Οι Γύπες του καζινο-καπιταλισμού και οι φορολογικοί παράδεισοι

Θεόδωρος Κατσανέβας

Τις μέρες αυτές έχουμε την «τιμή» να μας επισκέπτονται στην αθήνα οι μέγιστοι Γύπες του διεθνούς καζινο-καπιταλισμού με επικεφαλείς τους Πόλσεν και Ουότσον, οι οποίοι υφάρπασαν από την ΠΦΑ τις ελληνικές τράπεζες έναντι πινακίων φακής. Με την ευκαιρία αυτή, παρουσιάζουμε συνοπτικά εδώ, το μεγάλο ζήτημα των φορολογικών παράδεισων πίσω από τους οποίους κρύβονται οι Γύπες, επιβάλλοντας ένα υπερσύστημα «νόμιμης» κλοπής στην παγκόσμια οικονομία, την οποία βυθίζουν σε αλεπάλληλες κρίσεις.αφού τα υπεκέρδη που αποκομίζουν προέρχονται από το χρηματιστηριακό τζογάρισμα και όχι από την πραγματική οικονομία.

Ο Γάλλος οικονομολόγος, Γκαμπριέλ Ζουκμάν, αποκάλυψε ότι, σε έξι μόνο φορολογικούς παράδεισους, μεταξύ των οποίων το Λουξεμβούργο, η Ελβετία και τα νησιά Κέϊμαν, κρύβεται το αστρονομικό ποσό των 4,7 τρισεκατομμυρίων  ευρώ. Το ποσό αυτό αντιπροσωπεύει το 8% του παγκόσμιου πλούτου, είναι αφορολόγητο και προέρχεται από διάφορες δραστηριότητες, νόμιμες όπως χρηματιστηριακές συναλλαγές ή παράνομες όπως η διακίνηση ναρκωτικών, κλπ.

Σύμφωνα με την έρευνα του νεαρού οικονομολόγου, στην οποία αναφέρθηκε με θαυμασμό ο Πωλ Κρούγκμαν, το ποσό αυτό είναι κρυμμένο σε funds και είναι στην πραγματικότητα μεγαλύτερ,ο αφού δε  συμπεριλαμβάνει  ασφάλειες ζωής, πολυτελή σκάφη, σαλέ, πολύτιμα έργα τέχνης, κάτι που θα εκτόξευε το ποσοστό στο 11% του παγκόσμιου πλούτου.

Εξυπακούεται ότι τα ποσά που κρύβονται στο σύνολο των δεκάδων ή και εκατοντάδων φορολογικών παράδεισων, αρκετοί από τους οποίους βρίσκονται μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις ΗΠΑ, είναι υπερπολλαπλάσια. Έτσι εξηγείται γιατί οι περισσότερες χώρες του κόσμου παρουσιάζουν ελλείμματα στο ισοζύγιο εξωτερικών τους πληρωμών. Το ίδιο αυτό γεγονός εξηγεί τα βαθύτερα αίτια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αφού τα κεφάλαια αυτά παραμένουν ακινητοποιημένα και παράλληλα διευρύνουν το τεράστιο χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς.

Οι έξι φορολογικοί παράδεισοι με τα 4,7 τρισ. ευρω-φαντάσματα, είανι οι εακόλουθοι : 1)Ελβετία 1.800 δισ. ευρώ, 2)Σιγκαπούρη 750 δισ.,3) Χονγκ Κονγκ 750 δισ.,4)Λουξεμβούργο 500 δισ.,5) Μπαχάμες 500 δισ.,6) Νησιά Κέιμαν 500 δισ. ευρώ

Σύμφωνα με τον Ζουκμάν, το 80% των χρημάτων που βρίσκονται στο εξωτερικό δεν έχει δηλωθεί ποτέ στην εφορία, κάτι που προκαλεί μία «αιμορραγία» της τάξεως των 120 δισ. ευρώ το χρόνο για τα κράτη, από τα οποία δραπετεύουν τα χρήματα, στα πλαίσια της πονηρής παγκοσμιοποίησης και της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων και τελικά ευνοεί κατάπτυστα τους υπερπλούσιους,τους θρασείς και απατεώνες κηφήνες που έχουν πάρει το απάνω χέρι στη σύγχρονη διεθνή οικονομία.

Η δυνατότητα αυτής της νόμιμης κλοπής, διευκολύνθηκε όταν ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ Αλαμ Γκρίσπαν, επι εποχής Μπιλ Κλίντον, κατήργησε το νόμο Glass Steagal του Φραγκλίνου Ρούσβελτ που δεν επέτρεπε τη συγχώνευση των εμπορικών με τις επενδυτικές τράπεζες, με συνέπεια οι τελευταίες να χρησιμοποιούν διάφορα πολύπλοκα και νεφελώδη δήθεν επενδυτικά προϊόντα, χαλιναγωγώντας και κερδοσκοπώντας παράλληλα στα διεθνή χρηματιστήρια. 

Έτσι, ολόκληρος ο  πλούτος που παράγει μια χώρα μεσαίου μεγέθους, μπορεί να παιχτεί μέσα από το σπεκουλάρισμα των αετονύχηδων που κερδοφορούν ανεξέλεγκτα σε βάρος της παραγωγής και της εργασίας. Πρόκειται για την οικονομία της φούσκας του καζίνο –καπιταλισμού, ο οποίος αν δεν παταχθεί στο άμεσο μέλλον, η διεθνής οικονομία θα βιώνει ισχυρές κρίσεις με περαιτέρω φτωχοποίηση των αδύνατων χωρών και μεγάλη διεύρυνση των εισοδηματικών ανισοτήτων.

Σύμφωνα με άλλη έρευνα που χρηματοδοτήθηκε μάλιστα από μεγάλες τράπεζες διεθνώς και δημοσιεύτηκε στον Economist, η αξία των ημερήσιων χρηματιστηριακών συναλλαγών παγκοσμίως ανέρχεται σε 50 δις δολάρια, έναντι μόλις 5 δις. δολ. της αξίας των ημερήσιων παγκόσμιων συναλλαγών για αγαθά και υπηρεσίες.

Αυτό σημαίνει ότι, ο κύκλος εργασιών και τα κέρδη του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, της οικονομίας του τζόγου και του καζινο-καπιταλισμού, είναι δέκα φορές μεγαλύτερος από την πραγματική οικονομία της παραγωγής, του μόχθου και της εργασίας. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι, οι περισσότερες χώρες διεθνώς με ελάχιστες εξαιρέσεις, έχουν μεγάλα ελλείμματα. 

Έτσι εξηγείται και η τελευταία παγκόσμια οικονομική κρίση που με διαφοροποιήσεις συνεχίζει να ταλαιπωρεί την υφήλιο και να διευρύνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Και αυτό, παρ’ όλο που η αλματώδης τεχνολογική πρόοδος των τελευταίων χρόνων, θα έπρεπε να είχε οδηγήσει σε ριζική βελτίωση της διεθνούς οικονομίας.

Όταν συνυπολογιστούν  τα ελλείμματα όλων των χωρών παγκοσμίως, διαπιστώνεται ότι στο σύνολό τους είναι πολύ μεγαλύτερα από τα πλεονάσματα. Το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι που πηγαίνουν τα πλεονάσματα ;  Η απάντηση είναι απλή. Το χρηματιστηριακό κεφάλαιο μεταφέρει τα πλεονάσματα μέσα από τις διάφορες κομπίνες των χρηματιστηριακών συναλλαγών σε χώρες φορολογικούς παράδεισους σε εξωχώριες εταιρείες, οι οποίες  παραμένουν σκοπίμως ανεξέλεγκτες από το διεθνές κατεστημένο των αγορών που επιβάλλει ένα υπερσύστημα «νόμιμης» κλοπής στην παγκόσμια οικονομία.

Η δυνατότητα αυτής της νόμιμης κλοπής, διευκολύνθηκε όταν ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ Αλαμ Γκρίσπαν, επι εποχής Μπιλ Κλίντον, κατήργησε το νόμο Glass Steagal του Φραγκλίνου Ρούσβελτ που δεν επέτρεπε τη συγχώνευση των εμπορικών με τις επενδυτικές τράπεζες, με συνέπεια οι τελευταίες να χρησιμοποιούν διάφορα πολύπλοκα και νεφελώδη δήθεν επενδυτικά προϊόντα, χαλιναγωγώντας και κερδοσκοπώντας παράλληλα στα διεθνή χρηματιστήρια.