Τα καραγκιοζιλίκια Βαρουφάκη και ο προληπτικός πόλεμος κατά του Grexit

Η Φώφη Γεννηματά προτείνει καρατόμηση με νέο νόμο "509" για όσους σχεδιάζουν Grexit !

Άρης Θαλασσινός

Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν... Αυτός ο τίτλος θα ταίριαζε στο σάλο που ξεσήκωσαν Νέα Δημοκρατία, Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι, με αφορμή τις υποτιθέμενες “αποκαλύψεις” του Τζέιμς Γκαλμπρέιθ περί “Σχεδίου Χ” για επιστροφή στη δραχμή, επί υπουργείας Γιάννη Βαρουφάκη.

Επί της ουσίας, το βιβλίο του Αμερικανού καθηγητή, ουσιώδη τμήματα του οποίου προδημοσίευσε η “Καθημερινή”, ελάχιστα καινούργια πράγματα προσθέτει στα όσα ήδη γνωρίζαμε. Ο ίδιος ο Γιάννης Βαρουφάκης είχε μιλήσει κατ' επανάληψη για κάποιου είδους “Σχέδιο” (B, C, X, Z... διαλέγετε και παίρνετε), το οποίο θα εφαρμοζόταν μόνο αν ο Σόιμπλε και η παρέα του εξοστράκιζαν, παρά τη θέληση της κυβέρνησης, τη χώρα από την ευρωζώνη. Ακόμα και στη βέβαιη περίπτωση εκβιασμών της χώρας από την ΕΚΤ και το ευρωσύστημα ο Γ. Βαρουφάκης αντιπρότεινε ένα ατελέσφορο εναλλακτικό σύστημα πληρωμών για να απαντήσει στους εκβιασμούς, μόνο και μόνο για να διασφαλίσει την παραμονή της χώρας στο ευρώ.

Ότι ο Γιάννης Βαρουφάκης και ο πολιτικός του προϊστάμενος, Αλέξης Τσίπρας, παρέμειναν σε όλη τη διάρκεια της τραγελαφικής “διαπραγμάτευσης”, καρφωμένοι στο ευρώ, επιβεβαιώνεται, πέραν πάσης αμφιβολίας, από τα πασίγνωστα γεγονότα αυτού του δραματικού εξαμήνου. Αν είχαν το παραμικρό στοιχείο αλήθειας οι φαντασιώσεις των κ.κ. Μητσοτάκη, Δένδια, Βενιζέλου, Λοβάρδου και πάει λέγοντας περί ειλημμένης απόφασης Τσίπρα- Βαρουφάκη για έξοδο από το ευρώ, για ποιο λόγο έσπευσαν να συνομολογήσουν την ολέθρια συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, σε μια στιγμή που η λαϊκή υποστήριξη στην κυβέρνηση βρισκόταν στο μάξιμουμ, η αντιπολίτευση στο καναβάτσο και τα ταμειακά αποθέματα του δημοσίου ήταν ακόμη ισχυρά; Για ποιο λόγο, στη συνέχεια, έξυσαν και τον πάτο των δημοσίων ταμείων για να αποπληρώσουν και το τελευταίο σεντ στους δανειστές, και να συρθούν ξυπόλητοι στ' αγκάθια στην κρίσιμη, τελική φάση της διαπραγμάτευσης;

Κι ακόμη, αν υπήρχε όντως “Σχέδιο Δραχμής”, γιατί άραγε ο Αλέξης Τσίπρας ανέκρουσε πρύμναν τη στιγμή που μόλις είχε κερδίσει τη μάχη του δημοψηφίσματος, η αντιπολίτευση ήταν διαλυμένη και ο ελληνικός λαός, σε πείσμα των ουρών στα ΑΤΜ, είχε απορροφήσει μεγάλο μέρος του σοκ; Αν πιστεύουν όντως ο κ. Μητσοτάκης και οι συνοδοιπόροι του τα περί “Σχεδίου Δραχμής”, θα πρέπει να γνωρίζουν ποιος ήταν εκείνος ο παράγοντας ή εκείνοι οι παράγοντες που πειθανάγκασαν τον Αλέξη Τσίπρα να αλλάξει ρότα και να συνθηκολογήσει τις κρίσιμες μέρες και νύχτες του περασμένου Ιουλίου. Γιατί δεν τους λένε και σ' εμάς, να γίνουμε σοφότεροι; Τί φοβούνται;

Επειδή δεν υπάρχουν και δεν μπορεί να υπάρξουν απαντήσεις σε όλα αυτά, το προφανές ερώτημα που τίθεται είναι σε τί αποβλέπουν όσοι σερβίρουν “περσινά, ξινά σταφύλια” περί “Σχεδίου Βαρουφάκη” (τοΝομισματοκοπείο το έχουν ξεχάσει για την ώρα, αλλά δεν θα μας προκαλέσει έκπληξη αν το βγάλουν κι αυτό από τη ναφθαλίνη). Μια πρώτη, εύκολη απάντηση είναι ότι, επειδή η Νέα Δημοκρατία και οι λοιπές παλαιομνημονιακές δυνάμεις δεν βρίσκουν ουσιώδη πεδία αντιπολιτευτικής διαφοροποίησης έναντι του σημερινού, νεομνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, μεταφέρουν την πολεμική τους στο παρελθόν- ένα παρελθόν, που προσπαθούν να το ξαναγράψουν στα μέτρα τους.

Υποψιαζόμαστε, όμως, ότι το βασικό δεν βρίσκεται εκεί. Πιστεύουμε ότι βασικός στόχος της κατά τα άλλα αστείας εκστρατείας των “Μένουμε Ευρώπη” δεν είναι ούτε ο Γιάννης Βαρουφάκης (στον οποίο, αντίθετα, χαρίζουν ένα φωτοστέφανο που ο ίδιος ουδέποτε διεκδίκησε), ούτε ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά η εκ νέου δαιμονοποίηση του αριστερού Grexit. Γιατί οι κυρίαρχοι και οι επικυρίαρχοι αυτού του τόπου γνωρίζουν ότι μπορεί μεν να γλίτωσαν το περασμένο καλοκαίρι, χάρη στην υποταγή της ομάδας Τσίπρα, αλλά το φάντασμα του Grexit θα έρθει ξανά στην ημερήσια διάταξη, από τα ίδια τα αδιέξοδα του τρίτου μνημονίου και την εντεινόμενη κρίση της Ε.Ε. που ήδη κλονίζεται από τις επιπτώσεις του Brexit.

Με δυο λόγια, δεν πρόκειται απλά για επετειακή επιστροφή στο παρελθόν, που εξυπηρετεί φτηνές, κομματικές σκοπιμότητες, αλλά κυρίως για έναν προληπτικό, ψυχολογικό πόλεμο των κυρίαρχων κύκλων με στόχο να φράξουν το δρόμο σε μια ριζοσπαστικό, εναλλακτική λύση με έξοδο από την ευρωζώνη και ρήξη με την Ε.Ε. Θα αποτύχουν. Η επιδείνωση των κρισιακών φαινομένων στην ευρωζώνη, στον απόηχο του βρετανικού δημοψηφίσματος- ήδη οι ιταλικές τράπεζες βρίσκονται επί ξυρού ακμής και τα χειρότερα έπονται- καθιστούν την ανάγκη επεξεργασίας ενός συνεκτικού “Σχεδίου Β” απολύτως επιτακτική για κάθε πολιτική δύναμη που σέβεται τον εαυτό της, ιδιαίτερα δε για τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής, αντιμνημονιακής Αριστεράς.

ΙΣΚΡΑ