Τι συμβαίνει στη Γαλλία σήμερα ;

Βαγγέλης Γούλας

Μετά από τρεις μήνες διαδηλώσεων μετά από αλλεπάλληλες πορείες που συγκέντρωσαν πάνω από ένα εκατομμύριο κόσμο στο δρόμο η γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε να περάσει τον κατάπτυστο εργασιακό νόμο με τον Νόμο 49,3 που αντιστοιχεί  στην Ελλάδα στο "προεδρικό διάταγμα".Αποκομμένοι από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία οι Ολάντ καιΒαλς διολισθαίνουν σε επικίνδυνες και αντιδημοκρατικές μεθόδους. Την ίδια ώρα 74% του γαλλικού λαού διαφωνεί με τον εργασιακό νόμο.

H εβδομάδα που πέρασε ήταν τεράστιας σημασίας για την γαλλική εργατική τάξη άλλα και την ευρωπαϊκή μιας και η Γαλλία και τα γαλλικά συνδικάτα αποτελούν το τελευταίο ανάχωμα στην επίθεση των νεοφιλελεύθερων γερακιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε όλη την Ευρώπη.

Δευτέρα 16 Μάη: ΝΟΜOΣ,ΤΑΞΗ ΚΑΙ «ΑΣΦΑΛΕΙΑ»

Σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις λαμβάνουν χώρα συνελεύσεις των εργαζόμενων που στην πλειοψηφία τους αποφασίζουν επαναλαμβανόμενες απεργίες.

Πετροχημικές βιομηχανίες, οδηγοί φορτηγών, μεταλλουργία ,ναυτικοί ,λιμενεργάτες και σιδηροδρομικοί που δίνουν τον τόνο από το βράδυ της Δευτέρας 16 Μάη.

Η Κυβέρνηση Ολάντ Βαλς εκμεταλλευόμενη τον νόμο έκτακτης ανάγκης στέλνει στα σπίτια δεκάδων αγωνιστών αποφάσεις με τις οποίες τους απαγορεύει να παραβρίσκονται σε διαδηλώσεις όσο διαρκεί ο νόμος έκτακτης ανάγκης – επ' αόριστο δηλαδή. Ανάμεσά τους και ένας φωτορεπόρτερ του οποίου οι φωτογραφίες του σε «μεμονωμένα» περιστατικά αστυνομικής βίας ενοχλούν. Μετά την γενική κατακραυγή η αστυνομία αναγκάζεται να ακυρώσει την απαγόρευση για τον φωτορεπόρτερ ο οποίος σημειωτέων έχει κάρτα τύπου και διαπίστευση και εργάζεται με ψευδώνυμο σε διαφορά περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας.

Ο νόμος της κατάστασης  έκτακτης ανάγκης που υποτίθεται ότι ψηφίστηκε τον Νοέμβριο ενάντιων της τρομοκρατίας των ισλαμιστών του Ίσις χρησιμοποιείται τώρα όπως και κατά την διάρκεια της συνόδου για το κλίμα για την καταστολή πολίτικων ελευθέριων και για διώξεις πολίτικων ακτιβιστών.

Τρίτη 17 Μάη: «Η ΓΑΛΛΙΑ ΠΑΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ»

O Πρόεδρος Ολάντ δίνει συνέντευξη το πρωί στο ραδιόφωνο οπού υπεραμύνεται της πολιτικής του τονίζοντας ότι δεν θα κάνει πίσω στον νομό για τα εργασιακά. Ανακοινώνει ότι «Η Γαλλία πάει καλύτερα, ακόμα κι αν δεν συμβαίνει το ίδιο για όλους τους Γάλλους» και ότι σύντομα έρχεται η ανάπτυξη. Δηλώνει ότι οδηγεί την Γαλλία σε μια μορφή σοσιαλοδημοκρατίας οπού όλοι οι κοινωνικοί φορείς θα έχουν τον ρολό τους και ότι στην Γαλλία υπήρχε και υπάρχει μια αριστερά που θέλει να κυβερνήσει και μια άλλη που δεν θέλει να αναλάβει ευθύνες. Επίσης ότι  η  Γαλλία χρειάζεται μεταρρυθμίσεις και θα επιμείνει σ’ αυτές ακόμα κι αν έχουν πολιτικό κόστος.

Το ότι 75% Γάλλων είναι ενάντια στον εργασιακό νόμο και 74% είναι ενάντια στον νόμο 49,3 τον χρησιμοποίησε για να περάσει τον εργασιακό νομό, το ότι 550.000 πολίτες υπογράφουν μέχρι τώρα την διαδικτυακή  «πρόταση μομφής των πολιτών» αυτό δεν φαίνεται να  απασχολεί τον πρόεδρο Ολάντ ο οποίος προσπάθησε με μια συνέντευξη διάγγελμα να σερβίρει στους Γάλλους ξαναζεσταμένη σούπα σοσιαλδημοκρατίας και Θατσερικής καταστολής ,απαραίτητης  για να περάσουν οι αντεργατικοί αλλά και αντιδημοκρατικοί νόμοι. Το καράβι όμως έχει  ήδη αρχίσει να μπάζει νερά και ο τιτανικός αναπόφευκτος.

Στο Παρίσι, η μεγάλη διαδήλωση των συνδικάτων  με την συμμέτοχη 65000 κόσμου έγινε κάτω  από δρακόντεια «μετρά ασφάλειας» από την πλευρά της αστυνομίας .Ελικόπτερο ,αύρες, χιλιάδες αστυνομικοί οι οποίοι στο τέλος της πορείας έπνιξαν την Πλατεία Ντενφέρτ Ροσερό στα δακρυγόνα κάνοντας τον γνωστό κλοιό και  απαγορεύοντας στους διαδηλωτές να την εγκαταλείψουν . Πρωτοφανή για τα γαλλικά δεδομένα επεισόδιά έγιναν όταν κάποιοι κουκουλοφόροι επιτέθηκαν στην περιφρούρηση των συνδικάτων . Το γνωστό στης ελληνικές πορείες φαινόμενο ξεκίνησε στην πορεία της 12ης Μαΐου όταν η περιφρούρηση της  CGT μετρούσε 15 τραυματίες. Όπως ήταν αναμενόμενο την Τρίτη 17 Μάιου είχαν λάβει τα μετρά τους και η απάντηση στους «προβοκάτορες» ήταν άμεση. Αρκετοί από τους κουκουλοφόρους φορούσαν κασκόλ γαλλικής ομάδας γνωστής για διαφορά κλαμπ οπαδών της με ακροδεξιές καταβολές.

Στην υπόλοιπη Γαλλία ξεκίνησαν επαναλαμβανόμενες  απεργίες σε εργοστάσια, διυλιστήρια.

Οι οδηγοί φορτηγών ξεκίνησαν οικονομικό αποκλεισμό βιομηχανικών περιοχών μπλοκάροντας την κυκλοφορία ειδικά σε όσα βυτία καυσίμων φόρτωναν ακόμα καύσιμα. Ήδη αρκετά  πρατήρια στέρεψαν και σε αλλά παρατηρούνται οι πρώτες ουρές.

Στην πόλη Ρεν οι απεργοί προσπάθησαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό και να φτάσουν στα μπλόκα φορτηγών στην εθνική οδό.

Στην πόλη Ρεν μια πόλη με μεγάλη ιστορία εργατικών αγώνων και φοιτητικών κινητοποιήσεων η κυβέρνηση εφαρμόζει μια πολιτική καταστολής άνευ προηγουμένου. Το κέντρο της πόλης είναι απροσπέλαστο για τους διαδηλωτές και την προηγουμένη βδομάδα απαγορεύτηκε η διαδήλωση ενάντια στην αστυνομική βία. Ο τοπικός διοικητής της αστυνομίας έφτασε μάλιστα στο σημείο να βγάλει ανακοίνωση με την οποία απαγόρευε την κυκλοφορία στο κέντρο της πόλης και ζητούσε από τους κατοίκους της πόλης να μείνουν κλεισμένοι στα σπίτια τους γιατί στους δρόμους τις πόλης κυκλοφορούν ταραξίες. Η σοσιαλδημοκρατία που ευαγγελίζεται ο Προέδρος  Ολάντ  θρέφει το αβγό του  φιδιού απενοχοποιεί τις προτάσεις του Εθνικού Μετώπου.

Τετάρτη 18 Μαΐου: ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ «ΜΙΣΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ»

Το συνδικάτο της αστυνομίας Αλιάνζ γνωστό για τις συντηρητικές του καταβολές καλεί σε συγκέντρωση τους αστυνομικούς για να καταγγείλουν τα «κηρύγματα μίσους ενάντιων των αστυνομικών». Ουσιαστικά η όλη κινητοποίηση κατάληξε σε εάν φιάσκο, η αστυνομία να έχει μπλοκάρει όλες τις εισόδους της πλατείας και να μην αφήνει να περάσει κανέναν πάρα κάποιους εκλεγμένους της Δεξιάς και του Εθνικού Μετώπου. Εκλεγμένοι περιφερειακοί σύμβουλοι του Μετώπου της Αριστεράς προσπάθησαν να περάσουν αλλά  δεν τους επιτράπηκε   η είσοδος . Οι σελφι φωτογραφίες των αστυνομικών με τα στελέχη του εθνικού μετώπου έκαναν το γύρο του διαδικτύου Οι μάσκες έπεσαν για το συνδικάτο της αστυνομίας και τις σχέσεις του με την ακροδεξιά. 

Πέμπτη 19 Μαΐου: ΝΕΑ ΠΝΟΗ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ

Πανηγυρική διάψευση των κασσάνδρων της κυβέρνησης που προέβλεπαν ότι το κίνημα διαμαρτυρίας εξασθενεί . 100 000 κόσμος διαδήλωσε στο Παρίσι , 400 000 σε όλη την Γαλλία.

Στο Παρίσι η διαδήλωση τέλειωσε χωρίς πολλά επεισόδιά , στην πόλη Ναντ η πορεία απαγορεύτηκε από την αστυνομία , παρότι χιλιάδες αψήφησαν την απαγόρευση.

Σε πολλές πόλεις οι σιδηροδρομικοί αλλά και πολίτες αλληλέγγυοι πραγματοποιούν καταλήψεις σε σταθμούς τρένων. Στην πόλη Λιλ γίνεται η πρώτη προληπτική σύλληψη. Ο Αντουάν μέλος της CGT της Αλτερνατίφ Λιμπερτέρ  ο οποίος συλλαμβάνεται και κρατείται χωρίς  καμία απολύτως αιτία ,από την πρώτη στιγμή ξεκινάει απεργία πείνας ενάντια στην «πολιτική» σύλληψη.

Ανάλογου χαρακτήρα προσαγωγές συνδικαλιστών και μελών του κινήματος και στην πόλη Ρεν όπου η αστυνομία έχει κηρύξει πόλεμο εναντίων της νεολαίας.

Παρασκευή 20 Μαΐου: ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

Τα συνδικάτα συνεδριάζουν το βραδύ της πέμπτης αποφασίζοντας να σκληρύνουν την στάση τους.

Καλούν σε μπλόκα στα διαλυστήρια με στόχο να στερέψει η Γαλλία  από καύσιμα

Ήδη μέχρι την Παρασκευή 20 Μαΐου όλα τα διυλιστήρια της βόρειας και δυτικής Γαλλίας έχουν σταματήσει την παραγωγή. Πάρα την βίαιη επέμβαση της αστυνομίας για να σπάσει τα μπλόκα οι εργαζόμενοι σταματούν την παραγωγή ,ούτε σταγόνα καύσιμο δεν βγαίνει έξω από το εργοστάσιο. Το λιμάνι της Χάβρης κλείνει , πάνω από 15 μπλόκα σε εισόδους τις πόλεις και μπροστά από τα διυλιστήρια.

Φαίνεται καθαρά από τα συνθήματα και τα πάνω των εργαζομένων στα εργοστάσια και στα μπλόκα ότι ο αγώνας που δίνουν  δεν σταματά μόνο στην απόσυρση του νομοσχεδίου για τα εργασιακά αλλά πάει ακόμα πιο μακριά ,ζητούν παραίτηση της κυβέρνησης και απαιτούν Δημοκρατία.  Καλούν σε μια εθνική απεργία στις 26 Μαΐου και σε μια παν γαλλική κινητοποίηση στο Παρίσι  στις 14 Ιουνίου δίνοντας μια απάντηση στα διαφορά σενάρια που διακινούνται περί απαγόρευσης κινητοποιήσεων ενόψει ευρωπαϊκού κυπέλλου ποδοσφαίρου Αποφασίζουν να διοργανώσουν δημοψήφισμα στους χώρους εργασίας και σπουδών. Ήδη από την Πέμπτη 19 Μαΐου η κατάσταση έκτακτης ανάγκης παρατείνεται μέχρι το τέλος Ιουλίου επιβεβαιώνοντας όλους όσους το Νοέμβρη του 15 λέγαμε ότι ο νόμος έκτακτης ανάγκης ήρθε για να μείνει και να χρησιμοποιηθεί ενάντια στους κοινωνικούς αγώνες .

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Η γαλλική εργατική τάξη πιο μαχητική από ποτέ απέναντι σε μια κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών πιο αντιδραστική από ποτέ. Ο αγώνας για την ακύρωση του εργασιακού νομού Ελ Κομρί θα είναι μακρύς. Μετά  την πρώτη επικύρωση του από την κυβέρνηση με διάταγμα το νομοσχέδιο θα περάσει από την  γερουσία για επικύρωση και θα επιστρέψει στο κοινοβούλιο τον Ιούλιο όπου η κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει πάλι το προεδρικό διάταγμα 49,3 φιμώνοντας για ακόμη μια φορά την δημοκρατία. Φήμες που θέλουν την αριστερή πτέρυγα του σοσιαλιστικού κόμματος να παρουσιάζει πρόταση μομφής προς την κυβέρνηση είναι μάλλον όνειρα θερινής νυκτός.

Σε κάθε περίπτωση θα είναι  μια ευκαιρία για να ξεχωρίσει η « Ήρα από το στάρι» ενόψει  προεδρικών εκλογών του 2017. Στην πρόσφατη συνέντευξη του «Η Γαλλία πάει καλύτερα»  ο Προέδρος Ολάντ άφησε να εννοηθεί ότι θα είναι πάλι υποψήφιος για την προεδρία. Αυτή η εξέλιξη δικαιώνει την επιλογή του Μελανσόν να κατεβεί στις προεδρικές εκλογές ως ανεξάρτητος υποψήφιος και επιβεβαιώνει την στρατηγική ήττα όσων – αναμεσά τους και η ηγεσία του ΚΚΓ – στήριξαν την κοινή κάθοδο σοσιαλιστών και υπόλοιπης αριστεράς σε προκριματικές εκλογές.

Μια επικείμενη υποψηφιότητα Ολάντ βάζει τέρμα στις ορέξεις των «αριστερών» δελφίνων του σοσιαλιστικού κόμματος. Αποδεικνύει  ότι η συζήτηση γύρω από προκριματικές εκλογές δεν ήταν τίποτε άλλο από μια σκηνοθετημένη προσπάθεια των σοσιαλιστών να εξαφανίσουν οποιαδήποτε διαφορετική αριστερή φωνή . Επώδυνη για την αριστερά η στρατηγική ήττα της ηγεσίας του ΚΚΓ  που στήριξε από την αρχή την συμμαχία με τους σοσιαλιστές και την κοινή κάθοδο σε προεδρικές χωρίς Ολάντ και Βαλς...

Τα ελπιδοφόρα νέα έρχονται από τις δημοσκοπήσεις που δίνουν τον Μελανσόν σε μια καλή θέση εκκίνησης για την μάχη των προεδρικών.  Πέρα από την υποψηφιότητα Μελανσον που παίρνει θέσεις αρκετά αριστερές και ριζοσπαστικές όσον αφορά την Ευρωπαϊκή ένωση και τις συνθήκες  το αδιέξοδο στρατηγικής της Γαλλικής αριστεράς στο σύνολό της είναι κάτι παραπάνω από ορατό Αντίθετα με την εργατική τάξη δεν καταφέρνει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Η απάντηση λοιπόν στην επίθεση του κεφαλαίου και των σοσιαλδημοκρατών υπηρετών του θα έρθει μέσα από τα μπλόκα των απεργών , τις διαδηλώσεις και τις πλατείες. Οι κοινοί αγώνες εργατών και νεολαίας ενάντια στην γαλλική μεγαλοαστική τάξη και το ευρωπαϊκό διευθυντήριο. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση κάνει τα πάντα καθ’ υπόδειξίν των αφεντικών της ώστε να φέρουν στην εξουσία την Μαριν Λεπέν απαλλαγμένη από τα βαρίδια και απενοχοποιημένη από το παρελθόν της  . Χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν ο πρόεδρος του Μέντεφ , συνδικάτου των μεγαλοβιομηχάνων βγήκε σε ανύποπτη χρονική στιγμή για να πει ότι συμφωνεί σε πολλά με την Λεπέν εκτός από το οικονομικό της πρόγραμμα. Αμέσως μετά η Μαριν Λεπέν έκανε στροφή 180 μοιρών στην ευρωπαϊκή πολιτική της μαζεύοντας παλιότερες δηλώσεις περί εξόδου από το Ευρώ. Είναι ξεκάθαρο ότι αν έρθει η Λεπέν στην εξουσία θα ακολουθήσει κατά γράμμα την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης που οραματίζεται η γαλλική αστική τάξη και το ευρώ διευθυντήριο .

Ξεκινούν παράλληλα και οι απειλές της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας, όπως αυτή του γνωστού «φιλέλληνα» Jean Claude Juncker ο οποίος δήλωσε ότι αδυνατεί αν φανταστεί την αντίδραση των συνδικάτων αν στην Γαλλία περνούσαν μετρά με την ανάλογη σκληρότητα των μέτρων που περνούν στην Ελλάδα και ότι ο νόμος που επιχειρεί να περάσει η γαλλική κυβέρνηση είναι το Ελάχιστο από αυτά που θα πρέπει να κάνει. Ο ίδιος «φιλέλληνας» που είχε πριν ένα  χρόνο απειλήσει τον ελληνικό λαό ότι δεν υπάρχει « άλλη δημοκρατική επιλογή απέναντι στις ευρωσυνθήκες».  Η αλαζονεία του κ Juncker του επιτρέπει να νομίζει ότι οι Έλληνες στωικά και υπάκουα θα καταπιούν τα νέα μετρά που επιχειρεί να περάσει η μνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα.

Το γαλλικό εργατικό κίνημα όμως δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του  κουβέντα.

Σαν σήμερα 145 χρονιά πριν ο Θέρσος και το παλάτι των Βερσαλλιών εξαπέλυαν επίθεση στους εξεγερμένους της Γαλλικής κομμούνας  Όπως γράφει ο Μαρξ:

«Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας. Τους μάρτυρές της τους έχει κλείσει μέσα στη μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Τους εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η Ιστορία στον πάσσαλο της ατίμωσης απ' όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευχές των παπάδων τους».

Η ώρα της νέας αυτής κοινωνίας ίσως έχει έρθει. Μέσα από τους αγώνες της γαλλικής εργατικής τάξης μέσα από  τον θυμό και την οργή της γαλλικής νεολαίας από τα οδοφράγματα της Χάβρης και  τις πλατείες του Παρισιού, Νύχτα και μέρα όρθιοι μέχρι να αποτινάξουμε τον ζυγό της τυραννίας των μετόχων, των τραπεζιτών , των πολυεθνικών και των πολιτικών υπηρετών τους. Η απόσυρση του νόμου Ελ Κομρί θα πρέπει να είναι μόνο η αρχή…

* Γραμματέας του Ελληνογαλλικού συλλόγου Ελλάδα-Γαλλία Αντίσταση