Ο αμετανόητος (για τα εγκλήματα κατά της Ελλάδας) πρώην πρωθυπουργός ψάχνει να βρει δικαίωση μέσα από το νέο βιβλίο του, 273 σελίδων! Ούτε κουβέντα για το καταστροφικό swap, ενώ για τα ελλείμματα «φταίνε οι άλλοι»
Ούτε ο καλύτερος μαθητής του Γκέμπελς δεν θα μπορούσε να γράψει βιβλίο σαν και αυτό που παρουσίασε πριν από λίγες μέρες ο Κώστας Σημίτης, βασιζόμενος σε ερωτήσεις που του υπέβαλε ο δημοσιογράφος Γιάννης Πρετεντέρης.
Ο τίτλος του πονηματος «Υπάρχει λύση;» (εκδόσεις Πόλις) επιβεβαιώνει ότι ο «λογιστής», όπως τον αποκαλούσαν άσπονδοι σύντροφοί του εντός του ΠΑΣΟΚ, έχει ακόμη απωθημένα «δικαίωσής» του για τα έργα και τις ημέρες του. Σε ένα βιβλίο 273 σελίδων δεν βρίσκει ούτε ένα λάθος στη διακυβέρνησή του με τη δημιουργιστική λογιστική που εφάρμοσε και το swap που αγόρασε και έσκαψε τον... λάκκο της χώρας.
Ακόμη και για το έγκλημα της Σοφοκλέους ο Σημίτης δηλώνει αθώος και φτάνει στο σημείο να συγκρίνει το σημερινό Χρηματιστήριο με τις ημέρες της παντοδυναμίας του, όταν χάθηκαν περιουσίες. Μάλιστα, ισχυρίζεται ότι ποτέ η κυβέρνησή του δεν είπε στους Ελληνες να παίξουν, ξεχνώντας τις αφίσες του ΠΑΣΟΚ και τις δηλώσεις του υπουργού του Γιάννου Παπαντωνίου. Ο Σημίτης έχει βρει τον ένοχο για τα ελλείμματα και τα Μνημόνια, που δεν είναι άλλος βέβαια από την κυβέρνηση Καραμανλή 2004-2009, με ολίγον Γιώργο Παπανδρέου που υποσχέθηκε στους πολίτες (για να κερδίσει τις εκλογές) το... περίφημο πλέον «λεφτά υπάρχουν»! Ακόμη και για το Ασφαλιστικό που δεν τόλμησε να υλοποιήσει, αδειάζοντας άγαρμπα τον Τάσο Γιαννίτση, φταίνε οι επόμενοι, που δεν το ρύθμισαν!
Αποσπάσματα
Ιδού μερικά «χρήσιμα» αποσπάσματα:
■ Για τα ελλείμματα: «Οι αριθμοί είναι βαρετοί και κουραστικοί, αλλά αποδεικνύουν σαφέστατα ότι η Ν.Δ. δημιούργησε το τερατώδες έλλειμμα που ήταν αιτία της κρίσης. Ο μέσος ετήσιος καθαρός δανεισμός της Γενικής Κυβέρνησης την οκταετία 1996-2003, δηλαδή επί των ημερών μου, ήταν 10,133 δισ. Η Ν.Δ. ισχυριζόταν πως η ελληνική οικονομία ήταν “θωρακισμένη”. Επί των ημερών της ήταν 22,103 δισ., δηλαδή παραπάνω από το διπλάσιο. Η κρίση στην Ελλάδα οφείλεται στον υπερδανεισμό και τη σπατάλη του ελληνικού κράτους την περίοδο 2004-2009». (Μόνο που ο Σημίτης λησμονεί να αναφέρει ότι ο δανεισμός αυξήθηκε γιατί έπρεπε να αποπληρωθούν τόκοι και δάνεια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που είχαν μετακυλιστεί στα επόμενα χρόνια, ή το πόσο στοίχισε το περιβόητο swap του. Αφήστε που λησμόνησε τους λόγους για τους οποίους έβγαζε και τις αφίσες περί «ισχυρής οικονομίας».)
Σε άλλο σημείο του βιβλίου αναφέρει: «Το 2009 το ελληνικό κράτος ξόδεψε, για να πληρώσει τα έξοδά του, και οφειλόμενους τόκους 36 δισ. περισσότερα από όσα εισέπραξε. Με το Μνημόνιο απέκτησε τη δυνατότητα να καλύψει τα νέα του ελλείμματα. Η κρίση διήρκησε επίσης, γιατί οι πολίτες δεν συνειδητοποίησαν την έκτασή της, τις αιτίες και την ανάγκη υπέρβασης των αδυναμιών της χώρας».
■ Για το Ασφαλιστικό: «Ναι, υπήρξε υποχώρηση. Οχι όμως για τον φόβο πολιτικού κόστους. Την τετραετία 2000-2004, τα κέντρα βάρους ήταν η ολοκλήρωση της ένταξης στην ευρωζώνη, η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και η ανταπόκριση στις υποχρεώσεις της ελληνικής Προεδρίας της Ε.Ε., το πρώτο εξάμηνο του 2003... Τα περιθώρια άλλων πρωτοβουλιών ήταν περιορισμένα... Οι επόμενες κυβερνήσεις της Ν.Δ. έπρεπε να είχαν ασχοληθεί εντατικά με το Ασφαλιστικό. Κάθε καθυστέρηση κόστιζε». (Μόνο που και εδώ ο κ. Σημίτης παρουσιάζεται με επιλεκτική μνήμη. Πρώτον, έγινε πρωθυπουργός το 1996, τι έκανε λοιπόν για το Ασφαλιστικό μέχρι το 2001;
Οσο για το πολιτικό κόστος, ας ανατρέξει στα αρχεία των εφημερίδων της εποχής και θα δει γιατί έκανε πίσω και τι φοβήθηκε. Τέλος, ξεχνά ότι η Ν.Δ. έκανε αλλαγές (δειλές θα λέγαμε) στο Ασφαλιστικό, αλλά το ΠΑΣΟΚ και οι συνδικαλιστές του έκαναν επαναστατική γυμναστική τότε.)
■ Καρφιά για Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου: «Ενα παράδειγμα της μνημειώδους προχειρότητας της ελληνικής πλευράς ήταν ο ισχυρισμός που προέβαλε στις αρχές του 2011, ότι η χώρα είναι φερέγγυα διότι το κράτος διαθέτει περιουσία αξίας 50 δισ. Κατόπιν τούτου, στη Σύνοδο του Eurogroup της 12ης Μαρτίου 2011 επισημοποιήθηκε ότι η Ελλάδα ανέλαβε την υποχρέωση να εκτελέσει γρήγορα το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης ακίνητης περιουσίας, ύψους 50 δισ., που ανακοίνωσε... Η γκάφα του 2011 ταλαιπωρεί ακόμη τη χώρα».
■ Σενάριο πτώχευσης: «Το ελληνικό πρόγραμμα λήγει στο τέλος του Ιουνίου του 2018... Ενα τέταρτο Μνημόνιο δεν είναι πιθανό. Οχι μόνο γιατί οι Γερμανοί δεν το επιθυμούν, αλλά γιατί οι περισσότερες χώρες της ευρωζώνης δεν πρόκειται να συμφωνήσουν σε συνέχιση της χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας μέσω Μνημονίων... Αν δεν μπορεί να δανεισθεί η Ελλάδα όπως όλες οι χώρες από τις αγορές, θα πρέπει να απευθυνθεί στο ΔΝΤ ή σε έναν αρμόδιο οργανισμό της ευρωζώνης. Κάθε δανεισμός σε αυτήν την περίπτωση θα συνοδεύεται από ένα δύσκολο πρόγραμμα προσαρμογής. Αν δεν βρεθούν χρήματα, θα ακολουθήσει έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, και πιθανότατα πτώχευση... Το 2024 οφείλουμε να πληρώσουμε στους δανειστές για εξόφληση του χρέους 14 δισ. ευρώ περίπου!».
■ Για το Χρηματιστήριο: «Στις κρίσεις υπερτιμητικής κερδοσκοπίας, όπως αυτή που άρχισε στην Ελλάδα το 1997, η πολιτική που εφαρμόζεται διεθνώς είναι η ήπια παρέμβαση, με νουθεσίες και προτροπές για αυτοσυγκράτηση. Οι νουθεσίες έγιναν τόσο από τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Παπαδήμο και τον διοικητή της Εθνικής Τράπεζας κ. Καρατζά στα μέσα του 1999 όσο και από τον πρόεδρο της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς κ. Θωμαδάκη. Συνάντησαν την έντονη αντίδραση όχι μόνο εκείνων που επεδίωκαν για κερδοσκοπικούς λόγους τη διατήρηση των υψηλών τιμών, αλλά και της δικαιοσύνης... Ο δείκτης του Χρηματιστηρίου κατά τη διάρκεια της υπερθέρμανσης ανέβηκε μέχρι τις 5.800 μονάδες περίπου... Σήμερα, παρόλο που ο δείκτης έπεσε (μετά το 2004) 3.000 μονάδες, κανείς δεν μίλησε για έγκλημα του Χρηματιστηρίου».
(Ο ισχυρισμός αυτός του Σημίτη είναι για γέλια, αφού μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν πολίτες να ποντάρουν τα χρήματά τους στο Χρηματιστήριο, σε αντίθεση με την εποχή που όλη η Ελλάδα έπαιζε στη... φούσκα που τροφοδοτούσε το όλο ΠΑΣΟΚ.)
Πηγή: https://goo.gl/8M3FRd
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου