Σήμερα γιορτάζουμε μιὰ μέρα δόξας τῆς ἱστορίας μας, μιὰ μέρα πανηγυρικῆς ἀπόδειξης τῆς ἡρωικῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς μας. Ὅλοι οἱ τότε ἰσχυροί, Γερμανοὶ καὶ Ἰταλοί, ἐναντίον μας. Οἱ γονεῖς μας φτωχοί, μικροί, ἀδύνατοι. Δυνατοὶ ὅμως στὴν ψυχή, μεγάλοι στὰ ὁράματα, πλούσιοι σὲ ἰδανικά. Μὲ κυβερνῆτες ποὺ ἄκουγαν τὸν ἀναστεναγμὸ τῆς ἱστορίας καὶ ἤξεραν νὰ ἐκφράζουν τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ στὶς ἀπειλὲς τῶν ξένων καὶ ὄχι τὴ λαίμαργη βούληση τῶν ἀδίστακτων δυνάμεων στὸν γονατισμένο καὶ τότε λαό. Τὸ ΟΧΙ δὲν τὸ εἶπε ἕνας• τὸ εἶπε ὁλόκληρος ὁ λαός. Ἁπλά, βρέθηκε αὐτὸς ποὺ συνδύασε τὴν ἁρμοδιότητα τῆς ἐξουσίας του μὲ τὸν παλμὸ τοῦ λαοῦ.