Μπαμπά,τι είναι το ΣΥΡΙΖΑ;

Ανδρέας Ζαφείρης

Στις 9 Μαΐου έκλεισε ο κύκλος που άνοιξε η Νέα Δημοκρατία του Κ. Καραμανλή, το 1974. Τότε, η «Δεξιά» νομιμοποίησε, τυπικά, τηνΑριστερά. Τώρα, μια κυβέρνηση της «Αριστεράς», νομιμοποιεί, ουσιαστικά, δηλαδή σε επίπεδο κοινωνικής συνείδησης, τη δεξιά νεοφιλελεύθερη ιδεολογία. Οι επιπτώσεις της συμφωνίας, σε πολιτικό επίπεδο, είναι εξ ίσου σημαντικές με αυτές στο οικονομικό. Η κυβέρνηση Τσίπρα–Καμμένου προορίζεται πλέον, από ισχυρά κέντρα εντός και εκτός, για κυβέρνηση τετραετίας. Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει «θεσμικό» πολιτικό γεγονός στον ενδιάμεσο χρόνο (ευρωεκλογές, εκλογή προέδρου). Τα πιθανά πολιτικά σενάρια της προηγούμενης περιόδου (οικουμενική, εκλογές, ηρωική έξοδος) ακυρώνονται. Και ακυρώνονται όχι γιατί δεν υπήρξαν, αλλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε και τα ακύρωσε de facto. Σε επίπεδο κινήματος, συνδικαλιστικό και κοινωνικό, απέδειξε ότι μπόρεσε να επιβάλει μια άπνοια που δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα, ενώ σε επίπεδο μηχανισμού, απέδειξε μια πρωτοφανή για μνημονιακό κόμμα, συνοχή και αγκίστρωση γύρω από την νομή της εξουσίας.

Σε αντίστοιχες καταστάσεις, κόμματα όπως η Νέα Δημοκρατία – και πολύ περισσότερο το ΠΑΣΟΚ – οδηγούνταν σε εσωτερικές κρίσεις. Εσωτερικές κρίσεις που οδηγούσαν και το κεντρικό πολιτικό σκηνικό σε αντίστοιχες.  Ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε αλώβητος από τις Συμπληγάδες. Η συμπαγής ομάδα των 153 σε κοινοβουλευτικό επίπεδο κι ένα κόμμα που έχει πλέον μετατραπεί σε (ημι)κρατικό μηχανισμό, εξασφαλίζουν τησταθερότητα που απαιτεί η περίοδος (και οι υποχρεώσεις μιας χώρας-αποικίας χρέους), στο πεδίο «των μαχών της οικονομίας».  

Η παραλίγο δολοφονία της Σόφης Παπαδόγιαννη δεν θα μπορούσε να στοιχειώσει τον ύπνο όποιου έχει το θράσος να υπογράφει το θάνατο μιας χώρας, με το πορτρέτο του Άρη πίσω του.Σύντομα θα κληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί και στο επόμενο μεγάλο καθήκον. Στη Μάχη των Θεσμών. (Σύνταγμα, ΜΜΕ, εκλογικός νόμος, Δικαιοσύνη, «κάθαρση»).  Το πολιτικό σκηνικό έχει στηθεί με ορίζοντα τετραετίας. Οι πολιτικές εφεδρείες σε επίπεδο προσώπων και μηχανισμών, επίσης. Ο συμβιβασμός του «παλαιοκομματισμού» στην ιδέα της ομαλής μετάβασης, δεδομένος.  

Τι απομένει;  

Το ότι δυστυχώς, γι αυτούς, η ιστορία δεν προγραμματίζεται. Η κοινωνία σύντομα θα βγει από το σοκτης διάψευσης, γιατί θα βιώνει το σοκ μιας καθημερινότητας που θα γίνεται ολοένα και πιο εφιαλτική.  Και θα αναζητήσει δρόμους και εναλλακτικές. Δυσανάλογη, με την σημερινή εικόνα κατάστασης, η ευθύνη για τα πολιτικά υποκείμενα που θα θελήσουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, να απαντήσουν στην αναγκαιότητα της περιόδου.  

Η μεγάλη οικονομική κρίση στην οποία θα εισέλθει την επόμενη διετία η ευρωζώνη και οιγεωστρατηγικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, θα διαλύσουν σενάρια, εφησυχασμένους ύπνους και κοιμισμένες ενοχές.  Και ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ ας μην ανησυχεί. Τελικά, θα τα καταφέρει να περάσει στην ιστορία.