Κόντης Ιωάννης (*)
Τον τελευταίο καιρό πολλά έχουν λεχθεί και γραφεί περί του Έθνους.
Συγχρόνως, δεν είναι τυχαίο, έκαναν την εμφάνιση τους καινοφανείς (αν)ιστορικοί, ελευθεριάζοντες εθνολόγοι, ανιστόρητοι και λαϊκίζοντες πολιτικοί, οι οποίοι, αντί να ασχολούνται με το γνωστικό και εργασιακό τους καθεαυτό αντικείμενο, προσπάθησαν να «ορνιθοσκαλίσουν» πάνω σε βασικές έννοιες, όπως το Ελληνικό έθνος, έννοιες οι οποίες έμειναν ανεξίτηλες στο διάβα χιλιάδων χρόνων της ιστορίας μας και μάλιστα δόμησαν την σημερινή ανθρωπότητα.
Αν είναι δυνατόν η όρνιθες να μπορούν να σκαλίσουν πάνω σε βράχο!!!
Πρόκειται για άτομα ρευστής εθνικής συνείδησης, επιπόλαιου χαρακτήρα, νεωτεριστές, μηδενιστές και σκοπίμως ελευθεριάζοντα άτομα στον λόγο και τις πράξεις.
Στο τέλος, θα αναφέρω δυό λόγια και για την «σοβαρώς πάσχουσα» κατηγορία των «δήθεν» μελετητών, νέο-προοδευτικών ή μετά-νεωτεριστών, οι οποίοι αρνούνται πλήρως την ύπαρξη της εννοίας του Έθνους.
Για να αντιληφθούμε λοιπόν την έννοια του έθνους, πρέπει να την απογυμνώσουμε από κάθε άλλο λεκτικό, πολιτικό, οικονομικό ή συναισθηματικό σχήμα, με τα οποία προσφάτως έχει επενδυθεί και αλλοτριωθεί.
Η ορθή έννοια του έθνους, όπως την αποδεχόμαστε εμείς ως Έλληνες, (Ελληνικό Έθνος), με πολύ απλά και κατανοητά λόγια, είναι, ότι αυτό αποτελεί μία ιστορική κοινότητα χωρίς να υφίστανται γεωγραφικά ή χρονικά όρια, και η οποία κοινότητα συνεχίζει να ζει, ενώ οι διάφορες γενιές της ανανεώνονται γενετικά (γεννούνται και πεθαίνουν).
Παραμένει ζώσα η πνευματική παρουσία των προηγουμένων γενεών ως συλλογική μνήμη. Ενώ οι γενιές ανανεώνονται (παρέρχονται), παραμένει ζώσα και ενεργή η πνευματική τους παρουσία. Έτσι οι νέες γενιές, που αποτελούν τμήμα του Έθνους, συνεχίζουν να πορεύονται στο μέλλον με την κληρονομία της πνευματικής παρουσίας των προηγούμενων γενεών.
Τα ψυχικά και τεχνικά δρώμενα, τα δημιουργήματα, οι πράξεις, οι κατασκευές, οι δοξασίες, τα «πιστεύω», τα ήθη και τα έθιμα, διαμορφώνουν τον λεγόμενο χαρακτήρα του έθνους.
Αυτός ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του έθνους δημιουργεί τις παραδόσεις, που όπως λέει και η ετοιμολογία της λέξεως, είναι εκείνα τα πολιτιστικά στοιχεία του έθνους, τα οποία παραδίδονται από την ζώσα γενεά στην επερχόμενη και τα οποία την ανατροφοδοτούν και την επηρεάζουν βαθειά.
Το έθνος λοιπόν, περιλαμβάνει όλες τις γενεές από τις οποίες ιστορικά δημιουργήθηκε μέχρι σήμερα, αλλά και τις μελλοντικές, μέχρι να εκλείψει από της γης.
Ένα έθνος μπορεί να εκλείψει από την γη, όταν χαθούν όλα τα ζώντα μέλη του με φυσικό θάνατο ή όταν εκλείψουν τα συνδετικά και βασικά χαρακτηριστικά που το συνθέτουν και το διακρίνουν από τα άλλα έθνη. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι οι εθνικές παραδόσεις, οι κοινές αξίες, η κοινή συλλογική μνήμη, δηλαδή αυτό που αποκαλούμε εθνική συνείδηση.
Με τον τρόπο αυτό, όταν το έθνος αποκοπεί από το παρελθόν του, διακόπτει την επανοτροφοδότησή του και χάνεται, ή αφομοιώνεται από ένα άλλο ισχυρότερο έθνος.
Ένα έθνος μπορεί να έχει ένα γεωγραφικό χώρο (μια πατρίδα), όπου γεννήθηκε για πρώτη φορά και να διατηρεί τον χώρο αυτό εις το μέλλον (π.χ. Έλληνες – Ελλάδα) ή να γεννήθηκε σε έναν χώρο και να μετοίκησε σε άλλον χώρο, να έφτιαξε δηλαδή μια νέα πατρίδα .
(π.χ. Ούγγροι/Μαγιάροι – Ουγγαρία, Οθωμανοί/Τούρκοι – Τουρκία κτλ). Επίσης ένα έθνος, μπορεί να έχει ένα γεωγραφικό χώρο που ζεί διαχρονικά (πατρίδα), αλλά ουδέποτε να μην κατόρθωσε να την οργανώσει σε οργανωμένο κυρίαρχο Κράτος (δηλαδή με κυβέρνηση, με διάφορες εξουσίες, με εξωτερικά σύνορα κτλ), [π.χ. οι Κούρδοι, (οι αρχαίοι Καρδούχοι κατά τον Ξενοφώντα) ζούσαν και ζούνε διαχρονικά εντός των κρατικών οντοτήτων άλλων κυρίαρχων εθνών, όπως οι Πέρσες, οι Έλληνες, οι Άραβες, οι Τούρκοι].
Η έννοια του έθνους μπορεί να ταυτιστεί με την έννοια του Γένους, διότι εξ ορισμού στην έννοια του έθνους περιλάβαμε όλες τις γενεές (και αυτές που γεννήθηκαν και βιολογικά απέθαναν).
Τώρα, όσον αφορά την εξαφάνιση ενός έθνους με συνολική εξαφάνιση των μελών που το απαρτίζουν (του πληθυσμού του), ιστορικά, δεν έγινε ποτέ αυτό. Παρά τα υφιστάμενα όπλα μαζικής καταστροφής, παρά τις ανακύψασες σοβαρές και μεταδοτικές ασθένειες, κανένα έθνος δεν χάθηκε πλήρως με τον τρόπο αυτό.
Πολλά αρχαία έθνη (Ετρούσκοι, Σουμέριοι, Αιγύπτιοι, Φοίνικες Ίνκας, Αζτέκοι, Μάγια, κτλ), εξαφανίσθηκαν από του προσώπου γης με τον τρόπο της αφομοιώσεώς τους από άλλα ισχυρότερα έθνη της εποχής τους.
Τα προαναφερθέντα έθνη δεν έχασαν ποτέ το 100% των μελών της ιστορικής τους κοινότητας. Απλώς, είτε μειώθηκαν εξαιρετικά σε πληθυσμό και αφομοιώθηκαν από άλλα γειτονικά έθνη ή από κατακτητές, είτε απώλεσαν ή εξασθένησαν την «συνδετική ύλη» που τα συγκροτούσε, δηλαδή την εθνική τους συνείδηση.
Οι αιτίες της εξασθένισης της εθνικής συνείδησης είναι πολλές και διάφορες. Δεν θα προχωρήσω στην ανάλυσή τους.
Επίσης, είναι πολύ πιθανόν, να χαθούν εθνικές κοινότητες (έθνη) με συνδυασμό των δύο παραπάνω λόγων, ήτοι, αφενός να μειωθεί εξαιρετικά ο πληθυσμός (υπογεννητικότητα, σφαγές, γενοκτονία, ενσκύψασα σοβαρά επιδημική θανατηφόρος νόσος, μικτοί γάμοι, κτλ) και αφετέρου, να αφομοιωθεί πλήρως από άλλο έθνος και χαθεί από προσώπου γης λόγω κάποιων σοβαρών καταστάσεων (συν-ύπαρξη δίπλα σε ισχυρό έθνος, κατάκτηση από βάρβαρο κατακτητή με διαφορετική ισχυρή κουλτούρα και θρησκεία κτλ).
Και για να μην δημιουργείται κάποια σύγχυση, πρέπει να αναφέρω δυό λόγια για την έννοια του λαού.
Ως λαό (γενικός ορισμός) εννοούμε το σύνολο του πληθυσμού (αναφερόμαστε σε ανθρώπινες ψυχές) μιας χώρας (ενίοτε και ενός ολόκληρου έθνους) ή μιας ορισμένης γεωγραφικής περιοχής, ανεξάρτητα από την θρησκεία, φύλο, εθνικότητα ή υπηκοότητα που έχουν μερικά μέλη του.
Το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι ότι ζούνε και αναπτύσσονται σε έναν συγκεκριμένο χώρο, και έχουν κοινή πορεία ζωής. Λέμε π.χ. ο Ελληνικός λαός, ο λαός της Δράμας, ο Θεσσαλικός λαός κ.ο.κ. Δηλαδή η έννοια «λαός» αναφέρεται συγκεκριμένα μόνον στις ανθρώπινες ψυχές ενός έθνους, ενώ η έννοια έθνος είναι επάλληλος και περιέχει εκτός του λαού και τα κοινά χαρακτηριστικά τους (γλώσσα, πολιτισμό, ιστορία, ήθη και έθιμα κ.τ.λ.).
Συνήθως, όταν αναφερόμαστε στην έννοια του λαού, εννοούμε τον ζώντα πληθυσμό της παρούσης γενιάς, (αυτοί που ζούνε σήμερα στον συγκεκριμένο τόπο).
Πολλές φορές όμως, κάτω από τον γεωγραφικό αυτό περιορισμό, χρησιμοποιείται η έννοια λαός για να περιγράψει γεγονότα άνευ χρονικού περιορισμού, π.χ. αναφέρουμε την φράση, «Οι αγώνες του Ελληνικού λαού για την ελευθερία του…», εννοούμε και των γενιών που έζησαν παλιότερα και πολέμησαν για την ελευθερία και σήμερα δεν υπάρχουν. Με την έννοια αυτή, δεν αναφερόμαστε μόνον στην ζώσα γενεά, αλλά και στις παρελθούσες.
Αναφέρω λίγα λόγια πως μας προέκυψαν ετυμολογικώς, στην ελληνική γλώσσα, οι λέξεις έθνος, γενεά (γένος), λαός, φυλή, κράτος.
Η λέξη έθνος, προήλθε από την βασική αρχαϊκή ρίζα «εθ», από την οποία παράγονται και οι λέξεις έθος , ήθος, ηθικός, έθιμο, και η οποία εκφράζει ακόμη και από τα χρόνια του Ηροδότου την κοινότητα των ανθρώπων που έχουν κοινό αίμα (κοινή γενιά), κοινή θρησκεία, κοινή γλώσσα και κοινά ήθη και έθιμα. Αντιθέτως, σε όλες τις Ευρωπαϊκές γλώσσες, η έννοια του έθνους αποδίδεται διά της Λατινικής λέξεως «natio» (ασφαλώς με διάφορες παραλλαγές), λέξη που σημαίνει «γένος» από το ρήμα «nascor» που σημαίνει «γεννιέμαι».
Ο λόγος, ίσως, που επικράτησε στους Έλληνες η λέξη «έθνος» αντί του «γένος», είναι, γιατί το επίθετο «εθνικός» αποδίδει πλήρως τον χαρακτηρισμό της εννοίας έθνος, ενώ το επίθετο «γενικός» (από το «γένος») δεν αποδίδει την ίδια έννοια.
Είναι πρόδηλο ότι, όταν λέμε «Μεγάλη του Γένους Σχολή» ή «Μεγάλοι Διδάσκαλοι του Γένους» ταυτίζονται πλήρως στην Ελληνική γλώσσα με τη «Μεγάλη του Έθνους Σχολή» και «Μεγάλοι Διδάσκαλοι του Έθνους», ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο με τα αντίστοιχα επίθετα στις φράσεις: «Γενική Σχολή» και «Εθνική Σχολή» ή «Γενικοί Διδάσκαλοι» και «Εθνικοί Διδάσκαλοι».
Επίσης άλλο πράγμα είναι η «Εθνική επιταγή», που σημαίνει ότι είναι απαίτηση όλων των γενεών του Έθνους, των παρελθουσών και των μελλοντικών και όχι μόνον της παρούσης ή μιας μερίδας αυτής και άλλο η «Γενική επιταγή», που σημαίνει άλλα πράγματα.
Το «γένος» προέρχεται από το ρήμα γεννώ και όπως αναφέραμε σημαίνει: οικογενειακή καταγωγή, γενιά, καταγωγή, αυτοί που έχουν κοινούς ανιόντες, επίσης Γένος=Φυλή, (αλλά και αρσενικό και θηλυκό γένος).
Η φυλή, εκ του φύω- φύομαι, συνδέεται με το Φύλο (Sex), και είναι συνδεδεμένη έννοια με τους δεσμούς αίματος. Είναι η ίδια λέξη με την ιταλική ράτσα (razza) και την αγγλική/γαλλική (race).
Παραπάνω, αναφέραμε την έννοια του Λαού. Η λέξη προέρχεται από το «λας»=λίθος (λα-τόμος = αυτός που τέμνει λίθους), και η Πατρίδα μας ονομάζεται Ελλάς: (Ελ-λας= Ελ=Φως, [(ή Ήλ) Ήλ-ιος] δηλαδή Φωτεινός Λίθος= η Χώρα του Φωτός).
Λαός λοιπόν είναι το έμψυχο υλικό, οι άνθρωποι, οι πολίτες, το ανθρώπινο δυναμικό ενός έθνους. Στη Ομηρική έννοια λαός σήμαινε τους άνδρες, διότι ήταν το «ισχυρό» («σκληρό» σαν πέτρα) στοιχείο της φυλής, οι πολεμιστές.
Για την έννοια τού κράτους είπαμε, ότι αποτελεί την συγκροτημένη πολιτεία του έθνους, η οποία έχει έδαφος (επικράτεια), όρια (σύνορα), σύνταγμα, νόμους που ρυθμίζουν τις σχέσεις όλων των ειδών μεταξύ των αρχών και των πολιτών, διακριτές αρχές, κτλ.
Στην έννοια τού έθνους αντιστοιχεί ο λαός (ο λαός απαρτίζει ένα έθνος), ενώ στην έννοια τού κράτους αντιστοιχεί ο πολίτης (οι πολίτες μιας χώρας συνθέτουν το κράτος).
Παρά τον ορισμό της εννοίας «έθνος» που δώσαμε παραπάνω, υπάρχουν σήμερα οργανωμένα κράτη τα οποία για δικούς τους λόγους δίνουν έναν άλλο ορισμό του έθνους, αυτόν της κοινής συνείδησης της κοινότητας, ότι δηλαδή, αποτελούν ένα εθνικό σύνολο οι έχοντες κοινή συνείδηση άνθρωποι, ότι αποτελούν μία εθνική κοινότητα και με τον τρόπο αυτόν αυτοπροσδιορίζονται.
Τέτοια έθνη αποτελούν το Αμερικανικό, το Ελβετικό, το Ρωσικό κ.ά, χωρίς αυτά τα έθνη να διαθέτουν πλήρως τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε παραπάνω (διαφέρουν δηλαδή στη γλώσσα, δεν έχουν κοινή παράδοση ή δεν έχουν κοινή καταγωγή).
Το ίδιο υποστηρίζουν και Γάλλοι επιστήμονες (Γαλλική Σχολή), ότι κύριο κριτήριο για τον προσδιορισμό τού έθνους είναι η κοινή συνείδηση της κοινότητας ότι δηλαδή αποτελούν ένα εθνικό σύνολο.
Ας περάσουμε τώρα στους σύγχρονους «μηδίσαντες» Έλληνες, δηλαδή τους εραστές της αποδόμησης του βασικότερου πυλώνα της Ιστορίας μας, της έννοιας του έθνους. Προσπαθούν με κάθε πρόσφορο μέσον και τρόπο να απεθνικοποιήσουν το Ελληνικό Έθνος και την ένδοξη ιστορία μας, την Μητέρα των Ιστοριών της Ανθρωπότητας.
Αυτοί λοιπόν οι Νέο-Έλληνες, ερμηνεύουν την ιστορία μας μέσα από ένα θεωρητικό πλαίσιο μιας καινοφανούς πλατφόρμας της «μετά-νεωτερικότητος» (Post-modernite). Αρχικά αυτή ήταν μια ενασχόληση σέ τομείς όπως η αρχιτεκτονική, η ζωγραφική, η μόδα, ο κινηματογράφος, το τραγούδι. Δεν προσφέρονταν για τίποτε άλλο, πολλώ δε μάλλον για την νέα θεώρηση βασικών εννοιών όπως το Έθνος.
Σε αυτή την πλατφόρμα, όπως την χρησιμοποιούν οι αναφερθέντες σύγχρονοι «μηδίσαντες» ιθαγενείς (Έλληνες), (μην φανταστείτε ότι είναι τίποτε ημίθεοι της διανόησης… πρόκειται για διανοούμενους της πιάτσας, της κομματικής γιάφκας…), δεν υπάρχουν επιστημονικά και λογικά συμπεράσματα για να «πιαστείς» και να εργασθείς.
Υπάρχουν μόνον «κολλημένες» κομματικές ιδέες, κυρίως αριστερής ιδεολογίας, συμπλέγματα κατωτερότητας, γλωσσικά και γλωσσολογικά παίγνια, και ότι άλλες αηδίες μπορεί να βγάλει ο νους τέτοιων ατόμων.
Και εάν οι άνθρωποι αυτοί τα λέγανε αυτά στα καφενεία της γειτονιάς τους ή στις υπόγειες κομματικές γιάφκες, ή όπου αλλού πάνε και συνέρχονται, έχει καλώς… Έλα όμως που λέγονται και γράφονται από άτομα της επίσημης Ελληνικής Κυβέρνησης, και μάλιστα του Υπουργείου Παιδείας, (γιατί εν τω μεταξύ, δυστυχώς, μεταπήδησαν στην Κυβέρνηση…!).
Το αποτέλεσμα τέτοιων ενεργειών, θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και έρχεται να αποδομήσει και να γκρεμίσει την έννοια του έθνους των Ελλήνων, βαλλόμενο δυστυχώς εκ των έσω. Το ισχυρό κτύπημα στο Ελληνικό Έθνος, έρχεται με την αφαίρεση από σχολικά βιβλία της ελληνικής ιστορίας ολόκληρων κεφαλαίων εμβληματικών ιστορικών περιόδων της ένδοξης ιστορίας μας ή εμβληματικών ιστορικών προσώπων (μορφών) της ιστορίας μας καθώς και απόρριψη της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας.
Με την παράλειψη/εξαφάνιση αυτή, όλο το θέμα καθίσταται περισσότερο δύσκολο και επικίνδυνο. Δεν μας έφτανε η ενσκύψασα οικονομική και πολιτική κρίση, μας προέκυψαν και αυτοί οι ιθαγενείς αμφισβητίες, που λέγουν ότι εμφανίζονται σαν υποψήφιοι σωτήρες της Πατρίδος, αλλά εκκρίνουν ένα θανάσιμο δηλητήριο που διαποτίζει τα σωθικά όλων μας και κυρίως της σπουδάζουσας νεότητας, και κάνουν το θέμα της αμφισβήτησης του έθνους μας ασφυκτικό και εκρηκτικό.
Είναι οι ιδρυτές του «Ελλαδισμού», δηλαδή ενός ασθενούς κεντρομόλου Ελληνισμού εντός του Ελληνικού Κράτους, που βέβαια, δεν ταυτίζεται με τον όλο Ελληνισμό.
Είναι αυτοί που μιλούν για τον «συνωστισμό στη παραλία της Σμύρνης» το 1922, για τις «Σουλιώτισσες και τις Ναουσαίες στην Αραπίτσα που δεν πήδησαν στο γκρεμό για να μην ατιμαστούν από τον βάρβαρο Οθωμανό κατακτητή, αλλά «γλίστρησε» η πρώτη και πέφτοντας, παρέσυρε στο γκρεμό τις άλλες», για τους Ήρωες του 1821 που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά «κατσικοκλέφτες» και «ληστές», οι Μακεδονομάχοι του 1904 -1908 που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά «τζιαχαντιστές της εποχής τους». Άκουσον… άκουσον!!!
Φτάσανε να αμφισβητούνε και την γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής!! Συμπερασματικά αμφισβητούν το Ελληνικό Έθνος του 1821 και άλλα σπουδαία κεφάλαια της Ελληνικής Ιστορίας!!! Εθνομηδενιστές!!! Τι μας λέμε λοιπόν!!! Ότι δεν υπήρξαμε!
Ότι είμαστε ένας καινούργιος λαός που προέκυψε από συνονθυλεύματα άλλων, όπως έγραφε πριν ένα αιώνα ο πλανεμένος Γότθος Ι. Φαλμεράϊερ.
Αυτές και άλλες πολλές ανοησίες μας λένε, που δεν κρίνω χρήσιμο να αναφερθούν και να κουράσουν. Δυστυχώς αυτά θα περάσουν στα βιβλία του Δημοτικού, του Γυμνασίου και Λυκείου για να αλλοιώσουν με την εκπαίδευση, την εθνική συνείδηση των Νέο-Ελλήνων.
Η ιστορία όμως, γράφεται στα πεδία των μαχών του καθήκοντος και της τιμής, γράφεται με αίμα, ιδρώτα, αγώνες και όχι μέσα στα καφενεία, τα κομματικά γραφεία και τις κομματικές γιάφκες.
Η Ελληνική Ιστορία είναι γραμμένη από Έλληνες κολοσσούς ιστορικούς όπως οι αείμνηστοι Κ.Παπαρηγόπουλος, Α.Βακαλόπουλος που είχαν το επιστημονικό και ελληνικό παράστημα να γράψουν ιστορία.
Είναι αδιανόητο νάνοι της ελληνικής διανόησης και ασήμαντες ποσότητες σαν κάποιον Φίλη ή κάποιον Λιάκο να προσπαθούν να «ορνιθοσκαλίσουν» πάνω στον βράχο του Ελληνικού Έθνους και της ένδοξης Ελληνικής Ισορίας, για την οποία όλοι οι Έλληνες είμαστε ιδιαιτέρως υπερήφανοι.
Η μετανεωτερικότητα λοιπόν ας παραμείνει ως πλατφόρμα σκέψης και δράσεις εκεί που ανήκει, δηλαδή στους «κουλτουριάρηδες» του σινεμά και της αρχιτεκτονικής παράξενων κτηρίων «νέας αντιλήψεως».
Δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα σοβαρά θέματα του Έθνους και της Εθνικής Ιστορίας που αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της συγκρότησης του Ελληνικού Έθνους και του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους, το οποίο αποτελεί τον αδιαφιλονίκητο συνεχιστή και κληρονόμο της ένδοξης αρχαίας, ελληνιστικής, βυζαντινής, μεσαιωνικής και συγχρόνου ιστορίας της Ελλάδος!
Σαν συμπέρασμα όλων των παραπάνω, θέλω να αναφέρω, ότι η σύγχρονη Ελλάς αποτελεί συνέχεια της αρχαίας Ελλάδος, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες αποτελούν γνήσια τέκνα και συνεχιστές του Ελληνικού Έθνους.
Η σύγχρονη Ελλάς, δεν έχει ανάγκη αναθεώρησης της ιστορίας της και ασφαλώς της Εθνικής της Ταυτότητος. Διαθέτει μία από τις πλέον αρχαίες ιστορικές Εθνικές Ταυτότητες. Ο Ελληνικός Λαός διαθέτει μνήμη και τεραστία αντοχή και θα ξεπεράσει και αυτή την νέα ενσκύψασα απειλή.
Την Ελλάδα δεν την αγγίζει η Παγκοσμιοποίηση και οι σύγχρονοι εθνομηδενιστές εκφραστές της, που εργάζονται σκληρά να σκάψουν τα βαθειά της θεμέλια.
Δεν είναι μόνο οι ιθαγενείς ανόητοι που πολεμούν την Πατρίδα εκ των έσω. Όλο το Παγκόσμιο Σύστημα, αυτό που λέμε Παγκοσμιοποίηση, (Παγκόσμια Τράπεζα Εμπορίου, Παγκόσμια Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το Διεθνές Δικαστήριο, κ.α.), αποτελούν όπλα της παγκόσμιας διακυβέρνησης, και δυστυχώς δεν βρίσκονται/ελέγχοντα στα/από τα χέρια των Λαών του Κόσμου.
Αυτοί δημιουργούν και ελέγχουν το παγκόσμιο παίγνιο… χρεωκοπίες χωρών, πολέμους, προσφυγικά ρεύματα, άνοδο και πτώση των τιμών και αξιών στα χρηματιστήρια κ.α.
Δεν μπορούν όμως να θίξουν καθόλου την Ελλάδα. Η Ελλάς είναι το Φως που καταυγάζει τον Κόσμο!
Η Ελλάς προορίζεται να ζήσει στους αιώνες, όσο θα υπάρχει ο πλανήτης Γη!
(*)
Ο Κόντης Ιωάννης είναι Υποστράτηγος ε.α. και Πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης
Πηγή: http://goo.gl/qWmXbt
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου