Δημήτρης Γιαννόπουλος
Ο πόλεμος κατά της Ελλάδας είναι εσωτερικός και εξωτερικός, υπόγειος και φανερός, οικονομικός και γεωπολιτικός. Εδώ και 40 χρόνια (Μεταπολίτευση) ή Ελληνική πλευρά εγκαταλείπει τα πεδία της μάχης με άτακτη υποχώρηση, περίπου αμαχητί. Είτε πρόκειται για το Κυπριακό το Σκοπιανό, ή τα δικαιώματα στο Αιγαίο, Θράκη κλπ. Το ίδιο συμβαίνει στα μέτωπα της οικονομίας, της Γλώσσας, της Παιδείας, του Πολιτισμού της Ιστορίας και Ιδιοπροσωπείας των Ελλήνων. Ίδια κατάσταση στο Καθεστώς Αποικίας Χρέους με την οικονομική γενοκτονία που προωθεί η τρόικα.

Πάντοτε οι ελληνικές κυβερνήσεις καταλήγουν να εκλιπαρούν για προστασία, λογική, "ευρωπαϊκές αρχές", αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, έντιμο συμβιβασμό, πριν καταθέσουν τα ανύπαρκτα "όπλα" και αναζητήσουν "συνευθύνη" είτε των κομματικών συνενόχων με ψεύτο-οικουμενικές συμμαχίες, ειτε του ίδιου του Λαού με δημοψήφισμα ή εκλογές. 

Θα είναι θλιβερό λοιπόν να επαναληφθεί η ιλαροτραγωδία του Ιουνίου-Ιουλίου 2015 την ίδια ακριβώς περίοδο φέτος επειδή η Πρώτη Φορά Αριστερά δεν μπορεί να ξεπεράσει το κόμπλεξ της απέναντι στη συμμορία οικονομικών δολοφόνων του ΔΝΤ και των προϊσταμένων της τρόικα οι οποίοι με αριστοτεχνικές κινήσεις αιφνιδιασμού, εξαπάτησης, απειλών, εκβιασμών, τελεσιγράφων και άλλων ξεδιάντροπων εχθροπραξιών και εγκλημάτων διεθνούς ποινικού δικαίου έχουν ρημάξει και διασύρει μιά ολόκληρη χώρα με όλο το "πολιτικό" της συναπάντημα επίσης έξι χρόνια. 

Δεν μπόρεσαν ποτέ να δεχθούν όλοι αυτοί οι φωστήρες της νόθας Μεταπολίτευσης ότι το δημοκρατικό προσωπείο και ο δήθεν σεβασμός της διεθνούς και συνταγματικής Νομιμότητας των Ισχυρών είναι το μόνο διαπραγματευτικό χαρτί που μπορούν και πρέπει να χρησιμοποιούν οι Αδύνατοι εναντίον τους. 

Όχι σαν δεδομένο (πχ αποφάσεις Συμβουλίου Ασφαλείας ΟΗΕ για το Κυπριακό) αλλά σαν αντικείμενο ανυποχώρητης πολιτικής απαίτησης και διεκδίκησης σε όλα τα διεθνή φόρα. 

Θα πρέπει να καταλάβουν οι διάφοροι "Μαρξιστές" της κακιάς ώρας που διαχειρίζονται ή διαχειρίστηκαν τα οικονομικά της χώρας, πως η διεκδίκηση των Ιερών, Οσίων, και Δικαίων του Ελληνισμού (συμπεριλαμβανόμενων και Επανορθώσεων για ειδεχθή εγκλήματα που έχουν ήδη διαπραχθεί από τους τροϊκανούς και Ευρωκράτες) δεν είναι "δικαστικός δρόμος στη ταξική πάλη". Είναι στοιχειώδες καθήκον του οποίου η συστηματική αμέλεια δεν πρόκειται να παραγραφεί και θα οδηγήσει στη Καταδίκη τους όταν απελευθερωθεί η πατρίδα από το Καθεστώς Κατοχής και Αποικίας Χρέους.