Οδός Δραχμής: H προληπτική δαιμονοποίηση της Συρίας…

Νίκος Κλειτσίκας

Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στην περιοχή μας, τα ΜΜΕ κι οι δημοσιογράφοι ανέλαβαν το καθήκον να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη για την "κακή" Συρία και τον "δικτάτορα" Άσσαντ, κυβέρνηση κι αξιωματική αντιπολίτευση αποσιωπούν την άμεση εμπλοκή της πατρίδα μας σε έναν πόλεμο, ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο: πλήρης παραχώρηση εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου, η Σούδα κέντρο των επιχειρήσεων.Βέβαια,τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα προετοίμαζε η παγκόσμια τάξη πραγμάτων και τώρα οι δυνάμεις της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας, βγαίνουν νικηφόρες από τη βάρβαρη, ανέτια και βάναυση υπονόμευσή της.Και η Ελλάδα, αν δεν σπεύσει σύντομα να διορθώσει την εγκληματική πολιτική της σε βάρος της παραδοσιακής φίλης Συρίας, θα υποστεί τις πολιτικές και οικονομικές συνέπειες αυτής της άφρονος επιλογής της.

Είναι γεγονός πως το μήνυμα που προσπάθησαν να εκπέμπψουν οι «προστάτες των λαών» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», ήταν το ίδιο φύλο συκής που χρησιμοποιήθηκε για την καταστροφή του Ιράκ και την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας: Η αναγκαιότητα να εμφανιστεί η Συρία από τα ΜΜΕ ως η κόλαση αυτού του πλανήτη της προόδου, της ανάπτυξης και της δημοκρατίας.

Συνεχίζεται η επιχείρηση «εκδημοκρατισμού» του πλανήτη μας από την «παγκόσμια μοναρχία» εναντίον όλων των λαών και των εθνών που δεν είναι διατιθέμενοι να υποκύψουν στην κυριαρχία της: η νέα τάξη πραγμάτων.

Γιουγκοσλαβία 1999, Αφγανιστάν 2001, Ιράκ 2004, Λιβύη 2010: είναι οι κύριοι σταθμοί αυτού του νέου παγκόσμιου πολέμου και μαζί, πακέτο, ο οικονομικός πόλεμος στραγγαλισμού λαών και εθνών που αποτελούν εμπόδια στον σχεδιασμό της «παγκόσμιας μοναρχίας», αλλά υπάγονται σε άλλες πολιτικοοικονομικές συνθήκες (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Κύπρος, Νότια Ευρώπη της γερμανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης ...).

Ένα σχέδιο παγκόσμιας υποδούλωσης λαών και εθνών στους επικυρίαρχους: Υποδούλωση πολιτιστική, στρατιωτική, οικονομική στην παγκόσμια μοναρχία.

Επόμενος στόχος: Συρία!

Για τους «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» κινητοποιήθηκε η πρόθυμη εξουσία των ΜΜΕ και δημοσιογράφων, για να γίνει αποδεκτός από τον πολίτη της δύσης ο πόλεμος για τη «δημοκρατία» και τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Ο αμερικανός πρόεδρος, συνεχιστής της πολιτικής Μπους, των οικονομικών συμφερόντων που επιλέγουν τους εκάστοτε προέδρους των ΗΠΑ, δεν χάνει ευκαιρία να εμφανίζει τη Συρία ως τόπο τρομοκρατίας, κινδύνου για την παγκόσμια ειρήνη, πρόοδο, ανάπτυξη και δημοκρατία. Έτσι ώστε να χωνέψουμε την αναγκαιότητα ενός «ανθρωπιστικού πολέμου»!

Το επόμενο βήμα «νομιμοποίησης» μιας ιμπεριαλιστικής επέμβασης καμουφλαρισμένης μέσω της «ανθρωπιστικής επέμβασης» είναι το reductio ad Hitlerum (η μείωση, δυσφήμιση των ηγετών που είναι αρχηγοί των κρατών-εθνών που πρέπει να υποδουλωθούν). Τους εμφανίζουν ως νέους Χίτλερ, μειωμένων ικανοτήτων, παρανοϊκούς κι επικίνδυνων για την «ειρήνη» και τη «δημοκρατία». Ένα καρναβάλι που συνεχίζεται διαχρονικά: Φιντέλ Κάστρο, Μοράλες, Τσάβες, Σαντάμ Χουσεΐν, Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ, Αχμαντινεζαντ, Χοσέ Μουχίκα (ο πρόεδρος της Ουραγουάης, αντάρτης των Τουπαμάρος), Κιμ Γιονγκ Ουν ... Άσσαντ.

Και αυτό το «παιχνίδι» προετοιμασίας των «νέων Χίτλερ», των αιμοδιψών «δικτατόρων», είναι ένα παιχνίδι ενεργοποίησης του μοντέλου Χιροσίμα: όπου υπάρχει Χίτλερ, υπάρχει αναγκαιότητα μιας νέας Χιροσίμα. Η «αυτοκρατορία» νομιμοποιεί το αναγκαίο κακό: ειρήνη σημαίνει πόλεμος εναντίον της «τρομοκρατίας», των βαρβαροτήτων από τους «δικτάτορες».

Ο πόλεμος, ότι πιο μισητό κι εγκληματικό για την ανθρωπότητα, βαπτίζεται «ανθρωπιστική προσπάθεια» εναντίον εχθρών που υποβάθμισαν σε νέους Χίτλερ κι η σύγκρουση νομιμοποιείται με την πλήρη ουδετεροποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης, πάντα μέσω των ΜΜΕ και δημοσιογράφων.

Αξίζει να μεταφέρουμε ένα προφητικό απόσπασμα Carl Schmitt (11 Ιούλη 1888 - 7 Απρίλη 1985): «Ένας ιμπεριαλισμός θεμελιωμένος σε οικονομικές βάσεις είναι φυσικό να προκαλεί μια διεθνή πολιτική στην οποία μπορεί ανοικτά να χρησιμοποιεί, στο βαθμό που το έχει ανάγκη, τα εργαλεία της οικονομικής εξουσίας όπως περιορισμούς δανεισμών, εμπάργκο πρώτων υλών, υποτίμηση νομισμάτων κ.ο.κ. Αυτός [ο ιμπεριαλισμός] θα θεωρεί ως βία εναντίον της οικονομίας την προσπάθεια ενός λαού ή μιας κοινωνικής ομάδας να απεμπλακεί από τις συνέπειες αυτών των "ειρηνικών" μεθόδων».

Η εφεύρεση των δήθεν χημικών όπλων κι η χρήση τους από τη Συρία είναι κωμικοτραγική επινόηση και δεν αξίζει σχολιασμού. Ο Άσσαντ που κερδίζει τη μάχη εναντίον της τρομοκρατίας (των μισθοφόρων της Αλ Κάιντα που χρηματοδοτεί, εξοπλίζει και στηρίζει ακόμη κι βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης Ευρωπαϊκή Ένωση) χρησιμοποίησε χημικά όπλα μέσα στη Δαμασκό. Την πρωτεύουσα που η ενότητα του λαού είναι άρρηκτη (Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί), την πόλη προπύργιο και φρούριο του Άσσαντ. Ο Bashar al Assad κερδίζει, παρότι δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει όλο το στρατό της χώρας, αφού δεν θέλει ν' αποσύρει στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορα με Ισραήλ, Ιράκ και Τουρκία. Οι μισθοφόροι που εκπαιδεύονται στην Τουρκία και μετά διεισδύουν και πολεμούν στη Συρία, έχασαν περίπου 80.000 άτομα (νεκρούς, τραυματίες και συλληφθέντες).

Αν ήθελε να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα ο «δικτάτορας» Bashar al Assad, θα τα χρησιμοποιούσε στη Δαμασκό που ο άνεμος θα μετέφερε στο σπίτι του ή στα στρατόπεδα εκπαίδευσης των μισθοφόρων τρομοκρατών στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας;

Αδιάσειστα τα στοιχεία πως τα σχετικά βίντεο αναρτήθηκαν έξι ώρες πριν την υποτιθεμένη «επίθεση», όπως διαπιστώνει το Ρωσικό Υπουργείο των Εξωτερικών, αλλά και ο αδαής διαδικτυακός χρήστης.

Είναι εξόφθαλμο πως οι τρομοκράτες έριξαν τα χημικά στη Δαμασκό ως αντίποινα για τις αλλεπάλληλες ήττες τους στις περιφερειακές μικρές πόλεις και χωριά. Βέβαια οι «παρατηρητές του ΟΗΕ» που βρίσκονται στη Δαμασκό για τη διερεύνηση του ζητήματος, είναι γνωστό τι συμφέροντα εξυπηρετούν και πως η όποια «αναφορά» τους είναι διατυπωμένη -πριν εκδοθεί- από τ' αφεντικά τους και τους σχεδιασμούς των. Αυτό το θέατρο έχει προϊστορία ... αυτοί -ειδικότερα ο εγκληματίας Αιγύπτιος Μπαραντάι, που διεκδικεί ρόλο στο πραξικόπημα της χώρας του- δεν συνέταξαν την έκθεση για τα περιβόητα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ κι εκ των υστέρων διαπίστωσαν ότι είχαν λάθος πληροφορίες; Όμως, αυτό το «λάθος» των «παρατηρητών του ΟΗΕ» στοίχισε ως τώρα ένα εκατομμύριο νεκρούς και τερατογεννήσεις από τους βομβαρδισμούς με απεμπλουτισμένο ουράνιο, που θα διαρκέσουν δεκάδες χρόνια.

Κι ο «δημοκράτης» πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα, όπως ακριβώς ο προκάτοχός του Μπους, στον ίδιο δρόμο. Η χώρα που χρησιμοποίησε ατομικά όπλα, βόμβες ναπάλμ, βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, βόμβες φωσφόρου ... η χώρα που εξόντωσε εκατομμύρια αθώους πολίτες μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (από την Κορέα ως το Αφγανιστάν, από την Καμπότζη ως το Ιράκ) ... η χώρα που είπε συνειδητά ψέματα για τα χημικά όπλα του Σαντάμ Χουσεΐν ... η χώρα που ασκούσε και ασκεί βασανισμούς στις φυλακές της Cia και διατηρεί στρατόπεδα συγκέντρωσης (το Γκουαντάναμο είναι πρώτο παράδειγμα) ... η χώρα που από δεκαετίες στηρίζει τις ομάδες θανάτου στη Λατινική Αμερική ... η χώρα που διέπραξε αμέτρητα πραξικοπήματα στον πλανήτη (εκείνο της Ελλάδας τελείωσε με μια συγνώμη του Κλίντον κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα) ... σήμερα τονίζει: «Αυτό που είδαμε την περασμένη εβδομάδα στη Συρία προκαλεί σοκ στις συνειδήσεις. Η αδιάκριτη δολοφονία αθώων πολιτών, γυναικών και παιδιών με χημικά όπλα, ντροπιάζει την ηθική μας»!

Τι συμβαίνει στην επαρχία-αποικία Ελλάδα;

Μια πολιτική που μας ντροπιάζει ως έθνος και λαό. Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, χωρίς καν να ενημερώσει τη βουλή ή έστω το Συμβούλιο εξωτερικής πολιτικής, παραχώρησε γη και ύδωρ στην «παγκόσμια μοναρχία». Η αξιωματική αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ) εντέχνως σιωπά ένοχα. Τόσα έχουν συμβεί στην περιοχή μας και οι διακοπές των στελεχών στις παραλίες δεν θα είναι δικαιολογία για σοβαρούς ανθρώπους. Απλώς, ενόψει ανάληψης κυβερνητικού ρόλου, οφείλουν να είναι «ρεαλιστές». Το «ρεαλιστές» του ΣΥΡΙΖΑ έχει αντικαταστήσει το «εκσυγχρονιστές» των Σημίτη, Παπανδρέου, Βενιζέλου. Έμεινε το ΚΚΕ να καταγγέλλει την εμπλοκή της πατρίδας μας στις ιμπεριαλιστές επιθέσεις εναντίον της Συρίας και η εφημερίδα "Ριζοσπάστης".

Τα ΜΜΕ κι οι δημοσιογράφοι έχουν στρατευτεί στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της «παγκόσμιας μοναρχίας», εξαγορασμένοι από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Ακόμη κι αριστεροί δημοσιογράφοι, έγκυροι και γνώστες των ζητημάτων της Μέσης Ανατολής, συνειδητά ή ασυνείδητα έχουν αποδεχτεί τη λογική των επικυρίαρχων: δεν ξεχνούν στις αναλύσεις τους να σημειώνουν πως πρέπει να πέσει το «καθεστώς Άσσαντ». Βλέπουν το δένδρο και χάνουν το δάσος ή εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία;

Η Συρία είναι ο επόμενος στόχος της παγκόσμιας μοναρχίας.Είναι σήμερα ένα από τα λίγα κράτη-χώρες που ακόμη αντιστέκονται στη νέα τάξη πραγμάτων. Κι αυτό, πέρα από την εσωτερική πολιτική κατάσταση στη Συρία, κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί ή να το υποβαθμίσει.

Η Συρία -όπως η Κούβα, το Ιράν, η Βενεζουέλα ...- είναι χώρες που αντιστέκονται στη νέα παγκόσμια τάξη που απαιτεί υπακοή κι υποδούλωση. Αποτελούν χώρες που παραδίδουν μαθήματα αξιοπρέπειας, διδάσκουν εμάς τους «δυτικούς» ότι μπορούμε ν' αντισταθούμε στην παγκόσμια μοναρχία.

Η Συρία ... γη της τιμής και της αξιοπρέπειας

Μίλησα με τον αγαπημένο μου φίλο, Σύριο διανοούμενο Δρ. Ouday Ramadan (Soso), στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος Συρίας κι όχι του Μπαθ, για μια δική του εκτίμηση της κρίσιμης κατάστασης. O Soso, που δεν μασάει τα λόγια του, συνόψισε ως εξής την δυτική προπαγάνδα νομιμοποίησης στη διεθνή κοινή γνώμη μιας ιμπεριαλιστικής εγκληματικής επίθεσης εναντίον της Συρίας:
«Η Δαμασκός κατατρόπωσε τον Φλάβιο Ηράκλειο, η Δαμασκός κατατρόπωσε τον Ταμερλάνο, η Δαμασκός κατατρόπωσε τους δήμιους Οθωμανούς Τούρκους, η Δαμασκός κατατρόπωσε του Γάλλους αποικιοκράτες. Αν πέσει η Δαμασκός θα πέσει όμορφα ... νεκρός ο Άσσαντ με όλους τους Σύριους, αλλά θα γίνουμε τάφος για τους αμερικανούς».

Τι δεν έχουν κατανοήσει οι περισπούδαστοι πολιτικοί αναλυτές και σχολιαστές -που δεν έχουν επισκεφθεί ούτε ως τουρίστες τη Δαμασκό- για τη Συρία;

Την ενότητα του λαού και των πολιτικών κομμάτων της. Στην πρώτη γραμμή της αντίστασης στην ιμπεριαλιστική επίθεση είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Συρίας, οι Ελληνορθόδοξοι, οι καθολικοί, οι Μουσουλμάνοι ... όλες οι θρησκευτικές κι όχι μόνον μειονότητες που ζούσαν αρμονικά και προόδευαν σε μια Συρία της ανεξιθρησκίας και της προστασίας των μειονοτικών δικαιωμάτων.

Σήμερα οι Ελεύθεροι του κόσμου είναι όλοι Σύριοι!

* Γιατί ένα κομμουνιστής Σύριος είναι σήμερα μαζί με τον Άσσαντ και για το ποια είναι η κατάσταση ανάμεσα στο λαό της Συρίας, μας το δίνει ο φίλος Ouday Ramadan και το αλίευσα σε ένα ανεξάρτητο ιστολογοφόρο και το παραθέτω: