Το Brexit άνοιξε τον ασκό του Αιόλου

Πέτρος Παπακωνσταντίνου

Δύο εβδομάδες μετά το σοκ του δημοψηφίσματος, οι πολιτικές ελίτ του Λονδίνου φιγουράρουν ως τα μαύρα πρόβατα του ευρωπαϊκού κατεστημένου. Οι εταίροι του Ντέιβιντ Κάμερον δεν μπορούν να ξεχάσουν ότι τον περασμένο Δεκέμβριο ο Βρετανός πρωθυπουργός τούς καθησύχαζε στις Βρυξέλλες, λέγοντάς τους: «Μην ανησυχείτε. Ξέρω να κερδίζω τις μάχες μου. Οπως κέρδισα το δημοψήφισμα για τη Σκωτία, έτσι θα κερδίσω και το δημοψήφισμα για την Ε.Ε.». Σήμερα, τον καυτηριάζουν όχι μόνο για την ήττα του, αλλά και για το γεγονός ότι δεν είχε επεξεργαστεί ένα στοιχειώδες Σχέδιο Β΄ για τη διαχείριση του Brexit. Εξίσου οργισμένοι εμφανίζονται οι Ευρωπαίοι ηγέτες με τους πρωταγωνιστές του Leave, όπως ο Μπόρις Τζόνσον και ο Νάιτζελ Φάρατζ, οι οποίοι

Η αναπόφευκτη έξοδος από το ευρώ

Η εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές για το εφιαλτικό πακέτο των 5,4+3,6 δισ αποκαλύπτει κάτι πολύ σοβαρότερο από το προδιαγεγραμμένο αδιέξοδο της κυβέρνησης Τσίπρα: την αδυναμία του οργανικά εξασθενημένου ελληνικού καπιταλισμού να συνεχίσει να αναπαράγεται- έστω και με τους επαχθέστερους, για τα λαϊκά στρώματα, όρους- στο ανταγωνιστικότατο περιβάλλον της ευρωζώνης. Την πικρή αυτή αλήθεια συνειδητοποιούν εσχάτως ακόμη και απολύτως συστημικοίοικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες, οι οποίοι μέχρι χθες κινούνταν στη λογική του “πάση θυσία στο ευρώ”, αλλά αναγκάζονται τώρα, κάτω από την ασφυκτική πίεση των πραγμάτων, να αναζητήσουν εναγωνίως εναλλακτικές λύσεις.Υπό το κράτος πανικού, ο Αλέξης Τσίπρας εκλιπαρεί για κάποιο σωσίβιο από τους Ολάντ, Γιούνκερ, Σουλτς και λοιπούς όψιμους “φίλους” του, ενώ άνθρωποι του περιβάλλοντός του ψιθυρίζουν ότι μπορεί να ξαπανάμε σε εκλογές ή δημοψήφισμα αν Σόιμπλε και ΔΝΤ επιμείνουν μέχρι τέλους. Ποιος μπορεί, άραγε, να δώσει βάση σε αυτούς τους λεονταρισμούς, όταν η ίδια