Πύρειος νίκη των αρπακτικών στην Αργεντινή που εκμεταλλεύτηκαν τη διάσπαση της δημοκρατικής κεντροαριστεράς

 

Του Θεόδωρου Κατσανέβα

Το σαράκι της πολυδιάσπασης των δημοκρατικών δυνάμεων της πατριωτικής κεντροαριστεράς με τη βοήθεια του ξένου παράγοντα χτύπησε και την Αργεντινή, το τελευταίο οχυρό αντίστασης απέναντι στη διεθνή πλουτοκρατία των αρπακτικών της δύσης. Η διάσπαση των Περονιστών- Kirtsenists ενισχύθηκε με κάθε δυνατό μέσο από τα κοράκια των διεθνών αγορών,τα περιώνυμα Funds και άνοιξε το δρόμο για μια οριακή ήττα το κόμμα  των Κίρτσνερ που τόλμησαν να τα βάλλουν με το  διεθνή καζινο-καπιταλισμό, να κυβερνήσουν δημοκρατικά τη μεγάλη αυτή χρόνια για δώδεκα συνεχόμενα χρόνια και να τη βγάλουν από την απέραντη φτώχεια που την είχε οδηγήσει η σύνδεση του νομίσματος τους του πέσος με το δολάριο.Αλλά η νίκη αυτή των εκπροσώπων των κορακιών θα είναι μια Πύρειος νίκη όπως θα δούμε οιο κάτω.

Ο διάδοχος στο κόμμα της  Κριστίνας Φερνάντες Κίρτνερ, η οποία δεν είχε δικαίωμα από το Σύνταγμα να διεκδικήσει τρίτη θητεία, Ντανιέλ Σκόλι έλαβε το 49% των ψήφων έναντι 51% του κεντροδεξιού Μαουρίσο Μάκρι. Η νίκη του τελευταίου οφείλεται στην υποστήριξη που του προσέφερε ο πρώην Υπουργός της Κίρτσνερ Σέτζιο Μάσα, ο οποίος στις πρόσφατες εκλογές  που προηγήθηκαν στις 25/10/2015 για να αναδείξουν τους δύο αντιπάλους είχε λάβει 22%. Συνολικά μαζί με τον ομοϊδεάτη του στους «Κίρτσενιστς» Ντανιέλ Σκόλι, ο οποίος στις ίδιες εκλογές είχε λάβει 37,5% και προηγείτο στην κούρσα, έναντι 34,5 του Μάκρι, οι δύο διάδοχοι των Κίρτσνερ έλαβαν 68%.  Αλλά η προφανώς ποδηγετούμενη διάσπαση του κόμματος που υπέστη τεράστιο πλήγμα στην κρίσιμη σημερινή περίοδο για τη χώρα από την απουσία της Κριστίνας Κίρτσνερ, οδήγησε στη μοιραία ήττα.

Ο Μαουρίτσιο Μάκρι είναι μόλις ο τρίτος μη Περονιστής ηγέτης που θα αναλάβει τα ηνία της χώρας μετά το τέλος της χούντας το 1983. Έχει δεσμευθεί να ενισχύσει τους θεσμούς, να υιοθετήσει πολιτικές πιο φιλικές προς τις επιχειρήσεις χωρίς να πλήξει τους πιο φτωχούς, να καταλήξει σε συμφωνίες με τους ξένους πιστωτές και να οδηγήσει την εξωτερική πολιτική της Αργεντινής μακριά από τη Βενεζουέλα και το Ιράν και πιο κοντά στις ΗΠΑ. Παράλληλα, έχει δεσμευθεί να άρει τους περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων και το εμπόριο και να καταργήσει τη  φορολογίας στις εξαγωγές σιτηρών, να περιορίσει τις επιδοτήσεις στην ενέργεια και στα μέσα μεταφοράς.

Ο μακρύς δρόμος του Μάκρι όμως δε διαφαίνεται  εύκολος αφού δε διαθέτει την πλειοψηφία στο Κογκρέσο και η οριακή εκλογική του νίκη ήταν αποτέλεσμα  της διάσπασης των αντιπάλων του. Δεν αποκλείεται να αποδειχτεί Πύρειος νίκη. Οι τελευταίοι αναμένεται να ανασυνταχθούν και να επανασυσπειρωθούν, ιδιαίτερα μάλιστα αν ο νέος κεντροδεξιός Πρόεδρος της χώρας ακολουθήσει αντεθνικές και αντιλαϊκές πολιτικές. Προφανώς «εκεί είναι Αργεντινή δεν είναι παίξε γέλασε όπως η Ελλάδα».