Πολ Σίγκερ, ο γύπας της Αργεντινής, της Ελλάδας και του κόσμου όλου

Ο Πολ Σίνγκερ είναι το μεγάλο αρπακτικό του καζινο-καπιταλισμού, ο γύπας των αγορών που ηδονίζεται να καταστρέφει χώρες, να τις αρμέγει κερδοσκοπώντας ασύστολα μέσα από τις "διευκολύνσεις"και υπο την ένοχη-ανοχή της νέας τάξης πραγμάτων. 

Πρόκειται για έναν αδίστακτο αρχικλεφταρά που η θέση του θα πρέπει να ήταν στη φυλακή και όχι μόνο. Γιατί αν δεν είναι κλέφτης κάποιος που σκοπίμως επιδιώκει κερδη της τάξης των 1000-2000%, τότε, ο ορισμός της κλεψιάς και της βαρύτατης απάτης, χρήζει αλλαγής. 

Ο εκλαμπρότατος κύριος Σίνγκερ, 69 ετών σήμερα, είναι ένας αχόρταγος δισεκατομμυριούχος με 25 δις δολάρια υπό διαχείριση και περίπου 300 υπαλλήλους.  Χρηματοδοτεί τους Ρεπουμπλικανούς, είχε στηρίξει χωρίς όρια τον Μιτ Ρόμνεϊ και όπως γράφει ο δημοσιογράφος Γκρεγκ Πάλαστ, είναι ένας από τους γύπες που αφού κερδοσκόπησαν πάνω στο πτώμα της Ελλάδας, τώρα πετούν για άλλη μια φορά προς αυτό της Αργεντινής.

Ο Σίνγκερ είχε «διασώσει» από την χρεοκοπία την εταιρία Owens Corning στο Κονγκό η οποία παρήγαγε ασβέστη. Ο «γύπας» έβγαλε εκατομμύρια από την «διάσωση» ενώ δεκάδες εργαζόμενοι πάσχουν από ασβέστωση – μια ασθένεια που πλήττει τον πνεύμονα. Η εταιρία αναγκάστηκε να πληρώσει χιλιάδες δολάρια σε αποζημιώσεις όμως ο Σίνγκερ ασκώντας πιέσεις στην πολιτική ηγεσία μείωσε τις αποζημιώσεις σε ψίχουλα.

Μετά ο Πολ Σίνγκερ πήγε στο Περού. Με μια πονηρή δημοσιονομική κίνηση πήρε τον έλεγχο ολόκληρου του οικονομικού συστήματος της χώρας. Όταν ο Πρόεδρος του Περού, Αλμπέρτο Φουτζιμόρι, αποφάσισε να το σκάσει  από τη χώρα πριν τον συλλάβουν για σειρά δολοφονιών, ο Σίνγκερ του έδωσε διέξοδο ενώ εκείνος του το ανταπέδωσε δίνοντάς του 58 εκατομμύρια δολάρια.

Η Ελλάδα δε θα μπορούσε να απουσιάζει απο τις "φιλοπρόοδες" δραστηριότητες του κορακιού. Στο κούρεμα των ομολόγων μας το 2012, ο σπουδαίος αυτός "κύριος" και ο συνάδελφός και όμοιός του Κεν Ντάρτ, δε δέχτηκαν τη συνολική ρύθμιση. Απαίτησαν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την ελληνική κυβέρνηση να αποπληρωθούν στο σύνολο των ομολόγων τους αλλιώς θα τίναζαν την συμφωνία στον αέρα και μαζί της την ελληνική και κατ’ επέκταση την ευρωπαϊκή οικονομία. Και πληρώθηκαν μέχρι το τελευταίο δολάριο.Φυσικά τα ελληνικά ομόλογα που είχαν στα χέρια τους τα είχαν αγοράσει στο υποπολλαπλάσιο της τιμής τους και τελικά αποκόμισαν τεράστια κέρδη, οι λεβέντες.

Το 2012 η αμερικανική κυβέρνηση περιέργως απαγόρευσε δικαστικά στον «γύπα» να χτυπήσει την Αργεντινή. Ο Σίνγκερ διεκδικούσε χρήματα δανείου που είχαν δοθεί στην Αργεντινή επί προεδρίας Ρήγκαν και αργότερα διακανονίστηκε. Όμως εκείνος ήθελε να αποπληρωθεί στο δεκαπλάσιο από ότι πληρώθηκε ύστερα από τον διακανονισμό. Η αμερικανική κυβέρνηση θεώρησε ότι οι κινήσεις του Σίνγκερ βάζουν σε κίνδυνο το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Οι Ρεπουμπλικάνοι προσπάθησαν να ξεκινήσουν διαδικασίες στο Κογκρέσο για αυτή την κίνηση του Ομπάμα, όμως δεν είχαν την Wall Street και τις ελβετικές τράπεζες (που είχαν συμμετάσχει στον διακανονισμό του Ρήγκαν) με το μέρος τους.

Τον ίδιο χρόνο, ο Σίνγκερ παρακολούθησε το αργεντίνικο πλοίο Libertad. Μόλις αυτό έφτασε στην Γκάνα, έπεισε έναν δικαστή- αστεία πράγματα αυτά-να δεσμεύσει το πλοίο και να μην του επιτρέψει να αποπλεύσει μέχρι να πληρωθεί τα χρήματά του. Η Αργεντινή κέρδισε την διαμάχη στο Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας και το πλοίο επεστράφη.

Τα funds που οδήγησαν τώρα την Αργεντινή στο σημερινό πρόβλημα ζητώντας 1,5 δις δολάρια έχουν επικεφαλής την NML Capital – θυγατρική της Elliot Managment Corp. του Πολ Σίνγκερ. Τα κερδοσκοπικά ταμεία αποτελούν το 7% των πιστωτών της Αργεντινής που δεν δέχθηκαν να κουρευτούν τα ομόλογά τους.  

Αντιδράσεις για την εκβιαστική χρεοκοπία

Οι πρώτες αντιδράσεις στην Αργεντινή ήρθαν ήδη από την ώρα που μαθεύτηκε ότι η συμφωνία της κυβέρνησης της χώρας με τα Hedge Funds οδηγείται σε ναυάγιο. Διαδηλωτές από πλήθος εργαζόμενων βρέθηκαν στους δρόμους για να εκδηλώσουν την υποστήριξή τους στην πρόεδρο Κίρχνερ και τις επιλογές της.

Η όλη υπόθεση, προκάλεσε και διεθνείς αντιδράσεις από προοδευτικά κόμματα και οικονομικούς και άλλους φορείς καθώς χαρακτηρίζεται εκβιαστική. Εκατό φορείς με επικεφαλής το Ευρωπαϊκό Δίκτυο για το Χρέος και την Ανάπτυξη, προειδοποιούν, με ανοιχτή επιστολή, που δημοσιεύει η Wall Street Journal, ότι η υπόθεση της Αργεντινής «δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή ως μία μεμονωμένη περίπτωση, αλλά μάλλον ως η έκφραση ενός παγκόσμιου προβλήματος, που επηρεάζει την αποτελεσματική εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

«Η σύγκρουση μεταξύ της Αργεντινής, των ληστρικών funds και του δικαστικού κλάδου των Ηνωμένων Πολιτειών, αναδεικνύει  ένα παγκόσμιο πρόβλημα που επηρεάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα» σημειώνουν οι οργανώσεις τονίζοντας ότι απαιτείται μεταρρύθμιση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Μεταξύ άλλων ζητούν: «Να διασφαλιστεί ότι όλα τα Κράτη - ιδιαιτέρως οι ΗΠΑ - όπου έχουν κατατεθεί παρόμοιες απαιτήσεις, να θεσπίσουν νόμους που να περιορίζουν τις ληστρικές δραστηριότητες των πιστωτών. Να διασφαλιστεί, επίσης, ότι τα Κράτη – οφειλέτες εφαρμόζουν δικονομικές εγγυήσεις που περιορίζουν την ικανότητα των ξένων δικαιοδοσιών να επηρεάζουν την πλήρη εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Να δημιουργηθεί ένας διεθνής μηχανισμός, που θα είναι ουδέτερος και ανεξάρτητος, με στόχο να επιλύει διαφορές που αφορούν την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους και ο οποίος θα βασίζεται στην υποχρέωση των Κρατών να σέβονται, να υπερασπίζονται και να ενισχύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, τόσο στην επικράτειά τους, όσο και εκτός της επικρατείας τους. Ένας τέτοιος μηχανισμός θα πρέπει να είναι ολοκληρωμένος και να δεσμεύει όλους τους πιστωτές».

Σύμφωνα και με το Shiller Institute και τον La Rouche, απόψεις με τις οποίες συφωνούμε και εμείς, κυρίαρχο ζήτημα είναι η επαναφορά σε λειτουργία του νόμου Glass Steagal, ώστε να απαγορευτεί η συνύπαρξη των εμπορικών με τις επενδυτικές τράπεζες,καθώς και ο αυστηρός έλεγχος της διεθνούς κίνησης κεφαλαίων και των φορολογικών παράδεισων. Και φυσικά, καλό θα ήταν ο mister Singer-Vulture να κλεινόταν πίσω απο τα σίδερα κάποιας βαριάς φυλακής.