ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου, αρθρογράφος ευρωπαϊκών θεμάτων των Financial Times, έχει πολλάκις μνημονεύσει την ικανότητα της Ευρωπαϊκής Ενωσης να παραπέμπει τη λύση του ελληνικού προβλήματος στο μέλλον. Στη συνάντησή μας, στον ειδυλλιακό
κήπο της Γενναδείου Βιβλιοθήκης την περασμένη Τετάρτη, λίγο πριν από τη διάλεξη που θα έδιδε ως καλεσμένος της Alpha Trust, τον ρώτησα αν συνέβη ξανά το ίδιο στο Eurogroup της προηγούμενης μέρας.
«Ναι», απαντά χωρίς περιστροφές. «Δεν λύθηκε το ζήτημα του χρέους – δόθηκε απλά μια υπόσχεση ότι θα λυθεί στο μέλλον. Εδωσαν στην Ελλάδα λεφτά, οπότε, για φέτος τουλάχιστον, δεν τίθεται θέμα Grexit. Αλλά το πρόβλημα δεν έχει λυθεί».
Για τον Γερμανό αναλυτή, μόνο το ΔΝΤ αποτιμά ρεαλιστικά την ελληνική κατάσταση. Αν παραμείνει, όπως φαίνεται, στο πρόγραμμα, δεν υπάρχει προοπτική μετά τις γερμανικές εκλογές του 2017 να αποδεχθούν οι Ευρωπαίοι την πραγματικότητα και να μειώσουν τους ανέφικτους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα;
«Υποπτεύομαι πως έτσι είναι. Ο στόχος του 3,5% του ΑΕΠ δεν είναι ιδεολογικός. Η γερμανική κυβέρνηση θέλει να αποφύγει το ενδεχόμενο ο ESM να δανείζει την Ελλάδα επί ζημία, κάτι που θα απαιτούσε την έγκριση της Bundestag. Για όσο διάστημα δεν είναι διατεθειμένη η κυβέρνηση να φέρει το θέμα στο κοινοβούλιο, θα επιμένει σε αυτές τις εξωπραγματικές παραδοχές για τα πλεονάσματα – και ακόμα πιο εξωπραγματικές, αν η Ελλάδα δεν πετύχει τους στόχους».
Μετά το 2017...
Το ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι ο Μίνχαου θεωρεί ότι, ενώ υπάρχει πλειοψηφία επί του παρόντος στην Bundestag για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους (αλλά όχι εντός του κόμματος της καγκελαρίου), μετά τον Σεπτέμβριο του 2017 είναι πιθανό να μην υπάρχει πια. «Η AfD είναι εδώ για να μείνει, θα εκπροσωπηθεί στην επόμενη Βουλή. Παράλληλα, δεν υπάρχει υποστήριξη στη Γερμανία για μια ένωση μεταβιβάσεων – ούτε καν στις τάξεις του SPD. Οι τελευταίοι είναι πιο ανοιχτοί στην ελάφρυνση χρέους αλλά δεν το έθεσαν ως θέμα στην προεκλογική τους ατζέντα το 2013 γιατί το θεωρούσαν μη δημοφιλές. Δεν έδωσαν τη μάχη για την ελάφρυνση χρέους – και δεν θα τη δώσουν ούτε του χρόνου». Οπως τονίζει, με τη δημοτικότητά του να φθίνει –βρίσκεται πλέον κάτω από το 20% στις δημοσκοπήσεις– το SPD «δεν έχει ιδιαίτερα περιθώρια για επιδείξεις πολιτικού θάρρους».
O Μίνχαου, σφοδρός επικριτής της γερμανικής πολιτικής για τη διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης, είχε προκαλέσει αίσθηση πέρυσι τον Φεβρουάριο παροτρύνοντας τη νέα ελληνική κυβέρνηση να μην υποκύψει στις απαιτήσεις των εταίρων της και να υιοθετήσει ένα παράλληλο νόμισμα, ακόμα και αν θέσει σε κίνδυνο τη θέση της στην Ευρωζώνη. Σχεδόν ένα χρόνο μετά το θερμό ελληνικό καλοκαίρι του 2015, πώς θυμάται τα γεγονότα που οδήγησαν στο ναυάγιο των διαπραγματεύσεων και το δημοψήφισμα; Εμμένει στην άποψη ότι μπορεί να ήταν καλύτερη η μοίρα της Ελλάδας εκτός του ευρώ;
«Είδα θετικά την εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωπαϊκή σκηνή γιατί θεωρούσα ότι θα έβαζε τέλος στην ανεντιμότητα της όλης διαδικασίας, τη συνεχή αναβολή μιας οριστικής λύσης του προβλήματος», λέει. «Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον νομίζω ότι έχει γίνει μέρος αυτής της ανεντιμότητας, με το να αποδέχεται τους στόχους για τα πλεονάσματα. Είναι πολιτικός παραλογισμός! Εικάζω ότι προσδοκούν ότι δεν θα χρειαστεί να τους πετύχουν».
Ο Μίνχαου παρατηρεί ότι υπήρξε «μια συνάντηση των άκρων» πέρυσι –των Ελλήνων και των Γερμανών που επιθυμούσαν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ–, που οδήγησε στα γεγονότα του Ιουλίου. Οσο για το μέλλον, σημειώνει: «Με τους υπάρχοντες όρους, η ελληνική οικονομία δεν θα ανακάμψει – δεν θα έρθουν οι επενδυτές. Είναι εντυπωσιακό ότι, μετά οκτώ χρόνια ύφεσης, οι Ελληνες ψηφοφόροι εξακολουθούν να στηρίζουν το ευρώ. Αρχικά κατηγόρησαν για την κρίση τον Καραμανλή, μετά τον Παπανδρέου, μετά τον Σαμαρά, τώρα κατηγορούν τον Τσίπρα. Ισως μια μέρα να στραφούν κατά του ευρώ – αυτό θα μπορούσε να συμβεί πολύ γρήγορα. Αρα το ερώτημα πρέπει να τεθεί, αν το Grexit θα μπορούσε να αποδειχθεί επωφελές μακροπρόθεσμα για τη χώρα».
Θα μπορούσε να αποδειχθεί επωφελές; «Για να συμβεί αυτό, θα έπρεπε να γίνει σωστά, με την κατάλληλη προετοιμασία». Οπως παραδέχεται ωστόσο, η «κατάλληλη προετοιμασία», που «δεν θα μπορούσε να γίνει από δημόσιους υπαλλήλους, αλλά από κάποια μυστική ομάδα», συνεπάγεται την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που θα έκαναν το κράτος λειτουργικό και την οικονομία ανταγωνιστική πριν από την έξοδο – άρα και τη ζωή εντός ευρώ δυνάμει βιώσιμη.
Γιάννης Παλαιολόγος,Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου