Πάση θυσία στο ευρώ;

Δημήτρης Μηλάκας

Ας δούμε λοιπόν, έχει φτάσει η ώρα, τι ακριβώς σημαίνει (και πόσο κοστίζει οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά) η θέση «πάση θυσία στο ευρώ» η οποία αποτελείκοινό παρονομαστή και σημείο «ομόνοιας» της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.Το βασικό επιχείρημα πίσω από το οποίο οχυρώνεται αυτή η αντίληψη (πάση θυσία στο ευρώ) είναι πολιτικό και συνοψίζεται στην εξής φράση:

Η εθνική μας αφασία

Δημήτρης Μηλάκας

Οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 2010 μέχρι και σήμερα  συνθλίβονται- η μια μετά την άλλη- καταβάλλοντας το τίμημα της εξάρτησης μέχρι βαθμού υποτέλειας της χώρας από «εταίρους» και  «συμμάχους» οι οποίοι ταυτόχρονα και κατά κύριο λόγο είναι οι δανειστές της.  Καθημερινά, επί έξι συναπτά έτη με τη βοήθεια των media παρακολουθούμε «σκληρές διαπραγματεύσεις» οι οποίες όλες τελικά καταλήγουν στην επιβολή των «μέτρων» που οι δανειστές απαιτούν προκειμένου να εισπράξουν τόκους και πανοτόκια. Επικεντρωμένοι στους  λογαριασμούς οι οποίοι τελικά έχουν να  κάνουν με το πόσο από το παραγόμενο ΑΕΠ θα επιστρέψει στους δανειστές και πόσα νέα δανεικά θα χρειαστεί η χώρα για να ανακυκλώσει παλαιότερα, μας διαφεύγουν κάποιες άλλες ειδήσεις οι οποίες δεν αξιολογούνται από τα media ως «ευπώλητες», αν και περιγράφουν με οδυνηρά γλαφυρό τρόπο την έσχατη αδυναμία της χώρας. Ας σταθούμε να ρίξουμε μια ματιά σε κάποιες- τελευταίες- από αυτές τις ειδήσεις «αλιευμένες» από το militaire.gr:

Οι αφέντες-δανειστές και η δουλόφρων ΠΦΑ

                                                                           Δημήτρης Μηλάκας

Η λογική με την οποία βαδίζει η δεύτερη κυβέρνηση Τσίπρα είναι απλή: Υλοποιούμε όλες τις δεσμεύσεις μας, άρα ολοκληρώνουμε επιτυχώς την αξιολόγηση και αναμένουμε τα ανταλλάγματα με την ένταξη της χώρας στη διαδικασία της ποσοτικής χαλάρωσης και την ελάφρυνση του χρέους, εξασφαλίζοντας επιτέλους μια κανονικότητα στη ρευστότητα και οδηγώντας τη χώρα προς μια διέξοδο από το σπιράλ της ύφεσης.

Καλή ανάλυση Πρόεδρε

Δημήτρης Μηλάκας

Η βαθιά και εύστοχη ανάλυση μπορεί να γοητεύει είτε τα πλήθη είτε τις παρέες στα καφενεία,  γίνεται ωστόσο ωφέλιμη όταν οι ορθές διαπιστώσεις μετουσιώνονται σε αφετηρία πράξεων. Αυτή άλλωστε είναι και η πεμπτουσία της πολιτικής διαδικασίας. Οι πράξεις. Από την άλλη πλευρά, η απόσταση μεταξύ των διαπιστώσεων και των πολιτικών πράξεων, μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους λόγους: αδυναμία, ανικανότητα, καιροσκοπισμό…