Σαράντος Καργάκος
Προ πενταετίας, μὲ μιὰ ἐκλεκτὴ συντροφιὰ περιτρέξαμε ὅλο τὸν Πόντο καὶ σὲ μῆκος καὶ εἰς βάθος. Τὸ ἐπόμενο ἔτος μὲ δύο φίλους (ὁ ἕνας δυστυχῶς ἀπῆλθε ἀπὸ τὴ ζωὴ) μὲ δικὸ μας αὐτοκίνητο καὶ δικὸ μας ὁδηγὸ (Σῦρο Κωνσταντινουπολίτη χριστιανὸ καὶ ἑλληνομαθῆ) κάναμε ἕνα προσκηνυματικὸ ταξίδι 2.500 χιλιομέτρων καὶ ἐπισκεφθήκαμε ὅλους τοὺς χώρους τῶν μεγάλων μαχῶν καὶ σφαγῶν. Φθάσαμε ὥς τὸ Κάλε Γκρότο καὶ τὴν κοιλάδα τοῦ Ἀλῆ Βεράν. Μετὰ τὴν ἐπιστροφὴ μας ἔγραψα δύο ἄρθρα ἐπαινετικὰ γιὰ τὴν πρόοδο ποὺ ἔχει σημειώσει σὲ πολλοὺς τομεῖς ἡ γειτονικὴ χώρα. Ἀλλ’ ὁ ἱστορικὸς ξέρει νὰ ὀσφραίνεται τὸ ὑποχθόνιο κραδασμό. Ἔνιωθα ὅτι πίσω ἀπὸ αὐτὸ τὸ πέπλο τῆς προόδου κρύβεται ἕνας ἀπροσδιόριστος κίνδυνος. Καὶ δὲν ἐννοοῦσα φυσικὰ τοὺς ἔντονα προσδιορισμένους Κούρδους, ἀλλὰ
