Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Τα λέγαμε ότι, έτσι όπως το πάνε με τη διαπραγμάτευση, στο τέλος θα έχουμε μια επανάληψη της περσινής γελοιότητας που οδήγησε στο δράμα της συμφωνίας. Μόνο που επειδή τελικά φαίνεται ότι ισχύει το κάθε πέρυσι και καλύτερα, οι φετινές παλινωδίες έχουν οδηγήσει τα πράγματα στο "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα". Και το τέλος πλησιάζει.

Η κυβέρνηση δείχνει πλέον εγκλωβισμένη και πολιτικά και ουσιαστικά. Τελειώνει. Και ουδείς πλέον μπορεί να απορρίψει, όσο και αν γενικώς δεν φαίνεται να είναι επιθυμητό από καμιά πλευρά, το σενάριο της εκ νέου προσφυγής σε κάλπες. Από απόγνωση... Ο Αλέξης Τσίπρας στις επαφές του στο εξωτερικό "έφαγε αρκετό ξύλο". Βρήκε κλειστές πόρτες και αυτιά καθόλου πρόθυμα να τον ακούσουν. Διαπίστωσε με τον σκληρό τρόπο ότι η περίοδος του μέλιτος, που υπήρξε μετά τις υπογραφές του καλοκαιριού και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, έχει πάει περίπατο. 
Και ότι οι "Θεσμοί" τον οδηγούν σε τόσο επίπονες πολιτικά αποφάσεις, που ίσως ξεπερνούν τη δυνατότητά του για νέα πολιτική κωλοτούμπα. Το είχε κάνει μία φορά, ήταν έτοιμος να το ξανακάνει. Μην κοιτάτε που διέρρεαν και πάλι κόκκινες γραμμές και κουραφέξαλα. Θα θυσίαζε τον Κατρούγκαλο όπως έκανε με τον Βαρουφάκη, θα ψαλίδιζε και λίγο τις συντάξεις και θα ήλπιζε σε νέα ανακωχή. Για να κερδίσει και πάλι χρόνο. Όμως κάθε στρατηγική πιάνει μία φορά. Όταν επαναλαμβάνει κάθε τόσο το ίδιο τροπάριο, ο... αντίπαλος προσαρμόζεται. Και σε περιμένει στη γωνία. 
Και τώρα τον σπρώχνουν σε αποφάσεις που αν τις υιοθετήσει θα έρθει σε ευθεία σύγκρουση και με το εσωτερικό του κόμματός του και με την εκλογική του πελατεία, αλλά και με την ήδη ευρισκόμενη στα κάγκελα κοινωνία. Τι θα κάνει ο Αλέξης; Γιατί εκτός των άλλων υπάρχει και η πίεση που δέχεται σε ένα άλλο πολύ κρίσιμο μέτωπο. Αυτό του προσφυγικού. Και δεν μπορεί να ξεφύγει από πουθενά. Ο πολιτικός βρόχος κλείνει όλο και περισσότερο στο λαιμό του. Και οι κρίσεις πανικού είναι πλέον όλο και πιο εμφανείς. 
Οδηγείται σε ένα σημείο από το οποίο δεν μπορεί να ικανοποιήσει πλέον κανέναν. Και όσο πιο αδύναμος εμφανίζεται τόσο αυξάνεται η πίεση από το εξωτερικό. Η επιβίωση της κυβέρνησης φαντάζει αυτή τη στιγμή αδύνατη. Τι θα πράξει λοιπόν ο πρωθυπουργός; Θα το πιει το ποτήρι και όπου πάει; Όσο αντέξει, συγκρουόμενος καθημερινά με το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας; Ή θα επιχειρήσει καμιά ηρωική έξοδο; Γιατί υπάρχουν ορισμένοι στην Κουμουνδούρου που αρχίζουν να λένε για... δεξιά παρένθεση! Έχουν σαλτάρει εντελώς. Βεβαίως, με τον Χρύσανθο, που ήταν ο εμπνευστής της τακτικής της "αριστερής παρένθεσης", έχουν κοινά στον τρόπο σκέψης. Κοινές ρίζες από ένα πολύ μακρινό παρελθόν. Ίδια μυαλά κουβαλούσαν κάποτε. 
Πέρα από την πλάκα, να είστε βέβαιοι ότι υπάρχουν συριζαίοι που θεωρούν ότι, αν είναι να σκάσει στα χέρια τους η βόμβα, ας τη δώσουν στον επόμενο... Για να μπορούν να αναλάβουν αντιπολιτευτική δράση ενδυόμενοι (μια και αρχίζουν σε λίγο και οι απόκριες) και πάλι τους... επαναστάτες αγωνιστές κόντρα στο ευρωπαϊκό καπιταλιστικό κατεστημένο... Αυτά στην Κουμουνδούρου. Γιατί στο Μαξίμου το βλέπουν κάπως αλλιώς το πράγμα. Βλέπετε, εκεί μετρά αλλιώς και η γκλαμουριά της εξουσίας. Και όλα αυτά με τη χώρα να κινδυνεύει από διπλό grexit. Και από τη Σένγκεν και από το ευρώ... Καλή μας τύχη!