονίου και την περιδίνηση ύφεσης της ελληνικής οικονομίας. Όπως και από τις αποσύρσεις καταθέσεων λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης του κοινού στην ελληνική οικονομία και τις εύλογες υποψίες ότι θα αποχωρήσουμε από το ευρώ. Οι Τράπεζες βιώνουν σήμερα έναν αργό θάνατο,ανάλογο αυτού της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού λαού. Ένα θάνατο χωρίς ελπίδα ανάστασης,  αφού διαψεύστηκαν οικτρά όλες οι προβλέψεις των αρχιτεκτόνων της δολοφονικής πολιτικής του Μνημονίου. Όχι, οι Τράπεζες δε χρειάζεται να κρατικοποιηθούν, αλλά να υπακούσουν σε κεντρικές κατευθυντήριες πολιτικές, ιδιαίτερα στην αρχική περίοδο εξόδου από το ευρώ. Όπως ειπώθηκε, θα πρέπει να υπάρχουν εγγυήσεις για τους καταθέτες και τους οφειλέτες. Αλλά και δε θα επιτρέπεται για ένα διάστημα η απόσυρσή τραπεζικών καταθέσεων μέχρις ενός ορίου. Όταν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία, θα εισρεύσουν εγχώριες και ξένες καταθέσεις και οι Τράπεζες θα συνέλθουν, με προοπτικές πολύ καλύτερες από το σημερινό αδιέξοδο.

27.Και με το Χρηματιστήριο τι θα γίνει;

Το Χρηματιστήριο θα κλείσει για όσο διάστημα χρειαστεί έως ότου ομαλοποιηθεί η αγορά. Και σε τι ωφελεί σήμερα ένα Χρηματιστήριο που βρίσκεται στα Τάρταρα και οι χρηματιστηριακές αξίες μεγάλων φορέων όπως της Εθνικής Τράπεζας, βρίσκονται κάτω από τη λογιστική τους αξία. Γενικότερα το Χρηματιστήριο, πρέπει να προσαρμοστεί στις έκτακτες συνθήκες της μετάβασης από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα και να προστατευθεί από την κερδοσκοπική βουλιμία και ασυδοσία των διεθνών αγορών.

28. Η συνταγή της Τρόικας για περικοπές δημοσίων δαπανών, μισθών συντάξεων και λιτότητα γενικότερα, ήταν σωστή ή μήπως εφαρμόστηκε λανθασμένα;

Η δημοσιονομική πειθαρχία, η πάταξη της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς, της γραφειοκρατίας του συντεχνιακού κράτους, ήταν και είναι απαραίτητες. Όμως, οι μεγάλες αυξήσεις στο ΦΠΑ, στους φόρους, στις έκτακτες εισφορές, η επιβολή άκαιρων μέτρων όπως το αστείο ενεργειακό πιστοποιητικό για τις οικοδομές, που καθιερώθηκε πρόσφατα, κλπ., έχουν ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη βραχυπρόθεσμα, γιατί επιδεινώνουν την ύφεση και αυξάνουν το έλλειμμα. Έτσι, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που οδηγεί σε ασφυξία την αγορά και την οικονομία. Οι επιχειρήσεις έχουν ζημιές ή κλείνουν, με συνέπεια να χάνονται φορολογικά και ασφαλιστικά έσοδα. Γι’ αυτό, η υιοθέτηση της αναγκαίας δημοσιονομικής πειθαρχίας πρέπει να γίνει πιο σταδιακά, ώστε να περιοριστεί το βάρος στα δημόσια οικονομικά. Επιπλέον, όπως έχει δείξει η διεθνής εμπειρία, η δημοσιονομική πειθαρχία είναι αναγκαίο να συνδυαστεί με υποτίμηση του νομίσματος, ώστε να αποκατασταθεί  η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας,η εγχώρια και η εξωτερική ζήτηση, η αναπτυξιακή δυναμική της χώρας και η θετική εξέλιξη του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.  Η ανάπτυξη μπορεί να έρθει μόνο με την αύξηση των εξαγωγών και τη μείωση των εισαγωγών, ώστε να βελτιωθεί το εμπορικό ισοζύγιο και να μειωθούν τα ελλείμματα. Σε παρόμοιες άλλες περιπτώσεις, όπως στην Αργεντινή και αλλού, η ανάκαμψη επήλθε ύστερα από περίπου ένα χρόνο ύφεσης, υψηλού πληθωρισμού και αρρυθμιών της αγοράς. Η εσωτερική και η εξωτερική ζήτηση αυξήθηκαν κατακόρυφα και αυτό αποκατέστησε την ανάπτυξη, τις θέσεις εργασίας, τα εισοδήματα, την ανταγωνιστικότητα και έδωσε ελπίδα ότι υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ. Μια τέτοια η πολιτική δεν μπορεί να εφαρμοστεί μέσα στη νομισματική ένωση του ευρώ.

29.Υποστηρίζεται ότι η έξοδος από το ευρώ θα είναι καταστροφική,ότι θα μας οδηγήσει στο Μεσαίωνα.

                            Αυτές είναι υπερβολές  εκείνων που ευθύνονται για την είσοδο στην ευρωζώνη το 2002 με την εξοντωτική ισοτιμία των 340,75 δραχμών ανά ευρώ. Πρόκειται για μια συστηματική προσπάθεια κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού από την Τρόϊκα και τους εδώ υποτακτικούς της που έχουν απεμπολήσει κάθε έννοια εθνικής αξιοπρέπειας. Φυσικά, η επιστροφή στη δραχμή στην πρώτη περίοδο ενός περίπου χρόνου, κάθε άλλο παρά θα είναι εύκολη. στρωμένη με ρόδα. Θα υπάρξουν πολλές δυσάρεστες και κατά περίπτωση απρόβλεπτες καταστάσεις,  που όμως μπορεί να αντιμετωπιστούν από μια σοβαρή κυβέρνηση και ένα τραπεζικό σύστημα, η οποία οφείλει να έχει ήδη καταρτίσει ένα σχέδιο με εναλλακτικές πρακτικές σε διάφορα προβλήματα που θα παρουσιαστούν. Όμως, με τη σημερινή πολιτική του Μνημονίου και τα άλλα επώδυνα μέτρα που έρχονται σύντομα, η σημερινή τραγική πορεία της ελληνικής οικονομίας θα χειροτερεύει συνεχώς περισσότερο,οι φτωχοί θα γίνουν ακόμα ποιο φτωχότεροι, η ανεργία θα να σκαρφαλώσει στα σύννεφα, οι αυτοκτονίες θα πολλαπλασιαστούν, η χώρα θα καταστραφεί πλήρως και η ελπίδα θα αποδράσει. Και η χώρα θα βουλιάζει συνεχώς στην κατάσταση του εκλιπαρούντος την υποτέλεια των δανεικών.[22] Η εναλλακτική λύση είναι η οδός της δραχμής που συνεπάγεται ένα βραχυπρόθεσμο πόνο και ελπίδα για ανάσταση. Η οδός της δραχμής για την ανάπτυξη, για την κοινωνική δικαιοσύνη, για την εθνική αξιοπρέπεια.

                          30.Λέγεται ότι αν βγει η  Ελλάδα από το ευρώ, θα ακολουθήσει ντόμινο κατάρρευσης με   έξοδο και άλλων χωρών με συνέπεια τη διάλυση της ευρωζώνης και την κατάρρευση

                               της ευρωπαϊκής οικονομίας

Η μόνη                         Το μόνο που θα καταρρεύσει είναι η Γερμανοποίηση της Ευρώπης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σήμερα. Η Γερμανία που έχασε δύο πολέμους και κερδίζει τον τρίτο, τον οικονομικό πόλεμο, η Γερμανία που αρνείται ετσιθελικά να μας καταβάλλει τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλει, η Γερμανία που στραγγαλίζει τις περιφερειακές ευρωπαϊκές οικονομίες μέσω της εξοντωτικά περιοριστικής οικoνομικής πολιτικής, είναι η μόνη που θα βγει χαμένη από μια τέτοια εξέλιξη[23]. Φυσικά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν δε συνέφερε στους δυνάστες μας η παραμονή μας στην ευρωζώνη, θα μας είχαν αποβάλλει κακήν κακώς εδώ και καιρό.

31. Υποστηρίζουν πολλοί ότι  η έξοδος της Ελλάδας και όποιων άλλων χωρών από την ευρωζώνη  είναι πολύ πιο δύσκολη απ’ ότι η είσοδος σ’ αυτήν. Και είναι συζητήσιμο αν από στενά οικονομική άποψη συμφέρει περισσότερο στους ισχυρούς της Ευρώπης η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη από την έξοδό της.

Κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι η έξοδος από την ευρωζώνη είναι μια εύκολη υπόθεση. Κάθε άλλο μάλιστα. Μια τελευταία μελέτη της UBS εκτιμά ότι η παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη συνεπάγεται μια νέα αναδιάρθρωση του χρέους με κόστος 60 δις ευρώ, ενώ μια έξοδός της θα έχει κόστος 225 δις, χωρίς να συνυπολογίζονται οι επιλεγόμενες ντόμινο επιπτώσεις (domino effect), δηλ. η διαδοχική  έξοδος και άλλων χωρών όπως η Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, κλπ. Είναι γνωστό ότι σε κεντρικό επίπεδο στην Ε.Ε. έχουν καταρτιστεί σενάρια αντιμετώπισης μιας τέτοιας πολύ μεγάλης πλέον σήμερα πιθανότητας. Για τον ίδιο σκοπό, έχει προκηρυχθεί το βραβείο Wolfson ( Wolfson Prize ) από τον ομότιτλο Βρετανικό φορέα υπό τον Λόρδο Σάϊμον Γούλφσον. Τελικά, από τις 400 προτάσεις που υποβλήθηκαν, το βραβείο αξίας 250.000 λιρών Αγγλίας δόθηκε τον τρέχοντα Ιούλιο στον Ρότζερ Μπουτλ της Capital Economics[24].  Από τους διοργανωτές του βραβείου τονίστηκε  ότι έχουν κατατεθεί   πολλές πολύτιμες ιδέες για τον καλύτερο δυνατό τρόπο εξόδου μιας χώρας  από το ευρώ. Επισημάνθηκε  ότι, υπάρχουν  μεγάλες αμφιβολίες για την επιτυχία των προσπαθειών στήριξης του ενιαίου νομίσματος και ότι μόνο για τη βραχυπρόθεσμη παραμονή της  Ελλάδας στην ευρωζώνη απαιτείται ένα  δεύτερο πακέτο διάσωσης 800 δις ευρώ. Υποστηρίχθηκε  με βεβαιότητα ότι η Ελλάδα θα αποχωρήσει σχετικά σύντομα από το ευρώ, ενώ τονίστηκε χαρακτηριστικά ότι  το ενιαίο νόμισμα « όχι μόνο υπονομεύει τις οικονομίες, αλλά και τη λειτουργία της δημοκρατίας». Ελπίζεται ότι, η ελληνική κυβέρνηση και ειδικότερα η Τράπεζα της Ελλάδος, θα έχει καταρτίσει ένα υποθετικό έστω σχέδιο για την αντιμετώπιση της πιθανότητας εξόδου της χώρας από το ευρώ,που από διεθνείς κύκλους θεωρείται πλέον περισσότερο πιθανή.[25]

32. Η έξοδος από την ευρωζώνη, συνεπάγεται και την έξοδό μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Κάθε άλλο. Η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα θα είναι σαν ένα παιδί χωρίς πιστοποιητικό γέννησης, όπως έχει ο Ζισκάρ ντ΄Εσταιν[26]. Πολλές χώρες που ανήκουν στην Ε. Ε βρίσκονται έξω από την ευρωζώνη και μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις, τα οικονομικά τους πηγαίνουν πολύ καλύτερα απ’ αυτές μέσα στην ευρωζώνη. Επισημαίνεται εδώ ειδικότερα  η περίπτωση της Κύπρου, η οποία αποτελούσε μια από τις ανθηρότερες ευρωπαϊκές οικονομίες, η οποία κατέρρευσε σχεδόν αμέσως μετά την πρόσφατη ένταξή της στην ευρωζώνη και την έλευση της οικονομικής κρίσης. Οι χώρες της Ε.Ε. που ανήκουν στην Ευρωζώνη είναι οι Αυστρία,Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Εσθονία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος,Λουξεμβούργο, Μάλτα, Ολλανδία, Πορτογαλία, Σλοβακία, Σλοβενία, Φιλανδία. Ενώ εκτός και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η Βουλγαρία, Δανία, Λετονία, Λιθουανία, Μ. Βρετανία, Ουγγαρία,Πολωνία, Ρουμανία, Σουηδία, Τσεχία.

33.Κάποιοι υποστηρίζουν πως, όταν η Ελλάδα επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα[27], θα μπορούσε να επιδιώξει μονομερή χρεοκοπία, ώστε να επιτύχει καλύτερη συμφωνία για να φύγει από την ευρωζώνη από μόνη της.

Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι μέσα στην ευρωζώνη ο στόχος του πρωτογενούς ελλείμματος είναι όνειρο απατηλό. Η ορμητική πτώση της ελληνικής οικονομίας δεν είναι αναστρέψιμη υπό τις σημερινές συνθήκες. Το καλύτερο θα ήταν να υπάρξει διαπραγμάτευση με την Τρόικα για μια συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ. Η τελευταία χλωμή αναδιάρθρωση και το μισό κούρεμα που μέρος του στηρίχθηκε σε  ελληνικά κεφάλαια, δικά μας ασφαλιστικά ταμεία και ομόλογα, είναι ημίμετρα. Ασπιρίνη για έναν βαριά άρρωστο. Χωρίς ανάπτυξη, είναι αδύνατο να γίνουμε αξιόχρεοι. Χρειαζόμαστε θεραπεία σοκ που δεν είναι άλλη από την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα, την υποτίμησή του, την αναδιάρθρωση και κούρεμα του χρέους, με περίοδο χάριτος τουλάχιστον δύο ετών. Μετά, με νοικοκύρεμα της οικονομίας, με περιστολή των δημόσιων δαπανών, με δημοσιονομική πειθαρχία, με πάταξη της διαφθοράς, σύλληψη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, με αποκλεισμό του λαϊκισμού και του πολιτικαντισμού, με αναπτυξιακό όραμα και σχεδιασμό, μπορούμε να ελπίζουμε σε πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτή είναι η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική. Και η μόνη περίπτωση που οι δανειστές θα πάρουν μέρος των δανείων που μας έχουν εκχωρήσει.

Λ                         34. Λέγεται  ότι αν πτωχεύσουμε και βγούμε από το ευρώ θα αποκοπούμε από τις αγορές και δε μας δανείζει κανένας. Και ότι θα μετατραπούμε σε Αλβανία.

Μα                      Μα μήπως τώρα ήδη δεν έχουμε πτωχεύσει. Πόσο ποιο κάτω μπορούν να μας αξιολογήσουν από την κατηγορία «σκουπίδια», οι περίφημοι οίκοι αξιολόγησης του καζινο-καπιταλισμού που έχουν αφεθεί ελεύθεροι να διαφεντεύουν τις διεθνείς αγορές και ειδικότερα τις μικρότερες και πιο αδύναμες χώρες. Κάτι που θυμίζει «την ελευθερία μιας αλεπούς σε ένα ελεύθερο κοτέτσι» ! Η τελευταία ρύθμιση με το χλωμό κούρεμα του χρέους και της αναδιάρθρωσης,θεωρήθηκε ένα είδος ελεγχόμενης πτώχευσης και για αυτό κατέπεσαν τα ασφάλιστρα κινδύνου ( CDS)[28], από τα οποία οι διεθνείς κερδοσκόποι απεκόμισαν τεράστια κέρδη.  Στην πραγματικότητα, έχουμε ήδη πτωχεύσει αλλά απλώς δεν το λέμε. Έχει επέλθει ο θάνατος, αλλά δεν έχει επιδοθεί το σχετικό αγγελτήριο. Όσο για τις αγορές, μας έχουν από καιρό  εγκαταλείψει και δε μας δανείζει κανένας ιδιώτες εισαγωγείς υποχρεώνονται να πληρώνουν με μετρητά. Και με τις αισχρές ρυθμίσεις του Μνημονίου, δεν επιτρέπει στο ελληνικό κράτος να αναζητήσει δημόσιο δανεισμό αλλού. Η μόνη χώρα που μας παρείχε μέχρι πρόσφατα πετρέλαιο με πίστωση ήταν το Ιράν, αλλά και αυτό σταμάτησε γιατί επιβλήθηκε το εμπάργκο από τη δύση. Η Αλβανοποίηση της χώρας έχει ήδη επέλθει με το καταστροφικό Μνημόνιο. Και έπονται χειρότερες μέρες αν συνεχίσουμε Μνημονικά, υφεσϊακά, υποτελικά και Γερμανικά. Όταν μια συνταγή δεν πετυχαίνει, όπως αυτή της Μνημονικής υπερλιτότητας, τότε αλλάζεις πολιτική. Η εμμονή της κατρακύλας στον γκρεμό, δεν αποτελεί και την πλέον σώφρονα επιλογή.

35. Διεθνείς κύκλοι μας κατηγορούν ότι σπαταλούμε μεγάλα ποσά σε δαπάνες εισαγόμενου αμυντικού εξοπλισμού με συνέπεια να επιβαρύνεται το ισοζύγιο πληρωμών της χώρας.

Αυτή είναι μια πικρή αλήθεια. Η χώρα μας δαπανά το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ[29] διεθνώς σε αμυντικές δαπάνες μετά τις ΗΠΑ. Πρόκειται για περίπου 7-10% του ΑΕΠ που δαπανάται για αμυντικό εξοπλισμό το οποίο εισάγεται κυρίως από τη δύση, κυρίως από τη Γερμανία, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ. Και αυτό γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε ασθμαίνοντας την κούρσα εξοπλισμών της Τουρκίας, η οποία ανοικτά επιβουλεύεται την εδαφική μας ακεραιότητα, έχει καταλάβει τη μισή Κύπρο αδιαφορώντας για τις αποφάσεις του ΟΗΕ, έχει κουρελιάσει το διεθνές δίκαιο, μας βομβαρδίζει με εισβολή εκατομμύριων παράνομων μουσουλμάνων μεταναστών, αλλά παραμένει υπό ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση ! Οι εισαγόμενοι αμυντικοί εξοπλισμοί από τη δύση και ειδικότερα από τη Γερμανία που μας φόρτωσε και με τα υποβρύχια που γέρνουν, μας κόστισαν τα δέκα τελευταία χρόνια, περίπου 90 δις Ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε μεγάλο μέρος του αρχικού μας ελλείμματος.  ( Πρόσφατα, υποχρεωθήκαμε να δαπανήσουμε πάνω από μισό δις ευρώ για την εισαγωγή τηλεοπτικών αποκωδικοποιητών κυρίως από τη Γερμανία, για τη μετατροπή του αναλογικού σήματος σε ψηφιακό ! ) Η Ευρώπη κάθε άλλο παρά ενδιαφέρεται να προστατεύσει τα ανατολικά μας σύνορά που είναι υποτίθεται και δικά της. Μια τέτοια Ευρώπη, αναρωτιέται κανείς πόσο ωφέλιμη είναι για τη χώρα μας.

36.Μήπως, αν δυσαρεστήσουμε τους συμμάχους μας, με την έξοδο από το ευρώ και τη στάση πληρωμών, δοθεί το πράσινο φως για επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας στο Αιγαίο. Με συνέπεια να μας στοιχίσουν ακόμα και σε απώλειες νησιών, με πρώτο το Καστελόριζο, αποκόπτοντας έτσι και τη δυνατότητα δημιουργίας ΑΟΖ, μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου Ισραήλ ;

Οι σημερινές διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες και ειδικότερα η όξυνση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ,δύσκολα θα επιτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη. Οι Τούρκοι δεν τολμούν να συγκρουστούν με τα συμφέροντα του των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που ενδιαφέρονται για τη διασφάλιση των ενεργειακών κοιτασμάτων της περιοχής. Και βλέπουν την Ελλάδα, μέσω της δημιουργίας κοινής ΑΟΖ, ως ενεργειακή διέξοδο προς την Ευρώπη. Επιπλέον, οι ΗΠΑ, δεν καλοβλέπουν τελευταία τη Γερμανοποίηση της Ευρώπης και υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι αντιτίθενται στην αυξανόμενη επικυριαρχία της. Το ίδιο ισχύει και με του Βρετανούς, τους Γάλλους, αλλά και τους Ρώσους, ακόμα και με τους Κινέζους, που έχουν επενδύσει στον Πειραιά ως πύλη εισόδου τους στην Ευρώπη.

37.Μπορεί να υπάρξει μια σοβαρή κυβέρνηση σ΄αυτή τη χώρα για να διαχειριστεί σωστά όλα αυτά τα σύνθετα οικονομικά  και πολιτικά ζητήματα ;

Ναι μπορεί. Αρκεί να αναλάβουν την κυβέρνηση άτομα με πολιτική και τεχνοκρατική συγκρότηση, με επιτυχημένο βιογραφικό, με εντιμότητα και αποτελεσματικότητα. Να επιβραβεύονται όταν πετυχαίνουν και να απομακρύνονται όταν αποτυχαίνουν. Η κατάλληλη λέξη εδώ είναι αξιοκρατία. Και η ρίζα της είναι Ελληνική. Μπορούμε να τα καταφέρουμε αν εκλάβουμε το μεγάλο χαστούκι του Μνημονίου ως μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Πρέπει να βγούμε από την «κοιλάδα της εικονικής εύφορης κοιλάδας» και να ορθοποδήσουμε. Ίσως ο Γερμανός κάπου και να μας χρειαζόταν. Αλλά όχι οι Γερμανοί.

38. Μετά την επιστροφή στη δραχμή, πόσο χρονικό διάστημα θα μεσολαβήσει μέχρι να συνέλθει η ελληνική οικονομία και να ανακτήσει μια ομαλή και αναπτυξιακή πορεία ;

Αυτό δεν μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια. Αν κρίνουμε όμως από το  παράδειγμα της Αργεντινής[30], στην αρχική περίοδο της επιστροφής στη δραχμή, θα μεσολαβήσει μια πολύ δύσκολη περίοδος προσαρμογής διάρκειας  έξι έως δεκατεσσάρων μηνών, έως ότου ομαλοποιηθεί η αγορά και η ελληνική οικονομία αποκτήσει επαρκή ανταγωνιστικότητα και αναστραφεί η κατιούσα σήμερα πορεία της.( βλ. και σχετικό διάγραμμα εδώ). Αλλά ενώ τώρα με το Μνημόνιο και το ευρώ ζούμε μια κόλαση χωρίς προοπτική, με την επιστροφή στη δραχμή θα ζήσουμε μια αρχική περίοδο κόλασης, αλλά με προοπτική εξόδου απ΄αυτήν. Έχουμε δύο δρόμους να διαλέξουμε. Αυτόν του Μνημονίου και του ευρώ ή αυτόν της δραχμής. Ο πρώτος δρόμος συνδέεται με μόνιμη  φτώχεια,θυσίες, δάκρυα και εθνική υποτέλεια. Ο δεύτερος περνά μέσα από μια αρχική περίοδο με πολλές θυσίες και δάκρυα, αλλά σηματοδοτεί την ελπίδα ανάστασης, ανάπτυξης και εθνικής αξιοπρέπειας. Την ελπίδα που ήταν και είναι πάντοτε η κινητήρια δύναμη της πολιτικής και της ζωής όλης.

Εκτιμώμενη διαχρονική πορεία της ελληνικής οικονομίας μέσα και έξω από το ευρώ

					πορεία  οικονομίας έξω από το ευρώ
					πορεία οικονομίας μέσα στο ευρώ
2011	2012	2013	2014	2015

39.Μπορούμε αλήθεια να τα καταφέρουμε ;

Και βέβαια μπορούμε και ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει ότι ξέρει να παλεύει απέναντι σε μεγάλες προκλήσεις. Πρέπει να ξαναβρούμε τη χαμένη αυτοπεποίθησή μας, να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις, να σταματήσουμε να επαιτούμε τα ευρώ της κυρίας Μέρκελ. Από την οποία οφείλουμε να απαιτήσουμε τις πολεμικές αποζημιώσεις[31]. Από τη διεθνή κοινότητα να ζητήσουμε τη δημιουργία ενός νέου σχέδιου Μάρσαλ για την εκκίνηση της αναπτυξιακής μας διαδικασίας. Και από την Ευρώπη, την προστασία των ανατολικών μας συνόρων από τους «συμμάχους» τους Τούρκους, οι οποίοι μας παρασύρουν σε μια εξωφρενική κούρσα εξοπλισμών που μας καταρρακώνει οικονομικά. Και το λέμε και πάλι, να επιμένουμε ελληνικά. Κάθε ποσό χρημάτων που δαπανάμε για εισαγόμενα προϊόντα, χάνεται από τη χώρα μας. Αγοράζοντας ελληνικά προϊόντα, στηρίζουμε τον εαυτό μας, την οικογένειά μας, τους φίλους, τους συμπολίτες μας. Με αγορές ελληνικών προϊόντων της τάξης των 100 ευρώ το χρόνο από τους εγχώριους καταναλωτές, δημιουργούνται πάνω από 150.000 θέσεις εργασίας. Επιλέγοντας για τις διακοπές μας τη μαγική Ελλάδα, στηρίζουμε το σπίτι μας, ιδιαίτερα σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Αυτές οι σκέψεις πρέπει να γίνουν πράξη από όλους που ζουν σ’ αυτή εδώ τη χώρα. Στηρίζοντας τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες, μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.

40.Τι άλλο πρέπει να κάνουμε γενικότερα;

Να ακολουθήσουμε μια άλλη πολιτική αυτοδύναμης ανάπτυξης που δε σημαίνει φυσικά διεθνή απομόνωση. Οι πρωτόγνωρες διεθνώς πρακτικές της εφεδρείας, των απολύσεων, της υπερβολικής συμπίεσης των εισοδημάτων, των τραγικών διαστάσεων της ανεργίας, εκτός από απάνθρωπες, είναι και αντιοικονομικές γιατί οδηγούν σε συρρίκνωση της εσωτερικής ζήτησης και σε κοινωνικές συγκρούσεις με τραγικές κοινωνικοοικονομικές συνέπειες. Παράλληλα, αναγκαίο είναι το νοικοκύρεμα της οικονομίας, η περιστολή των δημόσιων δαπανών, η ορθολογικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η πάταξη της διαφθοράς, της ατιμωρησίας, της γραφειοκρατίας, της φοροκλοπής, της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής. Όπως και η ενεργός αναπτυξιακή πολιτική, με στήριξη των υγιών βιομηχανικών και κατασκευαστικών μονάδων. Καθώς και η προώθηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας στην εναλλακτική ενέργεια, στον ορυκτό πλούτο, τον ποιοτικό, θαλάσσιο, συνεδριακό, αρχαιολογικό, εκκλησιαστικό, ποιοτικό τουρισμό,τις σύγχρονες, τις εναλλακτικές και θερμοκηπευτικές καλλιέργειες, την ιχθυοκαλλιέργεια, τη βιομηχανία τροφίμων και λιπασμάτων, των αμυντικών προϊόντων, τη φαρμακοβιομηχανίας, των ναυπηγείων, τη ναυτιλία, τις μεταφορές και logistics, τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες τις νέες τεχνολογίες, την έρευνα και την καινοτομία.

41. Αρκούν αυτά ;

Όχι. Χρειάζεται πάνω απ’ όλα, τονίζεται και πάλι,  η χώρα να κυβερνάται με την αίσθηση του μέτρου και του δικαίου, με αποτελεσματικότητα, ικανότητα και εντιμότητα από τους άριστους και όχι τους αρεστούς. Και να επανακτήσουμε τη χαμένη εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις, προσβλέποντας να κερδίσουμε μια ελπιδοφόρα προοπτική για το μέλλον με κοπιώδη συστηματική προσπάθεια. Γιατί μπορεί να γυρίσει ο ήλιος με δουλειά πολύ.

Βασικά συμπεράσματα από ερευνητικές εργασίες στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.

Από τη διεξοδική μελέτη των οικονομικών στοιχείων των χωρών μέσα και έξω από την ευρωζώνη[32] και ειδικότερα της πορείας του ισοζυγίου πληρωμών, των ελλειμμάτων και πλεονασμάτων, του ΑΕΠ, του πληθωρισμού και της ανεργίας, γενικότερα διαπιστώνεται ότι η νομισματική ένωση έχει σαθρά θεμέλια. Αυτό είναι εμφανές  από τις σοβαρές ανισότητες μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών του βορρά ( Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Αυστρία, κτλ. ) και των χωρών του νότου ( Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία ).

Το γεγονός αυτό έγινε ιδιαίτερα έντονο  μετά το έλευση  της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008. Οι χώρες του βορρά δέχτηκαν πιέσεις στις οικονομίες τους, αλλά σύντομα κατάφεραν να ανακάμψουν και να επανέλθουν σε αναπτυξιακή τροχιά. Αντίθετα, οι χώρες του νότου που έχουν πιο αδύναμες οικονομίες, φορτωμένες με υπέρογκο αλόγιστο δανεισμό, βυθίζονται στην ύφεση και  αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο άτακτης χρεοκοπίας. Έτσι, αντί να έχουμε μία νομισματική ένωση με ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες για όλα της τα μέλη, όπως ήταν η βασική καταστατική διακήρυξη της Ενωμένης Ευρώπης, έχει δημιουργηθεί μια Ευρωπαϊκή οντότητα με χώρες δύο ταχυτήτων, αυτές του ισχυρού βορρά και αυτές της αδύναμης περιφέρειας κυρίως του νότου.

Όσον αφορά τις  χώρες της ΕΕ που  δεν έχουν υιοθετήσει το κοινό νόμισμα, στη  δεκαετία του 2000 βρέθηκαν σε αναπτυξιακή τροχεία, η οποία ανακόπηκε από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008. Όπως δείχνουν τα οικονομικά τους στοιχεία, σύντομα  κατάφεραν να ανακάμψουν είτε επειδή είναι ισχυρές οικονομίες ( Ηνωμένο Βασίλειο, Δανία, Σουηδία ), είτε λόγω του ανταγωνιστικού τους πλεονεκτήματος που συνδέεται κυρίως με το υποτιμημένο τους νόμισμα. ( Ρουμανία, Βουλγαρία, Πολωνία ).

Όπως διαφαίνεται από την επιστημονική μας έρευνα με την οποία εξετάστηκαν και διασταυρώθηκαν τα οικονομικά στοιχεία των επιμέρους χωρών, η νομισματική ένωση της ευρωζώνης δε συνέβαλλε στην οικονομική σύγκλιση των ισχυρών με τις αδύνατες οικονομίες.  Οι διάφορες ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν ευέλικτες αγορές εργασίας και χαρακτηρίζονται από σχετική ακαμψία στους μισθούς. Αυτό  δημιουργεί δυσλειτουργίες στους στόχους της νομισματικής ένωσης, αφού σε περίπτωση ασύμμετρων διαταραχών στη ζήτηση δε μπορεί να λειτουργήσει ο μηχανισμός προσαρμογής των τιμών. Επίσης, παρόλο που απελευθερώθηκαν οι διασυνοριακοί έλεγχοι, η αναζήτηση εργασίας από τη μια χώρα, σε μια άλλη, είναι σχετικά περιορισμένη. Σε αυτό συνέβαλλαν  κυρίως μη οικονομικά αίτια, που συνδέονται με πολιτισμικές, κοινωνικές  και γλωσσικές  διαφορές. Οι χώρες του νότου διέτρεξαν μια περίοδο πλαστής ευημερίας υψηλού δανεισμού με χαμηλά επιτόκια και με την έλευση της διεθνούς οικονομικής κρίσης κατέρρευσαν.

Το ενδοευρωπαϊκό εμπόριο ενισχύθηκε με τη «Λευκή Βίβλο» της ενιαίας αγοράς το 1992, αλλά όχι όσο αναμενόταν αρχικά. Οι χώρες της ευρωζώνης έχουν πολύ διαφορετικούς δείκτες εξωτερικού εμπορίου σε σχέση με το ΑΕΠ. Για την Ελλάδα, ο δείκτης αυτός είναι 3,4%, ενώ στη Γερμανία και τις  Κάτω Χώρες αγγίζει το 51,8%. Κατά συνέπεια, οι χώρες που δεν έχουν υψηλή οικονομική εξωστρέφεια, δημιουργούν μεγάλα ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών τους. Αντίθετα, χώρες πιο εξωστρεφείς με μεγαλύτερο άνοιγμα στις εξωτερικές αγορές, σχηματίζουν σταθερά πλεονάσματα, δημιουργώντας σημαντικές διαφορές μέσα στη νομισματική ένωση, η οποία δε διαθέτει ισχυρό κεντρικό εξισορροπητικό μηχανισμό.

Μέσο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών των χωρών της Ε.Ε.12

ως ποσοστό του Α.Ε.Π.

Πηγή : ερευνητικές εργασίες, Οικονομικό Τμήμα  Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Δεκ. 2012

Όσον αφορά τις οικονομικές και κοινωνικές δομές, οι διαφορές ανάμεσα στις χώρες της ευρωζώνης είναι επίσης έντονες. Πρόκειται δηλ. για διαφορετικές οικονομικές δομές που δεν ευνοούν μια ενιαία νομισματική ζώνη. Οι χώρες της βόρειας Ευρώπης παράγουν προϊόντα έντασης  κεφαλαίου, υψηλής τεχνολογίας και εξειδικευμένης εργασίας, ενώ αυτές της περιφέρειας στηρίζονται σε παραγωγική δομή έντασης εργασίας και συχνά χαμηλής εξειδίκευσης. Αυτό δημιουργεί μια έντονη ανισορροπία στα ισοζύγια πληρωμών  των δύο ομάδων χωρών, όπως φαίνεται και από τα σχετικά στοιχεία που διερευνήσαμε διεξοδικά για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες ( βλ. και σχετικό ιστόγραμμα). Οι ελλειμματικές χώρες έχουν κοινωνικές ανάγκες, μεγαλύτερες από αυτές που μπορούν να χρηματοδοτήσουν, σε αντίθεση με τις πλεονασματικές. Ο  συνεχής δανεισμός των ελλειμματικών χωρών από τις πλεονασματικές, είχε ως συνέπεια τη διόγκωση του χρέους τους και την  παράλληλη διεύρυνση των διαρθρωτικών προβλημάτων που ανακυκλώνουν αυτή την ανομοιομορφία.

Μετά από την παγκόσμια κρίση του 2008, οι περιφερειακές ευρωπαϊκές οικονομίες, βρέθηκαν σε αδυναμία να δανειστούν από τις αγορές, αδυνατώντας πλέον να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους. Χωρίς να διαθέτουν το όπλο της άσκησης ίδιας νομισματικής πολιτικής, να μπορούν δηλ να υποτιμήσουν το εθνικό τους νόμισμα, οι χώρες αυτές αδυνατούν να προκαλέσουν εκούσιο πληθωρισμό, ώστε να διευκολύνουν την αποπληρωμή του χρέους τους και να διαχειριστούν τις διαταραχές στο ισοζύγιο πληρωμών και τη δημοσιονομική εκτροπή. Είναι προφανές ότι η απουσία ενιαίας δημοσιονομικής δομής, η απουσία ισχυρής κεντρικής πολιτικής διακυβέρνησης, δημιουργεί έντονες δυσλειτουργίες. Λόγω μάλιστα των πολλών και διαφορετικών φορολογικών συστημάτων, η ανακύκλωση κεφαλαίων για την ενίσχυση των φτωχότερων χωρών παρεμποδίζεται σημαντικά.

Οι εξελίξεις αυτές, σε συνδυασμό μες την ακραία περιοριστική νομισματική πολιτική και την εμμονή στο ισχυρό ευρώ που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία εδρεύει στη Φραγκφούρτη και ελέγχεται κατά κύριο λόγο από τη Γερμανία, οδηγεί τις αδύναμες περιφερειακές χώρες σε οικονομικά αδιέξοδα[33]. Διαπιστώνεται δηλ. ότι η ευρωζώνη δεν είναι άριστη νομισματική περιοχή και τα προβλήματα που παρουσιάζει οφείλονται στην αρχιτεκτονική του κοινού  νομίσματος. Για τους λόγους αυτούς, και με δεδομένο ότι, οι βασικές οικονομικοπολιτικές πρακτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν διαφαίνεται ότι θα ανατραπούν ριζικά, το ευρώ ως ενιαίο νόμισμα είναι θνησιγενές[34].

Επίλογος

Ανατροπή με τη δραχμή

για την ανάπτυξη,

για την κοινωνική δικαιοσύνη,

για την εθνική αξιοπρέπεια

Η τραγωδία της Αργεντινής : μια διδακτική ιστορία

Η τραγωδία της Αργεντινής που από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 συνδέθηκε με τη ζώνη του δολάριου και  κατέρρευσε σταδιακά μέχρις ότου αποδεσμευτεί απ’ αυτήν τον Ιανουάριο του 2002, όταν δεν αποσωσιωπείται, διαστρεβλώνεται  ή και αλλοιώνεται εξωφρενικά από το κυρίαρχο πολιτικοδημοσιογραφικό σύστημα. Κατά πως βολεύει, το άσπρο γίνεται μαύρο και το αντίθετο. Αλλοιώνονται ανενδοίαστα  αυτά τα ίδια τα γεγονότα. Ημιμαθείς ή κατευθυνόμενοι  τηλεοπτικοί αστέρες «αφηγούνται» στο ζαλισμένο πλήθος της δημοκρατίας του θεατή (κατά Τσόμσκι και Λίπμαν)  τη δική τους εκδοχή της τραγωδίας. Στη φανταστική ιστορία που περιγράφουν, τα γεγονότα με την κορύφωση της  φτώχειας, τις  κοινωνικές συγκρούσεις με τα πολύνεκρα θύματα, τις πορείες με τις κατσαρόλες που χτυπούσαν οι νοικοκυρές, συνέβησαν  μετά την αποδέσμευση του πέσος από το δολάριο και τη στάση πληρωμών, ή πτώχευση όπως βολεύει να την αποκαλούν. Στην πραγματικότητα, η κορύφωση των γεγονότων αυτών, όπως και  η πραγματική πτώχευση της χώρας, είχε ήδη συντελεστεί αρκετά πριν από τη στάση πληρωμών και την αποσύνδεση του πέσος από το δολάριο τον Ιανουάριο του 2001.

Όταν ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε παρέμβασή του στο ελληνικό Κοινοβούλιο στις 7/9/2012 ανέφερε ότι, «μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή», το κυβερνών κόμμα με επίσημη ανακοίνωσή του έσπευσε να τον «κατακεραυνώσει» αναφέροντας  ότι «ο αντίστοιχος “Τσίπρας” στην Αργεντινή εγκατέλειψε τη χώρα του με ελικόπτερο». Προφανώς οι υπεύθυνοι για την ανακοίνωση αυτή, είναι είτε ασυγχώρητα αδιάβαστοι, ή σκόπιμα διαστρεβλώνουν τα  πραγματικά γεγονότα της αργεντίνικης τραγωδίας που προσομοιάζει τόσο πολύ με την ελληνική τραγωδία.

Στην πραγματικότητα, στην Αργεντινή εκείνος που δραπέτευσε με ελικόπτερο στις  21/12/2001 ήταν ο αντίστοιχος Σαμαράς, κάτι το οποίο εμείς προσωπικά απευχόμαστε. Δύο μέρες πριν είχε εξαφανιστεί ο τότε Υπουργός  Οικονομικών, ο μισητός σήμερα από τους Αργεντίνους Ντομίγκο Καβάγιο, δηλ. ο αντίστοιχος Στουρνάρας και Παπακωσταντίνου μαζί. Κανένας νουνεχής άνθρωπος, δεν επιθυμεί να φτάσουμε ως εκεί. Γιατί αυτό θα είναι πολύ-πολύ επώδυνο όχι μόνο για τους κυβερνώντες αλλά κυρίως για το λαό. Η βίαιη επιβολή ενός καθεστώτος ακραίας φτώχειας, είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει τη χώρα μας σε παρόμοιες καταστάσεις συγκρούσεων με εκατοντάδες νεκρούς. Αλλά ας δούμε συνοπτικά την ιστορία της Αργεντίνικης τραγωδίας που μοιάζει με θρίλερ από το οποίο οφείλουμε να διδαχθούμε.

Η Αργεντινή βίωσε μια δύσκολη οικονομική περίοδο με πολύ υψηλό πληθωρισμό στη δεκαετία του 1980.  Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 , ο τότε πρόεδρος Κάρλος Μένεμ με τον υπερυπουργό  Οικονομικών Ντομίνκο Καβάγιο, συνδέουν το νόμισμα της χώρας με τη ζώνη του δολαρίου, καθορίζοντας  τη συναλλαγματική του ισοτιμία σε ένα πέσος προς ένα δολάριο. Η απόφαση υποστηρίζεται θερμά από το ΔΝΤ, με το σκεπτικό ότι θα εξαφανίσει το πληθωρισμό και θα βοηθήσει την ανάπτυξη. Αρχικά, η κατάσταση της οικονομίας βελτιώνεται με κυρίαρχο στοιχείο τη συναλλαγματική σταθερότητα και τη συγκράτηση του πληθωρισμού. Όμως, η σύνδεση του πέσος με το σκληρό δολάριο, σε συνδυασμό με την επικρατούσα κρατική διαφθορά και κυβερνητική κακοδιαχείριση,  βυθίζουν την οικονομία στην ύφεση. Μετά τη μεξικανική κρίση του 1995, η κατάσταση της οικονομίας της Αργεντινής χειροτερεύει. Για να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές, υποχρεώνεται  να καταβάλλει επιτόκια που φθάνουν το 20%.  Τα ελλείμματα του δημοσίου και του ισοζυγίου πληρωμών διογκώνονται και η διεθνής ανταγωνιστικότητά της συρρικνώνεται δραματικά. Την ίδια ώρα, γειτονικές χώρες και κυρίως η Βραζιλία, έχοντας ως όπλο τα υποτιμημένα νομίσματά τους, σημειώνουν πολύ καλύτερες οικονομικές επιδόσεις. Με το δημόσιο χρέος της Αργεντινής να φτάνει στα 150 δις δολάρια, την ύφεση, τη φτώχεια  και  την ανεργία να καλπάζουν, το ΔΝΤ παρέχει δάνειο 10 δις. με όρους Μνημονιακής λιτότητας.

Τον Ιούνιο του 2000, μια γενική απεργία 30 ημερών παραλύει τη χώρα. Το ΔΝΤ, η  Παγκόσμια Τράπεζα και η Διαμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης, ένας τρισυπόστατος φορέας αντίστοιχος της δικής μας Τρόικας, επιβάλλει στα μέτρα της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας, ένα δεσμευτικό «σχέδιο διάσωσης», με αποκρατικοποιήσεις, απολύσεις στο δημόσιο, περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές και απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων. Η κυβέρνηση ακολουθεί πιστά τη νεοφιλελεύθερη συνταγή. Ακολουθούν κοινωνικές συγκρούσεις με επακόλουθο τα πρώτα θύματα. Με τις αντιδράσεις να πολλαπλασιάζονται, η Τρόικα  παρέχει νέο δάνειο ύψους 39,7 δις δολαρίων το οποίο επίσης παρουσιάζεται ως η σωτηρία της χώρας. Το Μάρτιο του 2001, ο  Ντομίγκο Καβάγιο που επανέρχεται στη θέση του Υπουργού Οικονομικών υπό τις ευλογίες του ΔΝΤ, προωθεί μια νέα σειρά σκληρών μέτρων λιτότητας, με συνέπεια το κλείσιμο εκατοντάδων επιχειρήσεων και την επιτάχυνση της ύφεσης. Ακολουθεί και νέα κοινωνική αναταραχή που κορυφώνεται με τη γενική απεργία της 20ης Ιουλίου 2001. Οι  οίκοι Standard and Poor’s και  Moody’s, κάνουν λόγο για τεχνητή στάση πληρωμών και για νέες απαραίτητες θυσίες του λαού.

Λόγω της μαζικής φυγής καταθέσεων από τις τράπεζες, η κυβέρνηση τις μπλοκάρει και επιτρέπει την ανάληψη μόνο μικροποσών, εφαρμόζοντας το επιλεγόμενο corralito. Την ίδια περίοδο, τα δημοσιονομικά έσοδα καταρρέουν προκαλώντας  παράλυση της οικονομίας, βαθιά ύφεση και ελλείψεις βασικών αγαθών πρώτης ανάγκης. Η Αργεντινή, μια χώρα με τεράστια γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγική δυναμική, αδυνατεί να θρέψει τους πολίτες της. Ο οίκος Fitch την υποβιβάζει σε καθεστώς χρεοκοπίας. Το ΔΝΤ ανακοινώνει ότι δε θα καταβάλλει τη δόση του δανείου του 1,26 δις δολαρίων εκείνης της περιόδου.

Ακολουθούν και  νέες ταραχές και στις 12 Δεκεμβρίου 2001 κηρύσσεται γενική απεργία με απολογισμό τρεις νεκρούς και 378 τραυματίες.  Όλη  η χώρα βρίσκεται στους δρόμους με εμπροσθοφυλακή το «κίνημα της κατσαρόλας». Επιστρατεύεται σκληρή αστυνομική βία με θλιβερό αποτέλεσμα,  35 νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και 4.500 συλλήψεις.  Στις 19/12/2001 ο Υπουργός Οικονομικών, Ντομίγκο Καβάγιο εξαφανίζεται. Δυο μέρες μετά, στις 21/12/2001, ο Πρόεδρος Ντε Λα Ρούα με τη γυναίκα του, δραπετεύουν με ελικόπτερο.

Τη διακυβέρνηση αναλαμβάνει ο Α. Ροντρίγκεζ Σάα, που δηλώνει ότι δε θα πληρώσει “ούτε ένα σεντ από το χρέος”. Επτά μέρες μετά υποχρεώνεται να παραιτηθεί. Τον διαδέχεται ο Ε. Ντουάλτε που τον Ιανουάριο του 2002 αποδεσμεύει το πέσος από το δολάριο και το υποτιμά  κατά 55%. Η Τρόικα πιέζει σκληρά και δίνει διορία ενός μόλις έτους στην κυβέρνηση για να ξεπληρώσει τα χρέη της. Στη χώρα επικρατεί κοινωνική αναταραχή. Το Μάιο του 2003 Πρόεδρος ανακηρύσσεται τελικά  ο Νέστορ Κίρστνερ, ύστερα από εκλογές με αντίπαλό του τον πρώην Πρόεδρο Κάρλος Μένεμ που είχε θεσπίσει  τη σύνδεση του πέσος με το δολάριο. 

Αύξηση Καθαρού Εγχώριου Προϊόντος σε Αργεντινή και Βραζιλία μεταξύ των ετών 2000 και 2012

Πηγή : Paul Krugman : Down Argentina way, The New York Yimes,3/5/2012

Στη συνέχεια η Τρόικα πιέζει όλο και περισσότερο, αλλά ο Κίρστνερ και ο άξιος νέος Υπουργός Οικονομικών του Ρομπέρτο Λαβάνια, ακολουθούν μια διαφορετική πολιτική. Αυξάνουν τους κατώτερους μισθούς και τις συντάξεις κατά 40-50% και παίρνουν επιπλέον μέτρα για την ενίσχυση της εσωτερικής κατανάλωσης.  Ο Κίρτνερ διαπραγματεύεται την αποπληρωμή των χρεών, με  προϋπόθεση το κούρεμα  ενός μέρους τους και τελικά αποσπά τη  συναίνεση των 2/3 των διεθνών πιστωτών.Ακολουθεί μια σταθερή και αποφασιστική στάση κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων. Προσφέρεται να αποπληρώσει τα οφειλόμενα, με διαγραφή του 70-75%. Οι δανειστές εξοργίστηκαν. Ανταπάντησε λέγοντας πως αυτή είναι η τελική προσφορά. Ή θα τη δέχονταν ή θα έχαναν την ευκαιρία να πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Επισήμανε ότι δεν πρόκειται να φορολογήσει άλλο τους ήδη εξαθλιωμένους συμπατριώτες του και κάλεσε  τους δανειστές να επισκεφτούν τη χώρα ώστε να «δουν από κοντά τι σημαίνει φτώχια». Αντιμέτωπη με την αποφασιστικότητα του Κίρσντνερ, η πλειονότητα των δανειστών, αποδέχτηκε τους όρους του, τους οποίους και η μετέπειτα κυβέρνηση της Αργεντινής τήρησε στο ακέραιο.

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά τη δραπέτευση του Ντε Λα Ρούα με ελικόπτερο το 2001, η Αργεντινή, χωρίς φυσικά να έχει λύσει όλα της τα προβλήματα, βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Ανέκτησε την ανταγωνιστικότητά της με το υποτιμημένο πέσο, ανέστρεψε την ύφεση, οι επενδύσεις τριπλασιάστηκαν, δημιουργήθηκαν 3 εκ, νέες θέσεις εργασίας, η εσωτερική κατανάλωση αυξήθηκε σημαντικά, η  οικονομία της καλπάζει σε επίπεδα του 9-10% ετησίως ξεπερνώντας το ρυθμό ανάπτυξης της γειτονικής Βραζιλίας ( βλ. σχετικό διάγραμμα ). Τα ελλείμματα συρρικνώθηκαν θεαματικά, οι μισθοί και οι συντάξει αυξήθηκαν σημαντικά, τα επίπεδα της φτώχειας μειώθηκαν κατά 50%, η ανεργία έπεσε στο 7% και ο επίσημος πληθωρικός στο 10%. (Ο ανεπίσημος πληθωρισμός λέγεται ότι ανέρχεται σε επίπεδα της τάξης του 15-20%). Η χώρα συμμετέχει ενεργά στη διεθνή οικονομική ζωή, με τις εξαγωγές των προϊόντων της να αυξάνονται διαχρονικά. Η ισοτιμία του εθνικού της νομίσματος σήμερα ανέρχεται στο λογικό ύψος των 100 πέσος προς 1 δολάριο, γεγονός που επιτρέπει ισχυρή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας με ικανοποιητική σχετικά συναλλαγματική σταθερότητα

Σήμερα, ο Νέστορ Κίρστνερ που έφυγε από τη ζωή στις 27/10/2010,λατρεύεται σαν ήρωας και η σύζυγός του Κριστίνα Φερνάντες Κίρστνερ που τον είχε διαδεχτεί στην προεδρία ύστερα από τις εκλογές  στις 28/10/2008, κατέβαλλε στους διεθνείς πιστωτές της το τελευταίο ποσό των συμφωνηθέντων χρεών ύψους μόλις  2,5 δις δολαρίων πρόσφατα στις 29Ιουλίου 2012. Η ανατρεπτική, στιβαρή και αποτελεσματική  αυτή κυβερνητική πολιτική, με επίκεντρο την αποδέσμευση του πέσος από το σκληρό δολάριο που έπληττε την ανταγωνιστικότητα της Αργεντινής, εκτός από τη ριζική βελτίωση της οικονομικής πραγματικότητας της χώρας, χάρισε στους πολίτες της, όπως οι ίδιοι το αναγνωρίζουν, ένα υπέρτατο αγαθό που συμποσούται σε τρεις λέξεις : « ελπίδα, αξιοπρέπεια, εργασία».

Το γενικό συμπέρασμα που βγαίνει από το Αργεντίνικη τραγωδία, είναι τελικά ότι, αν και η ιστορία επαναλαμβάνεται, οι υπέρτατοι διαχειριστές της δε φαίνεται να μαθαίνουν από τα διδάγματά της. Αυτή η  ιστορία της Αργεντινής, ανέφερε χαρακτηριστικά ο Νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτζ, «ταιριάζει γάντι στην περίπτωση της Ελλάδας».  Η ιστορία του νεοφιλελευθερισμού της σχολής του Σικάγου του Μίλτον Φρίντμαν, όπου εφαρμόστηκε ιδιαίτερα στην ακραία μορφή του, απέτυχε παταγωδώς. Η καταστροφική εφαρμογή του στη Χιλή του Πινοσέτ, στο Μεξικό, στην Ισλανδία, στην Αργεντινή και όχι μόνο, προδικάζουν την ανάλογη τύχη του στην Ελλάδα. Η οποία μάλιστα βαρύνεται με  πολύ μεγαλύτερα χρέη απ’ αυτά της Αργεντινής. Χρέη που  διογκώνονται σπειροειδώς λόγω των υψηλών επιτοκίων, της ακραίας λιτότητας  και της συρρικνούμενης ανταγωνιστικότητας υπό το βάρος του σκληρού ευρώ.

Αναγκαίο είναι σήμερα όσο ποτέ άλλοτε να διδαχτούμε από τα διδάγματα της ιστορίας ειδικότερα απ’ αυτό της Αργεντινής. Να οπλιστούμε με το κατάλληλο αποτελεσματικό σχέδιο δράσης για το μέλλον. Να ακολουθήσουμε μια μελετημένη νεοκεϋνσιανή πολιτική που συνδυάζει την έμφαση στην ανάπτυξη και την απασχόληση, με τον κατά περίπτωση  περιορισμό των κρατικών δαπανών, με εφαρμογή προϋπολογισμών μηδενικής βάσης κόστους-οφέλους. Να περιορίσουμε την άκοπη και ληξιπρόθεσμη ευημερία, να καταναλώνουμε όσα παράγουμε, να στηριχθούμε στην εγχώρια παραγωγή και στην αυτοδύναμη ανάπτυξη. Να διασφαλίσουμε, κατά το δυνατόν, αποτελεσματικές για τη χώρα μας ισχυρές διεθνείς συμμαχίες. Να κερδίσουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια, το δικαίωμα στην εργασία, στην ανάπτυξη και τη διασφάλιση του κοινωνικού κράτους. Και πάνω απ’ όλα, να τολμήσουμε να βγούμε από το ευρώ που μας σκοτώνει. Γιατί δεν μπορεί να διασχίσουμε τον ωκεανό χωρίς να απομακρυνθούμε από την ακτή.

Ο Χαρίλαος Τρικούπης και ο Θεόδωρος Δηληγιάννης

Στην ελληνική πολιτική σκηνή του τέλους του 19^ου αιώνα, ο Θεόδωρος Δηληγιάννης, αρχηγός του τότε Εθνικού κόμματος, απόγονος κοτζαμπάσηδων και κλασικός εκπρόσωπος της πολιτικής φαυλότητας, αντιπολιτευόταν με πάθος το μεγάλο πολιτικό ηγέτη Χαρίλαο Τρικούπη. Όταν ο τελευταίος, ο οποίος το 1984 υποχρεώθηκε να πει το ιστορικό «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», τον ρώτησε «τελικά, ποια είναι η δική σας πολιτική κύριε Δηληγιάννη», εκείνος του απάντησε : « Η πολιτική μου είναι ακριβώς η αντίθετη της ιδικής σας κύριε Τρικούπη» !

Ο οξύς καταγγελτικός λόγος, η αντίθεση στη θέση χωρίς θέση, υπήρξε πάντοτε γνωστό υποπροϊόν του πολιτικού λαϊκισμού και της ανευθυνότητας. Η έλλειψη πολιτικής πλατφόρμας, η αοριστολογία, η αντιφατικότητα, είναι συχνό φαινόμενο, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων και μάλιστα σε χώρες με έντονο κοινωνικό παρορμητισμό και ευκολοπιστία όπως η δική μας. Βολεύει την πολιτική πατρονία και ανακολουθία πονηρών πολιτευτών που οσφυοκάμπτουν πρόθυμα στους ισχυρούς της παραεξουσίας, εγχώριας και διεθνούς. Οφείλεται  επιπλέον σε σύγχυση ιδεών, πείσματος, ανεπάρκεια γνώσεων, πείρας και πολιτικού οράματος.  Στην εκ του πονηρού στάση, να μην γίνονται συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες μπορεί να δυσαρεστήσουν κάποιους. Άλλωστε, όταν δεν υπάρχουν προτάσεις, μπορεί όταν κερδηθεί η εξουσία, να παρθούν οποιαδήποτε μέτρα, που θα είναι χειρότερα από τα προυπάρχοντα !

Μια ολοκληρωμένη πολιτική παρέμβαση, δεν μπορεί να στέκεται μόνο στον καταγγελτικό λόγο. Η πολιτική δεν είναι μόνο αγανάκτηση, άρνηση, διαμαρτυρία. Είναι πάνω απ’ όλα πρόταση ευθύνης για το μέλλον. Η προσδοκία της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο, προϋποθέτει το όραμα. Στην τραγική Ελλάδα του σήμερα, ακούγεται πλούσιος καταγγελτικός λόγος, που δικαιολογείται φυσικά από την εγκληματική πολιτική πρακτική των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Η καταγγελία του απαράδεκτου Μνημονίου είναι ασφαλώς κατανοητή.  Ορθό είναι επίσης να αναζητούνται ευθύνες για τους υπεύθυνους της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας. Όμως, ο καταγγελτικός λόγος δεν μπορεί να μη συνοδεύεται από ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση. Μια μεγάλη αυτονόητη αντίφαση, στην ουσία μια μη-πρόταση, είναι η άρνηση του Μνημονίου, με ταυτόχρονη επαιτεία των δανεικών σε ευρώ.  Γιατί δεν μπορεί να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.

Υπεύθυνη πολιτική πλατφόρμα

Καιρός είναι να υπάρξουν συγκεκριμένες υπεύθυνες  προτάσεις για την έξοδο από την κρίση, το νοικοκύρεμα, την ανάταξη της χώρας. Με πίστη στις δυνάμεις μας, να  σταθούμε στα πόδια μας και να γυρίσουμε στο εθνικό μας νόμισμα για να αναστήσουμε την ανταγωνιστικότητα της. Όπως θα έλεγε  και  ο παμπόνηρος μεγαλοτραπεζίτης Ρότσιλντ « δώστε μου εμένα τη διαχείριση του νομίσματος και αφήστε τους άλλους να φτιάχνουν νόμους ! ». Φυσικά η επιστροφή στη δραχμή δε θα  είναι στρωμένη με ρόδα. Η αρχική περίοδος θα είναι επώδυνη, με  αναστάτωση στην αγορά, στο τραπεζικό σύστημα, με προσωρινές ελλείψεις εισαγόμενων αγαθών, υψηλό πληθωρισμό, κλπ. Όμως, όπως έχει δείξει και το παράδειγμα  άλλων χωρών και ειδικότερα της Αργεντινής, αλλά και τελευταία έκθεση εμπειρογνωμόνων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ( ! ), από το 2013,  θα υπάρξει φως στην άκρη του τούνελ. Σ΄αυτόν το δρόμο υπάρχει  ελπίδα. Ενώ τώρα με το σκληρό ευρώ, με την πορεία  προς τα Τάρταρα, η ελπίδα έχει αποδράσει. Το Μνημόνιο, ας το εκλάβουμε ως ένα τραγικό τρανταχτό χαστούκι ως ένα χρήσιμο μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος, να βγούμε από την πλαστή ευημερία της εύφορης κοιλάδας των δανεικών που μας οδηγεί στην υποτέλεια. Ίσως κάπου να μας χρειαζόταν ο Γερμανός μας. Αλλά όχι οι Γερμανοί με κατοχική προοπτική. Άλλωστε, ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει ποιο δυνατό.

Τι κάνουμε : Προτάσεις για έξοδο από την κρίση

Η ανατροπή με τη δραχμή, για την Ελλάδα της ανάπτυξης, της κοινωνικής δικαιοσύνης,  της λαϊκής κυριαρχίας, της εθνικής αξιοπρέπειας, είναι σήμερα μονόδρομος. Η έξοδος από το καταστροφικό ευρώ, με νοικοκύρεμα του δημόσιου τομέα, με χρηστή και αποτελεσματική διοίκηση, με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, είναι η μόνη αντιπρόταση στο εξοντωτικό  Μνημόνιο.

Με τις σκέψεις αυτές, παραθέτουμε ποιο κάτω, ένα πλαίσιο συγκεκριμένων προτάσεων για την έξοδο από την κρίση, για την ανάπτυξη, για την κοινωνία των πολιτών που μπορούμε να οραματιζόμαστε για το μέλλον.  Με την απαράβατη προϋπόθεση ότι, η χώρα θα κυβερνάται με την αίσθηση του μέτρου και του δικαίου, με αποτελεσματικότητα, ικανότητα και εντιμότητα από τους άριστους και όχι τους αρεστούς. Οι προτάσεις-δράσεις  κωδικοποιούνται ως εξής:

• Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, για διεύρυνση της περιόδου συνολικής αποπληρωμής του, με περίοδο χάριτος 2-3 ετών και κούρεμα σε επίπεδα της τάξης του 30-50%.
• Έξοδος από την ευρωζώνη και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, που θα εκδίδεται ισορροπημένα και με φειδώ από το Χολαργό, με διολίσθηση της ισοτιμίας του με το ευρώ.σε αρχικά επίπεδα της τάξης του 50%.
• Παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως πολλές άλλες χώρες ( Μ. Βρετανία, Δανία, Σουηδία,Πολωνία, Τσεχία, Βουλγαρία, Ρουμανία, κλπ ), με παράλληλη αναζήτηση διεθνών ερεισμάτων στην Κίνα, στις ΗΠΑ, στη Ρωσία, στο Ισραήλ, αλλά και στις περιφερειακές Ευρωπαϊκές χώρες, ως ανάχωμα απέναντι στη Γερμανοποίηση της Ευρώπης.
• Διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία, όπως και διεθνούς  αναπτυξιακής βοήθειας, σε συνδυασμό με την προώθηση της απορροφητικότητας των Κοινοτικών κονδυλίων.
• Επιβολή κεντρικών επιλογών και ενισχύσεων στο τραπεζικό σύστημα χωρίς κρατικοποίησή του, με ειδική διασφάλιση των καταθέσεων και των δανειακών υποχρεώσεων των πολιτών.
• Επιβολή ελέγχων σε κερδοσκοπικές και πληθωριστικές εξελίξεις, με συνδυασμό  παρεμβάσεων και κυρώσεων  στην αγορά και το Χρηματιστήριο.
• Λήψη κρατικής μέριμνας για την επάρκεια της αγοράς σε βασικά αγαθά πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, φάρμακα,καύσιμα, κλπ., ιδιαίτερα στην πρώτη περίοδο της εξόδου από την ευρωζώνη. (Μετά την αρχική περίοδο 4-6 μηνών, η αγορά αναμένεται να αρχίσει να ομαλοποιείται, να υπάρχει επάρκεια αγαθών, ενώ η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας, η ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης θα οδηγήσει σε επανεκκίνηση του αργούντος παραγωγικού δυναμικού, με ευνοϊκές συνέπειες για την απασχόληση, την ανάπτυξη, την οικονομία γενικότερα).
• Εντατικοποίηση της δράσεων κατά της φοροκλοπής, της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, απλούστευση, αντικειμενικοποίηση και εκσυγχρονισμός του φορολογικού συστήματος και μείωση του ΦΠΑ.
• Περιστολή των δημόσιων δαπανών, ορθολογικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της κοινωνικής ασφάλισης, κατάρτιση λίστας και εφαρμογή της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης φαρμάκων, βελτίωση και στοχοποίηση των κοινωνικών παροχών στους πραγματικά έχοντες ανάγκη.
• Κατάρτιση προϋπολογισμών μηδενικής βάσης, σε συνδυασμό με ορθολογική κατανομή του ανθρώπινου δυναμικού στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και την τοπική αυτοδιοίκηση.
• Κατάργηση των πρωτόγνωρων διεθνώς πρακτικών της εφεδρείας, των απολύσεων, της υπερβολικής συμπίεσης των εισοδημάτων, των τραγικών διαστάσεων της ανεργίας, που εκτός από απάνθρωπες, είναι και αντιοικονομικές γιατί οδηγούν σε συρρίκνωση της εσωτερικής ζήτησης και σε κοινωνικές συγκρούσεις με τραγικές κοινωνικοοικονομικές συνέπειες.
• Λήψη άμεσων και αποτελεσματικών μέτρων  για την πάταξη της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς, με απλούστευση και εκσυγχρονισμό των διαδικασιών και την επιβολή αυστηρών κυρώσεων, με ενίσχυση των ελεγκτικών και κυρωτικών μηχανισμών.
• Λήψη αποτελεσματικών μέτρων για επίσπευση απονομής της δικαιοσύνης
• Κατάρτιση προγραμμάτων επιδοτούμενης  απασχόλησης, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και του επαγγελματικού προσανατολισμού, αποτροπή των παρασιτικών δραστηριοτήτων και ενίσχυση της εγχώριας ζήτησης και παραγωγής.
• Ενίσχυση της περιφερειακής ανάπτυξης και της αποκέντρωση, με ιδιαίτερη έμφαση σε απομακρυσμένες νησιώτικες και ορεινές περιοχές, αλλά και με παράλληλη αποτροπή φαινομένων ακραίου τοπικισμού.
• Κίνητρα για την αποτροπή πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και αποκλεισμός των πρωτόγνωρων διεθνώς πρακτικών της εφεδρείας, των απολύσεων, της περαιτέρω συμπίεσης των εισοδημάτων, που εκτός από απάνθρωπες είναι και αντιοικονομικές, αφού οδηγούν σε συρρίκνωση της εσωτερικής ζήτησης και σε κοινωνικές συγκρούσεις που παραλύουν την κοινωνική συνοχή και την οικονομική εξυγίανση.
• Διασφάλιση της εθνικής ταυτότητας της χώρας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με στήριξη του ελληνικού πολιτισμού, των παραδόσεων, της επιστήμης και των τεχνών, ενίσχυση των δεσμών με την Ομογένεια, αποφυγή δημιουργίας πολυπολιτισμικής κοινωνίας που οδηγεί σε αλλοίωση της εθνολογικής σύνθεσης, σε φυλετικές συγκρούσεις, σε διάλυση της χώρας, όπως έχει αποδειχθεί από πολλά άλλα ιστορικά παραδείγματα ( Λίβανος, Βοσνία, Κόσσοβο, Κύπρος,  κλπ).
• Λήψη αποτελεσματικών μέτρων για την προσέλκυση επενδύσεων και κεφάλαιων που θα εισρεύσουν στη χώρα και στις ελληνικές τράπεζες, μετά την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην οικονομία της χώρας, με παράλληλη λήψη μέτρων για την αποτροπή απεχθών μονοπωλιακών εξαγορών από διεθνή συμφέροντα.
• Δράσεις για την αποτροπή της φυγής των Ελλήνων στο εξωτερικό, επιλογή επιθυμητών μεταναστευτικών εισροών, μηδενική ανοχή στη λαθρομετανάστευση, διασφάλιση των συνόρων, πάταξη της δουλεμπορίας και της εγκληματικότητας.
• Ενίσχυση της αμυντικής  επάρκειας της χώρας με εξορθολογισμό και εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων και ενίσχυση της αμυντικής μας βιομηχανίας
• Κατάρτιση ενεργού αναπτυξιακού προγράμματος, με στήριξη της εγχώριας παραγωγής, των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών, των υγιών βιομηχανικών και κατασκευαστικών μονάδων.
• Άμεση αξιοποίηση του ορυκτού και ενεργειακού πλούτου της χώρας, με κατάρτιση της ΑΟΖ  Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ.
• Ενεργός αναπτυξιακή πολιτική, με στήριξη των υγιών βιομηχανικών και κατασκευαστικών μονάδων, προώθηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας στην εναλλακτική ενέργεια, στον ορυκτό πλούτο, τον ιατρικό, τον ποιοτικό, θαλάσσιο, συνεδριακό, αρχαιολογικό, εκκλησιαστικό, ιατρικό, ποιοτικό τουρισμό, την κοινωνική φροντίδα για ΑΜΕΑ και ηλικιωμένους, τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, τις σύγχρονες, τις εναλλακτικές και θερμοκηπευτικές καλλιέργειες, την ιχθυοκαλλιέργεια, τη βιομηχανία τροφίμων και ειδικότερα των υγιεινών τροφών, τη βιομηχανία λιπασμάτων, των αμυντικών προϊόντων, της φαρμακοβιομηχανίας, των ναυπηγείων και ναυπηγοεπισκευών, των μηχανολογικών κατασκευών, ανταλλακτικών και επισκευών, τη ναυτιλία, την τροφοδοσία πλοίων, την ασφάλιση και τα είδη ναυτιλίας, τις κατασκευές και τα δομικά υλικά, τη τσιμεντοβιομηχανία και χαλυβουργία, τις μεταφορές και logistics, τις νέες τεχνολογίες, την πληροφορική και τις τηλεπικοινωνίες, την έρευνα, την καινοτομία και τις εκπαιδευτικές υπηρεσίες [35].

---

[1] Ο όρος GIPSI έχει πρωτοαναφερθεί από τον Paul Krugman σε πιο πρόσφατα  άρθρα του στους New York Times και τείνει να επικρατήσει του προγενέστερου και υποτιμητικού PIGS ( Portugal, Italy, Greece, Spain) O ίδιος αναλυτής εκτιμά πως η αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είναι  αναπόφευκτη, με όποιον τρόπο κι αν συμβεί "Η Ελλάδα είτε θα επιλέξει να αποχωρήσει οικειοθελώς από την Ευρωζώνη, είτε θα εκδιωχθεί βιαίως", τονίζει χαρακτηριστικά, δηλώνοντας με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη χώρα μας πέραν εκείνον της δραχμής. Μάλιστα, κατά τον ίδιο, αυτό θα συμβεί, όταν η ανεργία - η οποία έχει ήδη χτυπήσει κόκκινο - φτάσει σε ποσοστά που προκαλούν ίλιγγο! Εστιάζοντας στο σύνολο των ευρωπαϊκών εξελίξεων, ο Krugman ασκεί  κριτική στους Ευρωπαίους ηγέτες για την εμμονή τους στη λιτότητα. "Η πεποίθηση των Ευρωπαίων πως μέσω της εφαρμογής μέτρων λιτότητας θα έρθει η ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας αποτελεί μια «κούφια νίκη», δηλώνει χαρακτηριστικά. "Ελπίζω να κάνω λάθος για το καλό του κόσμου", προσθέτει με νόημα. Για τον Krugman, στάσεις όπως εκείνης του Βερολίνου και της Γερμανίδας Καγκελαρίου Angela Merkel, μεταφράζονται ως "ιδεολογική υστερία". Τι εννοεί; Πως χωρίς να έχουν αντιληφθεί οι Ευρωπαίοι ηγέτες τα πραγματικά προβλήματα της Ευρωζώνης, δηλ. την πραγματική ρίζα του κακού, επιχειρούν να την αποτρέψουν από την "οικονομική της αυτοκτονία!". "Επιθετική εφαρμογή μέτρων λιτότητας συνιστά ήττα αν δεν υπάρχει ανάπτυξη", δήλωνε πρόσφατα και στο ίδιο μήκος κύματος ο Andrew Balls, επικεφαλής του χαρτοφυλακίου της Ευρώπης της Pimco, του μεγαλύτερου fund διαχείρισης ομολόγων παγκοσμίως. Πηγή :  www.bankong news.gr, 4/5/2012

[2] Bλ. European Central Bank, Harmonized real exchange rates και διάφορες μελέτες, μεταξύ των οποίων του Hans-Werner Sin ( Spiegel, 20-2-2012 και  6-3-2012, και ερευνητικές εργασίες υπό την επίβλεψή μου στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.

[3] Ο διαπρεπής αμερικανός οικονομολόγος  Robert Mandell κέρδισε το βραβείο Nobel το 1999 για τη συμβολή του στην ανάλυση της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής κάτω από διαφορετικά συστήματα συναλλαγματικών ισοτιμιών και στην ανάλυση των άριστων περιοχών νομίσματος. Ο ίδιος υπήρξε υπέρμαχος της δημιουργίας του ευρώ, αλλά προφανώς δεν είχε προβλέψει τις στρεβλώσεις που επήλθαν από την εισαγωγή ενός κοινού νομίσματος σε χώρες με διαφορετικές οικονομικές δομές, χωρίς την ύπαρξη κεντρική εξισορροπητικής οικονομικής πολιτικής.

[4] Ολιγοπώλιο είναι η αγορά εκείνη όπου υπάρχουν λίγες μόνο επιχειρήσεις του ίδιου κλάδου, που παράγουν και προσφέρουν ομοειδή προϊόντα. Συχνά οι επιχειρήσεις αυτές, αν δε συνενώνονται,  κάνουν υπόγειες συνεννοήσεις μεταξύ τους, με σκοπό να αποκλείσουν άλλες επιχειρήσεις να εισέλθουν στον κλάδο και τον καθορισμό κοινών υψηλών τιμών που αποφέρουν τεράστια κέρδη.

[5] Οι οικονομικοί κλάδοι ή επιχειρήσεις έντασης κεφαλαίου και κατ’ επέκτασης υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας είναι αυτές όπου η επένδυση σε κεφάλαια, τεχνολογία και καινοτιμική έρευνα είναι πολύ μεγάλη σε σχέση με το κόστος εργασίας. Αντίθετα οι κλάδοι ή οι επιχειρήσεις έντασης εργασίας είναι εκείνοι όπου το κόστος εργασίας είναι σχετικά υψηλό σε σχέση με το απαιτούμενο κεφάλαιο. έννοιες 

[6] Το 1985 όταν ο υπογράφων ήμουν επικεφαλής του ΙΚΑ, δέχτηκα στο γραφείο μου τον τότε Γερμανό πρέσβη, ο οποίος μου άσκησε πίεση για την επιλογή των  αξονικών τομογράφων της Seamens από τον τότε προκηρυχθέντα ανοικτό υπερδιαφανή διεθνή διαγωνισμό για το σκοπό αυτό. Του έδειξε ευγενικά  την πόρτα. Μετά από δύο χρόνια, ύστερα από πλειάδα βομβαρδισμών εναντίον μου, αναγκάστηκα να υποβάλλω την παραίτησή μου από τη διοίκηση του Οργανισμού, όπου, όπως και στον ΟΑΕΔ, ας μου επιτραπεί να πω,  είχα αφιερώσει  το πάθος, την επιμονή και  τις όποιες εξειδικευμένες γνώσεις μου, για την ανόρθωση  και εξυγίανση τους, με θετικότατα αποτελέσματα όπως διαφαίνεται από την εξαφάνιση των ελλειμμάτων  και τη ριζική βελτίωση της απόδοσής τους, γεγονός που απεικονίζεται  από αδιάσειστα οικονομικά στοιχεία και τις μαρτυρίες ακόμα και πολιτικών αντιπάλων όπως του Μιλτιάδη Έβερτ.

[7] Τα spreads είναι το άνοιγμα ή η  διαφορά  απόδοσης, μεταξύ τίτλων όπως των ομολόγων ενός κράτους (κράτος Α ), έναντι ενός άλλου κράτους βάσης και στην προκειμένη περίπτωση τη  Γερμανία. Αντανακλά την αποζημίωση για έναν ομολογιούχο που θα επιλέξει να επενδύσει σε ομόλογα του κράτους Α αντί του κράτους βάσης και εκφράζεται σε μονάδες βάσης, δηλ. τη διαφορά των επιτοκίων επί 100. Οι μεγάλες διαφορές των spreads σε βάρος των τίτλων της Ελλάδα και των άλλων περιφερειακών χωρών έναντι της Γερμανίας, οφείλονται στο γεγονός ότι οι καταθέτες εμπιστεύονται πολύ περισσότερο την οικονομία της Γερμανίας από τις περιφερειακές χώρες και μεταφέρουν εκεί τις καταθέσεις τους.

[8] Ο όρος σκληρό νόμισμα χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει ότι η συναλλαγματική ισοτιμία ενός νομίσματος είναι υπερτιμημένη σε σχέση με ένα άλλο. Αυτό σημαίνει ότι ένας εκείνος που κατέχει και συναλλάσσεται με ένα σκληρό νόμισμα όπως κυρίως το ευρώ και το ελβετικό φράγκο και κατά δεύτερο λόγο το δολάριο, και το γιεν, είναι σε θέση να αγοράζει φτηνά προϊόντα και  υπηρεσίες άλλων χωρών σε σχέση με το δικό του επίπεδο ζωής στη χώρα του. Η ύπαρξη σκληρού νομίσματος δυσχεραίνει τις εξαγωγές και διευκολύνει τις εισαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών. Το αντίθετο ισχύει με το λεγόμενο μαλακό νόμισμα που είναι υποτιμημένο σε σχέση με το σκληρό. Οι διεθνείς συναλλαγματικές ισοτιμίες υποτίθεται ότι ρυθμίζονται από την προσφορά και ζήτηση διεθνών προϊόντων και υπηρεσιών. Στην πράξη όμως,  σημαντικό ρόλο έχουν οι πολιτικές που ακολουθούνται από τις κεντρικές τράπεζες των διάφορων χωρών που με διάφορα μέσα και κυρίως με την προσφορά ή απόσυρση συναλλάγματος ρυθμίζουν τεχνικά τις ισοτιμίες των νομισμάτων τους. Η Κίνα διατηρώντας υπερβολικά χαμηλή την ισοτιμία του γουάν, παρ’ όλες τις εκκλήσεις και διαμαρτυρίες των δυτικών, έχει εισβάλλει ορμητικά στις διεθνείς αγορές και σήμερα τα συναλλαγματικά της διαθέσιμα ξεπερνούν τα 3,5 τρις δολάρια.

[9] Η διολίσθηση είναι στην πράξη όχι απότομη, αλλά σταδιακή υποτίμηση της ισοτιμίας ενός νομίσματος σε σχέση με άλλα νομίσματα. Στη χώρα μας είχε εφαρμοστεί με επιτυχία στη δεκαετία του 1990.

[10] Για το σκοπό αυτό έχει επαναενεργοποιηθεί ο  παλαιότερος γνωστός και από τον «εισαγόμενο»  φορέας με την ονομασία « Ο Επιμένων Ελληνικά», που με παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απονευρώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990.  βλ. www.oepimenonellinika.org,

[11] Το επιλεγόμενο «μαύρο χρήμα» είναι εκείνο που προέρχεται συνήθως από αφορολόγητες, μη ασφαλιστέες και συχνά παράνομες συναλλαγές.

[12] Επισημαίνονται εδώ σημεία από επονείδιστες ρήτρες που υπογράφηκαν από την ελληνική κυβέρνηση με τη  σύμβαση για το δεύτερο Μνημόνιο  για τη λήψη του  δανείου των  80 Δισεκατομμυρίων Ευρω. ---σελ.119-Δεν  μπορεί η Ελλάδα να πάρει δάνειο από άλλο δανειστή (Κίνα-Ρωσία) καθώς επίσης,δεν μπορεί να υποθηκεύει ούτε να ενεχυριάσει για άλλον περιουσία ή έσοδα ή να μεταφέρει το χρέος της. ---σελ 129.παραγρ.13.υποπαραγρ.1.Ο δανειστής επιτρέπεται να μεταβιβάσει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του. ---Σελ.129.παραγρ.14.υποπαραγρ.1,H σύμβαση διέπεται από το Αγγλικό δίκαιο.---σελ΄121.παραγρ.5.Το επιτόκιο για τα 80 δις ευρωπαϊκών δανείων είναι 5,2 κυμαινόμενο για την πρώτη 3ετία. 6,2 για τα επόμενα χρόνια και +2% τόκοι υπερημερίας εάν έχει λήξει το δάνειο, επαναπροσδιοριζόμενο ανά εβδομάδα. ---Σελ 123,Η Ελλάδα εάν δεν πληρώσει κάποιο από τα παλαιότερα δάνεια και όχι τα 110 που παίρνουμε τώρα, που λήγουν ή προβεί σε αναστολή πληρωμών παλαιότερου δανείου, δεν μπορεί να εκταμιεύσει χρήματα από το μηχανισμό και υποχρεούται να πληρώσει άμεσα το υπόλοιπο κεφάλαιο του δανείου του μηχανισμού μαζί με όλες τις επιβαρύνσεις. ---Σελ.130,παραγρ.15+σελ 140,παραγρ 5.Για να είναι νόμιμη, για να ενεργοποιηθεί και να ισχύει η σύμβαση, δεν χρειάζεται καμιά άλλη πράξη παρά μόνον την υπογραφή του υπουργού και τη νομική γνωμοδότηση του νομικού συμβουλίου του κράτους του υπουργείου οικονομικών και του υπουργείου δικαιοσύνης. ---σελ 123,παράγραφος 5.Μόνο το δικαστήριο της ευρωπαϊκής ένωσης και τα συνταγματικά δικαστήρια των δανειστών μπορούν να ακυρώσουν τη σύμβαση γιατί παραβιάζεται το ευρωπαϊκό δίκαιο ή το σύνταγμα του δανειστή αντίστοιχα. Σύμφωνα με τη σύμβαση, στην Ελλάδα δεν επιτρέπει κανένα δικαστήριο να εκδικάσει τέτοια προσφυγή. Με την παρούσα ο δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων, παραιτείται από κάθε ασυλία την οποία έχει ή πρόκειται να αποκτήσει όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα σύμβαση. http://rapidshare.com/files/404987182/Greece-IMF.pdf

[13] Με δεδομένο ότι εισέρχονται στη χώρα κάθε χρόνο πάνω από 250.000 παράνομοι μη ενσωματώσημοι μουσουλμάνοι  μετανάστες από τα ανατολικά μας σύνορα, με συνυπολογισμό της υψηλής γεννητικότητας των πέντε παιδιών ανά μουσουλμάνα μητέρα, έναντι του ενός παιδιού ανά Ελληνίδα, το μεγάλο αριθμό τους που βρίσκεται ήδη εδώ της τάξης  του 1,8 εκ. ατόμων και των μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης, σημαίνει με απλή αριθμητική αναγωγή ότι, σε  8-10  χρόνια θα ανέρχονται περίπου σε  πάνω από 5 εκ. άτομα μέσης και  μικρής ηλικίας.  Και τότε θα διαθέτουν μεγάλη πολιτική ισχύ για να αναστραφεί η περαιτέρω διεύρυνση της εισβολής. Αν αυτή η εξέλιξη δεν ανατραπεί,  το αργότερο σε 15-20 χρόνια, θα έχουν υπερκεράσει αριθμητικά το γερασμένο γηγενή πληθυσμό των 9 εκ. ατόμων, μετατρέποντας την Ελλάδα από  χώρα σε χώρο εμφυλιοπολεμικών συγκρούσεων, με τελική εκδίωξη των γηγενών, όπως έχει συμβεί με πολλά άλλα παρόμοια παραδείγματα ( Λίβανος, Βοσνία, Κόσσοβο, Κύπρος, κλπ.). Αυτή η εφιαλτική προοπτική επιβεβαιώνει τη ρήση ότι « οι δημογραφικοί δείκτες εκδικούνται αυτούς που τους αγνοούν».

[14] Χαρακτηριστική είναι η ρήση του παλιού κραταιού τραπεζίτη Ρότσιλντ : « δώστε σε εμένα το δικαίωμα να εκδίδω νόμισμα και αφήστε τους άλλους να φτιάχνουν νόμους».

[15] Σύμφωνα με έγκυρες αδημοσίευτες πληροφορίες, η χώρα μας οφείλει στο Ιράν, από το οποίο εισάγουμε μεγάλο μέρος των προμηθειών μας σε αργό πετρέλαιο, περισσότερα από 1,5 δις δολάρια για τις επί πιστώσει αγορές μας για το σκοπό αυτό, ποσό που σύμφωνα με άλλες πληροφορίες είναι ακόμη μεγαλύτερο.

[16] Παρ’ όλη τη συρρίκνωση τη;ς τα τελευταία χρόνια, η ελληνική φαρμακοβιομηχανία καλύπτει το 50% των αναγκών της χώρας σε φάρμακα, ποσοστό που ασφαλώς μπορεί να διευρυνθεί, εξάγει σε 60 χώρες, απασχολεί 8.500 άτομα και διαθέτει 21 εργοστάσια εγχώριας παραγωγής

[17] Μεταξύ πολλών άλλων σχετικών άρθρων, βλ αυτό του Jeremy Warner, Lessons of Argentina crisis ignored in handling Greece, The Telegraph, 11, July 2011

[18] Γνωστή και ως the Mexican peso crisis or the tequila crisis, or the December mistake, Kanas, Α, (,2004) .Regime lingages between the Mexican currency market and emerging eguity markets. Economic Modeling, University of Piraeus.

[19] Προσωπικά γνωρίζω τουλάχιστον έναν επικεφαλής μεγάλης ελληνικής τράπεζας που προβληματίζεται σοβαρά υπέρ της επιστροφής στη δραχμή και πολλούς τραπεζίτες, επιχειρηματίες και οικονομολόγους καθηγητές Πανεπιστημίων που αποφεύγουν να δηλώσουν δημόσια αυτήν την περίπου απαγορευμένη άποψη. Τα γνωστά μέλη των συμπατριωτών μας μελών της ...  «συμμορίας της δραχμής», ή ευρισκόμενων στο προθάλαμό της, είναι μεταξύ άλλων, εξ’ όσων τουλάχιστον έχω αντιληφθεί από διάφορα κείμενα και δημόσιες παρουσίες τους, οι Κώστας Λαπαβίτσας,Στέργιος Σκαρπέδας, Κώστας Χρυσόγονος, Παναγιώτης  Λαφαζάνης,Αλέκος Αλαβανός, Κώστας Καζάκης, Θεοδωρος Μαριόλης, Γιάννης Μεταξάς,Βασίλης Σεραφειμάκης Γιώργος Μαλούχος, Κώστας Κόλμερ, Θανάσης  Λαδόπουλος,Γιώργος Δελαστίκ, Χαράλαμπος Πεσματζόγλου, Σπύρος Μαρκέτος, Γιώργος Κοντογιώργης, Γιώργος Λεονταρίτης, Σταύρος Μαυρουδάς, Σπύρος Λαβδιώτης,Γιώργος Κουρής, Γιώργος Κατρούγκαλος. Οι οποίοι ελπίζω να με συγχωρέσουν για την αναφορά του ονόματός τους εδώ χωρίς την άδειά τους.

[20] Η αναμενόμενη δραματική πτώση των τουριστικών εισροών εφέτος της τάξης του 40-50%, θα σηματοδοτήσει τη δραματική περαιτέρω κατακρήμνιση της ελληνικής οικονομίας

[21] Ο υπογράφων σε πολλά άρθρα και παρουσίες του στην τηλεόρασή και το ραδιόφωνο, έχει αναφερθεί ότι ο ίδιος είναι μέλος της.... «συμμορίας της δραχμής», με Πρόεδρο τον ευπατρίδη πρόμαχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αγνό φίλο της χώρας μας, Βαλερύ Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν. ο οποίος, όπως ειπώθηκε, επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι είναι καλύτερο για την Ελλάδα η επιστροφή της στο εθνικό νόμισμα.

[22] Τα δάνεια τους ανθρώπους δούλους ποιεί. ( Mέανδρος και Μανώλης Γλέζος). Ο Ανδρέας Παπανδρέου σε προσωπικές συζητήσεις που είχα την τύχη να κάνω μαζί του, μεταξύ πολλών άλλων,αναφερόταν στη ρήση ότι «όσοι φοβούνται τη σύγκρουση, βολεύονται με την υποταγή» και ότι «δεν υπάρχει πολιτική χωρίς ρίσκο». Επειδή γίνεται συστηματική προσπάθεια επίρριψης ευθυνών  για τις ευθύνες της σημερινής κρίσης στη διακυβέρνηση της χώρας στην πρώτη οκταετία της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, δηλ. πριν από 25-30 χρόνια ( ! ), παραπέμπω στην πλήρη ανατροπή αυτών των έωλων και ανιστόρητων υποθέσεων στο βιβλίο του κάθε άλλο παρά φιλοΑνδρεϊκού Πρύτανη των οικονομικών αναλύσεων Νίκου Νικολάου,  Πρόσωπα της οικονομίας ( 2008). Εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη, σελ. 112-141. Επίσης, βλ. σχετικό  άρθρο του υπογράφοντος, «Οι μύθοι για τις ευθύνες του Ανδρέα Παπανδρέου για τη σημερινή οικονομική καταστροφή», Περιοδικό Επίκαιρα,29 Μαρτίου 2012, τεύχος 128.

[23] Βλ. Γιώργος Μαλούχος ( 2011). Η επιστροφή του Ράιχ. Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη

[24] Η πρόταση που υπέβαλε η ομάδα της Capital Economics με τίτλο «Εγκαταλείποντας το ευρώ: ένας πρακτικός οδηγός», επικεντρώνεται στην αποχώρηση ενός αδύναμου μέλους μόνο όπως η Ελλάδα, και  προβλέπει βελτίωση της οικονομίας της επειδή θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της. Η όλη υπόθεση του Wolfson Prize που υποβαθμίστηκε σκανδαλωδώς εδώ, ήρθε σε γνώση μας μετά  τη λήξη των σχετικών προθεσμιών και την ανακοίνωση των πέντε επικρατέστερων, αλλά παρ’ όλα αυτά  υποβάλλαμε μια σύντομη επιτομή σχετικής πρότασης, εκτός χρονοδιαγράμματος και διαδικασιών. Εκπρόσωποι των διοργανωτών μας ευχαρίστησαν γι’ αυτό, επισημαίνοντας ότι οι προτάσεις μας έχουν διαβιβαστεί στην κεντρική επιτροπή κρίσης για να ληφθούν υπόψη συνοδευτικά.

[25] Grexit είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για μια τέτοια πιθανότητα από τη συντόμευση των αγγλικών λέξεων Greece και exit.

[26] Ο Etienne Roland, επίτιμος καθηγητής ελληνικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris I - Πάνθεον – Σορβόνη, γράφει στη  γαλλική "Le Monde"το Μάϊο του τρέχοντος έτους, απαντώντας σε ανθελληνικό προηγούμενο άρθρο της ίδιας μεγάλης γαλλικής εφημερίδας : «Νιώθω βαθιά ταπεινωμένος, ως φιλέλληνας, όταν μια εφημερίδα τολμά να βάλει τίτλο πως η Ελλάδα είναι «μια χώρα ίσως λιγότερο "ευρωπαϊκή" απ' ότι φαίνεται». Και όταν το περιεχόμενο αυτού του άρθρου είναι κακή σύνοψη μιας ιστορίας την οποία οι συντάκτες δεν έχουν ζήσει. Νιώθω ταπεινωμένος, ως Γάλλος, που συμπατριώτες μου πληγώνουν με τέτοιο τρόπο την ιστορία και τροφοδοτούν το μύθο του ψεύτη και πονηρού Έλληνα. Αν λοιπόν δεν είναι η Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα, ποιος αξίζει αυτόν τον τίτλο; Ο γερμανός βάρβαρος ή η ύπουλη Αλβιών, την οποία ο μεγαλύτερος ποιητής της, ο Βύρωνας, κατηγορούσε ήδη για λεηλασία της χώρας του Ομήρου; Δεν είναι η Ελλάδα η  χώρα που μπορεί  να υπερηφανεύεται για την   πιο γενναία αντίσταση απέναντι στον Ναζί κατακτητή. Η ιδέα της Ευρώπης δεν έχει και πολλά χρόνια ζωή και αμφιβάλλω αν εμείς μπορούμε να διανέμουμε διπλώματα ευρωπαϊκότητας. Τόσο η ιδέα όσο και το γεωγραφικό της περιεχόμενο είναι προς οικοδόμηση και όχι ένα ακέραιο δεδομένο.
Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη επισημαίνοντας ότι  από αυτή τη χώρα προέρχεται η δημοκρατία και ο πολιτισμός. Ο ελληνικός ή ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός, είναι το μόνο κοινό σκυρόδεμα σε μια ιστορία φτιαγμένη από αντιπαλότητες και παγκόσμιους πολέμους. Αυτός ο περίφημος ελληνικός πολιτισμός έθρεψε την Αναγέννηση, τα γράμματα και τις τέχνες, τους κλασικούς μας του 18ου αιώνα. Και γονιμοποίησε τις ελίτ του ίδιου αυτού αιώνα που συντάραξαν τον κόσμο. Η θέση της Ελλάδας είναι στο κέντρο της Ευρώπης. Πρόκειται άλλωστε για μία από τις πιο ζωντανές και τις πιο λαμπερές εστίες της ευρωπαϊκής κουλτούρας. Με πρόσωπα σημαντικά σε όλους τους τομείς, και όχι μόνο στην ποίηση, με μια πρωτότυπη σχολή ζωγραφικής που αρχίζει από τον Θεόφιλο και οδηγεί στον Τσαρούχη μέσω του Εγγονόπουλου, με φιλόσοφους όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Δείτε ποιοι μεταφράζονται στην Ελλάδα : ο Βερνάν, ο Φουκό και ο Ντεριντά. Δείτε πού διαπλάθονται οι ελίτ : στον τομέα της ιστορίας, η E.H.E.S.S. (Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών) έχει παίξει μεγάλο ρόλο. Και θα βρείτε στην Ελλάδα μια γενιά αξιόλογων ιστορικών που συμμετέχουν στην ανανέωση του κλάδου. Όλοι λοιπόν ψεύτες και κλέφτες τους οποίους πρέπει να υπερασπιστούμε γιατί εφηύραν κάποτε τη λέξη «δημοκρατία»; Υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα να βάλουμε στη ζυγαριά: η δυτική φιλοσοφία, η ιστορία, το θέατρο. Υπάρχουν σήμερα σε αυτή τη χώρα άνδρες και γυναίκες από τους πιο καλλιεργημένους και τους πιο πολιτισμένους που γνωρίζω. Δε δέχομαι να τους αποκαλούν βάρβαρους που κάθονται στον πάγκο της Ευρώπης. Όσο για τους αξιοθρήνητους κομπιναδόρους, σε ποια χώρα δεν υπάρχουν τέτοια άτομα, έχοντας διασπαθίσει δεκάδες δισεκατομμύρια ;
Το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα είναι περισσότερο ή λιγότερο ευρωπαϊκή.  Τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης δεν υφίστανται χωρίς τον ελληνισμό.
Να θυμίσουμε πως η Ευρώπη ήταν μια πριγκίπισσα από τη Φοινίκη που απήχθη από Κρήτες προκαλώντας μία από τις πρώτες διαμάχες μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Ευρώπη έχει λοιπόν και ανατολίτικες ρίζες κι αυτός είναι ένας πολύ χρήσιμος μύθος σε  εποχές διασταύρωσης των πληθυσμών. Τσιμέντο της Ευρώπης δεν είναι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες αλλά ένας πολιτισμός. Και ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένα από τα στοιχεία που μας ενώνουν, αλίμονο, υπάρχουν τόσο λίγα. Vive la Grece ! Και ας μην αφήσουμε τεχνοκράτες να γονατίσουν φίλους και αδελφούς, πόσο μάλλον να τους ταπεινώσουν και να ταπεινώνουν κι εμάς».

[27] Πρωτογενές πλεόνασμα του κρατικού προϋπολογισμού είναι το ετήσιο πλεόνασμα των δημοσίων εσόδων που προέρχονται  κυρίως από τη φορολογία και άλλα κρατικά έσοδα,  σε σχέση με τα ετήσια κρατικά έσοδα για μισθούς, συντάξεις και διάφορες δαπάνες, χωρίς να περιλαμβάνονται οι τόκοι. των δανείων. Στην Ελλάδα είχαμε σχεδόν πάντα πρωτογενή ελλείμματα, που σε ορισμένες περιόδους, εμφανίστηκαν πλασματικά μειωμένα με διάφορα στατικά ευρήματα, τα γνωστά και ως «Greek Statistics». Η πλέον απλή  μέθοδος είναι να αποκρύπτονται κατά περίπτωση ορισμένες δημόσιες δαπάνες όπως αυτές των νοσοκομείων, των ασφαλιστικών ταμείων, της τοπικής αυτοδιοίκησης, ή να μεταφέρονται σε άλλες περιόδους ετήσιας χρήσης. Κατά περίπτωση, όταν συμφέρει τους κυβερνώντες, όπως στην περίοδο εισόδου μας στην ευρωζώνη, έγινε, με τη βοήθεια και της Goldman Sachs,  συστηματική απόκρυψη των δημοσιονομικών μας ελλειμμάτων. Ενώ, κατά την πρόσφατη περίοδο της ένταξής μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, φαίνεται πως έγινε τεχνική διόγκωσή τους για να αιτιολογηθεί μια τέτοια επώδυνη ενέργεια.  Σχετικά με το ρόλο της Goldman Sachs, βλ. Mark Roche ( 2011). Η Τράπεζα : Πως η Goldman Sachs  κυβερνά τον κόσμο. Εκδόσεις Μεταίχμιο.

[28]  Tα CDS ( Credit Default Swap –Ασφάλιστρα Κινδύνου),   είναι επενδυτικά παράγωγα που μπορεί να χρησιμοποιηθούν είτε για κερδοσκοπία είτε για προστασία έναντι κινδύνου αθέτησης ( default risk ) πληρωμών των οφειλών ενός δανειζόμενου. Ο αγοραστής ενός CDS καταβάλλει το τίμημα σε χρόνο «T».Αν  επέλθει, ο αγοραστής των CDS εισπράττει από τον πωλητή αποζημίωση. Τα CDS είναι μια τελευταία σχετικά πρακτική των διεθνών αγορών που καθιερώθηκε κυρίως απο τις αρχές του 1990 για την προστασία  από τον πιστωτικό κίνδυνο, επιτρέποντας στους αγοραστές  να κερδοσκοπούν σε εκδόσεις αφερέγγυων χρεών.

[29] Το Α.Ε.Π.,  το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν  είναι ένας κλασικός οικονομικός όρος που στην ουσία απεικονίζει το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητα μιας χώρας ή του συνολικού της εισοδήματος που μετριέται επίσης αντίστοιχα με το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα ή Εθνικό Εισόδημα. Με την  αύξηση ή η μείωση του ΑΕΠ ( για τον όρο αυτό όπως και τους συναφείς με αυτόν όρους δε θεωρείται εδώ  αναγκαία  η αναλυτική τεχνοκρατική τους<- περιγραφή), μετράται η ανάπτυξη ή πτωτική οικονομική πορεία μιας χώρας. 

[30] Η Φερνάντες Κριστίνα Κίρστνερ πρωθυπουργός της Αργεντινής  που αναπτύσσεται με άλματα της τάξης του 9-10% ετησίως μετά την αποδέσμευσή της από το σκληρό δολάριο, υπέγραψε και την τελευταία επιταγή των χρεών της χώρας της προς τους διεθνείς πιστωτές της  τον Ιούλιο του 2012, νωρίτερα από την προβλεπόμενη περίοδο αποπληρωμής, απαλλάσσοντας τη χώρα της από τη μέγκενη της διεθνούς υποτέλειας. 

[31] Η Γερμανία που αρνείται πεισματικά μέχρι σήμερα να καταβάλλει στη χώρα μας τις πολεμικές αποζημιώσεις και επιμένει στη χωρίς ανάσα στυγνή επιβολή του άτεγκτου Μνημονίου, έχει τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα με την Ελλάδα, καρπούται τεράστια κέρδη από τη διαφορά των spreads και συγκεντρώνει διεθνή πλούτο με μηδενικά ή και αρνητικά επιτόκια. Το 1952 το εξωτερικό χρέος της Γερμανίας ανερχόταν στα 30 δισ. γερμανικά μάρκα, ποσό τεράστιο για την εποχή εκείνη. Οι διεθνείς δανειστές της με επικεφαλής τις ΗΠΑ, συμφώνησαν σε πολύ ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής του και ειδικότερα στο ότι η υπόχρεος χώρα, θα εξοφλούσε τα δάνεια όχι από τα αποθεματικά αλλά από τα τρέχοντα πλεονάσματά της. Από το 1956 και μετά έχουν υπογραφεί περισσότερες από 400 διεθνείς συμφωνίες αναδιάρθρωσης χρεών για 85 χώρες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν εμπεριέχουν τόσο ευνοϊκούς όρους όσο αυτοί της Γερμανίας

[32] Συμπεράσματα από ερευνητικές εργασίες υπό την αιγίδα του υπογράφοντος  στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και ειδικότερα από τις Αντωνοπούλου-Τσικαρδάνη Μαρία, Ευσταθίου Άννα,Καρούντζο  Αθανάσιο, Μαρκαντώνης Δημήτρη, Τουραλή Φίλιππο.

[33] O γνωστός οικονομικός αναλυτής Max Keiser σε δημόσιες τηλεοπτικές εμφανίσεις του αναφέρει μεταξύ άλλων τα ακόλουθα : «Το χρέος της Ελλάδας οφείλεται στις ισχυρές χώρες, που τη χρησιμοποιούν ως χωματερή τοξικού χρέους. Και τώρα απαιτούν να αποπληρώσει αυτό το τοξικό χρέος ο ελληνικός λαός, που είναι σε θέση να το κάνει.  Επομένως, σύντομα θα γίνουμε  μάρτυρες ενός οικονομικού ολοκαυτώματος. Το νέο Μνημόνιο προβλέπει περαιτέρω περικοπές και μια συμφωνία με τους ιδιώτες κατόχους του ελληνικούς χρέους. Το όλο εγχείρημα του ευρώ ήταν ιδέα της Γερμανίας με σκοπό να ισχυροποιηθεί η  επανένωση Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας. Και τώρα που αυτό επιτεύχθηκε,  η Γερμανία  λεηλατεί τη δημόσια περιουσία χωρών όπως η Ελλάδα.  Είναι γνωστός ο ρόλος της Goldman Sachs, πώς δηλ. η τράπεζα αυτή με το τεράστιο τοξικό χρέος που είχε, φρόντισε ώστε η Ελλάδα να συμπεριληφθεί στη ζώνη του ευρώ. Ήταν όλα προσχεδιασμένα. Η Γερμανία αυτή τη στιγμή έχει εισβάλει στην Ελλάδα και είναι έτοιμη να εισβάλει και στην Πορτογαλία και στην Ισπανία, έχοντας  όλα τα χαρτιά της τράπουλας στα χέρια της και παίζει την παρτίδα πανέξυπνα". Όσον αφορά το νέο Μνημόνιο, δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει ανάπτυξη με αυτά τα μέτρα που λαμβάνονται. Μέσω αυτού του νέου γύρου μέτρων λιτότητας, η Ελλάδα οδηγείται δέσμια σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία τρένου προς την "τελική λύση". 

[34] Ο επ. καθηγητής του ΑΠΘ  Σπύρος Μαρκέτος,  στο άρθρο του στα Επίκαιρα της 16/2/2012, (τεύχος 122), αναφέρει ότι «όσοι υποστηρίζουν σήμερα το ευρώ, συνήθως αγνοούν ότι δεν είναι η πρώτη φορά που δέθηκε η Ελλάδα σε μια νομισματική ένωση. Δύο προηγούμενα τέτοια πειράματα, το πρώτο στα τέλη του 19ου αιώνα και το δεύτερο στο Μεσοπόλεμο, είχαν οικτρή κατάληξη. Το τρίτο και χειρότερο, όπως αποδεικνύεται, είναι το ευρώ. Για να κρατήσει σταθερό το νόμισμα, όπως απαιτούσε η φιλελεύθερη ορθοδοξία της εποχής, η Αθήνα είχε προσχωρήσει από το 1868 στη Λατινική Ένωση, μια συμφωνία της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Βελ­γίου και της Ελβετίας –και άλλων χωρών αργότερα– για να διατηρούν νομίσματα σταθερής ισοτιμίας και συνδεδεμένα με το χρυσό. Διευκολύνθηκε έτσι ένας κύκλος δανεισμού, που χρηματοδότησε έργα υποδομής, τα οποία, ωστόσο, ελάχιστα ωφέλησαν τους φτωχότερους. Παρά το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη, το 1896 η εύπορη αστική Ελλάδα ζούσε σε κλίμα ευφορίας, που κορυφώθηκε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Όταν, όμως, έχασε τον Πόλεμο του 1897, η χώρα υποχρεώθηκε να πληρώσει βαρύτατες πολεμικές αποζημιώσεις, που καλύφθηκαν με νέο δανεισμό....και οι ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες τής επέβαλαν το Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Ο ΔΟΕ έλεγχε πόρους και δαπάνες του κράτους και ουσιαστικά ρύθμιζε την οικονομική πολιτική. Εφαρμόζοντας έναν ακραίο αποπληθωρισμό κι εξαφανίζοντας τη ρευστότητα, όπως κάνει σήμερα η ΕΚΤ, στραγγάλιζε την παραγωγή. Διοχέτευε τα δημόσια έσοδα στους δανειστές, αδιαφορώντας για την εξαθλίωση του λαού και την οικονομική παράλυση που προκαλούσε.....Οχτώ χρόνια πολεμικών καταστροφών έκαναν τελικά το 1919 τη δραχμή να υποτιμηθεί. Αλλά οι δανειστές συνέχισαν γενικά να εισπράττουν τα τοκοχρεολύσια στην ώρα τους. Η χώρα αντιμετώπισε τις συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής με μια σημαντική αναδιανομή πλούτου προς τα κάτω, μέσω της αγροτικής μεταρρύθμισης. Εξακολούθησε, ωστόσο, να δανείζεται και να δαπανά περί το ένα τρίτο των τακτικών εσόδων του προϋπολογισμού για να εξυπηρετεί το χρέος. Επέστρεψε στον κανόνα χρυσού το 1928, πάλι σύμφωνα με τη φιλελεύθερη οικονομική ορθοδοξία και υπό τη φωτισμένη εποπτεία της Κοινωνίας των Εθνών και του ΔΟΕ....Μετά το Κραχ του 1929, περικόπηκαν οι κοινωνικές και αναπτυξιακές δαπάνες, αλλά συνεχίστηκε η πληρωμή του χρέος σε χρυσό.... Όταν το χρυσάφι τελείωσε, ο Βενιζέλος κήρυξε επιλεκτική στάση πληρωμών στους δανειστές, το 1932 και υποτίμησε τη δραχμή.....Μόλις εγκαταλείφθηκε ο κανόνας χρυσού, η οικονομία ανέκαμψε γοργά. Τότε, όπως και σήμερα, η πρόσδεση της χώρας σ’ ένα νομισματικό σύστημα την οδήγησε στην εξαθλίωση.

[35] Η μελέτη της Mackisney ( βλ. βιβλιογραφία), προτείνει τις ακόλουθες οκτώ αναπτυξιακές ανταγωνιστικές δραστηριότητες για την Ελλάδα : 1) παραγωγή γενόσημων φαρμάκων, 2) υδατοκαλλιέργειες, 3) ιατρικός τουρισμός, 4) φροντίδα ηλικιωμένων, 5 ) μεταφορές cargo, 6) διαχείριση αποβλήτων, 7) τρόφιμα, 8) κλασσική εκπαίδευση. Πρόσφατη μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου ( Ι. Καλογήρου) και του Ι.Ο.Β.Ε. του Σ.Ε.Β. ( Άγγ. Τσακανίκας), προτείνει  αντίστοιχα τις ακόλουθες οκτώ παραγωγικές δραστηριότητες :  1) τρόφιμα, 2) βιο-αγροδιατροφή, 3) παραγωγή και εξοικονόμηση ενέργειας, 4) περιβαλλοντική βιομηχανία, 5) κλωστοϋφαντουργία και ένδυση, 6 ) κατασκευές και δομικά υλικά, 7) πληροφορική και επικοινωνίες, 8 ) υγεία και συσκευασία. Για το θέμα της περιφερειακής ανάπτυξης βλ. και Θ. Κατσανέβας ( 2009). Η οικονομία και η απασχόληση στις 13 ελληνικές περιφέρειες και περιφερειακή πολιτική. Σταμούλης

( Διακήρυξη, θέσεις)