Γιατί είμαστε τόσο ανεκτικοί;

Δημήτρης Βάρος

Η Ελλάδα έχει μπει στον όγδοο χρόνο της μνημονιακής υποτέλειας, έχοντας ήδη αποκτήσει χαρακτηριστικά ισοπεδωμένης από πόλεμο χώρας, όπου κανένα Σύνταγμα και κανείς νόμος δεν ισχύει. Μοιάζει να κυβερνάται από συμμορίες που λεηλατούν ασύστολα ένα φοβισμένο λαό.Ολοι οι Ευρωπαίοι συμφωνούν πως αν αντίστοιχα μέτρα παίρνονταν στις χώρες τους, θα είχαν απέναντί τους μια εξαιρετικά δύσκολα αντιμετωπίσιμη λαϊκή εξέγερση. Τι συμβαίνει και ο ελληνικός λαός  δείχνει τόσο ανεκτικός; Δύο πράγματα κατά τη γνώμη μου: η ανεπαρκής παιδεία και η έλλειψη αληθινών πολιτικών. Και για τα δύο έχει φροντίσει το ίδιο το σύστημα ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, αδιαφορώντας για το αν η πατρίδα αποκτά έτσι ημερομηνία λήξης.

ΠΑΙΔΕΙΑ: Από τον Εμφύλιο και μετά οι νικητές φρόντισαν να θέσουν ουσιαστικά εκτός νόμου την ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση, με σχολεία-κέντρα προπαγάνδας που γεμίζουν τα κεφάλια με σκουπίδια και ανοησίες. Η χούντα πήρε αυστηρότερα μέτρα επιβάλλοντας λογοκρισία, εξορίες και βασανιστήρια και η μεταπολίτευση εφάρμοσε ένα πιο «επιστημονικό» σχέδιο: Οποιον δεν μπορείς να πάρεις με το μέρος σου, κάνε τον ουδέτερο.

Ο ελληνικός κινηματογράφος διαλύθηκε, το ποιοτικό ελληνικό τραγούδι συκοφαντήθηκε, η πολιτικοποίηση της νεολαίας γελοιοποιήθηκε, ο κάθε διαφωνών επικηρύχτηκε ως τρομοκράτης και οι ελεγχόμενοι μηχανισμοί των ΜΜΕ έστρεψαν τους προβολείς στις «πνευματικές» τροφές που αποβάλλονται χωρίς χώνεψη: στο λάιφσταϊλ.

Ωσπου έγινε «ιν» και «μαστ» το να μην ασχολείσαι με την πολιτική. Να είσαι «ιδιώτης», όπως έλεγαν τους μη ασχολούμενους με τα κοινά οι αρχαίοι Ελληνες. Και «ιδιώτης» σήμαινε γι' αυτούς ηλίθιος, έννοια που δίνουν και σήμερα πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες στη λέξη idiot, που δανείστηκαν από εμάς.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Οταν ένα σύστημα χρειάζεται πολιτικούς-μαριονέτες στα σκουπίδια θα τους βρει και θα τους πλαισιώσει με... γλάστρες. Ετσι με αργό αλλά σταθερό τρόπο πατριώτες και ευφυείς Ελληνες αποβλήθηκαν από το πολιτικό σκηνικό και αντικαταστάθηκαν από εθισμένους στη λαμογιά, τηλεπερσόνες, μαϊντανούς των καναλιών, κοστούμια Αρμάνι, ωραίες γραβάτες, προβεβλημένους αθλητές και «γυάλινους» δημοσιογράφους. Δημιουργήθηκε ένα σινάφι το οποίο εξελίσσεται διαρκώς προς το χειρότερο, γιατί πια κανείς σοβαρός Ελληνας δεν ήθελε μέχρι τώρα να μπλέξει μαζί του.

Μόνο το ποιοι διετέλεσαν πρωθυπουργοί την τελευταία εικοσαετία να βάλει κάτω κανείς, φτάνει...

Με ένα σύστημα λοιπόν εκπαίδευσης και εκπολιτισμού που επί δεκαετίες παρήγαγε γενεές ηλιθίων και που ανέδειξε ως πολιτικό προσωπικό τους χειρότερους εξ αυτών, λογικά φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Να μας κάνουν κουμάντο υπαλληλίσκοι των πολυεθνικών, επιβάλλοντας μέτρα που προετοιμάζουν το έδαφος ώστε να μας κλέψουν αυτή την τόσο ποθητή γι' αυτούς χώρα εξοντώνοντας, ξεσπιτώνοντας κι εξορίζοντάς μας.

Με την «ηγεσία» της χώρας να τους βοηθά, με μια αντιπολίτευση που -αν δεν είναι στο κόλπο- δεν βρίσκει ή δεν τολμά λύσεις και με ένα λαό στην πλειοψηφία του μπερδεμένο, φοβισμένο, θύμα της άθλιας προπαγάνδας των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, τι μέλλει γενέσθαι;

Ή να το κλείσουμε το μαγαζί αποδεχόμενοι την ήττα μας ή να ξεκινήσουμε μια νέα παλιγγενεσία!

Εχουμε καθήκον απέναντι στην ιστορία και το μέλλον αυτής της χώρας να επιλέξουμε το δεύτερο. Και μπροστά στο βέβαιο αφανισμό της πατρίδας μας, να παραμερίσουμε φόβους και διαφορές και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Αυτά τα 4 μνημονιακά χρόνια μάς δίδαξαν πολλά, διέλυσαν ψευδαισθήσεις, αποκάλυψαν πολλές αλήθειες και πολλά ψέματα. Η 25η Μαΐου ας είναι η αρχή ενός ανένδοτου αγώνα για μια Ελλάδα έτσι όπως αξίζει στην ιστορία και στον πολιτισμό της.