Στάση πληρωμών,παροχή ρευστότητας στην οικονομία και ομαλή μετάβαση στη δραχμή

Στην αρχική φάση, η χώρα κηρύσσει  στάση πληρωμών, διοχετεύοντας ρευστότητα στην οικονομία με “Υποσχετικές του Δημοσίου” (Άτοκα Γραμμάτια Ελληνικού Δημοσίου (ΑΓ/ΕΔ,  Interest-Free Bonds of the Hellenic State, IFB/HS), σε ισοτιμία 1:1 προς το ευρώ. Με δεδομένα τα capital controls και την καθιέρωση των συναλλαγών μέσω ηλεκτρονικού  χρήματος, μπορεί να χορηγηθεί με τον τρόπο αυτό μέρος των μισθών, συντάξεων, παροχών κοινωνικής προστασίας κλπ. Μια «Υποσχετική» που θα πιστώνεται στις κάρτες των δικαιούχων μισθωτών, συνταξιούχων κλπ., θα ισούται με ένα ευρώ και θα χρησιμοποιείται  για συναλλαγές στην εσωτερική αγορά με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Επισημαίνεται εδώ ότι, σε σύνολο τρεχουσών ετήσιων δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού ύψους περίπου 56 δις ευρώ κατά την τρέχουσα περίοδο, οι δαπάνες για μισθούς, συντάξεις, ασφάλιση, περίθαλψη και κοινωνική προστασία, ανέρχονται περίπου σε 33 δις, ξεπερνούν δηλ. το 60% του συνόλου των δαπανών. Στην περίπτωση που ποσό 25 δις, δηλ. περίπου τα 2/3 από τα ως άνω 33 δις χορηγηθούν σταδιακά μέσω των «Υποσχετικών», τότε προκύπτει ένα τεράστιο ισοδύναμο ετήσιας εσωτερικής ρευστότητας ανάλογου ποσού.

Πίνακας 1

Ισοζύγιο συνόλου τρεχουσών συναλλαγών Ελλάδας 2014

Με το ισοδύναμο αυτό των «Υποσχετικών», απελευθερώνεται συνάλλαγμα 25 δις ευρώ, με το οποίο υπερκαλύπτονται οι τρέχουσες υποχρεώσεις του δημοσίου και παρέχεται ρευστότητα στην οικονομία. Σύμφωνα με δηλώσεις δημόσιων προσώπων, οι δανειστές φαίνεται να δέχονται ως ετήσια αποπληρωμή των δανειακών μας υποχρεώσεων, ποσό κάτω του 15% που μπορεί να φτάσει και στο 10% των 186,5 δις του ΑΕΠ, δηλ. περίπου 18-19 δις ευρώ. Το ποσό αυτό είναι προφανώς διαπραγματεύσιμο για να μειωθεί περαιτέρω με παράταση ή και κούρεμα της αποπληρωμής του. Με τη στάση πληρωμών, αναμενόμενο είναι οι δανειστές να παγώσουν τις χορηγήσεις δόσεων που απαιτούνται για την αποπληρωμή παλαιών δανείων και την  παροχή ρευστότητας στην ελληνική οικονομία. Με δεδομένο ότι, σήμερα το ισοζύγιο  πληρωμών μας είναι πλεονασματικό σε επίπεδα της τάξης των 2 δις  ευρώ,  σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, δεν υφίστανται άμεσες πιεστικές ανάγκες για τις εισαγωγές αναγκαίων αγαθών και κυρίως καυσίμων, φαρμάκων και τροφίμων ( βλ. Πίνακα 1).[3] Η δυνατότητα άμεσης παροχής ρευστότητας στην ελληνική οικονομία χωρίς την προσφυγή σε τρίτους, αποτελεί το κλειδί για αποτελεσματική διαπραγμάτευση με τους δανειστές, οι οποίοι δε θα είναι σε θέση να ανοιγοκλείνουν εκβιαστικά τον κρουνό παροχής χρήματος όπως κάνουν τώρα. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι είναι συνετό να  υπερεκτιμήσουμε τις απαιτήσεις και προσδοκίες μας, αγνοώντας τη γεωπολιτική υπεροπλία των δανειστών. Με τη γλώσσα της λογικής, με κατάλληλες κινήσεις και ενέργειες, μπορούμε να πετύχουμε πολλά περισσότερα από το σημερινό απόλυτο οικονομικό αδιέξοδο. Αυτή η διαπραγμάτευση αν μη τι άλλο, δε θα γίνει με το πιστόλι στον κρόταφο.

Ιστόγραμμα 1

Πορεία του ελληνικού χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 1970 μέχρι σήμερα

 

Πηγή : Eurostat and the European Comission

Εκτός από ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο, η άμεση ανάσα ρευστότητας όπως περιγράφηκε πιο πάνω, παρέχει δυνατότητες επανεκκίνησης της οικονομίας, στηρίζει την υγιή επιχειρηματικότητα και  κυρίως τη δημιουργία κλίματος αναπτυξιακών προσδοκιών. Μια τέτοια προοπτική, θα ενισχύσει τα μικρομεσαία εισοδήματα και κατ’ επέκταση την εσωτερική κατανάλωση και εγχώρια ζήτηση, θα αναστρέψει την πορεία αποπληθωρισμού χωρίς κινδύνους υπερπληθωρισμού και γενικότερα, θα σηματοδοτήσει την έξοδο από την κρίση. Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, η  προοπτική αποπληρωμής των τοκοχρεωλυσίων των χρεών που το μεγαλύτερο μέρος τους δημιουργήθηκε μέσα στην ευρωζώνη ( βλ. ιστόγραμμα 1) και συνεχώς αυξάνονται, υπολογίζεται σε επίπεδα της τουλάχιστον 10% του     ΑΕΠ ή 18-19  δις ετησίως.[4] Αυτό προϋποθέτει αντίστοιχο δημοσιονομικό ετήσιο πλεόνασμα, γεγονός που μοιάζει με ακραίο  σενάριο έργων επιστημονικής φαντασίας. Είναι τουλάχιστον αστείο να υποστηρίζεται ότι, τον επόμενο χρόνο θα βγούμε στις αγορές. Ποτέ και πουθενά, δεν αντιμετωπίστηκε  αποτελεσματικά μια κατάσταση βαθιάς οικονομικής ύφεσης με ακόμα περισσότερα υφεσιακά μέτρα, που συνδυάζονται μάλιστα με ένα σκληρό υπερτιμημένο νόμισμα.     

2.Έκδοση εθνικού νομίσματος

Σε δεύτερη φάση και με στόχο την άμεση ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, εισάγεται η νέα δραχμή υποτιμημένη κατά 25% περίπου έναντι του ευρώ, ώστε η νέα αναλογία ευρώ/δραχμή να γίνει 1 : 1,33. Δηλαδή, ένα ευρώ θα ισούται με μία δραχμή και τριάντα τρία λεπτά (μία δραχμή θα ισούται με 0,75 του Ευρώ, λόγω της υποτίμησης κατά 25%, οπότε 1 δια του 0,75 = 1,33)[5]. Στην πρώτη περίοδο της μετάβασης διάρκειας ενός χρόνου περίπου, διασφαλίζεται η σημερινή αγοραστική αξία των αμοιβών και φυσικά η επάρκεια σε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα, πρώτες ύλες που σήμερα με το ευρώ και τη λυμφατική πορεία της οικονομίας, έχει αρχίσει να στερείται η χώρα. Το ευρώ θα συνεχίσει να συνυπάρχει παράλληλα με τη νέα δραχμή, μέχρις ότου αποφασιστεί, αν αποφασιστεί, η απόσυρσή του, σε συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στη Φραγκφούρτη. Γεγονός είναι πάντως ότι, η ομαλή συνύπαρξη παράλληλων νομισμάτων υφίσταται με διάφορες μορφές σε πολλές χώρες και στην ΕΕ. Χωρίς αμφιβολία, η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας απαιτεί θεραπεία σοκ και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μετάβαση στο εθνικό νόμισμα και τη συγκρατημένη υποτίμησή του με έλεγχο του υπερπληθωρισμού. Όπως έγινε το 1953 από τον συντηρητικό Σπύρο Μαρκεζίνη και όχι μόνο, αυτό αναμένεται να δημιουργήσει ισχυρή αναπτυξιακή δυναμική για την επιχειρηματικότητα, την απασχόληση, τα εισοδήματα και τις κρατικές εισπράξεις.