Μανώλης Κοττάκης
Οι δημοσκοπήσεις αυτής της εποχής είναι για τα σκουπίδια. Οχι γιατί ενδεχομένως κάνουν ανεπαρκώς τη δουλειά τους οι αναλυτές, μια χαρά την κάνουν. Είναι για τα σκουπίδια γιατί είναι τα δείγματα για τα σκουπίδια. Οι λόγοι είναι δύο. Πρώτος και βασικός, δεν υπάρχει μεγάλο αντιμνημονιακό κόμμα για να απορροφήσει τη διαμαρτυρία. Από το ξέσπασμα της κρίσης μέχρι σήμερα αντίπαλος της εκάστοτε κυβέρνησης ήταν πάντα ένα αντιμνημονιακό κόμμα που περιόριζε δραματικά τη διαμαρτυρία προς τα άκρα.Απέναντι στο ΠΑΣΟΚ ήταν η Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά της πρώτης περιόδου. Μόλις η Ν.Δ. συμβιβάστηκε, προέκυψαν Καμμένος σε ποσοστά της τάξεως του 10% και Μιχαλολιάκος σε ποσοστά της τάξεως του 7%. Απέναντι στη Ν.Δ. της εξουσίας ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα.
Οι δημοσκοπήσεις αυτής της εποχής είναι για τα σκουπίδια. Οχι γιατί ενδεχομένως κάνουν ανεπαρκώς τη δουλειά τους οι αναλυτές, μια χαρά την κάνουν. Είναι για τα σκουπίδια γιατί είναι τα δείγματα για τα σκουπίδια. Οι λόγοι είναι δύο. Πρώτος και βασικός, δεν υπάρχει μεγάλο αντιμνημονιακό κόμμα για να απορροφήσει τη διαμαρτυρία. Από το ξέσπασμα της κρίσης μέχρι σήμερα αντίπαλος της εκάστοτε κυβέρνησης ήταν πάντα ένα αντιμνημονιακό κόμμα που περιόριζε δραματικά τη διαμαρτυρία προς τα άκρα.Απέναντι στο ΠΑΣΟΚ ήταν η Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά της πρώτης περιόδου. Μόλις η Ν.Δ. συμβιβάστηκε, προέκυψαν Καμμένος σε ποσοστά της τάξεως του 10% και Μιχαλολιάκος σε ποσοστά της τάξεως του 7%. Απέναντι στη Ν.Δ. της εξουσίας ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα.
Πάλι αμορτισέρ διαμαρτυρίας. Τώρα, μετά την πρωτοβουλία Μητσοτάκη να προβάλει τη Ν.Δ. σαν εναλλακτική μνημονιακή δύναμη με τη «συμφωνία αλήθειας», δεν υπάρχει αντίπαλον δέος. Κατά συνέπεια, υπάρχει άφθονος χώρος για νέο σχήμα, αν όχι αντιμνημονιακό, πάντως αντισυστημικό και πιθανόν δραχμικό. Τίποτε δεν προμηνύει στον ορίζοντα ότι θα ανατείλει κάποιος τέτοιος σχηματισμός, κανείς δεν τον βλέπει αυτή τη στιγμή, αλλά ποιος από όλους μας «έβλεπε» τον Καμμένο τον Φεβρουάριο του 2012; Κανείς. Ποιος έβλεπε τον Τσίπρα; Κανείς.
Τρίτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις της εποχής με διψήφια ποσοστά ήταν η... ΔΗΜ.ΑΡ.! Ο δεύτερος λόγος που τα δείγματα είναι για τα σκουπίδια είναι ότι διανύουμε μια μεταβατική κοινωνική φάση. Ο Ελληνας χωνεύει αυτό τον καιρό την ήττα του. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ίσως η τελευταία ελπίδα πως θα ανακτήσει κάποια από τα κεκτημένα του 2009. Αντί αυτού τον πληρώνει στο πολλαπλάσιο και δεν έχει αυτή τη φορά κάποιον να του λέει ότι γίνεται και αλλιώς. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο εκρηκτικός Ελληνας θα γίνει ο ρεαλιστής που ονειρεύεται ο Κυριάκος. Μακάρι να γινόταν.
Η πείρα δείχνει όμως πως, αν κάποιος του κλείσει το μάτι με συνθήματα του τύπου «καλύτερα με τη δραχμή, χωρίς κανέναν πάνω από το κεφάλι μας» (30% υπέρ σήμερα από 18% πέρυσι), δεν θέλει και πολύ. Είναι η φύση του τέτοια. Εχουμε έναν εγωισμό που πιάνει την Ελλάδα και όλα τα Βαλκάνια μαζί. Και να παραδεχτούμε ακόμη ότι κάναμε λάθος, δεν θα δικαιώσουμε ποτέ εκείνους που μας κουνούν παραδειγματικά το δάχτυλο με τη φράση «εμείς τα λέγαμε». Οπως έχει πει κάποτε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Ελληνας προτιμά ένα ολόκληρο ψέμα παρά μια μισή αλήθεια. Τούτων δοθέντων, καλό είναι να είναι οι πάντες προσγειωμένοι. Οι προκλήσεις είναι μπροστά.
Πηγή : Δημοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου