Περί Παιδείας Ξανά

Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη
Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶν στὴν Ἐπιχ. Ἔρευνα & Στατιστικὴ τοῦ ΤΕΙ Δυτικῆς Ἑλλάδος
kakarelidis@gmail.com

Δηλαδή βαλτοί εἶναι οἱ ὑπουργοί Παιδείας καί δὲν κάθονται στ’αὐγά τους, νὰ περάςῃ ἤσυχα ἡ θητεία τους; Καί θέλουν σώνει καί καλά ν’ἀφήσουν τὸ ... στίγμα τους; Πόσες φορές θά πρέπῃ νὰ τὸ ποῦμε, guys; Ἡ Παιδεία πρέπει νὰ εἶναι ἐξόχως συντηρητική στίς ἀλλαγές. Καί αὐτό ἐξ ὁρισμοῦ της. Γιατί ἡ ἐκπαίδευση χρειάζεται τουλάχιστον 20 χρόνια ἐφαρμογῆς συνεκτικοῦ καὶ συνεποῦς προγράμματος, γιά μία καί μόνη γενιά(!!)
, φαντασθῆτε για πέντ’ ἕξι, ἀπό τό νηπιαγωγεῖο μέχρι τό Πανεπιστήμιο. Ἑνὸς προγράμματος, ποὺ θὰ ὑπηρετῇ τόν στόχο τῆς Παιδείας καί τῆς ἐκπαίδευσης. Φυσικά δὲν εἶναι «ἀλλαγές» ἄν θὰ βάλουν κομπιούτορες στά σχολειά ἤ θά .. εἰσάγουν (sic) «διαθεματικό» τρόπο ἐκπαίδευσης καί ἄλλα τέτοια φληναφήματα ποὺ πετᾶνε δεξιά ἀριστερά οἱ μεταπολιτευτικές  ὑπουργάρες. 

Ἀλλαγή στήν Παιδεία σημαίνει ἀλλαγή στοχοθεσίας (τά ἄλλα δὲν εἶναι ἁρμοδιότητα ὑπουργοῦ). Ἄν τούς ρωτήσετε γιά τόν στόχο, γιά ποιό λόγο ὑπάρχει ὁλάκερο ὑπουργεῖο Παιδείας καί τί ὑπηρετεῖ, θά μείνουν ἄφωνοι! Τό πολύ πολύ νά ψελλίσουν τετριμμένα, περί συντονισμοῦ, λειτουργάας σχολειῶν κτλ. Ποὺ κάλλιστα μποροῦν νὰ εἶναι τοπική ἁρμοδιότητα γραφείου, οὔτε κἄν τμήματος.

Ἡ Παιδεία, μοναδικό σκοπό ἔχει νὰ ἀποσπάσῃ τὸ παιδί ἀπὸ τὴν ἰδιοτέλεια τῆς οἰκογένειας καὶ νὰ τὸ καταστήσῃ ἱκανο Πολίτη - Ὁπλίτη καλόν κἀγαθόν, δηλαδή μορφωμένο, ἰσότιμο μέλος τῆς κοινωνίας τῶν Πολιτῶν. Ποὺ θὰ συντείνῃ στὴν ἐπιβίωση καί ἀνύψωση τοῦ συλλογικοῦ ὅντος ποὺ λέγεται Πατρίδα καί τοῦ Πολιτισμοῦ της, δηλαδή τῶν ἐπιστημῶν.

Ἐκπαίδευση εἶναι τό ἐπίσημο διδασκόμενο τμῆμα τοῦ συνόλου πολιτισμοῦ καί τῆς κοσμοθεωρίας (μεταφυσικῆς) τῆς κοινωνίας – χώρας καί τῆς τεχνικῆς, ὡς ἐργαλεῖο ἐξυπηρέτησης τοῦ σκοποῦ τῆς Παιδείας. Ἡ ἐκπαιδευτική λογική, ὑπηρετεῖ τὴν πειθαρχία πάνω στὸν λόγο, στὸν νοῦ, στὰ ἔνστικτα. Προσπαθεῖ νὰ πείσῃ τὸ παιδί, νὰ ἀπεμπολίσῃ, χωρὶς νὰ καταστρέψῃ, τὴν κτιστὴ του Φύση καὶ νὰ ἀφεθῇ στὰ ἀργόσυρτα νάματα τοῦ Νοός, τοῦ Ἄκτιστου· νὰ προσλάβῃ βασικὰ κείμενα - προϋποθέσεις παιδείας, τοῦ Πολιτισμοῦ αὐτῆς τῆς χώρας, ἀλλά  καὶ τῆς ἐπιστήμης τῆς σύνολης ἀνθρωπότητος. Νὰ διαμορφώσῃ Ἑαυτόν στὴν ἰδέα τῆς ἀπεριόριστης προοσωπικῆς ἐλευθερίας, τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἱερότητος συνάμα, τοῦ Προσώπου, καθὼς καὶ τῆς μεταφυσικῆς, ποὺ ἐγέννησε τὶς ἰδέες αὐτές. . Νά προσλάβῃ καὶ ἀναπτύξῃ Μέθοδο διερεύνησης τοῦ ἐπιστητοῦ. Σὲ ὅποιες ἐπιστῆμες ἤ τεχνικές ἐντρυφήςῃ.

Καὶ ἐπειδή οἱ ἐπιστῆμες συναρτῶνται, οἱ κορῶνες περί διαθεματικότητος ἀπὸ τοὺς ὑπουργούς, εἶναι ἀνοησίες ὁλκῆς. Ἡ Ἄλγεβρα καί ἡ Γεωμετρία πχ, ἀνέκαθεν ἀποτελοῦσαν ἕνα. Ἀσχέτως ἄν τὴν Ἀλγεβρική Γεωμετρία τὴν ἀνακάλυψαν «ξανά» τὸν 16ο αἰ. μΧ. Προϋπῆρχε ὡς ἐπινόηση τῶν Ἑλλήνων ἀπό τόν 5ο πΧ. αἰ. (βλ. Δήλιον πρόβλημα, Μέναιχμο, Ἀπολλώνιο μέ τίς κωνικές τομές κτλ). Τὸ ἴδιο καὶ τὰ Μαθηματικά μέ τήν Φυσική ἤ τὰ Μαθηματικά μέ τήν Γλῶσσα (γιὰ τὸ τελευταῖο οἱ ὑπουργίσκοι σφυρᾶνε ἀδιάφορα). Καί αύτά οἱ ἐπιστήμονες καί τά ξέρουν καί τά διδάσκουν, ὅταν γιά πρακτικούς λόγους χωρίζεται διδακτικά, ἡ Φυσική ἀπό τὰ μαθηματικά ἤ τὴν χημεία, ἤ ἡ γλῶσσα. Συνεπῶς εἶναι ἀκατανόητες οἱ δηλώσεις τοῦ τελευταίου ὑπουργοῦ περὶ «διαθεματικότητος» πχ τοῦ Β’ ΠΠ, μέςῳ τοῦ ὁποίου τὰ παιδιά .... μαθαίνουν γεωγραφία καί ἱστορία. Εἶναι ἄλλο πρᾶγμα ἄν ἔχῃ ἐπιστήμονες ἐκπαιδευτές. Ἄν δὲν ἔχῃ ἄς δῇ ἄς ψάξῃ νὰ τούς βρῇ κι’ἄς δῇ ἄν ἀξίζουν αὐτοί, ποὺ βγάζουν τὰ Πανεπιστήμια κι ἄς τ’ἀλλάξῃ.

Διερωτῶμαι, πάντως, πῶς μπορεῖ κάποιος νὰ κάθεται ‘ἄνετα’ σὲ μιὰ καρέκλα ὑπουργοῦ παιδείας, εἰδικά  σ’ αὐτή τὴν χώρα, ποὺ κοντά 3500 χρόνια ὑπηρετεῖ Παιδεία καὶ πολιτισμό καὶ νὰ μιλᾷ γιά ‘ὁράματα’ προβάλλοντας τὶς ἰδεοληψίες περί ἀγγλικής, ψηφιακῶν μεθόδων, πρῶτα ὁ μαθητής, διαθεματικῆς καὶ συγχρονικῆς ὕλης καὶ νὰ μὴν ἀντιλαμβάνεται ὅτι Παιδεία εἶναι εἴσοδος στὸ κόσμο τῶν ιδεῶν, ὄχι τῆς σύγχρονης ζωῆς τὴν ὁποία τὸ παιδί τὴν προσλαμβάνει οὕτως ἤ ἄλλως στὴν ἰδιωτική καθημερινότητά του.