Με την παγίδα χρέους μας κλέβουν τη χώρα

Το ναυάγιο του τελευταίου Eurogroup, αναδεικνύει σε όλο του το μεγαλείο, το γεγονός ότι, το ευρωκαθεστώς μας έριξε μεθοδικά σε μια παγίδα χρέους από την οποία η χώρα  δεν μπορεί να βγει όσο παραμένει δέσμια του ευρώ και των τραπεζών που ελέγχονται από το Βερολίνο. Και ενώ οι εδώ κυβερνώντες, με το κλείσιμο του ματιού των δήθεν αντιπολιτευόμενων της ΝΔ που ομνύουν στο ίδιο ευρώ-ταμπού, έδωσαν και τα τελευταία ιμάτια της χώρας στους ξένους κατακτητές, αυτοί δεν τήρησαν καμιά από τις υποτιθέμενες δεσμεύσεις του συμφώνου παράδοσης. Η αξιολόγηση δεν έκλεισε και το χρέος δεν ρυθμίστηκε.

Και ενώ οι ξένοι κατακτητές δεν κάνουν ούτε βήμα πίσω, υλοποιούνται με γοργό ρυθμό, μεταξύ άλλων οι ακόλουθες εθνοκτόνες ρήτρες που έχουν υπογράψει οι ΣΥΡΙΑΝΕΛ με την Συμφωνία-Απόφαση του Ιουλίου 2015, η οποία επικαιροποείται και γίνεται συνεχώς και ποιο επαχθής για τη χώρα μας με κάθε νέο Eurogroup.

1η Ρήτρα ).Οι Ελληνικές Αρχές επαναβεβαιώνουν την ανεπιφύλακτη δέσμευσή τους να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές πλήρως και εγκαίρως».Στην αγγλική το αντίστοιχο κείμενο αναφέρει

2η Ρήτρα). «Ονομαστικό κούρεμα του χρέους δε μπορεί να πραγματοποιηθεί».

3η Ρήτρα ). Ρήτρα υποθήκευσης-ρευστοποίησης της εθνικής περιουσίας μέσω του υπερΤαμείου!

Αλλά ας πιάσουμε τα πράγματα απο την αρχή.Η ένταξή της Ελλάδας στην ευρωζώνη έγινε με την προϋπόθεση ότι, πληρούσε ορισμένες  βασικές προϋποθέσεις, η κυριότερη από τις οποίες ήταν να υπάρχουν αποδεκτά όρια δημόσιου και εξωτερικού χρέους. Κατά συνέπεια, χωρίς να αρνείται κανείς ευθύνες κυβερνητικής κακοδιαχείρησης, πολύ δύσκολα μπορεί να υποστηριχθεί ότι, σήμερα πάνω απ’ όλα πληρώνουμε αμαρτίες χρεών του απώτερου παρελθόντος.

Αλλά και τα μαζικά δάνεια που μας χορήγησαν οι Εταίροι μετά την ένταξή μας  στο ευρώ, δόθηκαν στη βάση μιας επαρκούς πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας την οποία υποτίθεται ότι είχαν ελέγξει οι δανειστές. Με άλλα λόγια, οι ευθύνες για τις συνέπειες αυτών των δανείων είναι δική μας αλλά και δική τους.

Με την έλευση της κρίσης το 2008, η χώρα μας κατέρρευσε υπό το βάρος αυτών των τεράστιων χρεών που είχαν φορτωθεί με υψηλά επιτόκια, με swaps και διάφορα  «κλεπτοκρατικά κόλπα» της Goldman Sachs και των άλλων αρπαχτικών. Με δεδομένο ότι, η ενσωμάτωσή της στην ευρωζώνη δεν τις επιτρέπει να κηρύξει πτώχευση όπως έχει γίνει σε εκατοντάδες άλλες παρόμοιες περιπτώσεις διεθνώς, η Ελληνική κυβέρνηση σύρθηκε και σέρνεται ως επαίτης μέσα στην παγίδα χρέους για να εισπράξει τη δόση νέων δανείων. Και όπως ο κάθε εξαρτημένος, υποχρεώνεται να δεχτεί όλες τις ακραίες απαιτήσεις των «προμηθευτών».

Από το 2014 και μετά,  λόγω της κατακόρυφης πτώσης της τιμής των υγρών καυσίμων που αντιστοιχούν σε περισσότερο από το 1/3 του εμπορικού μας ελλείμματος αλλά και λόγω των άγριων περικοπών σε συντάξεις, μισθούς κλπ., έχει ισοσκελισθεί ο κρατικός προϋπολογισμός όπως και το γενικό ισοζύγιο πληρωμών. Κατά συνέπεια, αν η Ελλάδα εξέδιδε παράλληλο εθνικό νόμισμα με λελογισμένη υποτίμηση της τάξης του 25% και προχωρούσε σε στάση πληρωμών και νοικοκυρεμένη διαχείριση, θα μπορούσε να συνέλθει και να μπει σε τροχιά ανάπτυξης.

Όμως, αν και κάτι τέτοιο έχει προταθεί από τον «κακό» Βόλφαγκ Σόϊμπλε για δικούς του λόγους, δεν επιλέγεται ως λύση, με συνέπεια η χώρα να βουλιάζει ολοένα και πιο βαθιά μέσα στην παγίδα χρέους. Τώρα πλέον, τα ποσά που καλούμαστε να πληρώσουμε για αποπληρωμή τοκοχρεωλυσίων που διαρκώς αυξάνονται, είναι τόσο εξωφρενικά που καμιά, ακόμα και η  πλουσιότερη χώρα του κόσμου, δε θα μπορούσε να τα αντιμετωπίσει.

Στις 16 Μαΐου τρέχοντος, το  European School of Management and Technology (ESMT) που εδρεύει στο Bερολίνο, δημοσίευσε μια μελέτη όπου αποκαλύπτεται πως, από το σύνολο των δανείων ύψους περίπου 220 δις ευρώ μεταξύ των ετών 2010-2014, τα 210,3 δις, δηλ. το 95%, έχουν επιστραφεί στους δανειστές για αποπληρωμές τοκοχρεωλυσίων και μόλις το 9,7 δις, δηλ. το 5%, έχουν εισπραχθεί από τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό.

Από το 2015 και μετά, με  δεδομένο πλέον το πλεόνασμα του προϋπολογισμού, ολοκληρο το ποσό των νέων δανείων συν τους τόκους θα επιστρέφει στους δανειστές.

Στο Eurogroup του Φεβρουαρίου 2016, ανακοινώθηκε επίσημα ότι,η Ελλάδα υποχρεούται να καταβάλλει σε τοκοχρεωλύσια το 10% του ΑΕΠ μέχρι το 2020 (18 δις)  και στη συνέχεια το 20% του ΑΕΠ  (26-27 δις). Παρόμοια ύψους ποσά με τη μηνιαία κατανομή τους φαίνονται και από το ιστόγραμμα που δημοσίευσε το Bloοmberg που  παρατίθεται εδώ. Από το ίδιο Eurogroup αλλά και το τελευταίο της Δευτέρας παγιώθηκε η γνωστή θέση των δανειστών για υποχρεωτικό πλεόνασμα του κρατικού προϋπολογισμού σε επίπεδα του 3,5% (6,2 δις) ετησίως.

Ένα τέτοιο πλεόνασμα είναι αδιανόητο να επιτευχθεί από μια χώρα που βρίσκεται σε κατάσταση μόνιμης ύφεσης και οικονομικής παράλυσης. Αλλά ακόμα και στην απίθανη αυτή περίπτωση, που αυτό γίνει κατορθωτό, η χώρα υποχρεούται να καταβάλει ετησίως ποσά της τάξης των 18 δις ( 10% του ΑΕΠ), σύμφωνα πάντα με τις ;αποφάσεις του Eurogroup. Από που θα βρεθούν αυτά τα τεράστια ποσά για να πληρωθούν οι εξωπραγματικές απαιτήσεις των δανειστών ;

Είναι προφανές ότι, αυτά τα ποσά δε μένει παρά να καλυφθούν από την αφαίμαξη ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας μέσω του «Υπερταμείου», του αφελληνισμού των Ελληνικών τραπεζών και επιχειρήσεων και την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογοναθράκων που λέγεται ότι υπάρχουν στη χώρα μας. Και σε τελευταία ανάλυση, από την κατάληψη και υφαρπαγή όλης της χώρας χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά. Μη μου πείτε ότι το σχέδιο αυτό δεν είναι πολύ καλύτερο και πιο αποτελεσματικό από μια αιματοβαμμένη εισβολή με τανκς αεροπλάνα και βαπόρια ;