Η απόλυτη αποβιομηχανοποίηση της Ελλάδας στα χρόνια του ευρώ

Στα χρόνια του ευρώ έχει συντελεστεί μεταξύ πολλών άλλων και η απόλυτη αποβιομηχανοποίηση και αποεπένδυση της χώρας μας σε έκταση που δεν έχει προηγούμενο στο παρελθόν. Ο τεράστιος αριθμός των επιχειρήσεων που έκλεισαν από το 2008 δεν αντικατοπτρίζει στο πλήρες εύρος του το πλήγμα στην οικονομική δραστηριότητα. Και αυτό γιατί, πολλές επιχειρήσεις που παραμένουν ανοικτές, περιορίζουν τα μεγέθη τους κλείνοντας παραγωγικές μονάδες ή και συρρικνώνοντας τα δίκτυα πωλήσεών τους.Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat,από το 2008 έχουν κλείσει 244.000 επιχειρήσεις και έχουν χαθεί 842.000 θέσεις εργασίας. Χιλιάδες επιχειρήσεις μετακομίζουν στο εξωτερικό, οι μικρομεσαίες κυρίως στη Βουλγαρία και στην Κύπρο και οι μεγαλύτερες σε Ευρωπαϊκές χώρες. Η βαριά βιομηχανία και της χώρας βρίσκεται σε πορεία εξαφάνισης. Μεγάλες

μονάδες όπως το εργοστάσιο της Χαλυβουργίας Ελλάδος στην Ελευσίνα, η χαλυβουργία Hellenic Steel, θυγατρική της ιταλικής Ilva, η Konti Steel της Arcelor Mittal, το εργοστάσιο τσιμέντου στη
Χαλκίδα της ΑΓΕΤ και η Χαλυβουργική διέκοψαν εντελώς ή περιόρισαν δραστικά τη λειτουργία τους. Το ίδιο συνέβη και με το εργοστάσιο της Αλουμύλ στην Ξάνθη, τη σωληνουργία ΒΕΤ Α.Ε., τις μεταλλικές κατασκευές της ΒΙΟΜΕΚ, το εργοστάσιο των Ελληνικών Σωληνουργείων Χαλκίδας της Μηχανικής. Τους τελευταίους λίγους μήνες έκλεισαν και το εργοστάσιο ελαστικών προϊόντων της Contitech ΙΜΑΣ στον Βόλο, η βιομηχανία συσκευασίας ΒΙΣ στην ίδια πόλη και, βέβαια, η χαρτοβιομηχανία Softex. Είχαν προηγηθεί λουκέτα στην χαρτοποιία Θράκης και μονάδες της SCA Hellas. Οπως και στο εργοστάσιο της Pepsico-ΗΒΗ στο Λουτράκι. Στα brands που εξέλειψαν από την ελληνική αγορά ή αποτελούν πλέον σκιά του εαυτού τους περιλαμβάνονται πολλοί ακόμα όπως η Neoset, η Shelman και η Nutriart.

Όλα τα παραπάνω ονόματα δεν αποτελούν παρά σταχυολόγηση μερικών εκ των γνωστότερων απ' αυτές που αντιμετώπισαν συντριπτικές προκλήσεις. Στο λιανεμπόριο, πριν από την Ηλεκτρονική, είχαν κλείσει το 2015 τα Σούπερ Μάρκετ Λάρισα και λίγα χρόνια πριν είχαν αποχωρήσει ξένοι όμιλοι όπως η Aldi και η Saturn αλλά και ο γερμανικός όμιλος Metro που πούλησε το δίκτυο καταστημάτων Makro και η Carrefour που έφυγε πουλώντας το μερίδιό της στον όμιλο Μαρινόπουλου. Το περασμένο καλοκαίρι έφυγε και η Groupon και νωρίτερα το 2015 η Royal Bank of Scotland, μια από τις λιγοστές εναπομείνασες μεγάλες ξένες τράπεζες στην Ελλάδα, ανακοίνωνε στους εργαζομένους της πως θα κρατήσει στην Αθήνα μικρή μόνον αντιπροσώπευση. Το κύμα αυτό των ξένων αποεπενδύσεων είχε ξεκινήσει τα προηγούμενα χρόνια με την επιβολή μεγάλων φορολογικών επιβαρύνσεων και την οικονομική περιδίνηση της Ελλάδας. Προηγήθηκαν έτσι οι αποχωρήσεις των Citigroup από τη λιανική τραπεζική, της γαλλικής BNP Paribas, που έμεινε επίσης μόνον με απλή αντιπροσώπευση στην Αθήνα. Όπως και των επίσης γαλλικών Crédit Agricole και Société Générale αλλά και της πορτογαλικής Banco Commercial Portugues.

Τα λουκέτα και οι αποχωρήσεις αυτές έγιναν διάσπαρτα μέσα στην τελευταία επταετία της ευρωζωνικής καταστροφής και το βάθος της επιχειρηματικής αποψίλωσης της Ελλάδας δεν έχει προηγούμενη στην Ελληνική και ίσως στην παγκόσμια ιστορία. Αυτό αποτελεί ένα από τα πολλά «επιτεύγματα» της ευρωκόλασης στην οποία επιμένουν ακόμα οι μνημονικοί γενίτσαροι που την έχουν καταλάβει όχι με ερπυστριοφόρα αλλά με τη διαπλοκή των κατοχικών ΜΜΕ που ελέγχουν τη βούληση του μέσου πολίτη.