Αυτή η Ευρώπη των αγορών -και όχι των λαών- έχει αρχίσει να δημιουργεί μια νέα γενιά πολιτικών. Το χαρακτηριστικό τους: Νέοι, ωραίοι, πολύ σοσιαλιστές, υπέρμαχοι του κοινωνικού κράτους, αποφασισμένοι για ρήξεις…
Όσο όμως ανεβαίνοντας πλησιάζουν την κορυφή, επιδίδονται σε κάτι οβίδιες μεταμορφώσεις που εκπλήσσουν ακόμα και τους χαμαιλέοντες.
Ο Μανουέλ Βαλς, ο δημοφιλής και σοσιαλιστής αστέρας της πολιτικής σκηνής της Γαλλίας, είναι ο εκλεκτός του Φρανσουά Ολάντ (εκείνου, ντε, που θα έσπαγε τα μούτρα της Μέρκελ) για τη θέση του πρωθυπουργού. Ακόμα και όταν αναλάμβανε τα ηνία της δεύτερης οικονομίας της Ευρωζώνης ορκίζονταν πως θα τιμήσει τις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις της Γαλλίας αλλά θα επιτύχει τη δημοσιονομική εξυγίανση της χωρίς να πλήξει το κοινωνικό της μοντέλο.
Όλοι περίμεναν να δουν το θαύμα τού πως κάνεις ομελέτα χωρίς να σπας αυγά, ώσπου προχθές, παρουσιάζοντας το σχέδιό του για τη μείωση των δημοσίων δαπανών κατά 50 δισ. ευρώ στο χρονικό διάστημα από το 2015 μέχρι τη λήξη της θητείας του, το 2017, αποκάλυψε πως θα περικοπούν 10 δισ. ευρώ από τον τομέα της Υγείας και άλλα 11 δισ. ευρώ από τις ευρύτερες δαπάνες του κοινωνικού κράτους. Στο μεταξύ παραμένει σε ισχύ το υφιστάμενο μέτρο του παγώματος των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων…
Αυτό φυσικά χαροποίησε τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ελπίζει ότι θα είναι ο πρώτος που θα κάνει ομελέτα χωρίς να σπάσει αυγά… Δηλαδή θα καταργήσει τα μνημόνια χωρίς να καταγγείλει τη συνθήκη του Μάαστριχτ που τα προϋποθέτει, για όποιον θέλει να είναι στο ευρώ.
Σημείωση: Το παραπάνω σχόλιο διαβάζεται καλύτερα υπό τους ήχους του τραγουδιού «Working Class Hero» του Τζον Λέννον, που λέει: «Υπάρχει χώρος και για σένα στην κορυφή. Πρώτα όμως πρέπει να μάθεις πως θα χαμογελάς καθώς θα σκοτώνεις, ώστε να μοιάσεις με τους άλλους τύπους εκεί πάνω…»
Δημήτρης Βάρος
Για τη «Δραχμή»
Πηγή: http://goo.gl/wfvZze
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου