Η ψευδαίσθηση της εθνικής κυριαρχίας

Αλέξανδρος Ζακυνθινός

Έχει αποδειχθεί πως η ΕΕ είναι δημιούργημα των μυστικών υπηρεσιών των Η.Π.Α. – με έγγραφα, τα οποία επιβεβαιώνουν τις υποψίες που έχουν εκφρασθεί κατά καιρούς, έχοντας ανέκαθεν θεωρηθεί ως θεωρίες συνομωσίας.Όταν το ΚΚΕ έλεγε πως η Ελλάδα δεν έπρεπε να εισέλθει στην ΕΕ, καθώς επίσης πως θα ήταν καλύτερα να φύγει από το ΝΑΤΟ, η μεσαία τάξη το λοιδορούσε – ισχυριζόμενη

πως η θέση της Ελλάδας ήταν στη Δύση, ενώ η ΕΕ θα προστάτευσε τόσο την οικονομία της, όσο και τα σύνορα της. Όταν αργότερα το ΚΚΕ τοποθετούταν εναντίον της εισόδου στην Ευρωζώνη, η μεσαία τάξη χαμογελούσε υποτιμητικά – έχοντας την άποψη πως η συμμετοχή της χώρας το κλαμπ των ισχυρών, ήταν θείο δώρο.

Όταν μερικά χρόνια μετά το ΚΚΕ σύστηνε τη μη ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων, η μεσαία τάξη το κατηγορούσε – θεωρώντας πως ήταν μεγάλη τιμή για την Ελλάδα, ενώ θα ωφελούταν σημαντικά η οικονομία της, ειδικά ο τουρισμός. Είχε άραγε δίκιο το ΚΚΕ, κρίνοντας από τα σημερινά καταστροφικά αδιέξοδα, στα οποία έχει οδηγηθεί η πατρίδα μας, με μηδενικές σχεδόν πιθανότητες να καταφέρει να ξεφύγει;

Όχι, δεν είχε δίκιο – αφού οι τοποθετήσεις του στηρίζονται στην ψευδαίσθηση της εθνικής μας κυριαρχίας, η οποία ουσιαστικά είναι ανύπαρκτη. Αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη – οι οποίες άγονται και φέρονται από τις διαθέσεις της υπερδύναμης.

Περαιτέρω, έχει αποδειχθεί πλέον πως η ΕΕ είναι δημιούργημα των μυστικών υπηρεσιών των Η.Π.Α. (CIA) – με έγγραφα (πηγή), τα οποία επιβεβαιώνουν τις υποψίες που έχουν εκφρασθεί κατά καιρούς, έχοντας ανέκαθεν αντιμετωπιστεί ως θεωρίες συνομωσίας.

Η αιτία ήταν το ότι, η υπερδύναμη πίστευε πως ήταν ευκολότερο να ελέγξει μία ενωμένη Ευρώπη, αντί πολλά ξεχωριστά κράτη – γεγονός που συνεχίζει να ισχύει, κρίνοντας από την πρόσφατη επίσκεψη του αμερικανού προέδρου στην αποικία των Η.Π.Α., στη Βρετανία, με στόχο να πεισθεί να παραμείνει στην ΕΕ (πηγή: P.C.Roberts).

Στα πλαίσια αυτά οι Βρετανοί Πολίτες, οι οποίοι έχουν επίσης της ψευδαίσθηση της εθνικής τους κυριαρχίας, δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν την ενωμένη Ευρώπη – αφού τελικά θα ψηφίσουν υπέρ της παραμονής τους, νομίζοντας πως οι ίδιοι αποφασίζουν, χωρίς καν να αντιλαμβάνονται ότι χειραγωγούνται.

Ειδικότερα, η θέση των Η.Π.Α. είναι η παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ, αφού αυτό θεωρούν πως είναι προς το συμφέρον τους – ενώ η εντολή που δόθηκε στον πρωθυπουργό της είναι η τρομοκράτηση του λαού του, σχετικά με τις ολέθριες συνέπειες που θα είχε τυχόν έξοδο της χώρας από την ΕΕ.

Οι Βρετανοί θα πεισθούν λοιπόν πως η μικρή Αγγλία δεν μπορεί να σταθεί μόνη της στις σημερινές συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, ότι τυχόν απομόνωση της θα σημάνει το τέλος της, πως η οικονομία της θα βυθιστεί στο τέλμα αδυνατώντας να ακολουθήσει τις σύγχρονες τάσεις, ότι τα ελλείμματα της είναι τόσο μεγάλα (γράφημα) που δεν θα αποφύγει τη χρεοκοπία εάν ακολουθήσει το δικό της δρόμο, πως το ΑΕΠ της θα υποστεί σημαντική μείωση  κοκ. – οπότε λογικά θα τρομάξει η πλειοψηφία, με τη βοήθεια της «κοινής λογικής».

.Περαιτέρω, εάν η εκστρατεία φόβου δεν ολοκληρωθεί με επιτυχία, με την έννοια πως θα υπερισχύσει το ΟΧΙ στην Ευρώπη (όπως συνέβη πέρυσι στην Ελλάδα) το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι το κατά πόσον οι Η.Π.Α. θα επιτρέψουν στην κυβέρνηση να αποδεχθεί το δημοκρατικό αποτέλεσμα – όπως δεν επετράπη στη χώρα μας με το γνωστό δημοψήφισμα, το οποίο ακολουθήθηκε από την πλέον ακροβατική κυβίστηση όλων των εποχών, εκ μέρους του πρωθυπουργού.

Εν προκειμένω, το πιθανότερο είναι να εξαπατηθεί τελικά ο βρετανικός λαός, όπως συμβαίνει συνήθως, με την έννοια πως ο πρωθυπουργός θα εφεύρει κάποιες μεγάλες παραχωρήσεις εκ μέρους της Κομισιόν, ως αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων του – οπότε θα απορριφθεί το ΟΧΙ, επειδή θα έχουν δημιουργηθεί νέες συνθήκες που δήθεν θα ωφελούν πολύ περισσότερο τους Βρετανούς, από ότι η έξοδος τους από την ΕΕ.

Σε τελική ανάλυση λοιπόν οι Βρετανοί είτε θα χειραγωγηθούν, είτε θα εξαπατηθούν, είτε θα παρακαμφθούν – οπότε η χώρα θα μείνει πιθανότατα εντός της ΕΕ, αφού αυτό θέλει η υπερδύναμη και δεν πρόκειται να επιτρέψει τίποτα άλλο. Για τη Γερμανία βέβαια, η οποία έχει πάνω από 20 δις € πλεόνασμα στο εξαγωγικό της εμπόριο με τη Βρετανία (πηγή), η παραμονή της εντός της ΕΕ είναι επίσης θετική – ενώ φαίνεται πως «επιδοτείται», με την ένωση των δύο χρηματιστηρίων.

Συνεχίζοντας, οι Η.Π.Α. δεν είναι διατεθειμένες να επιτρέψουν σε καμία χώρα να αμφισβητήσει την ηγεμονία τους στον πλανήτη – γεγονός που τεκμηριώνεται από τη στάση τους απέναντι στη  Ρωσία, στην οποία δεν έχουν επιβάλλει μόνο οικονομικές κυρώσεις αλλά, επίσης, την απειλούν στρατιωτικά μέσω του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα,  (πηγή), στηΒαλτική και στα υπόλοιπα σύνορα της.

Λογικά βέβαια αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να θεωρούν ως απειλή οι Η.Π.Α. τις μικρές χώρες, όπως το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία, τη Βενεζουέλα ή την Ελλάδα, όταν κάνει κινήσεις αλλαγής συμμαχιών – εάν δεν γνωρίζει πως κατά την άποψη της υπερδύναμης οποιαδήποτε χώρα που προσπαθεί να ασκήσει μία ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, θεωρείται de facto ως απειλή.

Κάτι ανάλογο ισχύει και στην οικονομία όπου, για παράδειγμα, η Βενεζουέλα θεωρήθηκε ως απειλή, επειδή η κυβέρνηση της έθεσε τα συμφέροντα του λαού της σε υψηλότερη θέση, από αυτά των αμερικανικών πολυεθνικών εταιριών – με αποτέλεσμα σήμερα να έχει εξαθλιωθεί εντελώς, βαδίζοντας ολοταχώς προς τη χρεοκοπία.

Με ακόμη πιο απλά λόγια, οποιαδήποτε χώρα δεν συμμορφώνεται με τις διαταγές των Η.Π.Α., μικρή ή μεγάλη, θεωρείται ως απειλή – οπότε τοποθετείται στο στόχαστρο, με τις ανάλογες συνέπειες (σενάριο).

Πόσο μάλλον η Κίνα, στην οποία η υπερδύναμη έχει «σπείρει» 7.000 ΜΚΟ, χρηματοδοτούμενες από την ίδια (πηγή), μέσω των οποίων έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει εσωτερικές αναταραχές και εξεγέρσεις όποτε το θελήσει – ενώ φυσικά χρησιμοποιεί το χρηματισμό των Αρχών χωρίς κανέναν  ενδοιασμό, όπως στο παράδειγμα του Μεξικού, μέσω του εμπορίου ναρκωτικών.

Χωρίς να επεκταθούμε λοιπόν σε περισσότερες λεπτομέρειες, όπως στο τι συμβαίνει στην Αργεντινή, στη Βραζιλία, στη Νότια Αφρική κοκ., είναι αστείο να θεωρεί κανείς πως η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να κάνει ότι θέλει – ακόμη και αν δεν ήταν βυθισμένη στα χρέη. Πρόκειται λοιπόν για μία συλλογική ψευδαίσθηση, η οποία δεν βοηθάει κανέναν – ενώ θεωρούμε ανεύθυνες τις αναφορές στις δυνατότητες της χώρας μας να αλλάξει συμμαχικό στρατόπεδο, επιλέγοντας τη Ρωσία και τις BRICS.

Τέλος, όσον αφορά την ανόητη δημοσιοποίηση της υποκλοπής των συζητήσεων των στελεχών του ΔΝΤ από την ελληνική κυβέρνηση, έχουμε την άποψη πως όχι μόνο δεν θα αλλάξει τίποτα στα σχέδια που έχουν συζητηθεί τηλεφωνικά αλλά, επί πλέον, θα κοστίσουν πολύ ακριβά στους Έλληνες Πολίτες. Στην κυβέρνηση ίσως όχι, αφού φαίνεται πως εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της Γερμανίας και των Η.Π.Α., από οποιαδήποτε άλλη – όσο βέβαια κάτι τέτοιο θα συμβαίνει.

Analyst