Το πείραμα με πολίτες β κατηγορίας που θα υπηρετούν συμφέροντα της Μέρκελ δεν πρέπει να ολοκληρωθεί ποτέ!
Μέχρι σήμερα ξέραμε ότι κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Εσχάτως, όμως, βιώνουμε τη μονοδιάστατη πλευρά του. Το ευρώ, σήμα κατατεθέν μιας Ενιαίας Ευρωπαϊκής Κοινότητας, έγινε «πυρηνικό όπλο» στα χέρια της Γερμανίας, η οποία φιλοδοξεί να κατακτήσει τη γηραιά ήπειρο.
Η Βρετανία τής ξέφυγε (είναι στο DNA της, αφού, ως νικήτρια σε δύο παγκόσμιους πολέμους, δεν ήταν δυνατό να υποταχθεί στην ηττημένη Γερμανία), ωστόσο ο ευρωπαϊκός Νότος (Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία και Ελλάδα) είναι χρόνια αιχμάλωτος και αλυσοδεμένος με μνημόνια. Το νεοφιλελεύθερο πνεύμα των έτσι κι αλλιώς πολεμοχαρών (από τη φύση τους) Νεογερμανών οδηγεί την ευρωπαϊκή οικονομία στα βράχια. Από τα συντρίμμια της (οικονομίας) προσδοκά εθνικά κέρδη, όμως είμαι βέβαιος ότι αυτή η συνταγή θα την οδηγήσει σε μια παγκόσμια ήττα, μια ήττα όπως αυτές που υπέστη στις δύο προηγούμενες προσπάθειές της (Α΄ και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος).
Η γερμανική οικονομία επένδυσε στη δυστυχία των ευρωπαϊκών λαών και προς το παρόν δρέπει τους καρπούς των έργων της. Φυσικά, δεν είναι άμοιρες ευθυνών οι κυβερνήσεις του ευρωπαϊκού Νότου και ιδιαίτερα της χώρας μας, οι οποίες πίστεψαν ότι η Γερμανία θα έβγαινε μπροστά για να δημιουργηθεί μία Ευρωπαϊκή Ενωση αντάξια των προσδοκιών όλων των πολιτών. Η Γερμανία χρησιμοποίησε την ευημερία της και τον πλούτο που απέκτησε μέσα από χρηματοπιστωτικά παιχνίδια για να πραγματοποιήσει το διαχρονικό όραμά της: τη γερμανοποίηση της Ευρώπης. Είναι αλήθεια ότι έπιασε στον ύπνο τους πολίτες της γηραιάς ηπείρου και για μεγάλο χρονικό διάστημα κρύφτηκε πίσω από τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης, στην καθιέρωση των οποίων ήταν πρωταγωνίστρια. Σήμερα, ανοιχτά πλέον, είναι θεματοφύλακας και προστάτης της.
Το γερμανικό πείραμα, με Ευρωπαίους πολίτες β΄ κατηγορίας να υπηρετούν τα γερμανικά συμφέροντα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να ολοκληρωθεί. Η Αγγλία άνοιξε την πόρτα της εξόδου και έδειξε τον δρόμο της σωτηρίας. Στις ΗΠΑ το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ένα τεράστιο ράπισμα στη διαπλοκή (το σύστημα πολεμήθηκε με συστημικά όπλα) και στα παγκόσμια συμφέροντα που την εκπροσωπούν. Στην Ιταλία το χθεσινό δημοψήφισμα σταμάτησε τη συνταγματική αναθεώρηση (ισχύει από το 1948 και ψηφίστηκε από ανθρώπους που έζησαν στο πετσί τους τον φασισμό). Στην ουσία, όμως, οι Ιταλοί πολίτες καταδίκασαν τις πολιτικές λιτότητας που υπαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση και προειδοποίησαν ότι δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να ακολουθήσουν τον δρόμο της Βρετανίας.
Το 2017 είναι χρονιά-ορόσημο για το οικοδόμημα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι αντοχές του έπαψαν να υφίστανται και ο χρόνος δεν είναι πια σύμμαχος. Ο δρόμος που διάλεξε η Γερμανία ήταν βέβαιο ότι θα καταλήξει σε αδιέξοδο. Κανείς δεν μπορεί να ελέγχει εσαεί την ανθρώπινη φύση. Οταν φτάσει στα όριά της, είναι σίγουρο ότι θα αντιδράσει. ΟΧΙ πάντα με τον ίδιο τρόπο, ούτε με την ίδια ένταση. Πάντα, όμως, με την ίδια αποτελεσματικότητα.
Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στην Ευρώπη και στον κόσμο, εδώ στην Ελλάδα ασχολούμαστε με τις νεοφιλελεύθερες φαντασιώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος παραμένει πιστός οπαδός της παγκοσμιοποίησης και της καρτελοποίησης της οικονομίας. Η πάλαι ποτέ εκπρόσωπος του λαϊκού κινήματος Νέα Δημοκρατία έγινε σαλόνι υποδοχής για μεγαλοστελέχη πολυεθνικών, για επιχειρηματίες - αποδέκτες παλαιότερων θαλασσοδανείων, για μεγαλοεκδότες, που βλέπουν στα ερείπια της εθνικής μας οικονομίας τη δική τους γη της Επαγγελίας.
Καμία επαφή με την κοινωνία (συνειδητά πλέον και όχι από άγνοια ή λανθασμένη μέθοδο προσέγγισης) και κανένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, η οποία μαστίζει τη χώρα μας εδώ και εφτά χρόνια. Μοναδικός στόχος -σε αυτόν έχει επικεντρωθεί όλο το εκδοτικό κατεστημένο- είναι η αναρρίχηση στην εξουσία και η εξαργύρωση προσωπικών στοιχημάτων του Κυριάκου Μητσοτάκη. Γι’ αυτό δουλεύει πλέον όλος ο κομματικός μηχανισμός (στα πρότυπα ανώνυμης εταιρίας), ο οποίος αποτελείται από αποφοίτους του Κολλεγίου Αθηνών ή απογόνους παλαιότερων στελεχών του κόμματος. Είναι λογικό όλοι αυτοί να έχουν νεοφιλελεύθερες απόψεις και για την οικονομία και για την εργασία. Δεν προβληματίστηκαν ποτέ, ούτε για το ένα ούτε για το άλλο...
Με όλο τον σεβασμό στην κρίση του ελληνικού λαού... Πιστεύετε ότι αυτό έχει ανάγκη η πατρίδα; Εναν ηγέτη που οδηγείται από τις προσωπικές του φιλοδοξίες, αδιαφορώντας για την τύχη του λαού του; Εναν ηγέτη που στρώνει κόκκινο χαλί στις πολυεθνικές και στα καρτέλ; Εναν ηγέτη που η βουλγαροποίηση αμοιβών και συνθηκών εργασίας είναι οδηγός του πολιτικού σχεδιασμού του;
ΥΓ.: Φωτεινή εξαίρεση στο εκτός πραγματικότητας πολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στη χώρα μας είναι η παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου.
Εχοντας πλήρη επίγνωση των κινδύνων που διατρέχει η χώρα μας (βλέπε προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν) και της συνεχούς καταρράκωσης της ανθρώπινης υπόστασης από τη νεοφιλελεύθερη καθοδήγηση της οικονομίας, με όσα λέει και όσα πράττει, μας υπενθυμίζει την Ελλάδα που αντιστέκεται, την Ελλάδα που αγωνίζεται, την Ελλάδα που υποφέρει, αλλά δεν σκύβει το κεφάλι.
Πηγή: https://goo.gl/Kep3ep
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου