Τα τελευταία απομεινάρια της βαρειάς βιομηχανίας στην Ελλάδα καταρέουν υπο την ανελέητη πολιτική της ύφεσης, της συρίκνωσης των κατασκευών, του υπερτιμημένου ευρώ και του υψηλού κόστους του ρεύματος που την καθιστά μη αναταγωνιστική σε σχέση με ότι ισχύει σε άλλες χώρες. Ο κλάδος χαλυβουργίας, εξαϋλώνεται αφού οι ελληνικές παραγωγικές μονάδες αδυνατούν να κρατήσουν ανοικτά τα εργοστάσια, αφήνοντας άνεργους χιλιάδες εργαζ'όμενους. Η απόφαση της Viohalco να προχωρήσει μέχρι τον Ιούλιο στην απορρόφηση της Σιδενόρ, προκειμένου να μπορέσει με υφιστάμενα διαθέσιμα να χορηγήσει 25 εκατ. ευρώ (μέσω αυξήσεων κεφαλαίων) στα 2 εργοστάσια χάλυβα σε Αλμυρό και Θεσσαλονίκη διαφορετικά θα βάλουν «λουκέτο», δείχνει πλέον ότι έχει ξεκινήσει η αρχή του τέλους για έναν από τους πιο ιστορικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας.
Είχε προηγηθεί τη Μεγάλη Εβδομάδα η απόφαση της Χαλυβουργικής για νέα εθελουσία έξοδο των εργαζομένων. Να σημειώσουμε ότι στη Χαλυβουργική συμφερόντων της οικογένειας Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου το χαλυβουργείο είναι κλειστό από τον Ιούνιο του 2012. Εντούτοις, η διοίκηση πληρώνει κανονικά μισθούς και εισφορές στους εργαζομένους. Η Χαλυβουργική προχώρησε σε πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου το 2013 που αφορούσε 148 εργαζομένους δίνοντας, εκτός από τις νόμιμες αποζημιώσεις, και 15 μισθούς. Τώρα επιλέγει πάλι πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου 100 εργαζομένων, κυρίως από το χαλυβουργείο, παρέχοντας τα ίδια κίνητρα με την πρώτη εθελουσία. Τα δύο ελασματουργεία δούλεψαν μόνο 23 μέρες το 2013 και 28 μέρες το 2014.
Το δεύτερο πρόγραμμα είχε ανακοινωθεί από τον Απρίλιο του 2014 στους εργαζομένους με εφαρμογή τον Σεπτέμβριο του 2014, αλλά πήρε παράταση για τον Απρίλιο του 2015. Η Χαλυβουργία Ελλάδος (όμιλος Νίκου Μάνεση) έχει κλείσει το εργοστάσιο του Ασπροπύργου και διατηρεί με μία βάρδια (νυκτερινή 22.00-6.00) τη δεύτερη μονάδα στον Βόλο. Η εσωτερική ζήτηση χαλυβουργικών προϊόντων κατακρημνίστηκε μετά το 2009. Από 2,1 εκατ. τόνους το 2009 υποχώρησε το 2013 στους 385.000 τόνους.
Επίσης, η κυβέρνηση το 2010 για να αντιμετωπίσει το δημοσιονομικό πρόβλημα επέβαλε υψηλούς Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης στην ενέργεια και παράλληλα η ΔΕΗ, μη μπορώντας να προσαρμόσει τα λειτουργικά της κόστη στην κρίση, αύξησε με μονομερείς ενέργειες τα τιμολόγια. Ετσι το κόστος ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου για όλες τις ενεργοβόρες μονάδες της χώρας εκτινάχθηκε.
Οι υποσχέσεις της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου για μείωση στα τιμολόγια ρεύματος και φυσικού αερίου δεν υλοποιήθηκαν ποτέ -εκτός από μια μεταβατικού χαρακτήρα μείωση των τιμολογίων της ΔΕΗ- και οι τρεις εταιρείες τα τελευταία χρόνια καταγράφουν σωρευτικές ζημίες άνω των 700 εκατ. ευρώ και συνολικό τραπεζικό δανεισμό για τις επιχειρήσεις που ξεπερνούν το 1,3 δισ. ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου