Γιατί όχι χρεοκοπία;

Αλέξανδρος Κουτσομητόπουλος

«Τα συμμετέχοντα κράτη θα απέχουν, εις πάσαν περίπτωσιν, οιασδήποτε άλλης ενέργειας, στρατιωτικού ή πολιτικού, οικονομικού ή άλλου εξαναγκασμού με σκοπό την υπαγωγήν εις τα ίδια συμφέροντά των, της ασκήσεως υφ’ ετέρου συμμετέχοντος κράτους, των εγγενών εις την κυριαρχίαν του δικαιωμάτων, ώστε να διασφαλίσουν

πλεονεκτήματα οιουδήποτε τύπου» (απόσπασμα από την Τελική Πράξη του Ελσίνκι, 1975).

Η συνέχιση της ομηρίας μας

Με την οργουελικού τύπου «μεταγλώσσα», η νέα πολιτική απάτη που μας παρουσίασε ο «lite-Γερμανός», ο Γάλλος Επίτροπος «επί» των Οικονομικών, Πιερ Μοσκοβισί, η συνέχιση της κηδεμονίας της Ελλάδας ως «αποικίας χρέους» ονομάζεται «ελάφρυνση χρέους» – «κόκκινη γραμμή» το «κούρεμα» του χρέους, λέει ο Μοσκοβισί. Με αυτό τον όρο ο Επίτροπος του σε επιθανάτιο ρόγχο «γαλλογερμανικού άξονα» στην ΕΕ είχε δηλώσει πως αποκλείεται το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους με τους ευνοϊκούς όρους που ίσχυσαν μεταπολεμικά για τη Γερμανία, όπως αργότερα και για τις υπερχρεωμένες χώρες του λεγόμενου «τρίτου και αναπτυσσόμενου κόσμου». Θέλει να μας «σώσει» μόνο με την (προσωρινή) μείωση της καταβολής των τόκων και όχι των χρεολυσίων που «πρέπει» να εξοφλεί η Ελλάδα τα επόμενα είκοσι χρόνια. 

Και αμέσως μετά ακολούθησε η «φιλελληνική» και «ανθρωπιστική» πρόταση του ΔΝΤ, που δηλώνει επίσης, όπως ο Μοσκοβισί, πως «προς Θεού, όχι “κούρεμα” της ονομαστικής αξίας των δανείων της Ελλάδας», αλλά θέτει με παραπλανητικό - ομιχλώδη τρόπο τη «διαφωνία» του προς την ΕΕ με την παρακάτω τοποθέτηση: «Είναι εφικτό να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους χωρίς “κούρεμα” [σ.σ.: διαγραφή μέρους του χρέους από τους πιστωτές], αλλά αυτό θα συνεπαγόταν την παραχώρηση ιδιαίτερα ευνοϊκών όρων σε ό,τι αφορά στα δάνεια, κυρίως μιας μακράς περιόδου χάριτος και ωρίμανσης και πολύ χαμηλών επιτοκίων», ανέφερε ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Τζέρι Ράις.

Παράλληλα, ο Επίτροπος Μοσκοβισί θέτει και δεύτερη «κόκκινη γραμμή», εκτός από τον αποκλεισμό του «κουρέματος» της ονομαστικής αξίας των δανείων «μας», η οποία είναι, πάλι σύμφωνα με την οργουελική μεταγλώσσα, η «πλήρης τήρηση» των εκβιαστικά επιβεβλημένων «μεταρρυθμίσεων» ή «προαπαιτούμενων» για τον δανεισμό «μας» στα «Μνημόνια Κατανόησης». Πρόκειται, φυσικά, για «μεταρρυθμίσεις» που παραβιάζουν το ισχύον διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συμβάσεις για την ελάχιστη εγγύηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την προστασία από ανισοβαρείς και αθέμιτες συμβάσεις.

Γιατί όμως η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δέχεται μια λύση για δήθεν ελάφρυνση το δημόσιου χρέους της χώρας αντίθετη προς τις ρυθμίσεις και την προσωρινή λύση που είχε καταφέρει ο Ελευθέριος Βενιζέλος σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης όμοιας με τη σημερινή; Τότε (παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των «προστάτιδων δυνάμεων» και δη της Αγγλίας) είχε κηρυχθεί από την Ελλάδα μονομερώς στάση πληρωμών για τα χρεολύσια, που αποτελούν τη μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση για μια δανειολήπτρια χώρα, με ετήσια εξόφληση μόνο μικρού ποσοστού των αναλογούντων τόκων (3,5%-4,5%), ως ένδειξη αναγνώρισης ύπαρξης των οφειλών, η ρύθμιση των οποίων είχε μετατεθεί «για αργότερα» Ένα χρεοστάσιο που συνέχισε να εφαρμόζει μέχρι την κήρυξη του πολέμου και το καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά.

Υπό προϋποθέσεις

Εάν απαιτηθεί, ως ένδειξη αναγνώρισης της μη αυτόματης διαγραφής ή «κουρέματος», η καταβολή μικρού μόνο ποσοστού (όπως την περίοδο 1932-1940) των αναλογούντων τόκων, αυτό θα μπορούσε, κατά την κρίση μας, να θεωρηθεί εφικτή εναλλακτική πρόταση εκ μέρους της Ελλάδας, όμως με τις εξής προϋποθέσεις, οι οποίες θα πρέπει να ανακοινωθούν επίσης προς τους «συμμάχους» πιστωτές μας: στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα της αυτοπροσδιοριζόμενης «περιόδου χάριτος» και της ουσιαστικής παύσης εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους «μας», συγκροτείται με πρόσκληση της Ελλάδας μια κοινά αποδεκτή από τους πιστωτές Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων. Αυτή θα ασκήσει λογιστικό έλεγχο για τον προσδιορισμό του πραγματικού ύψους του εξωτερικού χρέους της Ελλάδας, εξετάζοντας επίσης το πόρισμα που εξέδωσε η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους του Ελληνικού Κοινοβουλίου υπό την τέως πρόεδρό του, Ζωή Κωνσταντοπούλου. 

Η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων θα πρέπει δε να εκδώσει πριν από τη λήξη της περιόδου χάριτος το δικό της πόρισμα. Βάσει αυτού θα συγκληθεί εκ νέου συνδιάσκεψη των εκπροσώπων της Ελλάδας και των πιστωτών της, στην οποία θα πρέπει να προσδιοριστεί το οριστικό ποσό των οφειλών της χώρας μας, αφού πρώτα οριστεί ένα δραστικό «κούρεμά» του, με βάση τις ευνοϊκές πρόνοιες και ρυθμίσεις των Δυτικών «συμμάχων μας» στη συνθήκη για την ρύθμιση του εξωτερικού χρέους της Γερμανίας: δηλαδή μεγάλο χρονοδιάγραμμα (50-60 ετών) αποπληρωμής του εναπομένοντος χρέους, με ρήτρα ανάπτυξης (1,5%-2,5% του ετήσιου «τζίρου» των εξαγωγών μας). Το δε αποτέλεσμα μιας ενδεχόμενης συμφωνίας θα πρέπει να τεθεί σε δημοψήφισμα.

Να διαπραγματευτεί και να διεκδικήσει!

Επίσης, η Ελλάδα θα πρέπει να ανακοινώσει ότι, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων αυτών που θα ακολουθήσουν την άμεση στάση πληρωμών και την έκδοση πορίσματος από κοινά αποδεκτή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, θα θέσει υπό εξέταση και θα διεκδικήσει την περίπτωση ενδεχόμενων αποζημιώσεων για τα μέχρι τώρα λάθη προβλέψεων από τα επιβαλλόμενα προγράμματα «διάσωσής» της – έχουν κοινά αναγνωρισμένες οικονομικές και κοινωνικές καταστροφικές συνέπειες. 

Θα διεκδικήσει επίσης τον άμεσο συμψηφισμό εκείνων των οφειλών της από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης που αναλογούν στη Γερμανία με μέρος του αναγκαστικού κατοχικού δανείου –πρόκειται, άλλωστε, για «πιστώσεις» που υπερβαίνουν τις μετά το 2010 υποχρεώσεις μας προς τη Γερμανία– και με το παθητικό της Γερμανίας στο Ελληνογερμανικό Εμπορικό «Clearing» (1936-1944). Το τελευταίο ανέρχεται, σύμφωνα με το («θαμμένο» μέχρι σήμερα) πόρισμα της Επιτροπής που συγκροτήθηκε με την υπ’ αριθμ. 69884/17-4-1945 απόφαση του τότε υπουργού Οικονομικών, σε 929 εκατ. μάρκα του Ράιχ, ποσό μεγάλης αγοραστικής αξίας σήμερα που δεν έχει διεκδικήσει η Ελλάδα –ούτε το «επίσημο κίνημα»–, με αποτέλεσμα να μπορεί να εμφανίζεται σήμερα ο κάθε αναθεωρητής ερευνητής Χάιντς Ρίχτερ με την ευμενή ανοχή και υποστήριξη του γερμανικού κράτους και να ισχυρίζεται ανερυθρίαστα πως «δεν σας χρωστάμε, μας χρωστάτε» για την περίοδο του πολέμου και της κατοχής σας!

Επίσης, η Ελλάδα, ανεξάρτητα από τον διακανονισμό και τις διαπραγματεύσεις για το εξωτερικό της χρέος, πρέπει δημόσια να διακηρύξει πως θα προσφύγει άμεσα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά της Γερμανίας, εάν η τελευταία δεν προσέλθει μέσα σε τακτό χρονικό διάστημα σε διαπραγματεύσεις μαζί της για την υπογραφή ξεχωριστής Συνθήκης Ειρήνης, όπως ρητά ορίζει ο νόμος του ελληνικού κράτους 2023/1952 για την «άρση της εμπολέμου καταστάσεως», σε συνέχεια της ρηματικής διακοίνωσης της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 1995. Εάν δεν προσφέρει η Γερμανία την αναγκαία συναίνεσή της για τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, τότε σε πρώτη φάση διακόπτεται κάθε συμμετοχή γερμανικών εταιρειών σε διαγωνισμούς του Ελληνικού Δημοσίου, όπως σε πολλές περιπτώσεις έχουν εφαρμόσει, ακόμα και για ιδιωτικές γερμανικές επενδύσεις για περιπτώσεις αποζημίωσης πολιτών, οι ΗΠΑ. Το αίτημα; 

Να αναγνωριστεί ότι η Συνθήκη των «4 + 2» για την ενοποίηση της Γερμανίας (1990) είναι όχι μόνο de facto, αλλά και de jure, η προαπαιτούμενη, σύμφωνα με το ισχύον διεθνές δίκαιο του πολέμου, Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ των πρώην εμπόλεμων κρατών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό θα επιβάλλει στη Γερμανία να ρυθμίσει τις οφειλές της για έναν διεθνώς αναγνωρισμένο επιθετικό - κατακτητικό πόλεμο, όπως διαπιστώθηκε και στις αποφάσεις του Διεθνούς Στρατοδικείου της Νυρεμβέργης.

Οι πολεμικές επανορθώσεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είναι τα «λύτρα υποταγής» που έπρεπε να καταβάλουν οι ηττημένοι στους νικητές, όπως ίσχυε την περίοδο του «κλασικού ιμπεριαλισμού» και εφαρμόστηκε ως «θεσμός» μέχρι λίγο μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. Είναι το αίτημα των λαών και των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων απέναντι στην αποικιοκρατία. Κάνουν λάθος, κυρίως γερμανικές και «ευρωπαϊκές» σοσιαλδημοκρατικές, αλλά και ορισμένες «τροτσκιστικές» πολιτικές δυνάμεις να ταυτίζουν –για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας φυσικά– τις επανορθώσεις του κυρίως ενδοϊμπεριαλιστικού Α’ Παγκοσμίου Πολέμου με αυτές του κυρίως αντιφασιστικού - αντιιμπεριαλιστικού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αφήνοντας να εννοηθεί (κλασική μεταπολεμική απειλητική προπαγάνδα της Γερμανίας) πως κάτι τέτοιο οδηγεί ακόμα και στην άνοδο του ναζισμού, όπως στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης! 

Σχετικά με τις γερμανικές επανορθώσεις, την υποτέλεια του οιονεί υπό κηδεμονία «κράτους της Δεξιάς» και τον οπορτουνισμό από την «Αριστερά της λήθης» και για το πώς μας συμπεριφέρθηκαν μεταπολεμικά Άγγλοι, Γάλλοι, Ρώσοι, Αμερικανοί παραπέμπω σε δύο από τα άρθρα μου, γραμμένα προνοητικά δύο χρόνια πριν από την ενοποίηση της Γερμανίας, το 1988.

Στο σήμερα, εάν τα ποσά που θα εξοικονομηθούν από την προτεινόμενη μονομερή στάση - παύση πληρωμών (σταδιακά κατά προσέγγιση από 6 έως 22 δις ευρώ τον χρόνο, συνολικά αρκετά πάνω από 120 δις για τα επόμενα χρόνια), τα οποία θα προέλθουν από δημοσιοοικονομικά πλεονάσματα ύψους του 3,5% (αποκαλυπτικό είναι το διάγραμμα του Bloomberg για την πορεία εξόντωσης του ελληνικού λαού μέσω «πλεονασμάτων»), διατεθούν σε μια δημοκρατικά προγραμματισμένη, με πλήρη διαφάνεια οικονομική ανάπτυξη και για την εγγύηση της ελάχιστης κοινωνικής μέριμνας, αντί να αναζητήσουμε νέα Σχέδια Μάρσαλ («πακέτο Γιούνκερ» με τα κονδύλια των λεγόμενων «διαρθρωτικών ταμείων» της ΕΕ χωρίς την «ιδία» συμμετοχή μας), που θα επιτείνουν την εξάρτηση, τη στρεβλή ανάπτυξη της χώρας και θα καταλήξουν, όπως η προηγούμενη «ανάπτυξη» του 1950-1960, στη μαζική μετανάστευση των Ελλήνων, τότε ίσως υπάρξει αναστροφή του θλιβερού, καταπιεστικού κλίματος για τον ελληνικό λαό. Θα δείξει...

Πηγή: goo.gl/WDYgK1