Το χωράφι, το πηγάδι και η καταστροφή της Ελληνικής οικονομίας με το Ευρώ

Γιάννης Καραμολέγκος

Πολύς κόσμος που δεν έχει οικονομικές γνώσεις, δυσκολεύεται να καταλάβει με ποιο τρόπο η είσοδος και η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή, στο ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας και στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.Για να γίνει αυτό κατανοητό με απλό και πρακτικό τρόπο, ας παρομοιάσουμε την οικονομία ως ένα "χωράφι" με την σοδειά του οποίου ζουν οι πολίτες ενός κράτους και το χρήμα (ρευστό) ως το "νερό" με το οποίο ποτίζεται το χωράφι, για να καρπίσει. Μέχρι το 2001 στην Ελλάδα, όπως και σε όλα τα άλλα κράτη της γης, το πότισμα

του χωραφιού της οικονομίας γινόταν εντελώς δωρεάν, με "νερό" που έβγαινε από ένα ιδιόκτητο πηγάδι (δηλαδή η Ελλάδα τύπωνε μόνη της το χρήμα και κάλυπτε δωρεάν το πότισμα της οικονομίας της).

Βεβαίως οι διαχειριστές του χωραφιού, δηλαδή οι πολιτικοί της Ελλάδας, έπρεπε να βγάζουν το "νερό" με μέτρο και να ποτίζουν το χωράφι χωρίς σπατάλες, γιατί αν λάσπωνε το χώμα (πληθωρισμός), τότε το χωράφι δεν κάρπιζε σωστά και δεν έδινε την αναμενόμενη σοδειά.

Παρότι στην πλειοψηφία τους οι διαχειριστές (πολιτικοί) ήσαν ανίκανοι, το χωράφι της Ελληνικής οικονομίας έβγαζε καλή σοδειά με το δωρεάν "νερό" από το πηγάδι, διότι το χωράφι ήταν "καρπερό", από τα καλύτερα στον κόσμο και με πολλά πλεονεκτήματα. Έτσι, οι Έλληνες ζούσαν με αξιοπρέπεια, απέκτησαν περιουσίες και η Ελλάδα αναπτυσσόταν ολοένα και περισσότερο. 

Κάποια στιγμή, ορισμένοι πονηροί "ευρωπαίοι" δημιούργησαν ένα νέο τύπο νερού (χρήματος) που ισχυρίζονταν ότι θα πότιζε καλύτερα το χωράφι της κάθε ευρωπαϊκής οικονομίας και θα έφερνε μεγαλύτερη και πλουσιότερη σοδειά (δηλαδή υψηλότερο εισόδημα στους επιχειρηματίες, μεγαλύτερους μισθούς και συντάξεις, καλύτερες υποδομές, καλύτερη υγεία, παιδεία και πολλά άλλα).

Το νερό αυτό το ονόμασαν Ευρώ και ανέλαβαν να το εμφιαλώνουν (ελέγχουν) οι ίδιοι οι πονηροί "ευρωπαίοι", σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και χωρίς την δυνατότητα παρέμβασης από τους υποτιθέμενους εταίρους και φίλους τους.

Στην συνέχεια οι πονηροί αυτοί ευρωπαίοι "έψησαν" τους ανίκανους και επίορκους διαχειριστές του Ελληνικού χωραφιού. Και αυτοί χωρίς να ρωτήσουν τους ιδιοκτήτες, δηλαδή τους Έλληνες πολίτες, συμφώνησαν να κλείσουν το πηγάδι που έδινε το δωρεάν "νερό" και πλέον να χρησιμοποιούν το ξένο από την Ευρώπη. Δηλαδή έπαψαν την Ελληνική Δραχμή και υιοθέτησαν το υπό Γερμανικό έλεγχο Ευρώ.

Στην αρχή οι πονηροί ξένοι έδωσαν μια ικανή ποσότητα νερού (Ευρώ) για να ποτίζεται το χωράφι, όμως αυτό είτε χρησιμοποιήθηκε όπως - όπως στο πότισμα, είτε το έκλεβαν οι κακοί διαχειριστές και οι φίλοι τους. Οπότε κάποια στιγμή το χωράφι άρχισε να ξεραίνεται και οι ιδιοκτήτες του, οι Έλληνες, να δυστυχούν χωρίς εισόδημα από το χωράφι.

Τότε οι πονηροί ξένοι "έψησαν" για ακόμη μια φορά τους ανίκανους και επίορκους διαχειριστές. Και αυτοί αντί να ανοίξουν και πάλι το πηγάδι στο χωράφι για να υπάρχει δωρεάν νερό (Δραχμές) για πότισμα, συμφώνησαν να παίρνουν ξένο νερό (Ευρώ) με δανεικά που έχουν δυσβάσταχτους τόκους, βάζοντας μάλιστα ως ενέχυρο το ίδιο το χωράφι.

Στην συνέχεια οι πονηροί ξένοι άρχισαν να δίνουν το δανεικό νερό (τα Ευρώ) με το σταγονόμετρο. Επιπλέον έβαλαν μια ξενόφερτη Τρόικα και ορισμένους δικούς τους αχυρανθρώπους ως διαχειριστές του χωραφιού. Αυτοί επέβαλαν μια σειρά από όρους που με μαθηματική ακρίβεια οδήγησαν το χωράφι σε ξηρασία, κατέστρεψαν την σοδειά και έτσι οι Έλληνες πολίτες, οι ιδιοκτήτες του χωραφιού, έπεσαν σε ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια, απογοήτευση, κατάθλιψη και αυτοκτονίες.

Με τον τρόπο αυτό έγινε πλέον αδύνατη η εξόφληση των δανεικών, άρα σύντομα ολόκληρο το χωράφι θα φύγει από την ιδιοκτησία των Ελλήνων και θα πάει στα χέρια των πονηρών ξένων "ευρωπαίων".

Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό:

Είναι προτιμότερο να ποτίζει κάποιος το χωράφι της οικονομίας του με χρήμα που παίρνει δωρεάν από το δικό του πηγάδι, ή να δανείζεται ξένο χρήμα για πότισμα από τοκογλύφους, πληρώνοντας υψηλούς τόκους και με τον βέβαιο κίνδυνο ότι, θα κατασχεθεί το χωράφι αφού είναι αδύνατο να εξοφληθούν τα δανεικά;

Είναι προτιμότερο να κάνει κάποιος την δουλειά του δωρεάν με τις δικές του Δραχμές ή πληρώνοντας δυσβάσταχτους τόκους για τα δανεικά Ευρώ;

Η απάντηση είναι απλή, ακόμη και από κάποιον που δεν έχει την ελάχιστη γνώση της οικονομικής επιστήμης: 

Το συντομότερο δυνατόν πρέπει να φύγουμε από το Γερμανο-Ευρώ που το δανειζόμαστε πανάκριβα και χωρίς ουσιαστικά οφέλη και να επιστρέψουμε συντεταγμένα στην δωρεάν Ελληνική Δραχμή, την οποία βεβαίως πρέπει να χρησιμοποιούμε προσεκτικά και με φειδώ. Διαφορετικά η κατάληξη θα είναι η απόλυτη φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού, το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας και η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.