Ο Ντόναλντ Τραμπ και η κρίση της παγκοσμιοποίησης

7

 

Γιώργος Καραμπελιάς

Η εκλογή Τραμπ επιβεβαιώνει και επισφραγίζει την κρίση της παγκοσμιοποίησης και του πολιτικοπολιτισμικού κατεστημένου. Γι’ αυτήν μας είχε ήδη προϊδεάσει η άνοδος κινημάτων, όπως εκείνη του Μπέπε Γκρίλο, της Μαρίν Λε Πεν, ή το αναπάντεχο Brexit στη Μ. Βρετανία –και ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι

Ο Σύριζα, το Άρδην και η πατριωτική Αριστερά

Γιώργος Καραμπελιάς

Στα έξι χρόνια της κρίσης, η αποσύνθεση μιας παρασιτικής κοινωνίας παρήγαγε ελάχιστα θετικά αντισώματα, ενώ, αντίθετα, βιώνουμε έναν κατήφορο στον βόρβορο, χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Εξάλλου από το 2010 επισημαίνουμε πως ο άναρθρος χαρακτήρας του κινήματος ενάντια στα μνημόνια δεν προοιωνιζόταν τίποτα το θετικό και προσπαθούσαμε απεγνωσμένα, από το εσωτερικό του, να το μετασχηματίσουμε σε κίνημα ανάταξης της χώρας. 

Η αφωνία των πνευματικών ανθρώπων απέναντι στην κατρακύλα της χώρας

Γιώργος Καραμπελιάς 

Τί ακριβώς κάνουν όλες αυτές οι δεκάδες χιλιάδες των καλλιτεχνών, ηθοποιών, συγγραφέων, λογοτεχνών, εκπαιδευτικών και «πνευματικών ανθρώπων» που στήριξαν -φανατικά ή έστω κριτικά- την άνοδο αυτής της αριστερής ομάδας στην εξουσία; Ακόμα περισσότερο, τί κάνουν εκείνοι οι φίλοι οι οποίοι, όταν κρούαμε τον

Ναι ή όχι σε νέες πολιτικές πρωτοβουλίες ;

Του Γιώργου Καραμπελιά 

Απολύτως χαρακτηριστική του κλίματος της κατάθλιψης και της παραίτησης που κυριαρχεί ευρύτερα στον χώρο των «πολιτικοποιημένων» συμπολιτών, και κυρίως των προερχόμενων από την αριστερά, είναι η αντίδραση πολλών –κάποτε αληθινών– φίλων μας στο πρόσφατο εγχείρημα του Άρδην, να προχωρήσει στη συγκρότηση ενός πολιτικού κινήματος.Η γκάμα των αντιδράσεων υπήρξε όντως ευρεία. Αρκετοί, μας είπαν: «Το “Άρδην”, οι “Εναλλακτικές Εκδόσεις”, ο “ν. Λόγιος Ερμής”, τα βιβλία σας, οι εκδηλώσεις σας στην Ξενοφώντος, στην Αθήνα, στη Βαλαωρίτου στη Θεσ/νίκη, στην Πάτρα, αντιπροσωπεύουν μια πνευματική όαση, γιατί θέλετε να την “βρωμίσετε” με την κομματική πολιτική;

Ο συμφυρμός τυχοδιωκτών, σαλταδόρων και «καλών παιδιών» σε ένα ενιαίο σχήμα

Γιώργος Καραμπελιάς

Εν τέλει το έκανε πάλι το θαύμα του ο «φίλος» μου ο Θοδωρής. Ο λόγος για τον υπουργό Ναυτιλίας, Θεόδωρο Δρίτσα, παλιό μου φίλο όντως, που τα κατάφερε πάλι να αναδείξει το «αντιστασιακό» πρόσωπο της κυβέρνησης με όλο αυτό το κομφούζιο της COSCO. Ο Πιτσιόρλας, ο Σταθάκης, και ο Τσίπρας, εν τέλει, υπογράφουν την παραχώρηση των λιμανιών και την εκχώρηση όλης της δημόσιας περιουσίας του ελληνικού κράτους, αλλά ο Θοδωρής «αντιστέκεται». Και μαζί του, βέβαια, όλη η «ψυχή» του Σύριζα, που αποδέχεται το ξεπούλημα «γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά».Αυτό το παιχνίδι παίζεται ήδη από τον Ιανουάριο του 2015. Ο Τσίπρας ήταν διατεθειμένος να υπογράψει αλλά ο Βαρουφάκης, ο Λαφαζάνης και η Ζωή αντιστέκονταν. Μέσα από ένα τέτοιο δίπολο συνεχιζόταν η

Ή θα συνεχίσουμε να γονατίζουμε ή θα σηκωθούμε

Γιώργου Καραμπελιάς

Στις αρχές του 19ου αιώνα, λίγο πριν την Επανάσταση του '21, ο Ιωάννης Καποδίστριας και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος σε δύο υπομνήματα, ο πρώτος προς τον τσάρο το 1811 και ο δεύτερος προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις το 1820, υπολόγιζαν τον αριθμό των Ελλήνων σε 7 έως 9 εκατομ., ανάλογο με εκείνον των Τούρκων και με τα 9 εκατ. της κοσμοκράτειρας Αγγλίας την ίδια εποχή.Οι Σέρβοι, οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι δεν ξεπερνούσαν, μαζί, τα 3 εκατ. Κατανοούμε έτσι γιατί, από τον Ρήγα ως την Φιλική Εταιρεία, το όραμα των Ελλήνων για το μελλοντικό τους κράτος, είχε βυζαντινές διαστάσεις – εξ ου και η επανάσταση στη Μολδοβλαχία, παράλληλα με την Πελοπόννησο και τα σχέδια για μια επαναστατική εξέγερση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Αυτός ο ελληνισμός, που έσφυζε από ζωτικότητα και πρωτοστατούσε στην οικονομική και πνευματική ζωή της ανατολικής Μεσογείου και της νοτιοανατολικής Ευρώπης –από την Οδησσό και τον Πόντο έως τη Βιέννη–, υπήρξε και ο πρωταγωνιστής της μεγαλύτερης επανάστασης των αρχών του 19ου αιώνα που συντάραξε την Ευρώπη και τον κόσμο.

ΣΥΡΙΖΑ : Εθνομηδενισμός,κονωνική αναλγησία με κατάληξη την εθνική προδοσία

ΠρωτεύουσεςΠροβολή(ενεργή καρτέλα)

Γιώργος Καρσαμπελιάς

Ένα ιδεολογικό και πολιτικό σχήμα που, δυστυχώς, είχε καταστεί κυρίαρχο τα τελευταία είκοσι-τριάντα χρόνια στην Ελλάδα, έρχεται να καταρρεύσει παταγωδώς με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.Στο παρελθόν, στην ελληνική παράδοση, μέχρι και την περίοδο του "πατριωτικού" ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου της δεκαετίας του '80, η κοινωνική ευαισθησία ήταν πάντα συναρτημένη με τον πατριωτισμό και την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων – τουλάχιστον από την... Επανάσταση του '21 και μετά. 

Πιο πρόσφατα, στην Κατοχή, το ΕΑΜ εξέφρασε ακριβώς αυτή τη σύνθεση των παραμέτρων της ελληνικής ιδιοπροσωπίας:   Κοινωνική δικαιοσύνη και ελεύθερη πατρίδα ήταν οι δύο βασικοί πυλώνες της ιδεολογίας του.

Ελλάδα και προσφυγικό

Γιώργος Καραμπελιάς

Παρακολουθούμε εδώ και αρκετούς μήνες, να εξυφαίνεται πίσω από τις πλάτες του ελληνικού λαού μια γιγάντια συμπαιγνία γύρω από το προσφυγικό ζήτημα, με θανάσιμες συνέπειες για την ανεξαρτησία της χώρας και τη συνοχή της κοινωνίας μας.Η δυστυχία και ο πόνος εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, καθίστανται αντικείμενο στυγνών γεωπολιτικών υπολογισμών που απειλούν να σπρώξουν την Ελλάδα στο μάτι του κυκλώνα χάους και αστάθειας που επικρατεί στην Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική.

Καραμανλής-Κατρούγκαλος… εξέλεξαν τον Μητσοτάκη!

Του Γιώργου Καραμπελιά

Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ως προέδρου της Νέας Δημοκρατίας επισφραγίζει το τέλος της μεταπολίτευσης και από την πλευρά της συντηρητικής παράταξης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρώτος ηγέτης της Ν.Δ. που εξελέγη σε απόλυτη αντιπαράθεση με την παραδοσιακή πολιτική και ιδεολογική σύνθεση της μεταπολιτευτικής ελληνικής Δεξιάς, δηλαδή τον «καραμανλισμό».Βεβαίως, το ίδιο είχε συμβεί κατ' αναλογία και με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το 1989, ο οποίος είχε εκλεγεί επίσης ως το αντίπαλο δέος του παπανδρεϊκού κρατισμού μετά την υπόθεση Κοσκωτά. Ωστόσο, αυτό το πρώτο «τέλος της μεταπολίτευσης» που σηματοδοτούσε η άνοδος Μητσοτάκη «ανεστάλη» το 1993 και το σύστημα επανήλθε στις μεταπολιτευτικές ράγες του μετά το 1993.

Το ταγκό ενός γελοίου: Από τον Βαρουφάκη στον Λεβέντη‏

Του Γιώργου Καραμπελιά

Το 2015 άνοιξε με το δίδυμο Τσίπρας-Βαρουφάκης και κλείνει με το δίδυμο Τσίπρας-Λεβέντης! Όπως τότε καθημερινά βλέπαμε τον Βαρουφάκη στα «κανάλια», σήμερα βλέπουμε τον Λεβέντη. Και ο βαθμός έκπτωσης αυτής της χώρας προσμετράται ακριβώς από το δίλημμα που θέτουν οι «αναλυτές», αλλά δυστυχώς και η πραγματικότητα: Άραγε, το πρώτο δίδυμο, το «ηρωικό» ή το δεύτερο, το «κωμικό», είναι χειρότερο! Και η απάντηση είναι προφανής: το πρώτο!.Το δίδυμο Τσίπρας-Βαρουφάκης κατέστρεψε τη χώρα, έκλεισε τις τράπεζες, μας φόρτωσε ένα ανυπολόγιστε κόστος, 80 ή 90 δισεκατομμύρια ευρώ, άνοιξε διάπλατα την μεγάλη πληγή του προσφυγικού-μεταναστευτικού, μας έφερε μια παρέα Φλαμπουράρηδων που στρογγυλοκάθισαν στο σβέρκο του ελληνικού λαού. Το δεύτερο, το κωμικό είναι μάλλον θεραπευτικό για τη βλακεία των Ελλήνων. Διότι αποκαλύπτει την πραγματική φύση του πρώτου συνθετικού του διδύμου: «΄Ομοιος-ομοίω, αεί πελάζει». Και επί τέλους μπορεί να προκαλέσει και ολίγο γέλιο στο πικρό χειλάκι των Ελλήνων.