Ψήφος στὰ 17 από εγκληματίες πολιτικούς

Γιώργος Κακαρελίδης 

Εἶναι ἀπύθμενος ὁ βόρβορος, στὸν ὁποῖον εἶναι ἱκανοί, νὰ χωθοῦν οἱ δῆθεν πολιτικοί μας, γιὰ νὰ ἀγκιστρώσουν ψήφους, ὥστε νὰ ξαναβγοῦν ἤ νὰ διατηρηθοῦν στὴν ἐξουσία. Δὲν ὀρρωδοῦν πρὸ οὐδενός. Εἶναι ἱκανοί νὰ ἐκμαυλίσουν τὰ παιδιά τους, νὰ προδώσουν τὴν πατρίδα τους καὶ νὰ πουλήσουν τὴν ἴδια τὴν ψυχὴ τους στό διάβολο, γιὰ τὸν σκοπό, αὐτό! Καὶ αυτὸ κάνουν! Κι ἄς φωνάζει, ἐπὶ χρόνια, ὁ Δημοσθένης: «οἱ μὲν πρὸς ἀρχαιρεσίας ... δοῦλοι τῆς ἐπὶ τῷ χειροτονεῖσθαι χάριτος περιέρχονται, τελεσθῆναι στρατηγός, ἕκαστος σπουδάζων» (Περί συντάξεως, 19)!Τελευταῖο κατόρθωμά τους, ὁ προτεινόμενος ἐκλογικός νόμος. Μπορεῖ νὰ διαφωνοῦν καὶ νὰ σκυλοβρίζονται γιὰ τήν «ἀναλογικότητα» ἤ τὸν ἀριθμὸ τῶν ἐδρῶν-δῶρο, ἀλλά βγάζουν τὸν σκασμό καὶ ἀποδέχονται ἀσμένως καὶ ὁμοφ(ό)νως τὸ νὰ δοθῇ ψῆφος στὰ 17.Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ σημερινός 17-ρης δὲν ξέρει ποῦ

πᾶν τὰ τέσσερα, δὲν ἔχει προετοιμασθῆ γιὰ συμμετοχή στὴν Πόλη, ψάχνει τὸν ἑαυτό του γιὰ νὰ συγκροτηθῇ, νὰ τὸν προεκτείνῃ στὸ μέλλον, νὰ βρῇ τὴν ἀναφορά στην σχέση, τὸ προσπερνᾶνε σὰν νὰ μὴ συμβαίνῃ τίποτε.

Τὸ ὅτι οὔτε τό ψωμί του βγάζει οὔτε μπορεῖ νὰ βγάλει, διότι εἶναι ἐξαρτώμενος στὸ διηνεκές, δηλαδὴ γιὰ  τουλάχιστον, καμμιά δεκαριά ἀκόμη χρόνια, μὲ τὶς ἀνοησίες τύπου «ὅλοι στὰ πανεπιστήμια», δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει. Τὸ ὅτι στὴν πράξη χειραγωγεῖται, δὲν τοὺς νοιάζει. Ἴσα -ἴσα, αὐτὸ εἶναι ποὺ θέλουν καὶ ἔχουν πετύχει μὲ τὶς κομματικοποιήσεις στὰ γυμνάσια καὶ τό «πρῶτα ὁ μαθητής»!

Τὸ ὅτι δὲν ἔχει κάν ἑδραία μεταφυσική, ἀπαραίτητο συστατικό τῆς Πόλης οὔτε ἔχει θητεύσει στὴν ἄμυνά της, ἐξ ἴσου ἀπαραίτητη προϋπόθεση, γιὰ νὰ καταστῇ κάποιος, Πολίτης, εἶναι ψιλά γράμματα γιὰ τοὺς ἀγροίκους τῆς πολιτικῆς, ποὺ μᾶς ἔτυχαν κακῇ μας τύχῃ.

-Πῶς θὰ καταλάβῃ, ρέ, ὁ ἀγχωμένος πιτσιρικᾶς τοῦ φροντιστηρίου, ὅτι τοῦ ἑτοιμάζετε τὴν παράδοση τοῦ ἑλληνισμοῦ (Ἑλλαδικοῦ καὶ Κυπριακοῦ), τοῦ Αἰγαίου καὶ τῶν πόρων του καὶ τοῦ ἴδιου, στοὺς Τούρκους, ἐπειδὴ καὶ μόνο συζητᾶτε τὴν ἀναγνώριση τουρκοκυπριακῆς κρατικῆς συνιστῶσας, τάζοντάς του διαρκές βούτυρο ἀντί γιά κανόνια, κατὰ τὴν σημίτεια ἔκφραση;

-Πῶς θὰ καταλάβῃ, ρέ, ὅτι τοῦ ξεπουλήσατε τὸ μέλλον του, μὲ τὸ ἀκριβὲς ἀντίγραφο τῆς Ἀνταλκιδείου εἰρήνης ἤ αἰσχρῆς εἰρήνης τοῦ Μεγάλου Βασιλιᾶ, ποὺ ἐπονομάσατε μνημόνιο; Ὁ Φίλης καὶ τὸ παραϋπουργεῖο του θὰ τοῦ ποῦν ὅτι οἱ Σπαρτιᾶτες μὲ τὴν συνθήκη αὐτή, ἔδωσαν τὴν δυνατότητα στὸν Πέρση (Τρόϊκα) νὰ παρεμβαίνῃ μὲ το χρῆμα του, στὶς ἑλληνικές ὑποθέσεις;

-Καὶ γιὰ νἄχουμε τὸ καλὸ ῤώτημα, γιατὶ ἀπ’τὰ 17  κι’ὄχι ἀπ’τὰ 15, ἀφοῦ ἐκεῖ λήγει ἡ ὑποχρεωτικὴ ἐκπαίδευση. Καὶ τώρα, ποὺ τὸ σκέφτομαι, γιατὶ ὄχι ἀπὸ τὸ τέλειωμα τοῦ δημοτικοῦ στὰ 12; Δὲν φανταζομαι νὰ ἀμφισβητῆτε ὅτι, δίνοντας στὸ παιδί τὸ ἀπολυτήριο Δημοτικοῦ, καθίσταται ἱκανὸ γιὰ τὴν κοινωνική συμμετοχή του;

-Ἄν καί, καταλήγω, εἶναι ἄκρως δημοκρατικώτερο, νὰ ἔχῃ δικαίωμα ψήφου ἀπό ... γεννήσεως, μὲ τὴν μαμά νὰ ἀναλαμβάνῃ, ἐπιτροπικῶς, νὰ μεταφράσῃ τὸ οὐά τοῦ παιδιοῦ της σὲ κατάλληλη προτίμηση ψήφου, τὴν ὁποίαν καὶ θὰ ρίχνῃ στὴν κάλπη.

Σιχτίρ, πιά! Εἶναι καιρὸς νὰ τελειώνουμε μὲ τὴν φρικαλέα αὐτὴ Βουλή καὶ τὴν δημαγωγία της. Γιατὶ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ δημαγωγία ἐσκότωσε, ὄχι μόνο τὴν Δημοκρατία, ἀλλά καί, τὴν Πολιτεία. Τὸ εἴδαμε μὲ τὴν Ἀθὴνα, ἄς μὴν τὸ ξαναδοῦμε μὲ τὴν Ἑλλάδα.