Παλαιότερα επιχειρούσαν να κρατήσουν τους λαούς χειραγωγημένους, προσφέροντάς τους άρτο και θεάματα. Στους καιρούς του Μνημονίου, επειδή το πρώτο δεν υπάρχει καθώς οι... θεσμοί σαρώνουν και τα ψίχουλα πάνω από το τραπέζι, προσφέρουν πλέον μόνο θέαμα.Ο πρωθυπουργός -και όχι μόνο- το έχει καταλάβει και γι' αυτό με κάθε ευκαιρία φροντίζει να το εφαρμόζει. Μπορεί ο κόσμος να στήνεται στις ουρές, για να μπορέσει να πληρώσει έστω και με δόσεις.το ρεύμα, ώστε να μην του το κόψουν, αλλά εδώ και τέσσερις ημέρες σελίδες στις εφημερίδες και εκατοντάδες ώρες στα κανάλια αφιερώνονται στις άδειες των καναλιών. Για να καταλάβετε, δηλαδή, τον παραλογισμό που ζούμε.
Ο κόσμος στην κυριολεξία δεν έχει να φάει και βλέπει με τρόμο τον χειμώνα να έρχεται, αλλά τα media πέφτουν στην παγίδα της ανακύκλωσης του θέματος των αδειών. Από τη μια, οι κυβερνητικοί μετά το χαστούκι που έφαγαν από το ΣτΕ κοιτούν πώς να διαχειριστούν επικοινωνιακά την ήττα τους (δηλαδή μιλάμε για τον Βύρωνα Πολύδωρα κ.λπ.) και, από την άλλη, οι υποψήφιοι κυβερνώντες πάνε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τα κανάλια και όχι για τον λαό. Δηλαδή ασχολούνται με την ελίτ των επιχειρηματιών, που τα κανάλια ήταν στην πλειονότητά τους πάρεργο άλλων δουλειών τους, και όχι με τους πολίτες.
Πόσο διαφορετικά θα ήταν εάν βλέπαμε, ας πούμε, τον Κυριάκο Μητσοτάκη να πηγαίνει στον κ. Παυλόπουλο και να θέτει την αντισυνταγματικότητα των Μνημονίων και όχι την αντισυνταγματικότητα του νόμου Παππά ως θέμα δημοκρατίας. Τι άλλο μήνυμα θα έστελνε στην κοινωνία το ΣτΕ, αν έκρινε αντισυνταγματικό τον ΕΝΦΙΑ, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τα Μνημόνια, και όχι μόνο τον νόμο για τους καναλάρχες.
Αυτά που καίνε τους πολίτες είναι άλλα και, αντί να ασχολούνται με αυτό, αμφότεροι πετούν την μπάλα στην εξέδρα μιλώντας για τα κανάλια, που το μόνο κοινό που έχουν με την κοινωνία είναι ότι και αυτά, ιδιωτικά και δημόσια, τα πληρώνει ο ελληνικός λαός.
Θα περιμέναμε από την αντιπολίτευση, η οποία με ευκολία βγάζει από τα συρτάρια έτοιμα νομοσχέδια για την αδειοδότηση των καναλιών (που δεν έκανε η ίδια για 27 χρόνια!), να έχει έτοιμα νομοσχέδια για την επιστροφή του βασικού μισθού, για τις συντάξεις των ηλικιωμένων, για τη λειτουργία των νοσοκομείων και για μια σειρά άλλων ζητημάτων που κρίνουν τις τύχες μας.
Θα θέλαμε να διαβάσουμε ξεκάθαρα και προγραμματικά πώς σκέπτονται να αντιμετωπίσουν τις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών, που επανέρχονται ζητώντας και άλλο αίμα και άλλα δάκρυα, και πόνο.
Τι θα κάνουν με την ανεργία που συνεχίζει να θερίζει τις οικογένειες και να στερεί από τους νέους μας την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον στον τόπο τους;
Αυτά είναι τα κυρίαρχα στην ατζέντα της ελληνικής κοινωνίας και όχι των mediaρχών που, αφού πέρασαν καλά στην εποχή των παχαίων αγελάδων, θέλουν να συνεχίσουν να χορεύουν ταγκό με τους προθύμους της εξουσίας.
Δυστυχώς, και στην εποχή της κρίσης τα κυρίαρχα μέσα (σε αντίθεση με τους λειτουργούς τους) είναι εδώ και συνεχίζουν να απολαμβάνουν τις προνομιακές σχέσεις τους με την πολιτική εξουσία. Οσο για τους Ελληνες, θα συνεχίσουν να δοκιμάζονται με μια αδιέξοδη πολιτική, είτε υπάρχει Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης είτε όχι. Μια και η χειραγώγηση των πολιτών έχει περάσει σε αριστερά χέρια, που ξέρουν διαχρονικά το παιχνίδι καλύτερα...
Αυτά που καίνε τους πολίτες είναι άλλα και, αντί να ασχολούνται με αυτό, αμφότεροι πετούν την μπάλα στην εξέδρα μιλώντας για τα κανάλια, που το μόνο κοινό που έχουν με την κοινωνία είναι ότι και αυτά, ιδιωτικά και δημόσια, τα πληρώνει ο ελληνικός λαός.
Θα περιμέναμε από την αντιπολίτευση, η οποία με ευκολία βγάζει από τα συρτάρια έτοιμα νομοσχέδια για την αδειοδότηση των καναλιών (που δεν έκανε η ίδια για 27 χρόνια!), να έχει έτοιμα νομοσχέδια για την επιστροφή του βασικού μισθού, για τις συντάξεις των ηλικιωμένων, για τη λειτουργία των νοσοκομείων και για μια σειρά άλλων ζητημάτων που κρίνουν τις τύχες μας.
Θα θέλαμε να διαβάσουμε ξεκάθαρα και προγραμματικά πώς σκέπτονται να αντιμετωπίσουν τις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών, που επανέρχονται ζητώντας και άλλο αίμα και άλλα δάκρυα, και πόνο.
Τι θα κάνουν με την ανεργία που συνεχίζει να θερίζει τις οικογένειες και να στερεί από τους νέους μας την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον στον τόπο τους;
Αυτά είναι τα κυρίαρχα στην ατζέντα της ελληνικής κοινωνίας και όχι των mediaρχών που, αφού πέρασαν καλά στην εποχή των παχαίων αγελάδων, θέλουν να συνεχίσουν να χορεύουν ταγκό με τους προθύμους της εξουσίας.
Δυστυχώς, και στην εποχή της κρίσης τα κυρίαρχα μέσα (σε αντίθεση με τους λειτουργούς τους) είναι εδώ και συνεχίζουν να απολαμβάνουν τις προνομιακές σχέσεις τους με την πολιτική εξουσία. Οσο για τους Ελληνες, θα συνεχίσουν να δοκιμάζονται με μια αδιέξοδη πολιτική, είτε υπάρχει Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης είτε όχι. Μια και η χειραγώγηση των πολιτών έχει περάσει σε αριστερά χέρια, που ξέρουν διαχρονικά το παιχνίδι καλύτερα...
Δημοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου