Πλησιάζει η ετυμηγορία του λαού και δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει λάθη που θα του κοστίσουν την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του. Όσοι ΄σωτήρες΄ και να εμφανίζονται μπροστά του και να ισχυρίζονται ότι θα τον σώσουν ή θα σώσουν την Ελλάδα ένα είναι βέβαιο ότι ο καθένας έχει τη δική του σκοπιμότητα.Είναι καιρός να κατανοηθούν ορισμένες απλές αλήθειες και ορισμένα παράδοξα που ο λαός θα κρίνει και θα τοποθετηθεί αυτόνομα και συνειδητά απέναντι τους.
Αρχικά, είναι αυτονόητο ότι μπορεί να σωθεί η Ελλάδα κάποιων κοινωνικών τάξεων ή φορέων, και να δεινοπαθήσουν οι φτωχότερες και πιο αδύναμες ομάδες του πληθυσμού που θα φορτωθούν στις πλάτες τους τα μέτρα της σωτηρίας. Ανάπτυξη με συρρίκνωση μισθών και καταστρατήγηση όρων εργασίας σημαίνει μεγαλύτερη εξαθλίωση του ελληνικού λαού, αλλά περισσότερο κερδοφόρες επιχειρήσεις.
Έπειτα, πώς είναι δυνατόν να μας σώσουν από το γκρεμό αυτοί που μας οδήγησαν με τις μακρόχρονες πολιτικές τους στο χάος και συγκεκριμένα τα δυο κόμματα που μέχρι τώρα συγκυβερνούν και έχουν εκπρόσωποι τους το θράσος να απειλούν με κατάρρευση την οικονομία και καταστροφή την ελληνική κοινωνία. Ο ελληνικός λαός έχει την ευκαιρία να καταδικάσει και τους δύο για πάντα. Τιμωρία του ενός θα επιτρέψει σε κάποιους να ισχυριστούν ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει μνήμη ούτε κρίση. Έντεχνα προσπαθούν να μας πείσουν ότι μόνο αυτοί έχουν το αντίδοτο της σωτηρίας μας ή μάλλον της διάσωσης των ιδιωτικών τραπεζών και του ελληνικού κεφαλαίου, διότι έχουν ήδη εξαντλήσει την πλειονότητα του ελληνικού πληθυσμού και την έχουν καταδικάσει σε αδιέξοδη λιτότητα.
Καταλαβαίνουν ασφαλώς, αλλά επιμένουν μερικοί πολιτικοί να επενδύουν στον αόριστο φόβο και τις καταγγελίες ανακριβών δηλώσεων προσώπων. Έτσι, πετυχαίνουν από τη μια πλευρά να πεισμώνουν, να κάνουν πιο αποφασιστικούς στους αγώνες τους ψηφοφόρους και από την άλλη πλευρά να διευκολύνουν οριακά πρόσωπα να εκλεγούν ευκολότερα διατηρώντας τα ονόματα τους στην επικαιρότητα τάχα με αρνητικές ή αστήρικτες κριτικές.
Διαδίδονται και από άσχετους πολλά καλυμμένα ψεύδη που δεν συμφωνούν με τις επίσημες στατιστικές, διογκώνονται ή συρρικνώνονται τα στοιχεία για να εξυπηρετήσουν, όπως η πιθανότητα διάλυσης της μεσαίας τάξης που έχει ήδη διαλυθεί ή η πτώχευση της χώρας που ήδη έχει γίνει πραγματικότητα για το λαό.
Δεν γίνεται καμιά συζήτηση για τα καίρια καθημερινά προβλήματα του ελληνικού λαού, όπως είναι η υγεία, η παιδεία, η ανάπτυξη και οι υποψήφιοι πολιτικοί εξαντλούνται σε ανούσια ευφυολογήματα για το € και το χρέος.
Αναπτύσσεται έντονη ανησυχία για το τι θα κάνουμε με το εξωτερικό χρέος, αλλά κανένας για τον τρόπο που θα πάψουμε να δημιουργούμε ελλείμματα και να συσσωρεύουμε εξωτερικά χρέη, όταν η Ε.Ε μας επιβάλλει να λειτουργούμε ως χώρα εισαγωγών, παρά ως χώρα εξαγωγών ακόμα και αγροτικών προϊόντων. Χρειάζεται ισορροπημένη αναδιάρθρωση της παραγωγής και της οικονομίας.
Οι υποσχέσεις, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο τους, κάνουν επιφυλακτικούς τους ψηφοφόρους και τους απομακρύνουν από ολόκληρο τον πολιτικό φορέα που εκπροσωπούν οι υποσχόμενοι. Ο λαός δεν πιστεύει στο μέλλον να έχει καλύτερες μέρες.
Μερικοί ισχυρίζονται ότι ήλθε η ανάπτυξη, αλλά για ποιόν; Αφού δεν διακρίνεται από κανένα. Ο λαός έχει δώσει τη δυνατότητα σε πολλούς λαοπλάνους να κυβερνήσουν, ας τον αφήσουν ανεπηρέαστο να δοκιμάσει και νέα σχήματα όσο οι πολιτικές και οι εξαγγελίες τους εξυπηρετούν τα δίκαια αιτήματα του και στοχεύουν σε κάποια ανάπτυξη, έστω κι αν μακροπρόθεσμα αναγκαστεί να κάνει νέες θυσίες και να πάρει διαφορετικές αποφάσεις.
Δημιουργεί έντονο προβληματισμό η απουσία ενότητας των αντιμνημονιακών αριστερών κομμάτων στην πράξη. Άμεσος στόχος για το λαό είναι σήμερα η απαλλαγή από τα μνημόνια και τις συναφείς αντιλαϊκές συμβάσεις. Πρωταρχικό είναι να απαλλαγεί ο λαός μας πρώτα από αυτά ακολουθώντας διαφορετικούς δρόμους και στη συνέχεια να μπουν νέοι συνεχείς στόχοι για καταδίκη ή περιορισμό των δυνάμεων που μας οδηγούν εκεί. Όποιος και στο βαθμό που μπορεί από τα ποσοστά του να επιβάλλει μετά τα πάντα.
Με το πρόσχημα των απώτερων στόχων καταδικάζεται οποιαδήποτε προσπάθεια των αριστερών δυνάμεων που έχουν την ευκαιρία να έχουν το πρώτο χέρι στις εξελίξεις. Δεν μπορεί να γίνει κατανοητό και αποδεκτό, γιατί οι αριστεροί σχηματισμοί δεν έχουν ενιαίο μέτωπο εστιασμένο σε ορισμένα σημεία, ώστε οι φιλολαϊκές δυνάμεις να αποτελέσουν πρωτοπορία και δύναμη αλλαγής για τον τόπο μας. Μάλιστα, ορισμένοι εξομοιώνουν την αριστερά με τις αποδεδειγμένα αμαρτωλές συντηρητικές δυνάμεις του παρελθόντος και ασκούν πανομοιότυπη, αδικαιολόγητη κριτική. Είναι λυπηρό εκπρόσωποι ενός κόμματος, να επιτίθενται φραστικά εναντίον συντρόφων τους, που δεν έχουν και καμιά ευθύνη για το παρελθόν, στις περισσότερες προεκλογικές συζητήσεις και να αποκόβονται από το λαό. Παρουσιάζονται διαιρεμένοι, επιζητούν φραστικά την ενότητα των λαϊκών δυνάμεων, αλλά εκφράζονται ως αντίπαλοι και πραγματοποιούν χωριστές εκδηλώσεις.
Νίκος Φακιολάς, Δρ.κοινωνιολογίας
τ. Δ/ντής Ερευνών ΕΚΚΕ, Παν/κός
Πηγή: http://goo.gl/v4HBsM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου