Κανείς, πλέον, δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι το υπέδαφος της Ελλάδας είναι γεμάτο από τεράστιες ποσότητες ορυκτού πλούτου. Αυτό που μέχρι πρόσφατα κινούνταν στην σφαίρα της συνομοσιολογίας και των “υπερβολικών σεναρίων” έπαψε να υφίσταται, μετά τις πρώτες επίσημες ανακοινώσεις της Νορβηγικής εταιρείας που σάρωσε μερικές, μόνο, περιοχές της Δυτικής Ελλάδας, οι οποίες επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ιδιαίτερα μεγάλων αποθεμάτων υδρογονανθράκων στη χώρα μας.
Σήμερα πλέον δεν μιλάμε για το αν στην Ελλάδα υπάρχουν οι υδρογονάνθρακες σε ποσότητες εκμεταλλεύσιμες, αλλά για το ποιος θα είναι εκείνος που θα καρπωθεί αυτόν τον πλούτο. Πριν 4 χρόνια η χώρα έμπαινε σε μια πορεία που θα αποδεικνύονταν καταστροφική, αλλά τι σύμπτωση, την ίδια περίοδο ξεκινούσε η κουβέντα, πρώτα σε επιλεγμένες εκπομπές της τηλεόρασης και στη συνέχεια σε επίπεδο κυβέρνησης, για τη διαδικασία έρευνας για πιθανά ενεργειακά αποθέματα.
Μετά την θέσπιση του νομικού πλαισίου για την έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στη χώρα μας αλλά και τη συμμετοχή μιας από τις μεγαλύτερες εταιρίες στο
ν κόσμο στον τομέα της αναζήτησης κοιτασμάτων, φτάσαμε στις πρώτες επίσημες ανακοινώσεις, οι οποίες προετοιμάζουν την αλλαγή της εικόνας της Ελλάδας στο κεφάλαιο “Παραγωγής Ενέργειας” για τις επόμενες δεκαετίες. Είναι πλέον γεγονός ότι η πορεία της χώρας μας ετοιμάζεται να αλλάξει.
Αυτό το θετικό, για εμάς, γεγονός, όμως, είναι ίσως και το μεγάλο πρόβλημά μας. Για ποιο λόγο; Μα επειδή ακριβώς την ίδια χρονική στιγμή η Ελλάδα μπήκε στη διαδικασία των μνημονίων και κατά συνέπεια, αν λάβουμε και την περίπτωση του Δουβλίνο 2, στη διαδικασία της δημογραφικής αλλοίωσης - εκκένωσης του Ελληνικού πληθυσμού, με απώτερο στόχο τη διάλυση της χώρας, ως ενιαία κρατική οντότητα.
Είμαστε στο κρίσιμο σημείο όπου τα αποτελέσματα από την ένταξή μας στην ευρωζώνη γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρα. Μια πορεία που θα έχει ως συνέπεια τη διάλυση της περιοχής, την αφαίρεση των τίτλων ιδιοκτησίας από τα ελληνικά χέρια, είτε πρόκειται για δημόσια, είτε για ιδιωτική.
Ο μηχανισμός που τόσο περίτεχνα έστησε η Γερμανία, με τους έτερους δυο τρεις «αφελείς» μεγάλους εταίρους της , ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, στόχευε στο να οδηγήσει στην αρπαγή και στην κατάκτηση μεγάλων τμημάτων της ιδιοκτησίας, με νομικά και οικονομικά μέσα, και έως τώρα δείχνει να έχει φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Η Γερμανία μπορεί να ελπίζει να έχει στο μέλλον τη δική της αυτάρκεια σε ενέργεια, κάτι που επιδιώκει εδώ και δεκαετίες και να ανεξαρτητοποιηθεί από την Ρωσία.
Η αλήθεια είναι ότι οι αντιθέσεις που δημιουργούνται στον ευρύτερο χώρο της ευρωζώνης χτυπάνε το καμπανάκι στη Γερμανία, η οποία από την μια ετοιμάζεται για μια πιθανή διάλυση, με έντονες αρνητικές συνέπειες, γι αυτό και μαζεύει χρυσό, από την άλλη όμως χρειάζεται χρόνο για να επισπεύσει την μεταβίβαση των ελληνικών τίτλων, μια διαδικασία που αργεί γι αυτούς.
Παράλληλα, είναι και άλλα γεγονότα τα οποία έρχονται να περιπλέξουν περισσότερο την κατάσταση, με τις αναμενόμενες αντιδράσεις από την πλευρά των Αμερικανών και του Ισραήλ, που είδαν μέσα σε λίγο χρόνο να αποσταθεροποιούνται τα καθεστώτα με τα οποία είχαν εδώ και δεκαετίες «καλές» σχέσεις.
Ακόμη, έχουν αλλάξει και οι σχέσεις Ρωσίας και ΗΠΑ που μοιάζουν να συνεργάζονται αρκετά καλά, ώστε να προετοιμάζουν τη διάλυση της Τουρκίας και τον επαναπροσδιορισμό των σφαιρών επιρροής στη Μέση Ανατολή.
Το μεγάλο στοίχημα της Γερμανίας με τον χρόνο έχει, όμως, να κάνει και με τα εδώ ενεργούμενά της, τα οποία δραστηριοποιούνται σε επίπεδο Ελληνικής κυβέρνησης και κατ επέκταση σε επίπεδο ελληνικής Βουλής.
Η φτωχοποίηση και η εξάντληση του ελληνικού λαού, με στόχο την αρπαγή των τίτλων ιδιοκτησίας, ροκανίζουν γρήγορα την πολιτική πρόσοδο, που έχουν στο ξεκίνημά τους, οι κυβερνήσεις από το 2010. Παράλληλα, η φθορά του πολιτικού προσωπικού γίνεται τόσο γρήγορα που είναι αμφίβολο αν θα καταφέρουν να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο.
Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να συνεχίσουν την διάλυση της χώρα μας, και αυτός δεν είναι άλλος, από το να δημιουργηθούν, έστω και προσωρινά, πολιτικά σχήματα, που θα παραπλανήσουν τον Έλληνα πολίτη, ο οποίος ψάχνει για αλλαγή. Η πρώτη προσπάθεια πέτυχε, όταν ο κόσμος τον Μάη του 2012 πίστεψε για μια στιγμή ότι έχει αποτινάξει τους εφιάλτες. Αυτό βέβαια που δεν περίμενε ήταν ότι οι Γερμανοί είχαν καπαρώσει το σύνολο των ηγεσιών των κομμάτων που θα έστελνε στην Βουλή, καταβαραθρώνοντας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΧΑ, ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ άγγιξαν το 50%. Στη συνέχεια βέβαια ο κόσμος συνειδητοποίησε ότι η προδοσία ήταν συνολική, με τη στάση που τήρησαν, είτε συμμετέχοντας άμεσα στη κυβέρνηση, είτε παραμένοντας σε λεκτικές αντεγκλήσεις, παίζοντας θέατρο εν ολίγοις, ενώ η καταστροφή της οικονομίας, της υγείας, της παιδείας προχωράνε με βήμα ταχύ.
Γνωρίζουν οι Γερμανοί ότι και αυτών των κομμάτων η πρόσοδος τελειώνει και χρειάζονται ακόμη περισσότερο χρόνο. Ήδη ο κόσμος ψάχνει να εντοπίσει κόμματα που αντιτίθενται στην ευρωζώνη, κόμματα που δημιουργούνται και δεν εκπροσωπούνται στη Βουλή. Είναι πλέον πολύ πιθανό να υπάρξει στις επόμενες εκλογές μια μεγάλη μετατόπιση του εκλογικού σώματος, όπως ακριβώς τον Μάη του 2012, προς τους κομματικούς μηχανισμούς που τοποθετούνται ξεκάθαρα υπέρ της εξόδου της χώρας από τη ζώνη του ευρώ και δεν αρκούνται στο να αυτοπροσδιορίζονται γενικά και αόριστα μόνο ως αντιμνημονιακά.
Εδώ είναι το κομβικό σημείο όπου δεν θα πρέπει να μας παραξενέψει τίποτα. Όλες τις εφεδρείες πλέον θα τις ρίξουν στη μάχη. Ποτάμια και παραπόταμοι, Ελιές και Οχιές, θα κληθούν να κερδίσουν τη χαμένη συμπάθεια των Ελλήνων, ώστε να τον αποπροσανατολίσουν και να ανανεωθεί ο χρόνος των υποταγμένων στις εντολές των Γερμανών, μέχρι την οριστική διάλυση.
Τα ΜΜΕ που μέχρι τώρα αρκούνταν να κερδίζουν χρόνο, τώρα θα πρέπει να τα δώσουν όλα για όλα. Γνωρίζουν πολύ καλά οι ιδιοκτήτες τους ότι αν κάτι στραβώσει δεν θα πάνε για εσχάτη προδοσία μόνο όσοι φωνάζουν στη Βουλή εδώ και 4 χρόνια ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ, αλλά και οι ίδιοι που είχαν συμπαραταχθεί με τον εχθρό. Στις πιθανές δίκες θα είναι «πρώτο τραπέζι πίστα».
Για τον Έλληνα, που βλέπει να του τελειώνει ο χρόνος, δεν έμειναν και πολλά πράγματα για να κάνει από εδώ και πέρα. Η επιλογή για έξοδο από την ευρωζώνη και η απόκτηση της δυνατότητας να μπορεί να χαράσσει εθνική οικονομική πολιτική, είναι μονόδρομος.
Σήμερα του φτιάχνουν το Ποτάμι του Θεοδωράκη, αύριο τον Καιάδα του Κοκού, μεθαύριο κάτι άλλο. Όλοι τους έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Η παραμονή στο ευρώ για την ολοκλήρωση της εγκατάλειψης της Ελλάδας από τους Έλληνες, με παράλληλη αρπαγή των τίτλων ιδιοκτησίας.
Στα ενεργούμενα των Γερμανών οι Έλληνες το πρώτο που έχουν να κάνουν, για να μπορέσουν να εφαρμόσουν τα όποια αναπτυξιακά προγράμματα, είναι να επιλέξουν κόμματα που θα προτάσσουν το εθνικό νόμισμα. Η Δραχμή είναι μονόδρομος.
Ο Θανάσης Παπαδημητρίου είναι στέλεχος του Πατριωτικού Κοινωνικού Κινήματος που συνεργάζεται με τη ΔΡΑΧΜΗ, Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου