Το πρόβλημα της Κλίντον

Πέτρος Παπακωνσταντίνου  

Ενσαρκώνει μια ελιτιστική, κουρασμένη Αμερική, χωρίς σταθερό βάδισμα    

Τα προβλήματα υγείας της Χίλαρι Κλίντον αναστατώνουν την προεκλογική καμπάνια στην Αμερική, διαβρώνοντας την εικόνα της Δημοκρατικής υποψηφίου ως ακλόνητου φαβορί της αναμέτρησης. Το χειρότερο για την πρώην υπουργό Εξωτερικών είναι ότι το περιστατικό της Κυριακής δρα ως
καταλύτης, που ενισχύει ήδη ορατά και πολύ βαθύτερα προβλήματα της υποψηφιότητάς της. Η 68χρονη πολιτικός αναγκάστηκε να αποχωρήσει, λόγω αδιαθεσίας, από την επίσημη τελετή για την 15η επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη, παραπάτησε και μεταφέρθηκε, σε λιποθυμική κατάσταση, στη λιμουζίνα της από άνδρες των υπηρεσιών ασφαλείας. Στη συνέχεια ανακοινώθηκε ότι πάσχει από πνευμονία και ακύρωσε προγραμματισμένες, προεκλογικές εμφανίσεις της. Είχαν προηγηθεί, τις τελευταίες εβδομάδες, επίμονοι ισχυρισμοί του Ρεπουμπλικανού ανθυποψηφίου της, Ντόναλντ Τραμπ και του πρώην δήμαρχου Νέας Υόρκης Ρούντολφ Τζουλιάνι, ότι η υγεία της Κλίντον είναι εύθραυστη, κάτι που δεν θα της επιτρέψει να ανταποκριθεί στα βαρύτατα προεδρικά καθήκοντα.

Δεν μπορούμε, φυσικά, να γνωρίζουμε αν οι ισχυρισμοί αυτοί έχουν βάση, ούτε αν λειτουργήσουν υπέρ του 70χρονου Τραμπ- ο οποίος, εάν εκλεγεί, θα είναι ο γηραιότερος νικητής αμερικανικών προεδρικών εκλογών, κατά τι μεγαλύτερος του Ρίγκαν. Το βέβαιο είναι ότι η καμπάνια της Κλίντον “παραπατούσε” και πριν τη λιποθυμία της στη Νέα Υόρκη, έτσι που η Δημοκρατική υποψήφιος να συμβολίζει την παθολογία του αμερικανικού πολιτικού συστήματος στο σύνολό του.

Αντί για έναν προεκλογικό περίπατο, που θα κατέληγε σε σαρωτική επικράτηση απέναντι στον ανεκδιήγητο αντίπαλό της, η Κλίντον έβλεπε, τις τελευταίες εβδομάδες, το δημοσκοπικό της προβάδισμα να συρρικνώνεται σε επικίνδυνα όρια. Εμφανώς κουρασμένη και εκνευρισμένη, τη νύχτα της Παρασκευής, δήλωσε στη διάρκεια συγκέντρωσης οπαδών της ότι οι μισοί οπαδοί του Τραμπ είναι “ένας κουβάς αξιολύπητων”. Στη συνέχεια, ο “κουβάς” της Κλίντον περιέλουσε με άφθονα κοσμητικά επίθετα το ένα τέταρτο των Αμερικανών ψηφοφόρων: “ρατσιστές, σεξιστές, ομοφοβικοί, ξενοφοβικοί, ισλαμοφοβικοί”.

Εάν η Δημοκρατική υποψήφια είχε εκτοξεύσει τα ίδια επίθετα εναντίον του Τραμπ, πολλοί θα της έδιναν δίκιο. Αλλά ο στιγματισμός ενός τόσο μεγάλου τμήματος της αμερικανικής κοινωνίας συνάντησε σχεδόν καθολική κατακραυγή. Η ίδια αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη, αλλά το κακό είχε γίνει. Εμφανίστηκε ως η προσωποποίηση ενός ελιτίστικου οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου, που βλέπει αφ' υψηλού τον “λαουτζίκο”. Κάτι ανάλογο με τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο Μιτ Ρόμνι, στην αναμέτρηση του 2012, ο οποίος είχε δηλώσει ότι το 47% των Αμερικανών ψηφίζει Ομπάμα γιατί είναι αποτυχημένοι που “ζουν από τις κρατικές επιδοτήσεις” και “πιστεύουν ότι η ομομσπονδιακή κυβέρνηση πρέπει να τους εξασφαλίζει υγεία, διατροφή και κατοικία”. Τουλάχιστον ο Μιτ Ρόμνι άφησε τον ελιτισμό του να εκδηλωθεί σε κλειστό κύκλο, νομίζοντας ότι δεν υπάρχουν δημοσιογραφικά μικρόφωνα, ενώ ηΧίλαρι Κλίντον είπε όσα είπε φόρα- παρτίδα, μπροστά σε τηλεοπτικές κάμερες, γνωρίζοντας ότι θα κάνουν το γύρο του κόσμου.

Θα περίμενε κανείς ότι η πρώην υπουργός Εξωτερικών θα κέρδιζε άνετα τη μάχη με τον πολιτικά άπειρο Τραμπ στο προνομιακό για την ίδια πεδίο της διεθνούς πολιτικής. Ούτε αυτό συνέβη, αν κρίνουμε από τις πρόσφατες, διαδοχικές συνεντεύξεις των δύο υποψηφίων σε εκδήλωση του τηλεοπτικού δικτύου NBC. Μάταια η Χίλαρι Κλίντον προσπαθούσε να διώξει από πάνω της το στίγμα της υποστήριξης του πολέμου στο Ιράκ, επί προεδρίας Μπους και να αλλάξει την εικόνα της που τη θέλει “γεράκι”, ικανή να βάλει την Αμερική σε νέους, επικίνδυνους στρατιωτικούς τυχοδιωκτισμούς.

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε, εξ άλλου, η συστηματική προσπάθεια του επιτελείου Κλίντον και των μεγάλων συγκροτημάτων του Τύπου που την υποστηρίζουν να βγάλουν τον Τραμπ περίπου... πράκτορα του Πούτιν! Μάλιστα, οι ναυαρχίδες του αμερικανικού Τύπου, όπως οι εφημερίδες New York Times και Washington Post, φιλοξένησαν σενάρια που ήθελαν Ρώσους χάκερς να παρεμβαίνουν, κατ' επιταγήν του Κρεμλίνου, στην εκλογική διαδικασιά την ημέρα των εκλογών, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο Πούτιν θα επιχειρήσει καλπονοθεία υπέρ του Τραμπ! Ακόμη και προοδευτικά μέσα ενημέρωσης που πνέουν τα μένεα εναντίον του ξενοφοβικού Τραμπ, όπως το ιστορικό περιοδικό The Nation, βγήκαν από τα ρούχα τους- με το δίκιο τους- γι αυτή την “επιστροφή στο πνεύμα του Μακαρθισμού”.

Οι τραγελαφικές αυτές εξελίξεις αντανακλούν βαθύτερες ταλαντεύσεις στους κόλπους των αμερικανικών ελίτ: τι στάση να ακολουθήσουν απέναντι στη διάβρωση της παγκοσμιοποίησης και τις τάσεις ενίσχυσης των εθνών- κρατών; Πως να ιεραρχήσουν τις απειλές για την παγκόσμια, αμερικανική ηγεμονία; Είναι η Ρωσία ή μήπως η Κίνα ο πιο επικίνδυνος ανταγωνιστής; Να συνεργαστούν με τους Ρώσους στη Συρία, όπως φαίνεται να προσανατολίζονται οι Ομπάμα και Κέρι, ή να συγκρουστούν μαζί τους, όπως πιέζουν Πεντάγωνο και μυστικές υπηρεσίες; Απέναντι σ' αυτά τα σοβαρότατα διλήμματα της αμερικανικής υπερδύναμης, ο Τραμπ, με όλη την ασυναρτησία, το λαϊκισμό και την ξενοφοβία του, εμφανίζεται να σαλπίζει μια αλλαγή πορείας, ενώ η Κλίντον, με όλη την πείρα της, να υπερασπίζεται το στάτους κβο. Ακόμη χειρότερα, συχνά υπερφαλαγγίζει τον Μπαράκ Ομπάμα, από θέσεις που την φέρνουν πιο κοντά στους νεοσυντηρητικούς της εποχής Μπους, πολλοί από τους οποίους την υποστηρίζουν ανοιχτά (βλ. Γούλφοβιτς). Μ' αυτά και μ' αυτά, η σοβαρή Χίλαρι Κλίντον καταλήγει να ενσαρκώνει την “αμερικανική ασθένεια”, της οποίας ο μπουφόνος Ντόναλντ Τραμπ αποτελεί μόνο το σύμπτωμα.  

Πηγή: goo.gl/yrpYIn