2017: Επική ύφεση

Σπύρος Στάλιας, 

Το 2017 λόγω των στόχων του προϋπολογισμού θα οδηγηθούμε σε τέτοια επική ύφεση, που δεν υπάρχει προηγούμενη στην οικονομική
ιστορία της χώρας μας, ασχέτως των προβλέψεων του προϋπολογισμού, που θέλει ανάπτυξη.

Ο προϋπολογισμός που χθες ψηφίστηκε στη Βουλή, προβλέπει αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,7%, αύξηση της κατανάλωσης (C) κατά 1,8% του ΑΕΠ, μείωση των κρατικών δαπανών (G) κατά -0,3% του ΑΕΠ, αύξηση των επενδύσεων κατά 9,1%, έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών, δηλαδή εξαγωγές (X)- εισαγωγές (Μ)= -2% του ΑΕΠ, ενώ το πρωτογενές πλεόνασμα προβλέπει ότι θα κυμανθεί στο 1,2% του ΑΕΠ, σελίδες 20 και 25 του κειμένου του προϋπολογισμού που κατατέθηκε στη Βουλή.

Το άθροισμα των παραπάνω στοιχείων, αφορούν στις δαπάνες που θα πραγματοποιηθούν στο 2017 στην ελληνική οικονομία. Tο άθροισμα της μας δίνει την ακαθάριστη εθνική δαπάνη ή την ενεργό ζήτηση που είναι εξ ορισμού ίση με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν ή αλλιώς ΑΕΠ. Με άλλα λόγια το ΑΕΠ=C+G+I+(X-M). Είναι λογικά αυτά που ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ή γιατί αμφισβητώ τις προβλέψεις του προϋπολογισμού;

Ας πάμε από την αρχή όσο πιο απλά γίνεται.

Εάν μια οικονομία έχει έλλειμμα στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, αυτό σημαίνει ότι ο εξωτερικός τομέας της οικονομίας δεν συμβάλει στην ανάπτυξη της εσωτερικής ζήτησης της χώρας, δηλαδή στην αύξηση τη εσωτερικής παραγωγής και στη μείωση της ανεργίας, αλλά αντιθέτως έχουμε διαρροή δαπάνης προς το εξωτερικό. Αυτό συνεπάγεται ότι οι χώρες από τι οποίες εισάγουμε σωρεύουν χρηματικές αξιώσεις από την δική μας οικονομία.

Η Κυβέρνηση που επαίρεται ότι θα έχει πλεόνασμα, που σημαίνει ότι οι δαπάνες της (G) θα είναι μικρότερες από τα έσοδα της (Φόροι), σύρει βιαίως την ενεργό ζήτηση στη συρρίκνωση και κατά συνέπεια μειώνει το εθνικό εισόδημα και αυξάνει την ανεργία. Αυτό ισχύει για οποιοδήποτε ύψος κρατικού περισσεύματος, ειτε είναι 1,5% ή 3,5%. Δεδομένων αυτών, που περιγράφονται στον προϋπολογισμό, δεν είναι δικοί μου ισχυρισμοί, το ΑΕΠ για να παραμείνει στα περισινά επίπεδα, δεν μιλώ για αύξηση του ΑΕΠ, θα πρέπει ο ιδιωτικός τομέας να αναλάβει να πραγματοποιήσει τις δαπάνες τις οποίες δεν θα πραγματοποιούσουν ο δημόσιος τομέας και ο εξωτερικός τομέας της οικονομίας.

Αν δε μιλάμε για αύξηση του ΑΕΠ, τότε μιλάμε για ακόμα μεγαλύτερες δαπάνες του ιδιωτικού τομέα. Αυτό σημαίνει όμως, ότι ο ιδιωτικός τομέας θα πρέπει να δαπανήσει ή να επενδύσει (Ι), όπως θέλετε, περισσότερο από τα καθαρα εισοδήματα του ή αλλιώς από τις αποταμιεύσεις του (S). 

Έτσι να επωμιστεί μεγαλύτερο δανεισμό από ότι ως σήμερα έχει επιβαρυνθεί. Θυμηθείτε απλά το ύψος των κόκκινων δανείων, τα χρωστούμενα στην εφορία, τις αμοιβές εργασίας, τα κέρδη των επιχειρήσεων και τις κόκκινες πιστώσεις μέσα στον ιδιωτικό τομέα.

Πολλοί θα ισχυριστούν ότι μπορεί να δαπανήσει ακόμα ο ιδιωτικός τομέας και ίσως να μειώσει και τον δανεισμό του και να αναλάβει την ανάπτυξη της χώρας, βγάζοντας τα ’μαύρα’ που έχει κρυμμένα. Θα τον δεχτώ αυτόν τον ισχυρισμό, αλλά αυτό θα έχει ένα σύντομο τέλος, γιατί αυτά τελειώνουν γρήγορα. 
Όπως θα έγινε ξεκάθαρο νομίζω, ο προϋπολογισμός θα ήταν ευχάριστος αν ήταν μια ευχή, αλλά ως εφαρμοσμένη πολιτική από την 1η Ιανουαρίου του 2017, θα είναι ένας εφιάλτης για την Ελλάδα και του Έλληνες.

Οδηγούμεθα σε επική ύφεση.

Είναι οικονομικός νόμος, ο ιδιωτικός τομέας να πραγματοποιεί επενδύσεις, όταν οι κυβερνήσεις μπορούν να στηρίξουν την ενεργό ζήτηση, σε εκείνο το επίπεδο εισοδήματος, που επιτρέπει στον ιδιωτικό τομέα να αποταμιεύει αυτά που επιθυμεί. 

Τότε και μόνο τότε έχουμε ανάπτυξη, ελάχιστη ανεργία και τα χρέη μειώνονται. Αυτά δεν γίνονται μέσα στο ευρώ, που απαιτεί λιτότητα ως μέσο για την ανάπτυξη, πράγμα που ποτέ δεν έγινε και γι αυτό θα τελειώσω με μια μικρή ιστορία.

Όταν προ ημερών ήρθε ο Πρόεδρος Ομπάμα στην Αθήνα στην κοινή συνέντευξη τύπου που είχε με τον Πρωθυπουργό, ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ κύριος Χαρίτος τον ρώτησε, πως μπόρεσε και άφησε ανεργία κάτω από 5% ενώ την παρέλαβε πάνω από 11%.

Η απάντηση του Πρόεδρου ήταν απλή: Έκοψα χρήμα, έκανα δημόσια έργα, κινήθηκε η οικονομία.

Με άλλα λόγια άσκησε επεκτατική δημοσιονομική πολιτική. Αυτό σημαίνει ότι οι δαπάνες του δημόσιου τομέα ήσαν μεγαλύτερες από τα έσοδα του δημόσιου τομέα. Όταν είπε αυτό ο Πρόεδρος, ο κατοίκων στην Αμερική όπου διακρίνεται, δημοσιογράφος Μιχ. Ιγνατίου ρώτησε τον Πρόεδρο, γιατί αυτή την πολιτική δεν την εισηγείται και στους Ηγέτες της Ευρώπης.

Εδώ ο Πρόεδρος δεν απάντησε ή καλυτέρα ήταν εύγλωττος στη σιωπή του.

Τι να πει ο άνθρωπος, ότι κάνεις Ευρωπαίος Ηγέτης αυτό δεν μπορεί, ούτε να το πει, ούτε να το κάνει λόγω κατασκευής του Ευρώ και των Τραπεζιτών που ηγούνται της ΕΕ;

Είπε με την σιωπή του επιστρέψτε στα Εθνικά σας Νομίσματα!!