Ντομινίκ Στροσ Κάν : Η ευρωζώνη δεν μπορεί να ξεπεράσει την κρίση

Ο Ντομινίκ Στρος-Καν θεωρεί ότι το πρόβλημα της Ευρώπης είναι το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας

Απαισιόδοξος για το μέλλον της ευρωζώνης, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον, προβλέποντας κοινωνικές αναταραχές και προβλήματα στη λειτουργία της δημοκρατίας, εμφανίστηκε ο Ντομινίκ Στρος-Καν μιλώντας την Πέμπτη στο Παγκόσμιο Συνέδριο κατά της Κρίσης που διεξάγεται το διήμερο 23-24 Μαΐου στην Αστάνα του Καζακστάν, στο πλαίσιο του Astana Economic Forum, το οποίο διοργανώνεται για έκτη συνεχόμενη χρονιά στην πρωτεύουσα της ασιατικής χώρας.

Μιλώντας σε πάνελ στο οποίο συμμετείχαν μεταξύ άλλων ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Πρόντι και ο κύπριος νομπελίστας οικονομολόγος κ. Χρ. Πισαρίδης, υποστήριξε ότι «η ευρωζώνη δεν διαθέτει ούτε το κατάλληλο πολιτικό προσωπικό ούτε τις δομές για να ξεπεράσει την κρίση». Σύμφωνα με τον ίδιο, «το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι το χρέος αλλά το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας», για την αντιμετώπιση του οποίου απαιτούνται πολιτικές πρωτοβουλίες, τις οποίες οι ευρωπαίοι ηγέτες που έχουν διαχειριστεί την κρίση δεν θέλουν να αναλάβουν φοβούμενοι το πολιτικό κόστος.

Εχοντας μπροστά του μια ταμπλέτα και χωρίς να κάνει χρήση power point, επεσήμανε ότι«από τη στιγμή που ξέσπασε το πρόβλημα χρηματοδότησης του ελληνικού χρέους οι Ευρωπαίοι προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο μεταφέροντας το θέμα από σύνοδο κορυφής σε σύνοδο κορυφής αποφεύγοντας να πάρουν ρίσκο παρά μόνο κάποια αποσπασματικά μέτρα όταν η ευρωζώνη όδευε στον γκρεμό». «Στην πολιτική όμως» τόνισε «πρέπει να παίρνεις ρίσκο. Μπορεί να κερδίσεις αλλά μπορεί και να χάσεις. Δεν μπορεί όμως να περιμένεις να εμφανιστεί μια λύση από μόνη της».

Σύμφωνα με τον πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα αντιμετώπιζε δομικά προβλήματα από τη δημιουργία του, τα οποία βγήκαν στην επιφάνεια με την κρίση της Lehman Brothers. «Από τη σύσταση του ευρώ υπήρχε διαμάχη ανάμεσα στη Γαλλία και στη Γερμανία για το πώς πρέπει να οργανωθεί η ευρωζώνη. Αν και οι δύο χώρες στην ουσία ζητούσαν το ίδιο πράγμα, δηλαδή τη δημιουργία ενός οργανισμού με πραγματική εξουσία που θα πλαισίωνε την ΕΚΤ και θα είχε ως αντικείμενο τον συντονισμό της οικονομικής πολιτικής των χωρών-μελών, για εθνικιστικούς λόγους, οι μεν Γερμανοί επέμεναν στον ορισμό αυστηρών ποσοστών για το έλλειμμα και το χρέος, οι δε Γάλλοι υποστήριζαν ότι προείχε μια οικονομική διακυβέρνηση και όχι αν το έλλειμμα θα ήταν κάτω από το 3% και το χρέος κάτω από το 60%. Στο πλαίσιο της οικονομικής διακυβέρνησης τα ποσοστά αυτά θα μπορούσαν να άλλαζαν ανάλογα με τη  χώρα και την οικονομική συγκυρία» είπε και προσέθεσε ότι «τελικά καταλήξαμε σε μια κακή συνθήκη (σ.σ.: του Μάαστριχτ) η οποία αποδείχθηκε ανεπαρκής να αντιμετωπίσει τα προβλήματα όταν αυτά εμφανίστηκαν».  

Αυτό που ανησυχεί τον Ντομινίκ Στρος-Καν είναι ότι στην παρούσα φάση είναι ακόμη δυσκολότερο για τους ευρωπαίους πολιτικούς να κάνουν αυτό που δεν έκαναν τόσα χρόνια, δηλαδή να παραδώσουν εξουσία σε ένα κεντρικό όργανο που θα αναλάβει να συντονίσει την οικονομική πολιτική της ευρωζώνης. Ανέφερε μάλιστα ως παράδειγμα την τραπεζική ένωση, για την οποία, όπως είπε, «υπάρχουν μόνο λόγια και στην πράξη δεν γίνεται τίποτα». «Η Γερμανία και άλλες χώρες» προσέθεσε «δεν θέλουν να προχωρήσει για εθνικιστικούς λόγους. Οι πολιτικοί αρχηγοί πάντα ήταν απρόθυμοι να παραδώσουν εξουσία στις Βρυξέλλες. Και σήμερα είναι πιο δύσκολο από ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο» ανέφερε και τόνισε ότι «χωρίς ισχυρή κεντρική εξουσία η Ευρώπη δεν μπορεί να ξεπεράσει τα προβλήματά της». Ως εκ τούτου εκτιμά ότι «η ευρωζώνη θα σέρνεται με αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια, κάτι που θα φέρει κοινωνικές αναταραχές και θα έχει επιπτώσεις στη δημοκρατία»

b 4