Μπορεί να μη με βλέπεις αλλά υπάρχω! Μπορεί να σκύβω το κεφάλι αλλά δεν είναι από ντροπή μα από υπομονή, γιατί είμαι περήφανη. Δεν θα σε αφήσω να με δεις να κλαίω, δεν θα σε αφήσω να με δεις να λυγίζω, ούτε εσυ, ούτε τα παιδιά μου αγαπητή εξουσία. Και ξέρεις γιατί;Διότι εγώ έχω φιλότιμο ενώ εσύ όχι! Διότι εγώ είμαι καλός γνώστης της καθημερινότητας ενώ εσύ όχι!
Διότι εγώ ξέρω πως είναι να μην μπορείς να ανασάνεις ούτε λεπτό, διότι έχω χρέος στα παιδιά μου. Κι εσύ χρέος έχεις σ’ εμάς αγαπητή εξουσία, διότι κι εμείς παιδιά σου είμαστε αλλά μάλλον μας έχεις αποκληρώσει...Γι’ αυτό κι εγώ θα σου πω μικρές ιστορίες αφανών παιδιών σου που κάθε μέρα μάχονται, ελπίζουν, παλεύουν για την επιβίωση τούς και μόνο. Ούτε να κυκλοφοράνε με Μερσεντές θέλουν , ούτε να μένουν σε σπίτια με πισίνες, ούτε να πάνε στο εξωτερικό για ψώνια θέλουν, απλά να επιβιώσουν παρακαλούν...
