Γιώργος Καπόπουλος
Αν θέλεις το αντίθετο του στόχου που δηλώνεις ότι επιδιώκεις τότε προετοίμασε ένα Σχέδιο Β, το οποίο από μόνο του λειτουργεί στη λογική και τη δυναμική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Τα παραπάνω έχουν επιβεβαιωθεί κατ’ εξοχήν στην Κρίση της Ευρωζώνης από την άνοιξη του 2010 μέχρι και σήμερα και ισχύουν κατά μείζονα λόγο και σε σχέση με το Δημοψήφισμα της Πέμπτης 23 Ιουνίου για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην Ε.Ε. Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι οι προβληματισμοί και οι αποκαλύψεις για τα σχέδια Β, για την αντιμετώπιση ενδεχόμενου Brexit είδαν το φως της δημοσιότητας λίγες μέρες πριν η εικόνα των Δημοσκοπήσεων ανατραπεί υπέρ της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενωση και πιο συγκεκριμένα την Τρίτη 31 Μαΐου.
Το ταμπού έσπασε
Το ταμπού των Σχεδίων Β το έσπασαν την Παρασκευή 27 Μαΐου ταυτόχρονα το Der Spiegel στο Αμβούργο και οι Financial Times στο Λονδίνο: Πυρετώδεις διαβουλεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη όχι μόνον στην αναζήτηση επίδειξης ενότητας των 27 της Ε.Ε. ή έστω των 19 της Ευρωζώνης μετά από πιθανό Brexit, αλλά και της στάσης απέναντι στο Λονδίνο, καθώς η υλοποίηση μιας ενδεχόμενης αποχώρησης της Βρετανίας θα είναι μια διαδικασία τουλάχιστον δύο ετών επίπονης και περιπλοκής διαπραγμάτευσης.
Το ταμπού των Σχεδίων Β το έσπασαν την Παρασκευή 27 Μαΐου ταυτόχρονα το Der Spiegel στο Αμβούργο και οι Financial Times στο Λονδίνο: Πυρετώδεις διαβουλεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη όχι μόνον στην αναζήτηση επίδειξης ενότητας των 27 της Ε.Ε. ή έστω των 19 της Ευρωζώνης μετά από πιθανό Brexit, αλλά και της στάσης απέναντι στο Λονδίνο, καθώς η υλοποίηση μιας ενδεχόμενης αποχώρησης της Βρετανίας θα είναι μια διαδικασία τουλάχιστον δύο ετών επίπονης και περιπλοκής διαπραγμάτευσης.
Ιαν Ντάνκαν Σμιθ
Πρώτη επιλογή στα όρια του αυτονόητου το «βελούδινο» διαζύγιο που θα στοχεύει στην απορρόφηση των όποιων κραδασμών και παρενεργειών ενός Brexit στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, μια δυναμική που θα θέσει σε δεύτερο πλάνο τις πολιτικές παρενέργειες στην Ηπειρωτική Ευρώπη και θα επενδύσει στο ότι η αποχώρηση της εκτός ΟΝΕ Βρετανίας είναι λιγότερο δραματική από ό,τι νομίζουμε.
Υπέρ αυτής της πρακτικής επιλογής φαίνεται να κλίνουν η Γερμανία και η Ολλανδία και η Ιρλανδία, καθώς έχουν ως προτεραιότητα τη μεγίστη δυνατή ελαχιστοποίηση του κόστους μιας ενδεχόμενης αποχώρησης του Λονδίνου από την Ε.Ε.
Πόσο αμετάκλητο είναι το αποτέλεσμα;
Απορρόφηση κραδασμών
Πρώτη επιλογή στα όρια του αυτονόητου το «βελούδινο» διαζύγιο που θα στοχεύει στην απορρόφηση των όποιων κραδασμών και παρενεργειών ενός Brexit στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, μια δυναμική που θα θέσει σε δεύτερο πλάνο τις πολιτικές παρενέργειες στην Ηπειρωτική Ευρώπη και θα επενδύσει στο ότι η αποχώρηση της εκτός ΟΝΕ Βρετανίας είναι λιγότερο δραματική από ό,τι νομίζουμε.
Πρώτη επιλογή στα όρια του αυτονόητου το «βελούδινο» διαζύγιο που θα στοχεύει στην απορρόφηση των όποιων κραδασμών και παρενεργειών ενός Brexit στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, μια δυναμική που θα θέσει σε δεύτερο πλάνο τις πολιτικές παρενέργειες στην Ηπειρωτική Ευρώπη και θα επενδύσει στο ότι η αποχώρηση της εκτός ΟΝΕ Βρετανίας είναι λιγότερο δραματική από ό,τι νομίζουμε.
«Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε»
Μια άλλη επιλογή θα ήταν η αναζήτηση ενός μηνύματος συνοχής και αποφασιστικότητας των «27» εταίρων του Λονδίνου στο πεδίο της πολιτικής ενοποίησης ή έστω διακυβερνητικής συνεργασίας.
Μια άλλη επιλογή θα ήταν η αναζήτηση ενός μηνύματος συνοχής και αποφασιστικότητας των «27» εταίρων του Λονδίνου στο πεδίο της πολιτικής ενοποίησης ή έστω διακυβερνητικής συνεργασίας.
Πλήρες αδιέξοδο
Με τη Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο γύρω στο 30% στη Γαλλία, την «Εναλλακτική για τη Γερμανία» να έχει προεξοφλήσει την είσοδό της στην Μπούντεσταγκ, πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι Παρίσι και Βερολίνο έχουν τη βούληση και τη δυνατότητα να τιμωρήσουν παραδειγματικά τους Βρετανούς για την ψήφο τους, χωρίς να πριμοδοτήσουν τον Ευρωσκεπτικισμό στις χώρες τους;
Με τη Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο γύρω στο 30% στη Γαλλία, την «Εναλλακτική για τη Γερμανία» να έχει προεξοφλήσει την είσοδό της στην Μπούντεσταγκ, πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι Παρίσι και Βερολίνο έχουν τη βούληση και τη δυνατότητα να τιμωρήσουν παραδειγματικά τους Βρετανούς για την ψήφο τους, χωρίς να πριμοδοτήσουν τον Ευρωσκεπτικισμό στις χώρες τους;
Το σχετικό δημοσίευμα των FT μάς πληροφορεί ότι ένα παρόμοιο Σχέδιο Β’ θα εστιάζεται σε στενότερη συνεργασία στην Ασφάλεια και την Άμυνα, μια επιλογή που παραπέμπει στην ελληνική λαϊκή θυμοσοφία «Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε».
Με το Βερολίνο να θεωρεί ότι η Κομισιόν είναι πολύ χαλαρή και εφαρμόζει με πολιτική θεώρηση τη Δημοσιονομική Πειθαρχία και το Παρίσι να θέλει Πολιτική Ενοποίηση της Ευρωζώνης, προφανώς για μόνιμη δυνατότητα πολιτικής ερμηνείας και παρερμηνείας του πλαισίου του Συμφώνου Σταθερότητας, είναι προφανές ότι η Ασφάλεια και η Αμυνα είναι το μόνο πεδίο επίδειξης ευρωπαϊκού ενοποιητικού ζήλου.
Στο άβατο της εθνικής κυριαρχίας
Προφανώς και πρόκειται για μια ψευδαίσθηση ή για ένα συνειδητό ψέμα που φωτίζει την αμηχανία των Ολάντ - Μέρκελ: Οσο η Γερμανία δεν συζητά για το ορατό μέλλον την αμοιβαιοποίηση του κινδύνου και τη μεταφορά πόρων από τον Βορρά στον Νότο, άλλο τόσο η Γαλλία δεν συζητά ευρωπαϊκό, δηλαδή κοινό με τη Γερμανία έλεγχο της εθνικής πυρηνικής δύναμης Κρούσης που κληροδότησε ο Ντε Γκολ. Στο άβατο της εθνικής κυριαρχίας της Γαλλίας εκτός από το πυρηνικό οπλοστάσιο περιλαμβάνεται η μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με το δικαίωμα του βέτο.
Προφανώς και πρόκειται για μια ψευδαίσθηση ή για ένα συνειδητό ψέμα που φωτίζει την αμηχανία των Ολάντ - Μέρκελ: Οσο η Γερμανία δεν συζητά για το ορατό μέλλον την αμοιβαιοποίηση του κινδύνου και τη μεταφορά πόρων από τον Βορρά στον Νότο, άλλο τόσο η Γαλλία δεν συζητά ευρωπαϊκό, δηλαδή κοινό με τη Γερμανία έλεγχο της εθνικής πυρηνικής δύναμης Κρούσης που κληροδότησε ο Ντε Γκολ. Στο άβατο της εθνικής κυριαρχίας της Γαλλίας εκτός από το πυρηνικό οπλοστάσιο περιλαμβάνεται η μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με το δικαίωμα του βέτο.
Η Άμυνα και η Ασφάλεια κινδυνεύουν από πεδίο ανέξοδης επίδειξης ενότητας να γίνει μπούμερανγκ: Όλοι καταλαβαίνουν ότι στον τομέα αυτό είναι πιο αυτονόητη η συνεργασία της Γαλλίας με τη Βρετανία που είναι επίσης πυρηνική δύναμη και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, παρά με τη Γερμανία.
Ποιο πολύ από το Brexit, Παρίσι και Βερολίνο φοβούνται να δεσμευθούν με μη αντιστρέψιμο τρόπο στην εμβάθυνση της μιας ή της άλλης πτυχής της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Ας γυρίσουμε στο βελούδινο διαζύγιο που αν κυριαρχήσει αποδομεί όχι μόνον τον μη αντιστρέψιμο χαρακτήρα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά ενθαρρύνει και άλλες χώρες -βλέπε Ομάδα του Βίζεγκραντ- να αναζητήσουν Ειδική Σχέση και αν δεν το πετύχουν, να ακολουθήσουν τον δρόμο της Βρετανίας.
Θα έχουμε ένα ανεξέλεγκτο ντόμινο;
Τρεις βδομάδες πριν από το Δημοψήφισμα στη Βρετανία, η Γαλλία βυθίζεται κάθε μέρα σε μια μετωπική και αδιέξοδη σύγκρουση κυβέρνησης - συνδικάτων για τις εργασιακές σχέσεις, στην Ισπανία η ενίσχυση των Unidos Podemos στις βουλευτικές εκλογές της 26 Ιουνίου θα τους θέσει στον ρόλο του μείζονος εταίρου ενός κυβερνητικού συνασπισμού με τους Σοσιαλιστές, ενώ πυκνώνουν οι αναφορές για έκρηξη ανά πάσα στιγμή της ωρολογιακής βόμβας του τραπεζικού συστήματος της Ιταλίας.
Με τα παραπάνω διαμορφώνεται μια συνολική εικόνα στην Ε.Ε. - Ευρωζώνη που δεν επιτρέπει ιδιαίτερη αισιοδοξία για αποφάσεις ουσιαστικής ή έστω προσχηματικής ανασύνταξης μετά από ενδεχόμενο Brexit.
Και όχι μόνον: Αν οι «28» της Ε.Ε. και οι 19 της Ευρωζώνης δεν μπορούν να σχεδιάσουν την επόμενη μέρα ενός ενδεχόμενου Brexit, πώς μπορούμε να περιμένουμε κοινή ευρωπαϊκή πολιτική πρώτον, απέναντι στη σκλήρυνση της στάσης του Ερντογάν στο προσφυγικό και δεύτερον, πρωτοβουλίες εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Ρωσία, στο πλαίσιο τόσο της Ε.Ε. όσο και του ΝΑΤΟ;
ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΣ ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ
Επικίνδυνη μπλόφα η ψήφος τιμωρίας
Επικίνδυνη μπλόφα η ψήφος τιμωρίας
Το τιμωρητικό μήνυμα με τα σημερινά δεδομένα είναι μια επικίνδυνη μπλόφα που εκ των πραγμάτων μάλλον νομιμοποιεί την επιχειρηματολογία των οπαδών του Brexit για προσπάθεια εκφοβισμού των ψηφοφόρων.
Με τη Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο γύρω στο 30% στη Γαλλία, την «Εναλλακτική για τη Γερμανία» να έχει προεξοφλήσει την είσοδό της στην Μπούντεσταγκ και τους Φιλελεύθερους να επανακάμπτουν και τη Βαυαρική Χριστιανοσοσιαλιστική Ένωση να δίνει γη και ύδωρ για να περιορίσει τη συρρίκνωση της εκλογικής της βάσης, πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι Παρίσι και Βερολίνο έχουν τη βούλήση και τη δυνατότητα να τιμωρήσουν παραδειγματικά τους Βρετανούς για την ψήφο τους, χωρίς να πριμοδοτήσουν τον Ευρωσκεπτικισμό στις χώρες τους;
Πέραν των παραπάνω, ποιος εγγυάται σήμερα ότι χώρες όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, αλλά ακόμη και η Σλοβακία που αναλαμβάνει την Προεδρία της Ε.Ε. την 1η Ιουλίου και δίπλα τους οι κατά παράδοση μινιμαλιστικές χώρες, Σουηδία και Δανία, αλλά και η ευρωπαϊστική Ιρλανδία με την ειδική διμερή αλληλεξάρτησή της με το Ηνωμένο Βασίλειο θα συνεργάζονταν σε μια πολιτική τιμωρητικού μηνύματος;
Η Σλοβακία προφανώς θα συνδέσει τον συντονισμό της με Βρυξέλλες-Βερολίνο απέναντι στη Βρετανία, με παραχωρήσεις στο Προσφυγικό, ενώ η Μάλτα που την διαδέχεται στην Προεδρία της Ε.Ε. την 1η Ιανουαρίου του 2017, δύσκολα θα συγκρουσθεί μετωπικά με την πρώην Αποικιακή Μητρόπολη. Τιμωρητικά μηνύματα δεν υπήρξαν παλιότερα, όταν η Ε.Ε. είχε συνοχή και δυναμισμό όπως πιστοποιούν οι συμβολικές κυρώσεις σε επίπεδο Πρωτοκόλλου που υιοθέτησαν το 2000 οι τότε 14 της Ευρωπαϊκής Ενωσης απέναντι στην Αυστρία μετά από πίεση του Προέδρου της Γαλλίας Σιράκ, όταν το Λαϊκό Κόμμα του Καγκελαρίου Σουσέλ επέλεξε το ακροδεξιό κόμμα της ελευθερίας του Χάιντερ ως ήσσονα κυβερνητικό εταίρο.
Τιμωρητικές κυρώσεις μετά από ψηφοφορία υλοποιήθηκαν μια φορά το 1958 στην Αφρική, όταν η Γαλλική Γουινέα υπό τον Σεκού Τουρέ απέρριψε τη σταδιακή πορεία προς τη χειραφέτηση και έγινε ανεξάρτητη στη σκιά σκληρών οικονομικών κυρώσεων της Γαλλίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου