Η σύγχρονη δουλεία προ των πυλών

Θύμιος Λυμπερόπουλος

Κατάλυση των κρατών με παύση διαχείρισης των πόρων τους

Η δημοκρατία είναι σε κατάσταση δουλείας. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρο τον πλανήτη. Οι διατλαντικές συμμαχίες TTIP, CETA και TISA δεν έχουν στόχο μόνο τον έλεγχο των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών, αλλά τον πλήρη έλεγχο κάθε πηγής πλούτου. Η κατάλυση των κρατών θα έρθει μέσα από την παύση διαχείρισης των πόρων τους (φυσικών και μη) και το καζάνι της διεθνοποίησης θα μπορεί να υποδεχθεί κάθε νεόπτωχο.

Προσοχή, θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας...Ολα αυτά τα χρόνια των σκοτεινών και μυστικών διαπραγματεύσεων μεταξύ στελεχών, πολυεθνικών και εκπροσώπων των κυβερνήσεων από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ε.Ε. η πληροφόρηση που έφτανε στους πολίτες ήταν μηδαμινή. Το σχέδιο του ξαφνικού θανάτου της δημοκρατίας κρατήθηκε μυστικό και μόνο αποσπασματικές ειδήσεις έβλεπαν το φως της δημοσιότητας. Τώρα, λίγο πριν από τις τελικές συμφωνίες και τις υπογραφές, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες αρχίζουν και συνειδητοποιούν το μέγεθος της προβλεπόμενης (από την επικύρωση των συμφωνιών) απώλειας.

Η «επιστημονική» προπαγάνδα και η θαυμαστή πειθώ των παγκόσμιων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, που βρίσκει απήχηση και βοήθεια μέσα από την υπνωτική παραπληροφόρηση των ΜΜΕ, οδήγησαν και οδηγούν στην πολιτική καθυπόταξη και εν τέλει στον οικονομικό στραγγαλισμό όλων των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Για όσους δεν το κατάλαβαν ακόμη, ζούμε στην εποχή ενός οικονομικού ολοκληρωτισμού. Ζούμε τη χούντα των πολυεθνικών και των μονοπωλίων. Ενα μικρό ομοίωμα της παγκόσμιας πραγματικότητας είναι και η χώρα μας (επιλέχτηκε ως πειραματόζωο από το 2010). Στον βωμό της διεθνοποίησης και της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, βιάζεται καθημερινά το εγχώριο επιχειρείν (υπέρογκοι φόροι κ.λπ.) και προβάλλεται η ιδεολογία του καταναλωτισμού ως σύμβολο κοινωνικού γοήτρου και εξέλιξης. Ο επιχειρηματικός πλουραλισμός (μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε όλο το φάσμα της παραγωγής και των υπηρεσιών) αιχμαλωτίστηκε και σύρθηκε αλυσοδεμένος στο περιθώριο. Η εδραίωση και η μονιμοποίηση της κυριαρχίας των πολυεθνικών δεν χρειάζεται παρά μια υπογραφή, μια συμφωνία. Αυτό ακριβώς είναι οι διατλαντικές συμμαχίες τύπου TTIP, CETA, TISA. Η γραπτή επιβεβαίωση της παράδοσης της δημοκρατίας και του παγκόσμιου πλούτου στα χέρια λίγων. Η τύχη της ανθρωπότητας κρέμεται από μια κλωστή. Η σύγχρονη αλλά «καμουφλαρισμένη» δουλεία είναι προ των πυλών, αλλά ποιος νοιάζεται;

Για εμάς τους Ελληνες πιθανόν η μετάβαση θα είναι ευκολότερη. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε στην πλάτη μας μια επταετία μνημονιακής υστερίας, η οποία πρόλαβε να αφαιρέσει όλα τα εργασιακά δικαιώματα, να δημιουργήσει 2,5 εκατομμύρια ανέργους, να κλείσει χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να στείλει στο εξωτερικό πεντακόσιες χιλιάδες -έως σήμερα- νέους ανθρώπους με υψηλή μόρφωση και άριστη εξειδίκευση. Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός κατάφερε χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα της μαζικής κουλτούρας (ΜΜΕ, ραδιόφωνο, διαφήμιση κ.λπ.) να χειραγωγεί ιδεολογικά ένα εύπιστο κοινό και να το μετατρέπει σε οπαδό και ψηφοφόρο. Γι' αυτό και η προσπάθεια της κυβέρνησης να μπει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο βρήκε τόσους διαφωνούντες. Γι' αυτό και η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που επιτρέπει τη διαφήμιση της παρανομίας (βλέπε την καμπάνια της uber, που μετατρέπει ένα απλό όχημα σε ταξί και απευθύνεται στο ελληνικό κοινό ανενόχλητη και ανεμπόδιστη).

Είναι εκπληκτικό το πώς ένας λαός κατεξοχήν δημοκρατικός, ελεύθερος και δημιουργικός παγιδεύτηκε και έγινε δούρειος ίππος των συμφερόντων των πολυεθνικών και των ολιγοπωλίων. Είναι εκπληκτικό ότι «η αυτοκαταστροφή των Ελλήνων» και το πέρασμα από τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό σχεδιάστηκε τόσο τέλεια και υλοποιήθηκε τόσο αψεγάδιαστα και με χειρουργική λεπτομέρεια από τη διεθνή και εγχώρια πολιτική ηγεσία. Είναι εκπληκτικά τραγικό ότι ακόμη και σήμερα, επτά χρόνια μετά τα πρώτα σημάδια της οικονομικής κρίσης και τα τρία Μνημόνια, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική που εκφράζει και υπηρετεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βγάλει τη χώρα από την φτώχεια και την απελπισία. Δεν θέλω να τους τρομοκρατήσω, αλλά έγιναν ήδη υπηρέτες της οικονομίας, της δικής τους οικονομίας, από την οποία η προσωπική εργασία τους όχι μόνο δεν πρόκειται να δικαιωθεί ποτέ, αλλά, αντιθέτως, θα ενισχύσει την παντοκρατορία των πολυεθνικών και των καρτέλ. Χωρίς να το ξέρουν και χωρίς να το θέλουν έγιναν σύμμαχοι αυτών που από πολέμιοι του κρατικού μονοπωλίου έγιναν οπαδοί και υπερασπιστές του ιδιωτικού μονοπωλίου. Τόσο απλά...

Πηγή: https://goo.gl/ZEThX8