Σαρωτική ήττα του Τέταρτου Ράιχ

Γιώργος Δελαστίκ

Εξέγερση του μεγαλύτερου μέρους των ψηφοφόρων όλων των κοινοβουλευτι­κών κομμάτων της Βρετανίας εναντίον των ηγεσιών τους! Αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος για την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ. «Ναι» στη συ­νέχιση της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ έλεγαν οι ηγεσίες και των Συντηρητικών και των Εργατικών και των Φιλελεύθερων. «Όχι» ψήφισαν όμως οι Άγγλοι και οι Ουαλοί, δίνοντας τη νίκη τελικά στο στρατόπεδο της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ με ποσοστό 51,9% υπέρ του «Όχι» έναντι 48,1% που ψήφισαν «Ναι».Πρόκειται για σαρωτική ήττα του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας. Οι Άγγλοι δεν είχαν ποτέ υιοθετήσει το ευρώ ως εθνικό τους νόμισμα, φρονίμως ποιούντες. Οι πολι­τικοί ηγέτες όμως που τάσσονταν υπέρ της αποχώρησης από την ΕΕ φρόντιζαν να προβάλλουν τα δεινά που υφίσταντο

διάφορες χώ­ρες–μέλη της ΕΕ από τα Μνημόνια που επέβαλλαν οι Γερμανοί στα κράτη αυτά. Η Ιρλανδία, η Ελλάδα, η Κύπρος, η Πορ­τογαλία συνέτειναν, μέσω των δεινών που υφίσταντο ως συνέπεια των μνημο­νιακών πολιτικών, στην εμπέδωση της απέχθειας των Άγγλων προς την ΕΕ και κατά τον τρόπο αυτόν συνέτειναν και στη νίκη του «Όχι». Δεν υπάρχει η πα­ραμικρή αμφιβολία ότι της εκστρατείας υπέρ της αποχώρησης από την ΕΕ ηγή­θηκε η Δεξιά. Αυτό σημαίνει όμως ότι τμήματα της αστικής τάξης της Αγγλίας είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο τρόπος οικοδό­μησης της ΕΕ που έχει επιβάλει η Γερμανία αντίκειται προς τα συμφέροντά της.

Υπήρξε εμφανέστατη ταξική διαφοροποίηση στο Λονδίνο. Στις πλούσιες συνοικίες της πρωτεύουσας το ποσοστό υπέρ του «Ναι» προσέγγισε ακόμη και το 75%. Αντιθέτως, σε κάποιες εργατικές συνοικίες, φτωχογει­τονιές του ανατολικού Λονδίνου νίκησε το «Όχι». Πά­ντως, αποκλείεται να νικούσε συνολικά στη Βρετανία το «Όχι», αν δεν ήταν η καθημαγμένη βρετανική και ιδίως αγγλική ύπαιθρος. Εκεί το «Όχι» στην παραμονή στην ΕΕ ξεπερνούσε το 60%, πράγμα που διαμόρφω­σε και το τελικό αποτέλεσμα σε πανεθνικό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο όμως η κατάσταση ήταν διαφορετική. 

Τα 5,3 εκατομμύρια Σκοτσέζοι προ δύο ετών έκαναν δημοψήφισμα και απέρριψαν την ανεξαρτησία της Σκοτίας από την κηδεμονία της Αγγλίας. Προχτές όμως άρχισε σοβαρή συζήτηση για ένα νέο δημοψήφισμα, στο οποίο υποτίθεται ότι θα ψηφίσουν υπέρ της ανε­ξαρτησίας για να …παραμείνουν στην ΕΕ! Άλλο πράγμα η κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας τους και εντε­λώς άλλο πράγμα η ευρω-δουλοφροσύνη, την οποία επιδεικνύουν εσχάτως οι Σκοτσέζοι, αμαυρώνοντας το ατίθασο παρελθόν τους.

Ο Κάμερον ανακοίνωσε από το πρωί της Παρασκευής την απόφασή του να παραιτηθεί, αλλά τον… Οκτώβριο! Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για την Αγγλία. Αν ο Ντέι­βιντ Κάμερον κάνει αυτός την έναρξη των διαπραγμα­τεύσεων με την ΕΕ, καθώς αυτός ήταν υπέρ της παρα­μονής της Βρετανίας στην ΕΕ, θα οδηγήσει τα πράγματα συνειδητά σε καταστροφική κατάσταση, υπονομεύο­ντας ανοικτά την επόμενη κυβέρνηση. Επίσης, ένας από τους λόγους της παραμονής του στην εξουσία επί σχε­δόν τέσσερις μήνες μετά την ήττα του είναι ακριβώς για να αποτρέψει την ανάδειξη σε πρωθυ­πουργό του Μπόρις Τζόνσον και την κυριαρχία της αντι-ΕΕ πτέρυγας του κόμματός του. 

Η αλήθεια είναι πως πέρα από τον Κάμερον, ζητήθηκε ήδη η παραίτηση από τη θέση του αρχηγού του κόμματος των Εργατικών του Τζέ­ρεμι Κόρμπιν. Ο δήθεν αριστερός αυ­τός ηγέτης αποδείχθηκε στην πράξη ένα τυχάρπαστο «ευρω-λαμόγιο». Ένα θλιβερό ανθρωπάκι που είχε μάλιστα φτάσει στο σημείο να καυχιέται πριν από το δημοψήφισμα ότι η συνέχιση της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ θα είχε «Εργατική σφραγίδα». Εί­ναι εξίσου αποτυχημένος με τον Κέμερον και υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να καθαιρεθεί και αυτός από το αξί­ωμά του, πράγμα που θα ήταν κάτι θετικό για την ταξική πάλη στην Αγγλία, αν φυσικά ο διάδοχός του δεν ήταν ακόμη πιο δεξιός από αυτόν, πράγμα καθόλου απίθα­νο. Οι Γερμανοί, πάντως, για να διασώσουν το Τέταρτο Ράιχ τους, επιδεικνύουν και απέναντι στην Αγγλία την ίδια ανελέητη συμπεριφορά που έχουν επανειλημμένα επιδείξει και κατά της Ελλάδας.

Η ουσία είναι ότι η απόφαση του βρετανικού λαού να αποχωρήσει η χώρα του από την ΕΕ σηματοδοτεί την έναρξη της διαδικασίας αποσύνθεσης της ΕΕ! Το ζητού­μενο τώρα είναι αν η Αριστερά της Ευρώπης μπορεί να βάλει τη δική της σφραγίδα σε αυτή τη διαδικασία απο­σύνθεσης της ΕΕ ή αν θα την αφήσει αποκλειστικά στα χέρια της Δεξιάς, με όλα τα όσα συνεπάγεται για τους εργαζόμενους μια δεξιά ηγεμονία στο θέμα αυτό. Θα δούμε τι θα γίνει.

*Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ την Κυριακή 26 Ιουνίου 2016