Εκλογή Τραμπ: Ερωτήματα αλλά και ελπίδες

Γιώργος Χαρβαλιάς

Το μόνο βέβαιο είναι ότι γλιτώσαμε από τον εφιάλτη της αλβανόφιλης Χίλαρι Κλίντον με τους περίεργους χορηγούς

Με αφορμή την έγκαιρη «διάγνωση» της εφημερίδας μας για το φαινόμενο Τραμπ και τον συνακόλουθο εκλογικό θρίαμβό του, ρωτούν αρκετοί τι θα συμβεί από δω και μπρος στο κεφάλαιο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Εις ότι με αφορά, η αυθόρμητη και ειλικρινής απάντηση είναι... «Δεν έχω ιδέα»!

Ξέρω όμως τι θα μας συνέβαινε σε περίπτωση τυχόν επικράτησης της Χίλαρι Κλίντον και ολόκληρου του διεφθαρμένου κυκλώματος που την προωθούσε: του «δραχμοφονιά» συζύγου Μπιλ, του «αλληλέγγυου των μειονοτήτων» Σόρος, των σκοτεινών ισλαμικών χορηγών, των ντεμέκ ομογενών τύπου Στεφανόπουλου και Σταυρίδη και όλης της παρέας των Δημοκρατικών που βομβάρδιζε ασμένως και ανηλεώς τη Σερβία εις όφελος των Κοσοβάρων κανίβαλων του UCK. Δύσκολα λοιπόν μπορώ να φανταστώ κάτι χειρότερο. Γιατί στη ζοφερή εικόνα έρχεται να προστεθεί και η εκλεκτική συγγένεια της κυρίας με το γερμανικό πολιτικό στερέωμα, που είχε λυσσάξει στην κυριολεξία να ξεφορτωθεί τον Τραμπ, λασπολογώντας εις βάρος του με όλα τα δυνατά μέσα. 

Από τις πρόσφατες αποκαλύψεις των WikiLeaks και μόνον προκύπτει ότι το σύστημα Κλίντον με το οποίο κάποιοι επιχείρησαν να «λουκιάσουν» την... πρώτη φορά αριστερή κυβέρνησή μας ήταν αυτό που πίεσε τον Τσίπρα να δεχτεί το Μνημόνιο με μια μεγαλόπρεπη κωλοτούμπα το καλοκαίρι του 2015. Και είναι βέβαιο ότι με την Κλίντον πρόεδρο ούτε ρητορικές πρωτοβουλίες ενθάρρυνσης δεν θα είχαμε, όπως αυτές των Ομπάμα, Λιου ή Μπάιντεν. Μονάχα ακόμη έναν μοχλό διεθνούς πίεσης προκειμένου να συμμορφωθεί η χώρα μας στον μονόδρομο των «ευεργετικών» μεταρρυθμίσεων του Σόιμπλε και του ΔΝΤ. Αυτά λοιπόν θα ήταν τα «σιγουράκια» της κακοδαιμονίας μας σε περίπτωση που είχε εκλεγεί η Χίλαρι. Για να μην προχωρήσω πιο πέρα, στα Ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό, όπου αποκλείεται να παίρναμε την παραμικρή ασπίδα προστασίας απέναντι στις απειλές των γειτόνων• μικρών και μεγάλων. Οχι από τον Ερντογάν δεν θα μας γλίτωναν, αλλά ούτε από τον «πρεζάκια» (σ.σ.: σύμφωνα τουλάχιστον με καταγγελίες βουλευτών της αλβανικής αντιπολίτευσης) φιλαράκο του, που βρήκε πρόσφορο βήμα να μας κουνήσει το δάχτυλο. Χαϊδεμένο παιδί των Κλίντον και του «open society» είναι ο Ράμα και φανταστείτε την αποθράσυνσή του με μια διακηρυγμένα φιλοαλβανή πρόεδρο των ΗΠΑ. 

Αυτά για τη Χίλαρι, την οποία κάποιοι στην Ελλάδα αναίσχυντα και ιδιοτελώς επιχείρησαν να εμφανίσουν ως το νομοτελειακό... μη χείρον βέλτιστον. Από κει και πέρα ερχόμαστε στον Τραμπ, που αποτελεί μεν αστάθμητη παράμετρο, αλλά με ορισμένες θετικές ενδείξεις: Ορκισμένος εχθρός με τα συστήματα Σόρος και διάφορων άλλων πολυπολιτισμικών...πορτοφολάδων της παγκοσμιοποίησης, που θέλουν σώνει και καλά να φέρουν την Αμερική στη Ρωσία κηρύσσοντας εν ανάγκη και τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Δύσκολα συνεργάσιμος, λόγω και της δικής του πληθωρικότητας, με περιφερειακούς ισλαμονταβατζήδες τύπου υποστηρικτές του ISIS, τύπου Ερντογάν, παρ’ όλα όσα έχουν γραφτεί για τις δήθεν σχέσεις της κόρης του με την Αγκυρα. Θερμός φίλος του Ισραήλ με σύνδεσμο τον εβραϊκής καταγωγής γαμπρό του και θιασώτης της τετραμερούς συνεννόησης Αθήνας - Λευκωσίας - Καΐρου - Τελ Αβίβ. Σθεναρός αντίπαλος της αναδυόμενης γερμανικής ηγεμονίας οικονομικού και πολιτικού χαρακτήρα.

Επιπλέον και ο Τραμπ πλαισιώνεται από ομογενείς. Σε θέση-κλειδί ο Πρίμπιους, με Ελληνίδα μάνα «παλαιάς κοπής» και χριστιανός ορθόδοξος, αντίπαλο δέος στο... παπαδοπαίδι Τζορτζ Στεφανόπουλο, που μόνο την πατρίδα του δεν ήξερε να βοηθήσει. Κοντά στον νέο πλανητάρχη και ο νεαρότατος (32 ετών!) Τζορτζ Παπαδόπουλος, γιος ενός αγνού αγωνιστή πατριώτη, πρώην αντιπροέδρου της Παμμακεδονικής. Δεν ξέρουμε ακόμη πού θα αξιοποιηθεί, αλλά είναι βέβαιο πως βλέπει τις ενεργειακές προοπτικές στη Μεσόγειο από ελληνική σκοπιά. Ομως ακόμη και με τους φιλότουρκους, που θα ήταν απίθανο να μην έχουν «φυτευθεί» στο περιβάλλον του νέου προέδρου, τα πράγματα δεν είναι και τόσο ξεκάθαρα. Βιάστηκαν κάποια «έγκυρα» ελληνικά μέσα ενημέρωσης να βαφτίσουν... πράκτορα του Ερντογάν τον σύμβουλο θεμάτων ασφαλείας του Τραμπ. Παρότι όσα είχε πει ο στρατηγός Φλιν ελάχιστα απέχουν από αυτά που έγραψε στο «Foreign Policy» ο ομογενής... φιλέλληνας, ναύαρχος Σταυρίδης της Κλίντον. Και μόλις προχθές ο «τουρκόσπορος» Φλιν βγήκε ανοιχτά υπέρ της άμεσης ίδρυσης κουρδικού κράτους, αφήνοντας... κάγκελο τους αξιωματούχους στην Αγκυρα. Είναι επομένως πολύ νωρίς για να βγάλουμε ασφαλές συμπέρασμα των προθέσεων του Τραμπ. Το μόνο βέβαιο είναι ότι γλιτώσαμε τον σίγουρο εφιάλτη της Χίλαρι...

Πηγή: https://goo.gl/DAf2Fe